Verandering

Naar aanleiding van het laatste artikel van Pieter Stuurman en de daaruit volgende discussie schreef Pieter een vervolgstuk over verandering. Op verzoek en met plezier hier ook het artikel op visionair. Het origineel is op zijn weblog te vinden.

De psychologie van verandering. De stadia die mensen meestal doorlopen bij een verandering.
De psychologie van verandering. De stadia die mensen meestal doorlopen bij een verandering.

 

Oplossingen
In deze tijd hoor ik een steeds sterkere roep om verandering. Om oplossingen. Maar de roep om pasklare oplossingen is welbeschouwd de oorzaak van de problemen.

De wens is dus: anderen moeten oplossingen bieden. En dat is dus precies wat we krijgen: oplossingen geboden door anderen.

Logischerwijze zullen die oplossingen vooral in het belang zijn van degenen die ze aanbieden, en niet zozeer in het belang van degenen die erom geroepen hebben. Het geldsysteem is daar een uitstekend voorbeeld van.

Iedereen doet natuurlijk verschillende dingen, maar de wereld, onze collectieve realiteit, wordt uiteindelijk ingericht door de optelsom van wat alle mensen doen. En wat mensen doen wordt bepaald door wat mensen denken: iedereen heeft een motief om te doen wat hij doet.

Het collectief (de optelsom van alle individuen in de samenleving, en dus van alle motieven van die individuen) krijgt daarom altijd wat hetwerkelijk wil. Die wereld is dus altijd ingericht naar de meest gangbare wensen in het collectief. De ultieme democratie bestaat en heeft altijd bestaan!

Verantwoordelijkheid
Een van de meest gangbare wensen is: de verantwoordelijkheid overlaten aan een ander. Een ander, een ‘leider’ de oplossingen laten brengen. En “gelukkig” werpen er zich altijd wel mensen op die dat graag voor ons doen… We krijgen dus wat we wensen.

change1Laten we er eens vanuit gaan dat we werkelijk verandering willen, bijvoorbeeld een meer rechtvaardige manier om elkaars inspanningen uit te wisselen; rechtvaardiger dan het huidige geldsysteem. Er zijn al prima alternatieven beschikbaar, en anders zijn die vrij eenvoudig te verzinnen.

Verandering is dus niet ingewikkeld, maar het is wel moeilijk. Verandering is moeilijk omdat er een dissonantie bestaat tussen wat mensen zeggen te willen en wat ze werkelijk willenHet rijmt niet met elkaar.

Dissonantie
Die dissonantie is het gevolg van gedachtehiërarchie. Hoe dieper de wens (hoe dichterbij de stam: het uitgangspunt) hoe dominanter en hoe meer bepalend voor het gedrag. De diepste wens (wat mensen werkelijk willen) wordt altijd bewaarheid. Maar die wens is lang niet altijd in overeenstemming met de meer oppervlakkige wensen (wat mensen zeggen te willen). Sterker nog, vaak dissoneren ze daarmee.

Een voorbeeld, van diep naar ondiep:

Diepste wens: ik wil niet verantwoordelijk zijn voor de inrichting van mijn leven en mijn aandeel in het collectief -> ik wil dat iemand anders (een ‘leider’) zegt wat ik moet doen -> als hetgeen ik vervolgens doe verkeerd uitpakt, wil niet ik daarvoor verantwoordelijk gehouden worden, maar die leider -> als het goed uitpakt, dan wil ik daar wel de vruchten van plukken -> ik wil een andere leider want deze pikt die vruchten in -> ik wil vrij zijn

De laatste drie (dikgedrukte) wensen dissoneren dus met de dieper liggende wens om geen verantwoordelijkheid te willen nemen. Ze zijn tegenstrijdig en kunnen niet samen en gelijktijdig vervuld worden.

De enige mogelijke oplossing is dan het harmoniëren van de dissonanties; het in overeenstemming brengen van de wensen. Dat kan op twee manieren: de oppervlakkigere wensen loslaten, of die wensen tot de diepere wens maken.

Het eerste geval, de oppervlakkige wens loslaten, ziet er dan zo uit:

Diepste wens: ik wil niet verantwoordelijk zijn voor de inrichting van mijn leven en mijn aandeel in het collectief -> ik wil dat iemand anders (een ‘leider’) zegt wat ik moet doen -> als hetgeen ik doe verkeerd uitpakt, wil ik daarvoor niet verantwoordelijk gehouden worden, maar die leider -> als het goed uitpakt, is de verdienste voor de leider -> ik aanvaard dat ik onvrij ben want mijn diepste wens wordt vervuld.

Het tweede geval is de oppervlakkige wens (vrij zijn) tot diepste wens gemaakt:

Diepste wens: ik wil vrij zijn -> ik neem verantwoordelijkheid voor mijn eigen beslissingen en voor wat ik doe -> ik bepaal zelf wat ik moet doen -> als het verkeerd uitpakt dan ben ik verantwoordelijk -> als het goed uitpakt, pluk ik de vruchten -> ik ben tevreden want mijn diepste wens wordt vervuld.

In beide gevallen, waar de keuze ook op valt, zijn er geen problemen meer. Maar zolang die keuze niet gemaakt wordt, blijft de dissonantie bestaan en zal er geen oplossing komen omdat er in dat geval geen oplossing mogelijk is.

Omdat de dissonerende gedachtegang op dit moment de meest voorkomende gedachtegang is (mensen willen een leider die het voor ze oplost, maar ook vrij zijn – dat is onmogelijk), krijgen we een inrichting van de wereld die dissonant is. En wereld waarin onoplosbare problemen bestaan: we willen onverenigbare dingen. 

Crisis
De wereld is dus op ieder moment ingericht naar de meest gangbare, meest dominante gedachtegang. Als we die wereld willen veranderen, dan is er maar één mogelijkheid: die gedachtegang veranderen. En daarvoor ontstaat pas een motief als we inzien dat de inrichting van die wereld (en dus ons denken) niet meer voldoet. En dat gebeurt alleen als we tot dat inzicht gedwongen worden, anders is er simpelweg geen aanleiding voor.

Zo’n situatie (een situatie die ons dwingt om onze overtuigingen te herzien) wordt ook wel “crisis” genoemd. De beste definitie van het begrip crisis vind ik deze:

‘Crisis is een situatie waarin oude gedachten en overtuigingen niet meer voldoen’. Ik ben vergeten van wie deze definitie is, maar hij klopt wel prachtig.

Dat de crisis leidt tot het herzien van onze overtuigingen is zeker. Maar welke gaan we ervoor in de plaats nemen? Gaan we dat opnieuw overlaten aan anderen, aan ‘leiders’? Leiders die de oplossingen aandragen? Of kiezen we nu voor de verandering eens voor eigen verantwoordelijkheid en de daarbij behorende vrijheid?

Wat we ook kiezen, de inrichting van onze wereld zal het onvermijdelijk weerspiegelen.

Aanverwante informatie:
-) Weblog Pieter Stuurman

change

 

 

 

45 gedachten over “Verandering”

  1. Stilaan wordt het een fabel dat er geen oplossingen zouden zijn, het is alsof we onszelf willen bezighouden met te denken dat het niet zo is. Dat cognitieve dissonantie hierin een rol speelt is duidelijk, misschien zitten we ook vast aan een psychisch schuldbesef waardoor we niet durven (h)erkennen dat er aan oplossingen geen gebrek is. We hoeven er niet achter te zoeken, dat is waar, een oplossing wordt pas echt een oplossing als de oplossing ook begrepen wordt, ligt het daaraan? Willlen we het niet zien en/of welke andere reden zouden we nog kunnen verzinnen om er niets mee te doen? Ik vraag het me echt af wat er nu nog nodig is.

  2. Wat die mooie uitspraak betreft, we komen steeds tot hetzelfde fenomeen
     
     
    Vaak ontstaat bij zo’n ontwikkeling een grote tegenstelling tussen de voor- en tegenstanders. Deze ontwikkeling wordt doorgaans afgedwongen doordat zich in de werkelijkheid met groeiende incidentie verschijnselen voordoen, die niet langer vanuit het oude paradigma kunnen worden verklaard, daarmee niet zelden zelfs in volledige tegenspraak lijken te zijn. Meestal blijkt pas achteraf, wanneer de aanhangers van het oude, al te beperkt gebleken wereldbeeld hun invloed en macht hebben verloren, dat er sprake was van een echte revolutie.(wiki)

  3. Het vinden of bedenken van oplossingen is niet moeilijk. Het veranderen van hinderende overtuigingen des te meer. Het maakt niet uit hoe irreëel, irrelevant, of zelfs compleet mesjoegene die bestaande overtuigingen ook zijn. Geloven staat in belevingshiërarchie boven de eigen waarneming.
     
    De heersende klasse weet wat de meeste mensen niet weten: de inrichting van de wereld wordt bepaald door hetgeen het volk gelooft, dus om die wereld naar je zin te vormen hoef je alleen en uitsluitend de geloofssystemen te bepalen.
     
    “Ach, eenvoudige sterveling, is er iets dat we u niet kunnen laten geloven?”
    Adam Weishaupt 1748 – 1830

    1. Zo is het maar net idd. Ik vind dit daarom ook nog steeds een briljante quote. 

      “It may be true that you can’t fool all the people all the time,
      but it surely seems proven that you can fool enough of them to rule a large country.”
      ~Will Durant

      Komt volgens mij voorbij als een van de vele citaten in The Liberty Academy.

      En als je dat als machthebber weet is dus je hoofdprioriteit de informatie die het volk krijgt beheren. Mainstream Media, het onderwijs systeem, religieuze instituten etc. En al snel worden dan de Nobele Leugens geboren…

  4. Ja voor de mensen die alvast zelf wel wat verantwoordelijkheid willen nemen en stappen willen zetten. Ga je spullen delen via http://www.spullendelen.nl en dan zie je dat zodra je lid wordt wat een toegang je hebt tot spullen. Hoef je heeeeel veel minder spullen te kopen en ook is het fijn dat je je eigen spullen kan uitlenen en zo anderen er blij mee kunt maken. Je gevoel van rijkdom neemt iig enorm toe omdat je een enorme uitbreiding hebt van je toegang tot spullen, terwijl bezit ervan niet nodig is.

    En verder zijn er op een boel plekken lokale LETS systemen actief en Transition Towns die vaak ook lokale groepen hebben die met het geldsysteem bezig zijn. Dus er zijn momenteel mogelijkheden genoeg om de handen uit de mouwen te steken voor degenen die gewoon wat willen doen. 

    1. Op zich heb je niemand buiten jezelf nodig om lid te worden van spullendelen of om mee te gaan doen aan een LETS systeem. Of om voor jezelf op zoek te gaan wat je eigenlijk zelf echt wilt in het leven. Maar goed soms is uitvinden wat we wel willen moeilijk en moeten we eerst ervaren wat we niet willen.

      There is only the understanding of the thing that needs to be taught to every child on the planet, and that is the knowledge that every single individual on this planet is already powerful as he or she needs to be to create any reality desired, without having to hurt yourself, or anyone else, to get it. That’s how powerful you are.

      1. In ruime zin zijn we allen ‘politiekers’, meen ik. Wat ik een beetje mis is een duidelijk transformatieplan, als we van A naar B willen, dan lijkt me een routeplan raadzaam. Een beeld van een nieuwe beschaving is makkelijk te vinden maar welke obstakels moeten we dan nog oplossen om er te geraken zonder dat we in totale chaos belanden? Transformationeel leiderschap (politiek) lijkt me dan toch onontbeerlijk.
         

  5. Leuk trouwens Douwe, dat plaatje van de Kübler-Ross curve. Ik gebruik precies dezelfde weergave altijd om het mechanisme van crisis te illustreren. Ook daaruit blijkt maar weer dat crisis en verandering eigenlijk hetzelfde ding zijn.
     
    Zonder crisis geen verandering (kleine crisis: kleine verandering – grote crisis: grote verandering). Maar verandering hoeft niet venzelfsprekend verbetering te betekenen. Ook de heersende klasse weet dat een grote crisis een voorwaarde is voor een grote verandering.
     
    Op het dieptepunt van de crisis (depression) ontstaat er een situatie waarbij de oude overtuigingen noodgedwongen worden afgelegd, maar er nog geen nieuwe voor in de plaats gekomen zijn. Er onstaat een soort “overtuigingenvacuüm”. Op dat punt zijn mensen bijzonder gevoelig voor aangeboden nieuwe overtuigingen. Het is het kritieke punt van iedere crisis.
     
    Dus ook als de machtselite een verandring wil, is een crisis onontbeerlijk. Het is dan wel handig dat die heersende klasse in staat is om op het gewenste moment een crisis te genereren. Uiteraard liggen de nieuwe overtuigingen al voor ons klaar…
     
    Het zou m.i. een goed idee zijn als wij (de niet-heersende klasse) ook vast gingen kijken naar beter passende overtuigingen.

  6. Inderdaad Douwe, mensen zijn letterlijk in staat om iedere denkbare realiteit te creëren. Laten we er dus een creëren die naar onze zin is.
     
    Werkelijk het enige dat daarvoor nodig is, is onze gedachtegang in overeenstemming brengen met onze eigen voorkeuren. Het leuke is: we kunnen ons nog zo onvrij voelen (en daarom ook onvrij zijn), ieder mens is altijd volkomen vrij om te denken wat hij wil.

    1. Ik luister momenteel erg veel naar Bashar via Darryl Anka, en hij zegt dat mensen letterlijk golfbewegingen zijn en dat ons fysieke lichaam de “fysieke vorm” is van die frequentie. En datgene wat je plezier geeft is eigenlijk iets wat je zelf bent of waarmee je kunt groeien. De filosofie is dus heel simpel volg datgene waar je passievol en blij van wordt.

      Follow your excitement is het devies dus om zo te groeien en simpelweg blij te zijn. Het interessante hieraan is dat dit dus voor iedereen een volkomen uniek proces is aangezien mensen van verschillende dingen blij worden of excitement bij voelen.

      1. Daar kan ik me helemaal in vinden Douwe.
         
        Doe wat je zelf OK vindt en je wordt iemand die jij zelf OK vindt.
         
        Het is in mijn optiek verbazingwekkend om te zien hoeveel excuses sommige (veel) mensen zoeken (en vinden) om dingen te doen waarvan ze zelf zeggen dat ze ze niet OK vinden.

    1. Beste Kenjie, neem aan dat de vraag aan mij was. De transformatie loopt geleidelijk maar sommigen hebben helemaal geen idee meer waar economie over gaat door de verblinding van het geld. Deze blinden worden stelselmatig afgeleid naar deze extra module en zullen niet weten dat ze hierin terecht zijn gekomen, ze spelen immers gewoon door zonder enig besef van menselijke waarden en/of wat ze aanrichten. Op deze manier kan de gewone bevolking het echte herstel inluiden zonder dat ze gestoord worden. Nadien maken we die van Second Life ook wakker, ze zullen dan heel vreemd opkijken van wat er mogelijk is en dan ook gerealiseerd werd. Deze strategie is aangewezen zijn omdat ze zich anders bedreigd voelen en als ratten in de val reageren. Anders gezegd, de ziekte is te ver doorgedrongen om te kunnen verwachten dat ze zich als mensen gaan gedragen, deze vreedzame tussenweg bevrijdt de meerderheid zonder bloedvergieten, nadien volgt de rehabilitatie van de zieken waarover geen zekerheid bestaat of het ook zal lukken. Uiteindelijk een heel eenvoudig verhaal maar oh zo belangrijk voor de mensheid als geheel. 

  7. @ Kenjie,
     
    “hoe gaan jullie dan om met de mensen die deze verandering niet willen doormaken?

     
    Het antwoord is: niet. Het is aan die mensen zelf om daarmee om te gaan. Het enige dat ik kan doen, is de mogelijkheid van een gedachteverandering laten zien (inspireren = mogelijkheden laten zien). Verder niet. Of die mensen die mogelijkheden in overweging nemen is geheel aan die mensen.
     
    Wel is het zo dat veranderende omstandigheden, en met name als die veranderingen zo sterk zijn dat ze niet te negeren zijn (crisis), altijd tot verandering van gedachte dwingen. Zoals de Kübler-Ross curve al zo mooi aangeeft, zal er eerst verzet zijn tegen die verandering, maar het is uiteindelijk onvermijdelijk dat de gedachten en overtuigingen worden bijgesteld. De vraag is alleen: hoe? Wat worden de nieuwe overtuigingen?
     
    Mijn idee is: als de crisis ons dwingt om onze overtuigingen aan te passen, laten we dan nieuwe overtuigingen kiezen die ons beter dienen. Ik probeer daarvoor een paar opties aan te dragen, maar daar blijft het bij.
     
     
     
     

    1. Beste Pieter, je slaat in je antwoord ‘eigen belang’ over en dat komt omdat je niet inhoudelijk op mijn vraagstelling in gaat. Zou je dat wel doen kom je tot de conclusie dat je antwoord onjuist is. Dat baseer ik op het feit dat wij nu deze discussie voeren, ongeacht wie er gelijk heeft of niet.

      1. Ik begrijp werkelijk niet wat je bedoelt Kenjie.
         
        Je vroeg mij hoe ik wilde omgaan ment mensen die niet willen veranderen. Ik geef vervolgens aan hoe ik daarmee om wil gaan. Wat is daar onjuist aan?

        1. Pieter, laat ik het anders stellen. Hoe ga je om met de eigen belangen van mensen die niet meegaan in de verandering?

        2. Zelfde antwoord … Hangt er een beetje vanaf, voor een bepaald gedeelte werd speciale software ontwikkeld waardoor men gewoon kan blijven verder doen zonder de rest van de bevolking te belasten. Voor de betrokkenen maakt dit geen verschil, deze software noemt Second Life

        3. Kenjie,

          Ik vraag mensen niet om mee te gaan in verandering. Dat moet iedereen lekker zelf weten. Wel neem ik waar dat er onder invloed van de crisis, een verandering gaande is in de denkwijze van veel mensen.

          Mijn voorstel is dus: als je dan toch je overtuigingen herziet, vervang ze dan door overtuigingen die je dienen. Of anders gezegd: kies overtuigingen die jouw belang dienen (is dat geen eigenbelang?), in plaats van de aangeprate overtuigingen die vooral de machtselite dienen. 

  8. Allereerst, een prachtige, voor zich zelf sprekende foto, met een grote diepgang. Dit is een moment opname, dat de persoon die de foto heeft geschoten er op het juiste moment en op de juiste plaats aanwezig was. Mi, kun je dit dan ook heel goed vertalen in dit onderwerp “de Verandering”. Verder kan ik me in dit onderwerp heel goed vinden, maw zoals Dabrowski het ook al aangaf, gebruik de moment opname van de situatie, of laat het. Doorgaans is het ook de kunst om het geschrevene, goed te plaatsen in een ieder zijn eigen denken. Dat is voor vele niet altijd even makkelijk. Stel dat het volledig tegen je eigen denken indruist, zul je dus eerst je eigen denken moeten omturnen, naar de nieuwe gedachtengang, dit vergt doorgaans veel tijd. En niet iedereen is daar toe in staat om dat te verwezenlijken. Dus zul je nooit aan het gegeven ontkomen om soms ook voor de ander te denken. Ik zal mijn parade paardje toch nog een keer gebruiken, het is de natuur en in dit geval de mens, niets vreemd. Maar persoonlijk vind ik het duidelijk verwoord. Mvg Paul.     ;-)   
     

    1. Dank je Paul.
       
      Het is inderdaad zo dat veel mensen vinden dat hun eigen denken beschermd moet worden tegen gedachtegangen die daar “tegen indruisen”. Die anders zijn dan hun eigen gedachten.
       
      Ikzelf zie andere manieren van denken veel liever als voedingsbron voor mijn eigen gedachten, dan als vijand daarvan. Anders gezegd: wat is er meer inspirerend dan de gedachten van anderen? Natuurlijk maak ik niet alle gedachten van anderen tot mijn gedachten, maar toch, vaak ontdek ik daarin mogelijkheden die ik zelf over het hoofd had gezien.

      1. Ooit zei iemand ‘heb je vijand lief’. Dit klopt wonderwel, waar velen een probleem hebben met banken die geld uit het niets scheppen, ligt hierin ook het antwoord tot de verlossing van onze monetaire verzuchtingen. Het enige dat we nodig hebben is een schuldvrije kapitaalsinjectie, dit komt ook uit het niets maar geeft de mensheid ongekende mogelijkheden in het herstellen van de economie. Thinking Twice Consultancy. 

        1. ‘Heb je vijanden lief’ is inderdaad een mooie. Het betekent: ‘heb geen vijanden’, maar ook: ‘ben geen vijand’. Naar mijn ervaring maakt dat het leven een stuk aangenamer :-)

        2. Toch is alertheid geboden, zo meen ik uit ervaring te mogen afleiden. Narcisten hebben namelijk de neiging om anderen als het verlengstuk van zichzelf te zien, vooral het fysieke stuk waardoor slavernij als logisch gezien wordt. En dat is dan ook wat vandaag gebeurt, met miljoenen (enkel Europa) worden we ingezet om geld te produceren waaraan schaarste blijkt te zijn. Economisch gezien is een schaarste aan geld een totaal absurde gedachte. Thinking Twice Consultancy.  

        3. Precies Prosument. Maar alertheid is iets anders dan vijandigheid.
           
          Welbeschouwd is vijandigheid net zo reactief als volgzaamheid.

        4. Het is angstig rondlopen in deze wereld en dat zal niet beter worden gezien de omstandigheden, integendeel. Er zijn ook eenvouidge oplossingen maar die worden maar zelden begrepen en/of steeds betrokken binnen een denkkader dat geen progressie toelaat. Er is zelfs geen aandacht voor oplossingen en dat ligt niet enkel aan politiek of de banken, het is een algemener probleem.

      2. Pieter, zoals je het al verwoord: Ikzelf zie andere manieren van denken veel liever als voedingsbron voor mijn eigen gedachten, dan als vijand daarvan. Hierin schuilt volgens mij dan ook de kracht in en zou je kunnen beschouwen als de basis van opbouwen van je denken, maw de verscheidenheid aan ervaringen geeft een krachtige bewustwording van het onderzoeken van de eigen waarheidsbevinding. Er is niets mooier dan dat, althans mi. Het enige nadeel hiervan is, zoals ik dat onder vonden heb, is dat het vaak wel een vorm van eenzaamheid schept. Doordat doorgaans je medemens je dan niet meer volgen kan, je valt ahw buiten de gang van het stramien van denken. Maar dat is dan weer een keuze, die je zelf moet maken. Daar tegenover geeft het je veel rijkdom als je er op de goede manier mee overweg gaat nl de vrijheid. Zoals de oude chinees zou zeggen: “Zij die het weten, spreken niet. Zij die spreken, weten het niet”. Maar ja soms moet je spreken. Ook de wereld van denken waarover Douwe het heeft in zijn reactie op 27 aug 2013 om 16.12 is eigenlijk ook zo’n mooi begrip hieromtrent. Je hoeft daarin niet mee te gaan, maar haal datgene eruit wat je bruikbaar vindt. Want ook hierin zit veel wijsheid. Mvg Paul.

        1. Inderdaad Paul, het levert in onze tijd een bepaalde eenzaamheid op. Dat ervaar ik ook zo. Maar uiteindelijk is er maar één criterium en dat is of ik mezelf met enig oprecht genoegen kan aanzien in de spiegel.  
           
          En als het gaat om waarheidsbevinding (voor mij het hoogste goed), dan heeft naar mijn smaak Gandhi het prachtig en compact gezegd: “The truth is still the truth, even if you are in a minority of one”.

  9. Kenjie,
     
    Ik vraag mensen niet om mee te gaan in verandering.  Dat moet iedereen lekker zelf weten. Wel neem ik waar dat er onder invloed van de crisis, een verandering gaande is in de denkwijze van veel mensen.
     
    Mijn voorstel is dus: als je dan toch je overtuigingen herziet, vervang ze dan door overtuigingen die je dienen. Of anders gezegd: kies overtuigingen die jouw belang dienen (is dat geen eigenbelang?), in plaats van de aangeprate overtuigingen die vooral de machtselite dienen.  

    1. Die verandering in denkwijze word ook aangestuurd door de kosmische dag , we zijn wakker geworden en het nieuwe tijdperk Aquarius brengt de bewustheid, ook richting de acceptatie dat we allen 1 zijn iets wat we voorheen niet allemaal zagen en sommigen nu nog niet,wellicht kijkende vanuit het oude paradigma.Maar sommigen van ons hebben het altijd al gevoeld diep van binnen of voelen het nu in die ontwaking door de bewust wording die het met zich mee zal brengen.Dienstbaar aan elkaar zijn , in harmonie samenwerken en de wereldse rijkdommen werkelijk delen met elkaar vanuit medemenselijke Liefde en dat in globale vorm zal omnipotent doorwerken doordat het de basis kent vanuit Liefde en ons in die evolutie het nieuwe paradigma doen omarmen en aanvaarden.Een mooie leidraad om in respect de inname van je positie daarin te kunnen zien is een werk van Rachel Naomi Remen en heet In The Service Of Life —  http://www.soulflares.org/inspiration/excerpts-and-essays/in-the-service-of-life/  — Mvg.Jasper.

  10. In de reeks, het economische vernuft van de 21ste eeuw, de aarde is terug plat, platter dan ze ooit geweest is.  Alleen het drukken van geld is gratis maar nu zitten we toch wel met een lastig probleempje, door de inflatie is dat geld niets meer waard en kunnen we geen inkt meer kopen. Toch is er ook goed nieuws, er is nog genoeg geld maar dat zit nu in iemand anders z’n zakken. Daarom, lieve mensen, hebben we jullie hulp nodig, we moeten nu solidair zoveel mogelijk produceren en trachten te verkopen, enkel op deze manier komt dat geld terug naar ons en kunnen we inkt kopen om nieuw geld te drukken. Ok ok, het klinkt een beetje absurd om het zo te doen maar toch, wij kennen iets van economie en jullie niet, geloof ons dus maar. Echt waar, beloofd, we zullen achteraf nog uitleggen hoe het in elkaar zit, nu eerst aan de slag, het is in jullie voordeel dat je meestapt in ons plan. Lieve burgers, we zien jullie zo graag, even op de tanden bijten aub … zet jullie tering maar naar onze nering, teamwork maakt ons machtig …

      1. De reeks is oneindig en de oplossing zit erin verweven voor wie het ziet. Als we het monetaire beleid goed bekijken dan bestaan er grosso modo 3 middelen om de economie te sturen, er is (1) inflatie, (2) deflatie en (3) flateren, naargelang welke optie gekozen wordt leven we in welzijn of armoede, er bestaat altijd een wisselwerking tussen deze 3 instrumenten.

  11. De methode voor een monetaire reset is kristalhelder en vereist – louter technisch – twee boekhoudkundige journaalposten, de kwantiteit aan transacties heeft geen invloed op de kwaliteit. Het aantal variaties die hieruit voortvloeien is vrijwel oneindig, zowel de invoer van een neutrale kapitaalsinjectie als een reset van het schuldencomplex kan gefaseerd verlopen of onder voorwaarden. Welke versie het wordt is finaal een kwestie van menselijke keuzes, politieke daadkracht en de bereidheid tot samenwerking. De eerste stap is de eenvoudige bewustwording dat er wel degelijk pasklare antwoorden zijn, dit geeft hoop en vertrouwen. Ontvankelijkheid, aandacht, oefening en zelfreflectie zijn primaire voorwaarden om dit vertrouwen te bekrachtigen. Nog belangrijker is het ‘non lineaire’ kenmerk van de reset, dit is een niet alledaags begrip maar net hierdoor wordt een ‘fluwelen revolutie’ mogelijk. Wat bedoelen we?

    1. Met de ‘ fluwelen revolutie’ bedoeld men de stille niet zichtbare en gevoelde overgang
      van het oude naar het nieuwe systeem , omdat men alles kan laten zoals het is. Men behoeft slechts wat cijfers te veranderen op een computerscherm om die nieuwe realiteit te creeren.Evenals een nieuwe mindset betreffende de juiste ethiek en naleving van nieuwe morele waarden welke aansluiten bij de aanvaarding van het nieuwe paradigma het zal het nieuwe paradigma verder doen ontvouwen en een mogelijkheid brengen tot de verdere ontwikkeling ervan.

  12. De positieve vrucht van het monopolyspel dragen we hoog in het vaandel, het geeft ons legitimatie om verder te zetten en de schade te vergoelijken onder het mom van duurzame progressie, we zijn er immers mee bezig. De factor ‘monetaire winst’ die diende als versneller kondigt nu de destructie aan, een wereld in nood. Mensen met geld hebben duizend vaders en vinden dit alles super, de verliezers zijn wees en mislukkelingen. De tragische grap is dat het positieve resulteert in de opeenstapeling van tegenstrijdigheden die elk gezond verstand tarten, absurdisme daagt aan de horizon, kristalhelder voor wie het aandacht geeft. Democratie kent z’n grenzen, een meerderheid houdt vast aan het goede, het kwade vangen we op in sociale netten die hiervoor bedacht werden en noemen het preventie. Het sociale net creëert extra banen maar gaat voorbij aan de mallemolen waarin we verzand zijn geraakt, met man en macht trachten we iedereen in het arbeidscircuit te krijgen zonder enige aandacht voor evolutionaire groeiprocessen. De mensheid moet beschermd worden tegen zichzelf, bij de gratie van het monopolyspel ontkiemen vreedzame organismen tegen het spel maar vinden genoegdoening in het onderhouden hiervan, bezigheid en inkomsten blijven op die manier verzekerd. Ook vijandiger groeperingen krijgen een plaats in het geheel, dit noemen we terrorisme en wordt met alle machtsmiddelen bestreden. De zinloosheid der dingen ontneemt alle wellevendheid en maakt ons depressief, het geeft voeding voor alweer een studie over hetzelfde, het spel speelt zichzelf en dat noemen we de realiteit, zo werkt het en niet anders. En sterker, al wie anders zegt heeft er niets van begrepen en dient zich zo snel mogelijk te schikken naar een logica die alle gezond verstand tart, evolutie en bewustwording is geen optie meer.

Laat een reactie achter