Koel, bijna volledig recyclebaar en letterlijk dirt cheap. Merkwaardig dus dat we het zandzakkenhuis, beter bekend als earthbag house, zo weinig zien. Maar langzamerhand komt daar verandering in…

Stel je voor: een bouwmateriaal dat letterlijk voor het oprapen ligt. Een goede isolator. Massief en solide. Onmogelijk? Nee, zand heeft al deze eigenschappen als je het maar in zakken stopt. Met enkele duizenden met zand gevulde plastic zakken heb je een goed geïsoleerd, comfortabel en aardbevingsbestendig huis, bedacht de visionaire Iraanse architect en humanitair activist  Nader Khalili in de jaren zeventig.

In het ontwerp van earthbag houses wordt prikkeldraad als cement gebruikt. Hij boekte hier op het Iraanse platteland de nodige successen mee, tot eind jaren zeventig reactionaire islamitische geestelijken een theocratische dictatuur stichtten. Khalili vluchtte (zoals zoveel van de Iraanse intelligentsia) naar de Verenigde Staten en zette daar het CalEarth instituut op dat zijn opmerkelijke uitvinding verder ontwikkelt en promoot.

Superadobe, zoals Khalili het materiaal noemde, maakt in één klap de meeste bouwmaterialen overbodig. Ook een dak is niet nodig: het huis kan worden gebouwd als een iglo, met enkele uitsparingen er in voor ramen en ventilatie. Kortom: voor belachelijk lage kosten en met een minimale milieubelasting pak je zo het huisvestingsprobleem op oogstrelende wijze aan. Wil je het huis afbreken, dan hoef je alleen maar de zakken leeg te gooien en kan je ze hergebruiken of verbranden.

Meer informatie
CalEarth Institute
Leer om te bouwen met superadobe