gazastrook – Visionair

Zelfs in het midden van de vele ellende in de Gazastrook zijn er mensen die niet opgeven. Hoe geven we ze de ruimte?

Hoe lossen we het Gaza-probleem op?

6 reacties / Analyses, Geopolitiek, Ideeën, Maatschappij, Social Engineering / Door Germen Roding / 17 mei 2018 30 december 2020

Geregelde gewelddadige demonstraties, waarbij veel doden vallen en ernstige mensenrechtenschendingen zijn schering en inslag in de Gazastrook. In feite vormen dit symptomen van de volkomen disfunctionele samenleving in Gaza. Hoe kan de Gazastrook worden gerepareerd?

Openluchtgevangenis en terreurnest
De Gazastrook wordt vaak gekarakteriseerd als een openluchtgevangenis. Dit is het in feite ook. De kleine enclave met twee miljoen inwoners is ongeveer driehonderd vierkante kilometer groot (dit is twee keer zo groot als Texel) en wordt begrensd door Israël (59 km grens), Egypte (12 km) en de zee (40 km). Zowel Israël als Egypte grendelen de grens hermetisch af – alleen hulpgoederen en ernstig zieke patiënten worden door Israël doorgelaten, door Egypte niets. Egypte heeft de grens nu versterkt met een ondergrondse en bovengrondse muur. Ook is het voor Gazaanse vissers verboden om verder dan drie nautische zeemijl, ongeveer 5,5 km, van de kust verwijderd te zijn, waardoor visserij vrijwel onmogelijk is geworden. Het luchtruim staat eveneens onder controle van Israël.

Deze blokkade is er niet voor niets. De Gazastrook staat namelijk onder controle van de door de VS en EU als terroristische organisatie bestempelde Hamas (“ijver, enthousiasme” in het Arabisch). Hamas is de Palestijnse tak van de Moslimbroederschap, een radicaal islamistisch soennitische beweging. In het handvest van Hamas staat dat het doel van de organisatie is om elk stukje land van het voormalig Britse mandaatgebied onder islamistisch beheer te brengen (onder meer artikel 6), de joden af te slachten (paragraaf 7) en een radicaal islamistische staat te vestigen (artikel 6, 7 en 9). Alle segmenten van de Palestijnse samenleving staan in dienst van één doel: de jihad (artikel 17 t/m 21). In artikel 22 verwijst het handvest naar het antisemitische werk De Protocollen van de Wijzen van Zion. Na de eenzijdige terugtrekking van Israël uit de Gazastrook, won Hamas de verkiezingen in de Palestijnse gebieden.

Hamas houdt zich stipt aan het handvest. Werkelijk elke activiteit in de Gazastrook staat in dienst van het kweken van jihadstrijders en de gewapende strijd tegen de “zionistische entiteit”. Hamas in zeer actief met het bouwen van ondergrondse smokkel- en terreurtunnels, constructie van en beschieten met raketten en het ondersteunen van terroristische groepen in de Sinaï.

Uitzichtloze status quo
Kortom, samengevat: Israël en Egypte zijn domweg gedwongen om de Gazastrook totaal af te grendelen om hun bevolking te beschermen tegen radicale islamisten. De bron van alle problemen in de Gazastrook is Hamas en de radicaal islamistische ideologie waarvan Hamas de vertegenwoordiger is. De manier waarop Hamas de Gazastrook heeft getransformeerd, kan daarmee vergeleken worden met de manier waarop de NSDAP Duitsland heeft getransformeerd in een nazistaat vlak voor de Tweede Wereldoorlog. Dit maakt de situatie zoals hij nu is, uitzichtloos. Gaza is gevangen in een vicieuze cirkel. Zolang Hamas doorgaat met het faciliteren van terreuraanvallen, houden Israël en Egypte het gebied hermetisch afgegrendeld. Hamas kan niet op democratische wijze afgezet worden, omdat concurrerende politieke partijen in de Gazastrook door middel van straatgeweld worden uitgeschakeld. De tegenwoordige situatie is ook niet vol te houden. De infrastructuur in de Gazastrook is uit elkaar aan het vallen en is niet berekend op de snel groeiende bevolking – het gemiddelde kindertal in Gaza ligt boven de vier kinderen per vrouw.

Denazificeren van de Gazastrook
Hamas zal niet veranderen, omdat Hamas daar geen belang bij heeft. Het leiderschap van Hamas verrijkt zich immens door de smokkeltunnels en door het afromen van de donaties van rijke donoren als Turkije, Qatar en de betalingen van de Palestijnse Autoriteit. Hamas zal dus met geweld verwijderd moeten worden en vervangen door een seculier bestuur. Hierbij zou bijvoorbeeld een VN-vredesmacht voor kunnen dienen, analoog aan de VN-mandaatgebieden in het verleden. Op die manier krijgen de vele Gazanen weer de ruimte, die moe zijn van de eindeloze oorlog en terreur en een vreedzaam leven willen leiden zoals de rest van de wereld. Wellicht kan voor fanatieke Hamas-aanhangers en andere islamisten een gesloten psychiatrische inrichting worden gebouwd, waar ze behandeld worden voor hun kwaadaardige waanideeën.

Er moet dan, net als in Duitsland na de Tweede Wereldoorlog, afgerekend worden met de jihadistische ideologie en de haat in het algemeen. Dat betekent: sluiting van elke moskee die salafistische of radicaal-islamistische ideeën verkondigt. Dan kan voorkomen worden dat er nieuwe raketaanvallen en terroristische aanslagen plaatsvinden en hoeven de grenzen niet meer hermetisch afgesloten te worden. Ook kunnen Gazanen dan de enclave verlaten en kunnen er dingen als bijvoorbeeld casino’s of goedkope benzinestations gevestigd worden om veel geld te verdienen aan de rijke buurstaat Israël. Gezien het hoge opleidingsniveau van de Gazanen zijn er ook veel mogelijkheden voor het uitbesteden van IT-werkzaamheden of productiewerk. Gaza zou op deze manier een nieuw Singapore kunnen worden. Wat denken jullie?

Zonne-ovens maken het mogelijk te koken op gratis zonne-energie.

Gazanen lossen met zon elektriciteits-, brandstof- en drinkwaterproblemen op

1 reactie / Analyses, Geopolitiek, Ideeën, Maatschappij, Techniek, Visionaire projecten / Door Germen Roding / 12 juni 2016 12 juni 2016

De 1,85 miljoen inwoners van de Gazastrook, een strookje land van acht bij veertig kilometer, zijn niet te benijden. Ze zij in feite opgesloten in een soort openluchtgevangenis, met de aanhangers van de streng-islamitische Hamas-beweging als gevangenbewaarders.

Toch zijn er Palestijnen die het niet opgeven. Fayez al-Hindi bijvoorbeeld. Hij realiseerde zich dat de Gazanen weliswaar niet veel hebben, maar wél overvloedig veel zonlicht. Hij ontwikkelde een low-tech waterzuiveringsssyteem, waardoor het ondrinkbare grondwater in Gaza nu geschikt is geworden voor menselijke consumptie.

Steeds meer Gazanen zoeken hun toevlucht tot de zon. Dit mede door de brandstoftekorten in de verarmde kuststrook. Halid al-Bashar ontwierp deze zonne-oven uit wegwerpmaterialen, die nu al enkele tientallen Gazaanse gezinnen van gratis warme maaltijden voorzien.

Ook steeds meer huishoudens en bedrijven schakelen nu steeds meer over op zonne-energie. De zon is betrouwbaarder dan het dure Gazaanse elektriciteitsnetwerk, dat geregeld hapert als er dieselgeneratoren stil komen te liggen.
Ook Gazaanse taxichauffeurs hebben nu de zon ontdekt.

Geregeld lokken raketbeschietingen harde Israëlische vergeldingsmaatregelen uit. De jonge vrouwen worden uitgehuwelijkt aan oude, rijke sjeiks, want Hamas moedigt polygamie aan. Alleen de smokkelaars en leiders van Hamas verdienen genoeg geld om veel vrouwen te kunnen ’trouwen’. Zij hebben er alle belang bij om de vijandschap met Israël en zo de status quo in stand te houden. De bevolkingsgroei is met 4,24 kinderen per vrouw een van de hoogste ter wereld. Steeds meer mensen dus waarvoor geen banen zijn. Geen wonder dat veel jonge mannen ten einde raad maar naar de drugs grijpen.

Kortom: Gaza is een triest verhaal. Triest, wat betreft de wreedheid en de laagheid waartoe mensen in staat zijn. Maar ook met enkele lichtpuntjes. Over hoe enkelingen zelfs in de meest afschuwelijke omstandigheden, onder één van de meest repressieve regimes in de wereld, nog licht kunnen verspreiden in de duisternis.

Bij politieacties in de Gazastrook worden geregeld drugs en wapens in beslag genomen. Ongeveer eenderde van alle jonge mannen in Gaza heeft de drug Tramadol gebruikt.

Voornaamste probleem in Gazastrook is gebrek aan fantasie

72 reacties / Analyses, Geopolitiek, Misvattingen / Door Germen Roding / 6 oktober 2012 4 oktober 2012

Een denderend succes is de Gazastrook niet. Vele jaren lang konden de Palestijnen de schuld geven aan de vermaledijde zionisten, die ze onderdrukten, maar sinds de inwoners van Gaza zelfbestuur hebben en de extremistische Hamas aan de macht is, is het leven nog veel slechter geworden. Hoe zouden de inwoners van Gaza wél hun lot kunnen verbeteren?

Openluchtgevangenis met snelgroeiende bevolking
Niet geheel onterecht wordt de Gazastrook wel eens een grote openluchtgevangenis genoemd. In de smalle strook land van 41 km lang en 6 tot 12 km breed wonen anno 2012 bijna twee miljoen mensen opeengepakt. De Gazastrook kent met 3,2% ook de op zes landen na hoogste geboortecijfers ter wereld, wat het probleem verergert. Met deze snelheid verdubbelt de bevolking elke 23 jaar. De inwoners van de Gazastrook ontvangen veel buitenlandse hulp: negentig procent van het overheidsbudget van 540 miljoen dollar bestaat uit buitenlandse hulp. De totale hoeveelheid buitenlandse hulp is nog veel groter. Alleen al de VS en de EU tekenden voor 7,5 miljard dollar in drie jaar. Omgerekend per hoofd van de bevolking zo’n duizend euro.

Treiteren met handgemaakte raketten
Ondanks alle hulp blijft de bevolking van de Gazastrook arm. Dit komt voor een belangrijk deel door de blokkade van zowel de grens met Israël als met Egypte en het afsluiten van de zee- en luchthavens. Voor deze blokkade voert Israël als reden aan dat het land voortdurend vanuit de Gazastrook wordt beschoten met handgemaakte Qassamraketten, een soort grote vuurpijlen met een bereik van iets meer dan tien kilometer, waarmee ze de Israëli’s treiteren. Om deze reden maakt Israël het zeer moeilijk om cement en staal de Gazastrook in te voeren, want Hamas-militanten gebruiken deze materialen om Qassams en Grad-raketten van te fabriceren. We kunnen dus vaststellen dat met hun amateuristische raketaanvallen de Gazabewoners voornamelijk zichzelf hebben, al zorgen de raketaanvallen en Israëlische strafmaatregelen wel voor en voortdurende stroom voor hulp uit islamitische landen, de belangrijkste inkomstenbron voor de Gazanen. Een ander probleem is het grote gebrek aan brandstof, als er weer eens een blokkade heerst.

Sterke punten van de Gazastrook
De bevolking van de Gazastrook is hoog opgeleid, zeker vergeleken met de overige Arabieren. De Gazastrook kent een alfabetiseringsgraad van 99% en enkele universiteiten. Ook is er overal internet beschikbaar met een behoorlijke snelheid. De meerderheid van de bevolking in Gaza heeft de beschikking over computers en internet. Het landje kent een strand van meer dan veertig kilometer lang. Verder is er zeer veel zonne-energie beschikbaar. De dicht opeengepakte bevolking betekent dat transport goedkoop is en dat in theorie zeer efficiënt geproduceerd kan worden.

De zon als vervanging voor brandstof
Gezinnen in Gaza kunnen gebruik maken van zonne-ovens om in te koken. Het hete woestijnklimaat maakt deze het hele jaar door bruikbaar. Omdat de Gazastrook zeer klein is, zijn de afstanden die auto’s afleggen ook maar klein. Dat maakt elektrische auto’s, met vrachtfietsen, een uitstekende oplossing voor Gaza. Hiermee zou een besparing van tachtig tot negentig procent op brandstof bereikt kunnen worden. Ook zonnepanelen op huizen kunnen een grote bijdrage leveren aan het verminderen van energietekorten. De tekorten aan brandstof, waar de inwoners van Gaza geregeld over klagen, zouden hiermee uit de wereld zijn.

IT-knooppunt
De hoogopgeleide bevolking en armoede maakt Gaza verder erg interessant als leverancier van software en IT-gerelateerde diensten. Niet gehinderd door economische blokkades kan data over een weer geseind worden tussen de Gazastrook en opdrachtgevers elders in de wereld. Hiermee zou de Gazastrook zich kunnen ontwikkelen tot een soort Silicon Valley. Inderdaad zijn al enkele Israëlische ondernemers in samenwerking met collega’s uit de Gazastrook bezig dit op te zetten.

Kernprobleem: peak fantasy en morbide haat
Het gedrag van veel Gaza-bewoners, althans de groep die aan de macht is, kan moeilijk als rationeel worden gezien. In plaats van de bevolking rijkdom te verschaffen en zo meer invloed te krijgen, stookt men moedwillig het conflict met Israël op om zo vergelding uit te lokken. Het resultaat is dat men gedoemd is een leven lang als bedelaar door te brengen. Veel jongeren zoeken hun toevlucht tot drugs vanwege de hopeloosheid van hun leven. Ze zijn het slachtoffer van het gebrek aan vernieuwing en fantasie in de reactionaire soennitische samenleving in Gaza. De islamistische de facto dictatuur die Hamas heeft gevestigd maakt dit nog erger. Het soennisme staat uiterst negatief tegenover vernieuwing en creativiteit. Conflicten, zeker als het conflicten met ongelovigen zijn, moeten volgens het soennisme worden beslecht met geweld. Geen wonder dus dat de Gazastrook op een doodlopend spoor zit. Alleen als de bevolking van de Gazastrook Hamas wegstemt en creativiteit ruim baan geeft, is er hoop op verbetering.