De relatie tussen Israël en de overwegend islamitische OPEC-landen loopt niet over van hartelijkheid. Geen wonder dus dat de Israëli’s wel oren hebben naar het idee van een Californische startup. Bijna de helft van de Israëlische autokopers heeft zich al ingeschreven voor een drie-jarenplan, waarin auto’s worden uitgerust met verwisselbare elektrische accu’s. Het begin van het einde voor de auto’s op benzine en diesel.
Meer dan negentig procent van de Israëli's wonen in het kleine stukje land tussen de Westoever en de Middellandse Zee of in Galilea Waarom de elektrische auto geknipt is voor Israël
Israël is een klein land, ongeveer zo groot als België of tweederde maal Nederland. De Israëlische bevolking is overwegend samengeperst op een smalle strook land tussen de Westoever en de Middellandse Zee. Er is weinig verkeer over de grens. Afstanden zijn dan ook klein in Israël. Het kleine bereik van elektrische auto’s is in Israël dan ook geen groot probleem.
Ook komt er in de Israëlische Negev-woestijn in het zuiden, 59% van het landoppervlak, heel veel zonne-energie naar beneden, per vierkante meter per jaar ongeveer twee keer zoveel als in Nederland.
Geen wonder dus dat er in Israël veel wordt gedaan met zonne-energie[1]. Wat ook scheelt, is dat Israël geen koninklijk huis heeft dat grootaandeelhouder is van de nationale oliemaatschappij. De Israëlische overheid moedigt de overgang op elektrisch rijden dan ook van harte aan. Dat is namelijk weer een strategische zorg minder.
Was de Nederlandse overheid ook maar zo verstandig.
Israël gaat in hoog tempo over op elektrisch
Augustus 2011 start de verkoop van elektrische auto’s in Israël. Bijzonder is dat de verkoopkosten inclusief een gehuurde batterij en de kosten voor het opladen is. Benzine is duur in Israël, zo ook de belastingen op benzine- en dieselauto’s. Het bedrijf dat de elektrische auto’s levert, de start-up Better Place, zegt dat elektrisch rijden 20% goedkoper is dan het bezitten van een benzineauto. Better Place probeert het grootste probleem op te losssen dat de doorbraak van de elektrische auto in de weg staat: de geringe opslagcapaciteit van de batterijen die op dit moment bestaan. Een batterij, groot genoeg om het bereik vergelijkbaar te maken met een benzineauto zou veel te groot en te duur zijn; ook kost het uren om accu’s op te laden, vergeleken met de minuten die het kost om een standaard auto op te laden.
Better Place gaat nu een elektrische vierdeurs auto verkopen met een bereik van 160 km – voldoende voor de meeste forenzen in het kleine, dichtbevolkte land. Voor langere trips bouwt Better Place batterijwisselstations, waar een geautomatiseerd systeem in minder dan vijf minuten een uitgeputte batterij vervangt door een opgeladen exemplaar. In plaats van te betalen voor accu’s, betalen de autorijders voor een bepaald aantal rijkilometers per jaar. Ongeveer zoals je bij een belbundel een bepaald aantal belminuten per maand krijgt.
Klein aantal laadstations is al voldoende
Better Place gebruikt dit soort laadstations. Chinese bedrijfsspionnen bleken erg geïnteresseerd in deze technologie.
Omdat Israël zo’n klein en compact landje is, is het aantal benodigde wisselstations maar klein. Better Place plant voor einde van 2011 veertig oplaadpunten, dat in de eerste drie maanden van 2012 wordt uitgebreid naar 55. Better Place biedt diverse pakketten aan. Zo kan je een auto en drie jaar 25.000 km per jaar rijden kopen voor $46 000 (plm. 35 000 euro). Volgens het bedrijf is dit 35% goedkoper dan de kosten van een vergelijkbare benzineauto. Deze kosten zijn inclusief een laadstation thuis.
Volgens Michael Granoff van Better Place, heeft het bedrijf 20 000 individuele klanten op een wachtlijst om de auto’s te kopen en 70 000 voorlopige bestellingen van beheerders van autovloten. “Dat is ongeveer de helft van de automobielmarkt in Israël,” aldus Granoff.
Een bewijs dat een visionaire overheid wel degelijk elektrische auto’s lonend kan maken en dat het dan heel snel kan gaan. Ook in het dichtbevolkte Nederland en Vlaanderen zou dit systeem prima kunnen werken. Waar wachten we nog op? Toch niet op de toestemming van Koninklijke Olie en zijne koninklijke hoogheid Fahd van Saoedi-Arabië?
Woehoe!!! Mogen we u voorstellen aan de FlyNano, de nieuwste nachtmerrie van de Nederlandse luchtvaartautoriteiten.
Heb je het helemaal gehad met de ochtendspits? De Finse visionaire luchtvaartengineer Aki Suokas heeft de oplossing: de FlyNano. Omdat het vliegtuigje zo licht is, heb je er in veel landen geen vliegbrevet voor nodig. Wel een duikpak en een zwemdiploma…
De FlyNano is een watervliegtuigje dat geheel bestaat uit extreem lichte koolstofvezel, wat het lage gewicht verklaart. Er zijn twee versies: op elektriciteit en op benzine. De elektrische versie heeft een 20 kW motor. Het bereik is 40 km (elektrisch) tot 70 km (benzine). De minimum snelheid is 70 km/h, de maximumsnelheid het dubbele. Het vliegtuigje kost 25.000-27.000 euro af fabriek exclusief BTW. Ongeveer evenveel als het gemiddelde blik op de weg.
Kortom: wij weten het wel als forens. Koos Spee, van boven!
Lithium is schaars en duur. Veel mensen maken zich zorgen of er wel genoeg lithium is voor alle elektrische auto’s. Er is echter een goede vervanger: zink. Het metaal zink wordt al veel gebruikt in de bouw en industrie. Er is honderd keer zoveel zink beschikbaar als lithium. Zink-luchtbatterijen hebben ook een hogere energiedichtheid dan lithiumbatterijen. Ook bevat zeewater onafzienbare hoeveelheden lithium. Wordt dit de doorbraak van elektrisch vervoer?
Lithiumschaarste Lithium, het lichtste metaal dat bestaat (massief lithium blijft drijven op water – en vliegt meteen in brand) is schaars. Weliswaar zit in zeewater per aardbewoner meer dan veertig ton lithium, maar dit is door de lage concentratie zeer lastig te winnen. De winbare lithiumvoorraden zijn lager: ongeveer achtentwintig miljoen ton, dat is vier kilo per mens. Net genoeg voor één elektrische auto met lithiumbatterij per persoon. Dat is de reden dat een aantal mensen zich ernstig zorgen maken. Tot overmaat van ramp: verreweg de meeste winbare lithium zit in een opgedroogde binnenzee die zich uitstrekt over drie Zuid-Amerikaanse landen: Bolivia, Argentinië en Chili. De rest zit in China en – naar vermoedt wordt – in het door de taliban beheerste Zuid-Afghanistan. Ook vormt het lithiumrijke gebied in Bolivia, de Salar de Uyuni, een uniek en kwetsbaar natuurgebied en grote toeristische trekpleister. De Bolivianen hebben begrijpelijkerwijze weinig zin om dit schitterende gebied hetzelfde lot te laten ondergaan als het voor fosfaatmijnbouw totaal kaalgestripte Nauru. Kortom: het is slimmer om een alternatief voor lithium te zoeken.
Het vroegere eiland Incahuasi ligt in het midden van de unieke zoutvlakte Salar de Uyuni. Het volgende slachtoffer van de menselijke kortzichtigheid en fantasieloosheid? Niet als het aan de Bolivianen ligt...
Lithium uit ontziltingsfabrieken
De landen in de Sahara beschikken over weinig water, maar zeer veel zonlicht. Ideale omstandigheden dus voor ontziltingsfabrieken die als bijproduct enorme hoeveelheden pekel leveren. Deze pekel bevat hogere concentraties lithium, waardoor winning van lithium uit zeewater economisch toch haalbaar wordt. In feite wordt het natuurlijke proces dat er voor zorgde dat de Salar de Ayuni zo veel lithium concentreerde, hier herhaald. Per liter zeewater komt 0,17 ppm lithium voor. Als de pekel die vrijkomt uit het persen van zoetwater uit zeewater (fabrieken op zonne-energie kunnen dat met een efficiëntie van twee kilowattuur per kubieke meter) verder wordt ingedampt, wordt dit veel meer. Ook is lithiumchloride drie keer oplosbaarder dan de chlorides van natrium en magnesium, de belangrijkste andere metaalionen in zeewater, dus de pekel die overblijft als je flink indampt is erg rijk aan lithium. Kortom: het zou wel eens een slim idee kunnen zijn een lithiumfabriek aan een ontziltingsinstallatie te koppelen.
Het Zwitserse bedrijf ReVolt beweert een werkende oplaadbare zinkbatterij te hebben ontwikkeld met meer vermogen dan een lithiumbatterij.
Zink: de oplossing?
Al tientallen jaren is bekend dat zink-lucht batterijen een zeer hoge energiedichtheid per liter kennen, om precies te zijn zelfs bijna het dubbele van lithium-ion batterijen. De reden: er komt elektriciteit vrij door de reactie van zink met zuurstof uit de lucht, die dus niet meegenomen hoeft te worden. In theorie kan de energiedichtheid met maximaal 10 kWh per liter zelfs oplopen tot die van benzine. Uiteraard is hier uitgebreid onderzoek naar gedaan, maar technische problemen hebben de toepassing tot nu toe beperkt tot wegwerpknoopcellen. Zink kent niet de milieuproblemen die met bijvoorbeeld kwik, lood en cadmium geassocieerd worden, integendeel: zink is een belangrijk sporenelement voor onder meer mensen.Energiebottleneck is de inefficiënte manier waarop zinkbatterijen weer ‘opgeladen’ moeten worden: de zuurstof moet uit het zinkoxide verwijderd worden.
Daartegenover staat dat overheden vermoedelijk erg blij zullen zijn met een zinkgebaseerd batterijsysteem. Illegaal opladen om zo accijns te ontduiken kan niet. Zink-tankstations zullen vermoedelijk bestaan uit een soort parkeervak waar auto’s op gaan staan. Het “lege” pak wordt uit de auto gehesen en vervangen door een vers pak. Althans: een dergelijk design is ontwikkeld bij de Franse autofabrikant Renault, is nu naar buiten gekomen aan de hand van een industrieel spionageschandaal waar China bij betrokken is.
Ook beweert het Zwitserse bedrijf ReVolt er in te zijn geslaagd een herlaadbare zink-lucht batterij te ontwikkelen. Andere experimentele zink-luchtbatterijen kunnen reeds tweehonderd keer herladen worden. Gezien de in theorie enorme energiedichtheid kan dit wel eens de doorbraak zijn die betaalbare elektrische auto’s mogelijk maakt – de eerder genoemde Tesla Roadster kost rond de ton. Kortom: het zogenaamde peak lithium is een schijnprobleem. Moeder Aarde biedt voldoende gulle gaven om al haar kinderen een menswaardig bestaan te geven. Zolang mensen zich tenminste ook als waardige mensen gedragen – dat wil zeggen hun geestelijke gaven en creativiteit tot het maximum benutten in plaats van deze te verspillen aan wapentuig, fatalisme en religieus dogmatisme.
