Hoe verandert je leven als je het grootste deel daarvan doorbrengt in een virtuele wereld, zoals Second Life? Enkele aardbewoners brengen hun leven al online door en zijn als het ware pioniers voor de rest van de wereldbevolking.
Of niet. Aan de populariteit van urbex, urban exploring, is te zien dat er juist onder jongeren meer behoefte komt aan authenticiteit. Niet de online schijnwereld maar de harde realiteit. Kiest de mensheid voor nep, of gaan we alsnog voor het echie? De volledige documentaire staat hieronder.
We hebben afgesproken dat “de waarheid” niet bestaat. Bijvoorbeeld de waarheid over wat er echt bestaat en niet. We hebben afgesproken dat iedereen zelf mag weten wat echt bestaat, en dat betekent dat we nu niet meer weten welke denkweg we moeten bewandelen om te bepalen wat wel echt bestaat en wat niet. We hebben geen criteria meer om dat te bepalen. Dat betekent dat wat echt is nu al niet meer gezamenlijk is maar individueel.
Als er morgen een nieuw kikkertje ontdekt wordt, kan er vandaag nog geen sprake zijn van het bestaan ervan. Pas na de wetenschappelijke waarneming door de mens kan er sprake zijn van het bestaan van het nieuwe kikkertje. Het lijkt wel of er morgen dan gezegd kan worden dat het kikkertje eergisteren ook al bestond, maar dan vergeten we dat we dat pas na de waarneming kunnen weten. Bestaan betekent dus niet dat iets er gewoon is, als eigenschap van het ding, maar bestaan kan alleen maar betekenen dat het door de mensheid is waargenomen. Al lijkt het dus precies andersom. Niemand kan van iets dat niet is waargenomen bewijzen dat het bestaat, probeer het maar.
Dit is volgens mij de ontbrekende denkweg om te bepalen of iets echt bestaat of niet. (Waarnemen betekent de gezamenlijke wetenschappelijke waarneming, en niet de individuele indruk, natuurlijk.)
We leven nu al in de matrix die ons laat denken dat we allemaal op onze eigen echtheids-eilandjes leven. Ik denk dat we het eens moeten proberen te worden over wat dat echie eigenlijk is en wat dat betekent voor hoe we met elkaar omgaan.
Beste Judith,
De vraag of iets al dan niet bestaat is eigenlijk een soort bezigheidstherapie. Ik bedoel dit niet kwetsend maar de vraag moet eigenlijk zijn , “wat nemen we waar?”. En als je goed naar de uiterlijke realiteit kijkt zie je eigenlijk maar 2 dingen nl.:
processen en ideeën. Processen zijn alles wat leeft en ideeën zijn alle gematerialiseerde dingen die ons het leven makkelijker moeten maken. Nu moet je nog weten dat onze uiterlijke realiteit het eindproduct is van tienvoudige innerlijke realiteit die de quantumfysica langzaam maar zeker aan het blootleggen is.
Dit klinkt nogal zweverig maar laat ik een voorbeeld geven met onze processen en ideeën.
Wat is de diepere realiteit van een idee, m.a.w hoe komt iemand tot een idee.
Het antwoord is vrij simpel nl. door inzicht, Wat is dan de diepere realiteit van inzicht, of hoe komt iemand tot een bepaald inzicht , nl door synthese , Wat is dan de reflectie van synthese,? Creativiteit enz.
Al deze realiteiten spiegelen zich door mekaar tot uiteindelijk datgene wat wij waarnemen. En dat is dus onze realiteit
Je moet dus naar binnen gaan zoeken wat aan de buitenkant is niks te vinden.
Groetjes Erwin
Erwin,
Je zegt:
Nu moet je nog weten dat onze uiterlijke realiteit het eindproduct is van tienvoudige innerlijke realiteit.
Dat zou volgens mij betekenen dat iedereen zijn eigen realiteit heeft, en dat is natuurlijk niet zo.
Wij nemen de kiezelsteen en de kastanje allemaal op nagenoeg dezelfde manier waar, en wij zijn het erover eens dat die waargenomen steen en boom bestaan. Alleen door de gezamenlijke waarneming, nog niet door innerlijke processen.
Ik bedoel slechts te zeggen dat wat wij in het dagelijks leven als echt bestaand beschouwen niet iets anders kan zijn dan wat we gezamenlijk hebben waargenomen. We hebben een vergissing gemaakt door te gaan denken dat bestaan betekent dat iets er gewoon is, want wij kunnen alleen van bestaand spreken nadat wij het hebben waargenomen. (zie het kikkertje)
Een aardig gevolg van deze nieuwe definitie van bestaan is dat er nu wel bewezen kan worden dat iets niet bestaat bijvoorbeeld. Omdat waargenomen en bestaand immers niet iets anders kunnen betekenen. Het nog niet waargenomen kikkertje bestaat dus niet omdat het pas morgen wordt waargenomen. God bestaat dus niet omdat zij nog niet is waargenomen.
De matrix die ons op onze eigen eilandjes laat leven waarbij de werkelijkheid voor iedereen anders kan zijn, moet volgens mij ontmanteld worden en verwijderd…
Judith.
beste Judith,
Nu begrijp ik waar je naartoe wilt, maar het is heel simpel vervang de naam god door leven en je zult al een eind verder geraken.
En natuurlijk heeft iedereen wel zijn eigen realiteit en dus ook zijn eigen waarheid. Want dat is het probleem met de waarheid , dat iedereen zijn eigen waarheid gaat beleven. Maar op het moment dat je dat gaat doen, uw eigen waarheid gaan beleven, stopt uw evolutie. Want de mens evolueert alleen in bewustzijn vanaf 18 jaar ongeveer.
Bijvoorbeeld: als je gelooft dat Darwin het bij het rechte eind heeft, ga je niet meer verder nadenken over het leven, maar leg je jezelf neer bij de waarheid van iemand anders; hetzelfde geld voor godsdiensten, als jij gelooft dat er een wezen is (god) die alles geschapen heeft stopt hier ook je evolutie om dezelfde reden.
Het beste is om je innerlijke waarheid steeds te evalueren tegen het licht van de uiterlijke realiteit. Want het spreekwoord is niet “zo boven, zo beneden” maar meer ” zo binnen, zo buiten.
Wat dus wil zeggen dat als je, in je denken, geen overeenstemming vindt met buitenwereld, je waarschijnlijk fout bezig bent.
Erwin,
Je zegt : ‘ Het beste is om je innerlijke waarheid steeds te evalueren tegen het licht van de uiterlijke realiteit. ”
Een innerlijke waarheid is geen waarheid maar een mening. Jij wilt het over mening hebben. Ik wil het over feiten hebben, niet over meningen. Niet over innerlijke waarheid maar de gemeenschappelijke waarheid van wat er bestaat in de dagelijkse werkelijkheid.
Maar zoals ik al zei: we leven al in de matrix die zegt dat er geen gemeenschappelijke waarheid is. Jij doet precies zoals ik voorspeld had. Wie denkt dat er alleen innerlijke waarheid is, laat zich zonder het te beseffen sturen door de matrix….
sorry Judith,
mijn fout ik had moeten uitleggen wat ik bedoel met innerlijke waarheid.
En ik zal u al direct geruststellen, want wat jij bedoelt met gemeenschappelijke waarheid is uw (onze) innerlijke universele gemeenschappelijke waarheid die buiten de “matrix” ligt. En daarin heb je ook nog eens gelijk dat er dus wel degelijk een matrix op de realiteit geplaatst is en ervoor zorgt dat er zoveel verwarring is.
Met andere woorden der zit dus echt een “valse” realiteit in de echte ware universele realiteit zodat we nooit zouden beseffen wie wij echt zijn. Die valse realiteit vind ge in de codering van de materie (bestudeer de getallen tussen 1 en 9 zoek in elk vakgebied naar de referenties en uw oogjes zullen open vallen.
tot uw dienst
ps Judith,
Voor zover dat uw ogen al nie open waren natuurlijk.
En daarom dat we constant op onze hoede moeten zijn want zoals je kunt zien is dus de waarheid met de leugen vermengd.
groetjes
Nou, Erwin,
Ik begrijp er niets meer van
Hartelijke groeten,
Judith.
Onze waarneembare werkelijkheid: Deze bestaat steeds uit de door onszelf geaccepteerde extracties, (beelden, indrukken, cultuur afhankelijk) van individueel waargenomen of gedeelde, geïnterpreteerde combinaties van chaos en orde informatie. Dit voortkomende uit het persoonlijk voorhanden individueel/intellectueel kwalitatieve informatie aanbod, (uw capaciteit, wat kunt u tot u nemen)) dan wel de gedeelde kennis gereedschappen, de middelen waarover men beschikt, en de keuzes die wij daarin maken. De werkelijkheid ontstaat dus uit de chaos van informatie die wij ordenen als soort. Daar dit soort afhankelijk is, kan de “waarheid” zoals Judith dit al terecht beschreef niet bestaan, ze is relatief.
antares,
Hoe kunnen wij dan bepalen of iets voor de mensheid, ook al is dat gedeeld subjectief, echt bestaat?
Dat kan alleen maar door de menselijke waarneming. Er bestaat voor ons geen andere manier om de werkelijkheid te kennen dan door de waarneming, dus mogen we de kiezelsteen echt bestaand noemen. Zelfs al we ontdekt hebben dat ons nieuwe zintuig de elektronenmicroscoop laat zien dat hij uit voornamelijk lege ruimte bestaat. Voortschrijdend inzicht. Het blijft de menselijke waarneming.
De enig mogelijke waarheid aangaande het echt bestaan van dingen is de gemeenschappelijk menselijke waarneming. Individuele waarnemingen kunnen pas als maatgevend worden gezien als ze geverifieerd zijn door mede waarnemers. Dus: het morgen te ontdekken kikkertje daarvan kan vandaag niet gezegd worden dat het bestaat. Van god, wat dat ook zijn moge, kan bewezen worden dat het niet bestaat, omdat ze net als het kikkertje niet is waargenomen tot nu toe.
Omdat mensen steeds nieuwe dingen ontdekken is de waarheid tijdgebonden, ze verandert mee met de nieuwe ontdekking. De waarheid is subjectief, maar gemeenschappelijk menselijk. Objectiviteit is onkenbaar per definitie, omdat dat betekent: onafhankelijk van de menselijke waarneming.
Laten we afspreken dat echt bestaan hetzelfde is als waargenomen en andersom. Dan leven we in dezelfde wereld en niet op door de matrix voorgespiegelde aparte eilandjes.
Judith.
1. “Hoe kunnen wij dan bepalen of iets voor de mensheid, ook al is dit gedeeltelijk subjectief, echt bestaat?”
2. En onderaan staat: “Laten we afspreken dat echt bestaan hetzelfde is als waargenomen en andersom. Dan leven we in dezelfde wereld en niet op door de matrix voorgespiegelde eilandjes.” Mee eens, en afgesproken.
Antwoord 2 biedt de oplossing voor het gestelde in vraag 1. Overigens kunnen we gedeeltelijk subjectieve maar voor ons mogelijk geldige, relevante informatie ook omschrijven als informatie die we bijvoorbeeld zelf niet, of nog niet goed kunnen interpreteren. Hetgeen dan een kwestie van vertrouwen is. Dat is dan weer het geval bij de uitzonderlijk briljant getalenteerde enkelingen onder ons mensen. Daar hoor ik niet onder, maar heb wel geleerd te luisteren. ;)
beste mensen,
en daar gaan we weer, bezigheidstherapie, jullie stellen de verkeerde vragen.
het feit alleen al dat wij alle drie anders nadenken over de realiteit is al een bewijs dat iedereen zijn eigen realiteit bezit en dus zijn eigen waarheid.
Maar in mijn ogen is dat vrij normaal want hoe meer kennis en inzicht je verzamelt, hoe anders de realiteit er gaat uitzien.
Groeien in bewustzijn noemt dat.
Nog een voorbeeld hoe staat een tiener tegenover de realiteit en hoe staat een oudere daar tegenover. Een wereld van verschil zou ik zo zeggen. Dus stop aub met te zeggen dat de waarheid voor iedereen hetzelfde is. En ik ben ermee akkoord dat alleen de uiterlijke realiteit als referentiepunt kan genomen worden. Tis alleen de invulling van deze realiteit , die voor iedereen anders is.
de vraag moet dus zijn, welk is de hoogste universele waarheid die alle andere waarheden in zich kan dragen
maw wat is de waarheid van alles?
PS het antwoord is niet: god
antares.
We hebben dus afgesproken dat echt bestaan hetzelfde is als waargenomen en andersom. Dat is een stap vooruit.
Iets bestaat dus alleen doordat het door de mensheid is waargenomen, en niet op een andere manier, bijvoorbeeld zomaar op zichzelf onafhankelijk van de menselijke waarneming. Want dat is het gevolg van onze uitspraak.
Dan hebben we hiermee dus het wetenschappelijk bewijs geleverd van het niet bestaan van god. Dat heeft nogal wat maatschappelijke consequenties.
Bovendien betekent het dat die objectieve werkelijkheid die vooraf zou gaan aan onze waarneming, en door de natuurkunde als uitgangspunt genomen wordt, niet bestaat, maar erbij verzonnen is.
Bent u het hier dan ook mee eens, want dan hebben we een goed argument tegen het kalifaat bijvoorbeeld, en een mooie verklaring voor de ontdekking dat de waarneming in de kwantumtheorie zo’n doorslaggevende rol speelt in hoe de werkelijkheid zich aan ons voordoet.
Judith.
Waarnemingen in de kwantumtheorie doen slechts meer vragen opdoemen dan wij momenteel, en voorlopig zeker in de voorspelbare, nabije toekomst beantwoorden kunnen. Verder matig ik mij niet aan wetenschappelijk te hebben aangetoond dat God niet bestaat. Ik vind het bestaan van een door de mens verklaarde (subjectief, doctrine gestoeld, dus absoluut relatief en niet bewezen) God onlogisch. Hier uitgaande van onze huidige wetenschappelijke, op empirisch bewezen (herhaalbare waarneming) gebaseerde inzichten en afspraken. Dit met dien verstande echter:
De mens verkeerd momenteel onontkoombaar binnen de vicieuze, evolutionaire kennis grenzen van haar eigen bevattingsvermogen. Als op zekere termijn de mogelijkheid van het transhumanisme zich wetenschappelijk, ethisch, en moreel geaccepteerd voordoet, dan zal ieder individu dat niet deelneemt aan dit proces, onderworpen worden aan de gevolgen van een oppermachtige nieuwe kennismaatschappij. Kennis is nu eenmaal bewezen, daadwerkelijk macht!!!
Antares,
We hadden geconcludeerd dat er nooit van bestaan van iets gesproken kan worden zonder dat iets waargenomen is. Bestaan betekent dus niet dat iets er op zichzelf is zonder dat wij dat hebben waargenomen, want dat is onkenbaar. Zolang iets dus niet is waargenomen kan er dus nooit sprake zijn van het bestaan van iets, of dat nou het onontdekte kikkertje is of god. Het kikkertje bestaat niet, wetenschappelijk gezien en god dus ook niet.
Ik weet niet wat transhumanisme zou kunnen zijn.
Buiten het menselijk bevattingsvermogen, mogelijk gemaakt door de waarneming is per definitie nooit kennis mogelijk. Wij zijn deelnemende waarnemers en kunnen daarom nooit alles kennen. Ons bevattingsvermogen is niet de beperking maar juist de voorwaarde waardoor wij de werkelijkheid kennen.
Judith.
“Ik weet niet wat transhumanisme zou kunnen zijn.”
Dit is een interessante bewering van jou, hahaha….. Aan de ene kant; hiermee heb je zonder omwegen en ogenschijnlijk onweerlegbaar, een ondeugend (vermoedelijk stout, humoristisch opgezet) maar correct antwoord gegeven, dat reëel zeker kan kloppen in verhouding tot jouw direct voorgaande betoog. Ik schreef; “reëel zeker kan kloppen” omdat ik nooit in mijn beweringen staande kan houden dat jij wel degelijk op de hoogte moet zijn van wat transhumanisme, althans theoretisch inhoud. Mogelijk maak ik nu een inschattingsfout van jouw intellectuele capaciteiten, (humor) maar ik vermoed dat jij je wel degelijk ingelezen hebt op dit gebied. Verder strikt genomen; je kunt het in de praktijk niet ervaren hebben en dus ook niet waargenomen. Wil ik mij dan letterlijk houden aan onze afspraak, “We hadden geconcludeerd dat er nooit van het bestaan van iets gesproken kan worden zonder dat iets waargenomen is.” word ik tegelijkertijd gedwongen deze subtiele aanpassing van de werkelijkheid te accepteren, wil ik niet voor aap staan….. Hahahahaha, dat noem ik nou nog eens een scherp gevoel voor humor :) :) :) Mijn vriendin die naast mij zit achter haar computer moest er ook zo om lachen, LOL…
Laten we reëel blijven Judith.
Artificiële intelligentie bijvoorbeeld; daarvan is bewezen dat het bestaat, en zich zeker onstuitbaar zal ontwikkelen tot ver voorbij de grenzen van het huidig menselijk bevattingsvermogen, zo dit al niet in het verborgene voor ons mensen realiteit is. De kennis die daaraan verbonden is, is dan vooreerst een combinatie van feiten en gegevens die het menselijk brein nooit kan koppelen. Hieruit ontstaat een gecombineerd onkenbaar probleem als wij ons niet aanpassen, (kennis is macht, wij kunnen worden overmand hierdoor) en de maatschappelijke gevolgen daarvan worden in de praktijk ook onderkent. Michio Kaku bijvoorbeeld; deze besprak onlangs in een interessante documentaire de mogelijkheid, dat een in ontwikkeling voorhanden manier om de gevaren hiervan te compenseren is, is het in de praktijk toepassen van middels transhumanistische methoden aanpassen van de mens aan deze situatie. In afwachting ten aanzien van de ontwikkelingen op dit gebied, blijf ik vrolijk met mijn gebrekkige bevattingsvermogen, geboeid uitzien naar hoe dit kennisproces zich zal ontwikkelen. Met vriendelijke groeten. ;)
Judith, antares,
Ook ik ben hier volledig mee akkoord
Dat is trouwens wat ik hier al heel den tijd probeer te zeggen.
al twijfel ik eraan of die kalifaatmannen ooit al gehoord hebben van deeltjesfysica, laat staan logica
ge zult uw werk hebben.
Antares,
Wij mensen maken dingen die ons boven het hoofd groeien, zoals bijvoorbeeld kunstmatige intelligentie. De atoombom kan ons ook noodlottig worden.
Alles wat we zelf maken als mensheid daarvan kunnen we natuurlijk zeggen dat het bestaat. Maken impliceert natuurlijk waarnemen.
Ik maak geen grapjes over dat bestaan en waarnemen twee termen zijn, die onderling inwisselbaar zijn en dat bestaan voor ons dus nooit iets anders kan betekenen dan waargenomen. Maar ik geloof niet dat ik dat duidelijk kan maken. sorry.
Judith
Judith.
Meten is weten.
antares.
Antares,
De natuurkunde gaat uit van het bestaan van de objectieve werkelijkheid, die voorafgaat aan onze waarneming.
Ik heb de indruk dat u het hiermee eens bent, ondanks onze dialoog zoals ze hier gevoerd is.
Als u inderdaad gelooft in het bestaan van deze objectieve werkelijkheid, praten we steeds langs elkaar heen.
Bent u het met dit uitgangspunt van de natuurkunde eens, of vergis ik mij?
Judith.
Judith.
Ik oriënteer mij (gemiddeld genomen, maar zeker flexibel in mijn conclusies) op die objectieve waarnemingen welke herhaalbaar, daarmee aantoonbaar en meetbaar, een theoretisch verantwoordde beschrijving van de werkelijkheid vormen. De zo objectief en daarna (als reëel aandoende manifestatie) steeds voorspelbare werkelijkheid zoals die zich aan ons voordoet, vereist echter flexibiliteit in ons denken. Dit in die zin ten aanzien van de beschreven werkelijkheid, dat gemeten resultaten kunnen afwijken van wat de theorieën beschrijven en voorspellen. Een voorbeeld daarvan kunnen de gemeten afwijkingen zijn in de radioactieve vervaltijden van elementen. Dit soort afwijkingen geven al aan dat onze theorieën en daarmee voorspelbare resultaten, steeds aangepast moeten worden aan nieuwe objectief gemeten verschillen. We moeten daarom uitgaan van een relatieve, echter als objectief afgesproken en beschreven werkelijkheid, helaas pindakaas. Mijn conclusie: De afwijkingen zijn gemeten, we weten dat de objectieve werkelijkheid niet wordt waargenomen, anders dan als een breed afgesproken aanname.
Antares,
U zegt: “we weten dat de objectieve werkelijkheid niet wordt waargenomen….”
Daar zijn we het over eens. Strikt logisch gezien is het voor ons als mensheid onmogelijk om iets anders te kennen, in wetenschappelijke zin, dan dat wat we waarnemen. Voorspellingen moeten door waarneming bevestigd of ontkend worden.
Zoals u zegt wordt de objectieve werkelijkheid niet waargenomen, dus is deze per definitie onkenbaar, een andere logische mogelijkheid is er niet. Het begrip ‘objectieve werkelijkheid’ zal nooit waargenomen kunnen worden, is daarom erbij verzonnen.
Met dat iets bestaat kunnen wij als mensheid dus nooit bedoelen dat het zich in de objectieve werkelijkheid bevindt, m.a.w. er op zichzelf is. Bestaand betekent voor ons mensen dus uitsluitend waargenomen. Dat iets niet is waargenomen kan bewezen worden, iets bestaat dan daardoor niet.
Het betekent niet dat er niets is, maar dat er samen met onze waarneming een gewaarwording ontstaat. Onze gewone dagelijkse werkelijkheid. De aard van de zintuigen bepaalt dus welke gewaarwording er ontstaat.
Daarom ziet materie er ook zo anders uit wanneer het met een ander zintuig wordt waargenomen dan met het menselijke oog. De elektronenmicroscoop laat voornamelijk lege ruimte zien. Het is niet omdat het de wereld van het hele kleine waarneemt, maar omdat het een ander zintuig is dat de waarneming doet. Wie licht tegenhoudt en daarmee verandert doet heel iets anders dan wie met elektronen ergens op schiet. Daarom kloppen de theorie van de kleine deeltjes, de Kwantumveldentheorie en de Theorie van de Algemene Relativiteit ook niet met elkaar. Er ontstaan door andersoortige ‘zintuigen’ te gebruiken heel andere gewaarwordingswerelden.
Mede hierom lijkt het nieuwe inzicht in hoe bestaan beter gedefinieerd zou moeten worden van belang.
Maar ook omdat we dan wetenschappelijk eindelijk kunnen bewijzen dat god niet bestaat.
Denk zelf na, alstublieft, en neem niet aan wat ik zeg.
Judith.
Judith.
Met alle door u verdiend respect, ik had u juist ingeschat.
antares.
Judith.
God is een gedachten schepping van de mens, en ontstaan vanuit het existentiële, evolutionaire vacuüm van waaruit een zich ontwikkelend, hiërarchisch georiënteerd, intelligent brein haar omgeving verkend. Daaruit volgt dat; om te bewijzen dat God niet bestaat, je slechts de mens zou moeten kunnen overtuigen van de werking van de processen, welke aan de procedure van het ogenschijnlijk scheppen van die bewuste gedachten vooraf gaan. Daarom het volgende: Bij gebrek aan informatie zal ons brein zelf beelden van de omgeving genereren (o.a. pareidolie-pareidolia werken zo). Zonder soortgebonden (in dit voorbeeld vertrouwd de mens alleen de mens) kritiek vanuit de omgeving, heeft het brein geen redenen om haar zo gevoede individuele ontwikkeling niet te fixeren. Binnen de sociaal hiërarchische structuren, noodzakelijk om überhaupt succesvol als groep/soort te kunnen opereren in de natuur, heeft de mens destijds ontdekt dat niet waargenomen maar interessante aspecten (manifestaties, onbekende gevaren, etc) voor de groep, het geïnformeerde individu een zekere status van aanzien geeft. Er schaart zich dan een aantal individuen achter deze beweringen, waarna de status van die persoon hiërarchisch onaantastbaar kan worden. Wie niet sterk is moet slim zijn, en kennis is macht. Verspreid kennis en er wordt weer evenwicht bereikt.
antares,
Ik citeer u, maar vervang God door de objectieve werkelijkheid:
De objectieve werkelijkheid is een gedachten schepping van de mens, en ontstaan vanuit het existentiële, evolutionaire vacuüm van waaruit een zich ontwikkelend, hiërarchisch georiënteerd, intelligent brein haar omgeving verkend. Daaruit volgt dat; om te bewijzen dat de objectieve werkelijkheid niet bestaat, je slechts de mens zou moeten kunnen overtuigen van de werking van de processen, welke aan de procedure van het ogenschijnlijk scheppen van die bewuste gedachten vooraf gaan.
Dat zal ik proberen:
Regelmatig worden er door de mens nieuwe diersoorten ontdekt. Van het morgen te ontdekken kikkertje kan vandaag nog niet beweerd worden dat het bestaat. Overmorgen, kunnen we, de mensen , zeggen dat het eergisteren ook al bestond, dat is vandaag. Maar vandaag kan er nog geen sprake zijn van het bestaan van het morgen te ontdekken kikkertje. Altijd, bij alles wat wij als mensheid kennen, kan er pas sprake zijn van het bestaan ervan nadat het is waargenomen. Het lijkt wel alsof we overmorgen kunnen zeggen dat het kikkertje onafhankelijk van onze waarneming eergisteren al bestond, maar dan vergeten we dat we dat pas kunnen zeggen nadat de waarneming heeft plaatsgevonden. Met andere woorden: we denken wel dat er sprake is van de objectieve werkelijkheid (het kikkertje bestaat op zichzelf, onafhankelijk van onze waarneming) maar dan vergeten we dat we dat pas kunnen zeggen na de waarneming.
Kortom: iets bestaat niet omdat het er gewoon is, maar iets bestaat omdat wij dat hebben waargenomen.
Het gaat om de logische redenering. De objectieve, op zichzelf (be)staande werkelijkheid is erbij bedacht, net zoals die God.
Als ik ongelijk heb, zou u dat dan met argumenten willen aantonen, aan de hand van mijn logische redenering.
( ik besef dat het een zeer anti-intuïtieve gedachte is en daarom op weerstand stuit, maar ik plet voor de rede die ons als mensheid verbindt)
Judith.
Judith.
Ik kan momenteel (in mijn gedachtegang bewust het intuïtieve vermijdend) geen tegenargumenten vinden op basis van welke logische redenatie dan ook. Hier deel ik in alle bescheidenheid uw mening.
Ik weet niet of u het werk van Frans Couwenberg kent “Humanosofie”. Deze verscheen hier eerder met een interessant artikel betreffende zijn voor anderen, en mijzelf interessante en vernieuwende inzichten. Deze heer is voor zover ik weet momenteel nog zeer druk bezig zijn werk te vervolmaken, en staat open voor logisch beredeneerde bijdragen. Hierbij inschattende dat een gedachtegang zoals de uwe van niet geringe bijdrage kan zijn, bij deze mijn suggestie daar contact mee op te nemen zo u wilt.
Met vriendelijke groeten.
antares.
Antares,
Dank voor uw serieuze reactie. En ook voor de tip. Frans Couwenbergh, hij lijkt mij op het eerste gezicht inspirerend.
U geeft blijk het probleem van de definitie van bestaan op waarde te schatten.
Voor nu: dank voor de dialoog,
Judith.