De aarde zal over een miljard jaar er uit zien als Venus, tenzij onze nakomelingen ingrijpen.

De aarde over een miljard jaar

Over een miljard jaar is de aarde veel heter dan nu. De zon schijnt feller en alle water verdampt, waardoor het broeikaseffect totaal uit de hand loopt. Is de aarde ten dode opgeschreven?

De aarde zal over een miljard jaar er uit zien als Venus, tenzij onze nakomelingen ingrijpen.
De aarde zal over een miljard jaar er uit zien als Venus, tenzij onze nakomelingen ingrijpen.

Natuurbeschermers vinden dat we onze planeet in ongerepte staat moeten bewaren voor ons nageslacht. ‘Deep ecology’ bewegingen als de CoE en het Gaia Liberation Front vinden zelfs dat de mens moet uitsterven om het andere leven de kans te geven zich te ontwikkelen. Hoe zou het de aarde vergaan zonder mens?

De ondergang van de aarde
Ten eerste zou de kooldioxide, die door de mens in de vorm van fossiele brandstoffen naar boven is gehaald, snel worden opgebruikt door welig tierende jungles. In feite heerste er de afgelopen vijftien tot twintig miljoen jaar en dramatische periode met weinig kooldioxide. Dit zou de gemiddelde temperaturen doen dalen en ijstijden zouden gedurende een paar miljoen jaar weer af- en aantreden. Dan, op langere termijn, zou het klimaat uiteindelijk heter worden. De zon begint namelijk steeds feller te schijnen, of zoals een weerkundige zou zeggen: de zonneconstante neemt geleidelijk toe.

Op een gegeven moment wordt het punt bereikt dat de verdamping van zeewater totaal uit de hand loopt. Waterdamp is een krachtig broeikaseffect, dus vanaf dat moment gaat het snel. De oceanen veranderen in een dikke deken van waterdamp, waardoor temperaturen oplopen tot ver boven de honderd graden. Het fellere zonlicht laat de waterdamp uiteenvallen in waterstof en zuurstof. De waterstof lekt weg, net zoals bij Venus gebeurd is en de aarde verandert in een tweede, wat koelere Venus.

Wat kunnen onze nazaten er aan doen?
Visionairen hebben voorgesteld de aarde door middel van zogeheten gravity slingshots in een baan verder van de zon af te brengen. Nu wordt deze gebruikt door ruimtesondes om bewegingsenergie van planeten als Venus of Jupiter af te tappen (of die daar te dumpen).  Het effect lijkt dat op twee botsende kogels, waarbij een lichte kogel op een zeer zware kogel botst en bewegingsenergie aftapt. Voer voldoende gravity slingshots uit, waarbij bijvoorbeeld zware ruimteschepen of asteroïden langs de aarde suizen. Het gevolg zal zijn dat de aarde steeds meer bewegingsenergie krijgt en de aarde in een baan verder van de zon komt te staan.

Een andere, nog veel ingrijpender oplossing is de zon af te tappen: star lifting. Meer dan negenennegentig procent van alle massa in het zonnestelsel zit in de zon. Hoe zwaarder de ster, des te feller deze brandt en des te korter de levensduur. Als de massa van de zon met bijvoorbeeld tien procent terug te brengen is, schijnt hij dertig procent minder fel. Voldoende om nog een paar miljard jaar behaaglijk van de zon te kunnen genieten…