Tsai Ing-Wen,de president van Taiwan, feliciteerde collega Trump met zijn overwinning. Een doelbewust geplande rel was geboren.

Wat wordt de buitenlandse politieke strategie van Trump?

Trump verraste de wereld eerder  door eerst totaal onverwacht (voor de meesten) de Republikeinse voorverkiezingen, en daarna de Amerikaanse presidentsverkiezingen te winnen. Welke buitenlandse prioriteiten zijn uit zijn eerste daden af te leiden?

Betere betrekkingen met Rusland
Weinig verrassend is dat Trump vrijwel direct na de verkiezingsoverwinning met de Russische president Poetin sprak. Dit leidde er toe dat het dreigingsniveau van een gewapend conflict met Rusland, tot de  tanden bewapend met intercontinentale ballistische kernraketten, aanmerkelijk daalde. Al in de verkiezingscampagne heeft Trump duidelijk gemaakt dat hij meer samenwerking met Rusland wil, onder meer op het gebied van jihadismebestrijding en zo min mogelijk militaire bemoeienis met het buitenland, als er geen directe Amerikaanse belangen mee gemoeid zijn. Dit heeft veel goodwill gekweekt bij de Russen, die zich niet onterecht belegerd voelen door de oprukkende NAVO.

China op de target list
Communistisch China zal, zo blijkt, vermoedelijk minder met fluwelen handschoenen aan worden gepakt. In zijn boek noemde Trump de in zijn  ogen oneerlijke handelspraktijken van China als het voornaamste probleem. Een vermoedelijk bewuste provocatie was zijn telefoongesprek met een trouwe Amerikaanse bondgenoot, de Taiwanese president Tsai Ing-wen. Sinds 1979, het jaar waarop de VS communistisch China erkende ten koste van Taiwan als de wettige regering van China, is er tussen de VS en Taiwan  geen contact tussen staatshoofden geweest.  Dit leidde tot voorspelbare woedende reacties uit Beijing.

Tsai in-wen,de president van Taiwan, feliciteerde collega Trump met zijn overwinning. Een doelbewust geplande rel was geboren.
Tsai in-wen, de president van Taiwan, feliciteerde collega Trump met zijn overwinning. Een doelbewust geplande rel was geboren.

Hiermee maakte Trump aan zijn collega Xi, een behoedzame strateeg, duidelijk dat wat hem betreft alle opties openliggen. Dit zal de berekeningen van Xi behoorlijk in de war schoppen. Daardoor moet hij kiezen voor een meer defensieve, risicomijdende strategie, wat weer voordelig is voor de VS.
Niet voor niets reageerde de vertrekkende minister van Buitenlandse Zaken, de Democraat Kerry, furieus op deze totale trendbreuk. Vermoedelijk zal Trump China in de komende jaren de duimschroeven aandraaien.

Pakistan
Eveneens opmerkelijk is Trumps opmerkelijk hartelijke telefoongesprek met collega Nawaz Sharif van Pakistan. De Amerikaanse relatie met het straatarme land is erg ongemakkelijk, omdat het land steeds verder in de greep raakt van moslimradicalen en terroristen steunt in aartsrivaal India. In dit gesprek prees Trump Pakistan, Sharif en de Pakistanen uitbundig. Politieke commentatoren in de main stream media,u weet wel, diezelfde die de verkiezingsoverwinning van Trump uitgesloten noemden, noemden het gesprek ‘bizar’.

Dit is m.i. de vraag. Net als Rusland zit Pakistan, en Sharif in het bijzonder, in een weinig benijdenswaardige positie. Om de moslimradicalen te vriend te houden, moet de Pakistaanse regering zich hard opstellen tegen het door de gehate ongelovigen beheerste India. De meer weldenkende Pakistanen beseffen heel goed dat de confrontatiepolitiek met de machtige aartsrivaal uitermate dom is – Pakistan geeft eenzesde van het overheidsbudget (8 miljard euro) aan het leger uit, waardoor het land arm blijft. Op dit moment is zelfs Bangladesh rijker aan het worden dan Pakistan, wat in Bangladesh voor het nodige leedvermaak zorgt.
Door Sharif en de Pakistanen uitbundig te prijzen wegens hun intelligentie, verschaft Trump status aan het land en de president, balsem op de gekwelde Pakistaanse ziel en manoeuvreerruimte aan Sharif. Intelligente mensen gaan immers niet vrouwen stenigen en schaarse middelen besteden aan glimmend wapentuig, als  je voor datzelfde geld polio kan uitroeien en het analfabetisme kan aanpakken. Kortom: hij geeft hiermee Sharif de mogelijkheid om de zinloze wedijver met India terug te schroeven en het leger flink in te krimpen, zodat hij kan investeren in onderwijs en infrastructuur. Ook dringt hij zo de invloed van de Pakistaanse bondgenoot China terug.

4 gedachten over “Wat wordt de buitenlandse politieke strategie van Trump?”

  1. Pakistan en usa hebben in jaren 1977 t,m 1979 op 24 december 1979 hebben ze official hulp gekregen van cia en vervolgens zo genaamde mojahedin gemaakt en net als isis alles wat voor de oorloog nodig was door de cia en akkoord van Amerikaanse senaat in handen gekregen bijna 3 miljard dealer voor de mojahedin wapens ,medicijnen, adviseurs enz..dit is ook de reden dat Amerikhttp://hambastagi.org/new/images/jul16/jimmy_carter_brzezinski_and_mujahiden.jpga valt niet Pakistan want ze hebben jihadisme in pakistan versterkten .daarbij pakistan net als Afghanistan hebben goede strategische tegen china en rusland + ijzr tot duur stenen gas ….

  2. Ik kijk de kat wel uit de boom. Er wordt een hertelling uitgevoerd op dit moment in twee staten. Als daar uit blijkt dat er gesjoemeld is, dan is de derde staat direct aan de beurt, ook daar komt het geld dan vrijwel zeker beschikbaar. Van beide kandidaten kan men zeggen dat er grote voor en nadelen aan hun voorkeuren zitten. Het roer omgooien zal voor iedereen positief/negatief uitpakken. Trump is impulsief, lomp, en bereid om grote risico’s te nemen. Aan de andere kant; het wordt hoog tijd dat Amerika de relatie met Rusland sterk verbetert, het hebzuchtige China een stevig lesje leert, en de NAVO veel minder provocerend optreedt. Diplomatiek is Trump in mijn ogen een onberekenbare ramp voor strategen. Komt op mij over als een driftige sluipschutter, weinig geduld en met zwaar Parkinson. We moeten ons terecht zorgen maken, meneer heeft bijzondere strategische bijstand, van uitzonderlijke kunde nodig. Als er klappen gaan vallen, vallen ze als eerste in het infantiele Noord Korea vermoed ik, en dan is het ook meteen goed raak……..

  3. Ja Antares ik hield m’n hart ook vast. Maar Trump is nu al aardig gas aan het terugnemen, bv zijn gesprek met Al Gore. Hij zegt nu dat er ” misschien” toch wat in zit in dat klimaatgedoe. En hij is van huis uit zakenman, en die laten zich toch meestal eerst door degelijke experts adviseren alvorens belangrijke beslissingen te nemen. We zullen het meemaken…

Laat een reactie achter