Robert Wright maakt gebruik van evolutionaire biologie en de speltheorie om uit te leggen waarom we waarde hechten aan de gouden regel (‘Behandel anderen …”), waarom we hem soms negeren en waarom er hoop is dat we in de nabije toekomst de compassie om hem te volgen zullen kunnen opbrengen.
Aanverwante artikelen en informatie:
-) Frans de Waal – Dieren kennen moreel gedrag
-) In het licht van voortbestaan
-) How feeling connected makes us do good deeds
-) On the self-perpetuating nature of compassion
En die hoop is religie ? Dat moet toch anders kunnen.
Volgens mij is de hoop dat compassie evolutionair zit ingebouwd in onze biologie. Hij doet volgens mij vooral ook een beroep op religieuze leiders om de nadruk te leggen op die onderlinge compassie. Maar dat kan natuurlijk op vele manieren en ik denk dat een overheid ook best die boodschap kan verkondigen naar het volk toe.
Zelf vind ik dit stuk uit de lezing van de Dalai Lama nog steeds erg goed.
“Whether people are beautiful and friendly or unattractive and disruptive, ultimately they are human beings, just like oneself. Like oneself, they want happiness and do not want suffering. Furthermore, their right to overcome suffering and be happy is equal to one`s own. Now, when you recognize that all beings are equal in both their desire for happiness and their right to obtain it, you automatically feel empathy and closeness for them. Through accustoming your mind to this sense of universal altruism, you develop a feeling of responsibility for others: the wish to help them actively overcome their problems. Nor is this wish selective; it applies equally to all. As long as they are human beings experiencing pleasure and pain just as you do, there is no logical basis to discriminate between them or to alter your concern for them if they behave negatively.”