Juist de armste Europese landen hebben de meeste zonnestraling. Dit zou wel eens DE oplossing kunnen zijn voor twee heel vervelende problemen: de schuldenberg van landen als Spanje en Italië en onze afhankelijkheid van fossiele brandstoffen. Wat wordt het: de zoveelste bonusronde voor bankiers of een echte structurele oplossing voor de schuldencrisis, waarmee alle Europeanen geholpen zijn?
Waarom is Noord-Europa zo rijk?
Geografisch valt Europa ruwweg in twee delen uiteen: een vlak, vruchtbaar deel met een koel zeeklimaat in het noorden en een zonovergoten, mediterraan deel in het zuiden. Transport in het noordelijke deel is makkelijk: de vele rivieren en het vlakke landschap maken vervoer goedkoop en zorgen er zo voor dat zich veel kapitaal ophoopt. De situatie is totaal anders in het droge, bergachtige zuiden van Europa waar nauwelijks bevaarbare rivieren zijn en de vele heuvels het landschap versnipperen. Er zijn nauwelijks vruchtbare aaneengesloten gebieden (de rijke, vruchtbare Povlakte in Noord-Italië en Catalonië zijn uitzonderingen) waardoor de economische ontwikkeling mondjesmaat verloopt. De enorme, dichtbevolkte Noord-Europese laagvlakte betekent dat een bedrijf een groot aantal afnemers op korte afstand heeft zitten. Een Spaans of Italiaans bedrijf heeft die weelde niet. De langere reisafstanden betekenen minder winst en hogere kosten.
Zuiden stak zich diep in de schulden door importen uit het noorden
Bij de invoering van de euro werd de grote hoeveelheid kapitaal in Noord-Europa voor een groot deel gebruikt om de lucratieve staatsleningen van de armlastige zuiderburen op te kopen. Deze begonnen op grote schaal dit geld uit te geven voor sociale projecten en voor een verbeterde infrastructuur. Het bedrijfsleven in het zuiden bleek echter niet opgewassen tegen de gedisciplineerde concurrentie uit het noorden die door geografische factoren veel goedkoper kon produceren. De gevolgen lieten zich raden. Het geleende geld werd niet geïnvesteerd in het bedrijfsleven, maar besteed aan importen uit Noord-Europese landen als Duitsland en Nederland. En kwam dus weer terug in het noorden. Plus rente.
Zuiden en Noorden helpen elkaar uit de brand
Met het steeds schaarser worden van aardolie, zit Noord-Europa in een uiterst vervelende situatie. De inheemse energievoorraden zijn beperkt: de gasbel van Slochteren is voor het grootste deel leeg, ook de ooit lucratieve olievelden in de Noordzee beginnen nu te sputteren en de weinige zonneschijn in de noordelijke landen maakt zonne-energie weinig aantrekkelijk voor echt grootschalige opwekking, hoewel particulieren binnen enkele jaren zelfvoorzienend zullen zijn. De alternatieven: de uiterst vervuilende bruinkool, de omstreden kernenergie en de wisselvallige windenergie zijn weinig aantrekkelijk.
Echter: juist de armste gebieden in Europa, denk aan Andalusië, Sicilië en het uiterste zuiden van Italië en de Griekse eilanden baden in het zonlicht. De hoeveelheid zon is niet veel minder dan in de Sahara, vaak genoemd als locatie voor zonnefarms. Alle Europese schulden kunnen worden gesaneerd tot bijvoorbeeld zestig procent van het bruto nationaal product, door extra euro’s bij te drukken, uiteraard daarna gevolgd door een verbod om nog geld te lenen. Dit zorgt tijdelijk voor een sterke inflatie, maar de vrijkomende euro’s van institutionele beleggers kunnen worden gestoken in zonne-energieprojecten in zonnige gebieden in Zuid-Europa. De Noord-Europese landen binden zich aan een afnameverplichting voor deze energie, zodat de institutionele beleggers een redelijk rendement op hun schuldbrieven maken van bijvoorbeeld vier procent met inflatiecorrectie per jaar.
Er is zelfs een nog mooiere mogelijkheid. Wij lozen dagelijks overtollig rivierwater en regenwater. Zonde van dat waardevolle zoete water. We kunnen gas door pijpleidingen over grote afstanden transporteren, dus dat moet ook met dat waardevolle water kunnen. Indien we dat overtollig water via een pijpleiding naar de droge gebieden in Zuid-Europa of Noord-Afrika zouden transporteren, kunnen we daar als tegenprestatie zonnestroom voor terugkrijgen. Zo dringen we tegelijk de woestijnvorming terug en krijgen deze gebieden er vruchtbare landbouwgrond voor in de plaats.
Dat lijkt me juist geen goed idee. Het weghalen van grote hoeveelheden zoet water zal zeker invloed hebben op onze leefomgeving.
Lijkt me prima idee, wij storten het zoete water ongebruikt de zee in terwijl je het leven van miljoenen mensen er beter mee kunt maken en we zo ook direct de woestijn kunnen vergroenen. En wellicht houdt het de zeespiegelstijging ook wat tegen. Moet je nagaan, hebben we over 50 jaar en in heel Europa zonnestroom en een volledig groene Sahara!
Zonnestroom is al bijna goedkoper dan kolenstroom:
http://www.mediameuk.net/2011/09/08/zonnestroom-bijna-goedkoper-dan-kolenstroom/
@Alco Prins.
Rinse Elsinga heeft gelijk.
Er is meer dan genoeg zoetwater hier in het noordwesten van europa.
Denk aan de rivieren, de jaarlijkse sneeuw die van de parkeerplaatsen en pleinen wordt verwijdert en die vaak in enorme bulten aan de kant van het terrein komen te liggen en het kraanwater wat wij wegspoelen elke dag.
Deze vormen van water kunnen nog prima gebruikt worden voor het bevloeien van landbouwgrond of gedistileerd voor drinkwater.
We zouden dan dit zoete water door pijpleidingen erigeren in droge gebieden en hier allerlei soorten tropische planten aanplanten. Zo maken we onze atmosfeer ook weer schoner en rijker aan zuurstof. Inruil krijgen wij hun zonne-energie.
u ziet dat wanneer landen in gelijke mate economisch afhankelijk zijn van elkaar en dat dit niet fincancieel is, maar van elkaars grondstoffen, dan is dit een krisisbestendig gebied geworden.
@ Roelof,
Zolang er politici zijn is er altijd wel ergens een crisis.
@Roelof
Toch geeft verkeer en waterstaat aan dat de export van zoet water geen goed idee is. Dit omdat wij naast hele natte periodes ook steeds meer droge periodes kennen en dan het zoete water hard nodig hebben om onze rivieren op peil te houden en de gewassen te onderhouden.
@Alco Prins
Het moet toch mogelijk zijn een buffer van zoet water aan te leggen en vanuit een overschrijding van die buffer water te exporteren?
Het idee van het importeren van zonne-energie en exporteren van (overtollig) zoet water klinkt als een meer dan goede visie.
Het regent volgens mij genoeg in zuid Europa, maar voornamelijk in de winter. Dus als men dat overtollige water opvangt voor gebruik in de zomer(en dat doet men) is er geen probleem.
Als we echt grootschalig zonne-energie gaan opwekken kan er ”lokaal” d.m.v. omgekeerde osmose zoet water uit zout water worden gedestilleerd. Het zou me niet verbazen als dit energiezuiniger is dan transporteren via pijpleidingen. Daarnaast is het water uit rivieren vaak te zout om te langdurig woestijngebieden mee te irrigeren.
Ik zie al enorme zonnefarms aan de Noord-Afrikaanse kust voor me, die via lange linten van groen tot diep in de Sahara doordringen…