Het geheim van ons succes als soort ligt voor een groot deel in het oogsten van het door andere soorten onbenutte potentieel van mannetjes. Hoe kunnen we met kennis van de biologie onze samenleving succesvoller maken?
De harde waarheid over mannen en vrouwen
De mannen onder onze lezers, reageerders en bijdragers hoeven zich geen illusies te maken. Zij, die ongeveer de helft van alle mensen uitmaken, zijn biologisch gezien voor het grootste deel overbodig. Zoals het voorbeeld van Ismail ibn Sharif en andere kampioen-kinderverwekkers bewijst, zijn er maar een paar procent mannetjes nodig om voor alle voortplantingsnoden van de menselijke soort zorg te dragen. De rest is puur dood vlees, dat kostbare hulpbronnen verspilt. Ons nut bestaat slechts uit onze gonaden en de enkele seconden, waarin de inhoud daarvan in een bereidwillige vrouw wordt geloosd. Althans, zo willen de feministen ons wijsmaken. Maar klopt dat wel? Of is ook de meerderheid van de mannen, die alleen kinderen heeft met zijn levensgezellin, waardevol?
De rol van de man bij de meeste soorten
Bij de meeste groepsvormende zoogdiersoorten en enkele vogelsoorten en reptielensoorten vormen mannetjes, of een groep broers, permanente of tijdelijke harems van meerdere vrouwtjes, waar ze kinderen bij verwekken. Bij deze harems horen territoria, waarbinnen andere mannetjes niet welkom zijn. De andere mannetjes leiden een marginaal, zwervend bestaan en loeren op een kans om een harem over te nemen. Bij de meeste vogelsoorten, daarentegen, leveren mannetjes actieve broedzorg. Ze assisteren hun vrouwtje fulltime om de gezamenlijke jongen groot te brengen. Deze benadering is succesvol: het aantal vogelsoorten steeg tot het ontstaat van de moderne mens nog steeds gestaag, waar het aantal zoogdiersoorten al sinds het Oligoceen afneemt.
Waarom worden er toch vijftig procent mannetjes geboren?
bij alle gewervelde dieren, zeker bij alle zoogdieren, ligt het percentage mannetjes rond de 50%. De reden hiervoor is simpel. Voor elke paring is er een mannetje en een vrouwtje nodig. Als er een overschot aan mannetjes bestaat, is het genetisch gunstiger om te investeren in een vrouwtje. Als er een overschot aan vrouwtjes bestaat, zal een mannetje juist meer dan gemiddeld nakomelingen krijgen. Om die reden ligt het aantal mannetjes en vrouwtjes doorgaans even hoog. Kortom: er is een duidelijke biologische reden waarom de sekseratio is zoals hij is. We kunnen er dus maar beter mee leren leven.
Monogame samenleving superieur
Uit sociologisch onderzoek naar monogame en polygyne gezinnen, blijkt dat kinderen die deel uitmaken van een polygyne gezin, over het algemeen slechter verzorgd worden. Ook is er sprake van verspilling van hulpbronnen. Er bestaat in een polygyne samenleving, zoals veel islamitische samenlevingen, veel competitie tussen mannen en een grote machtsafstand, waardoor deze samenlevingen vaak worden geteisterd door geweld. Dit is ook een van de redenen, waarom polygyne samenlevingen onder de voet zijn gelopen door de monogame westerse samenleving. In een monogame samenleving hoeft niet voortdurend om vrouwen gevochten te worden, waardoor mannen beter kunnen samenwerken. Dit maakt deze samenlevingen stabieler.
Militair voordeel polygyne samenleving verdwijnt
Ook worden deze samenlevingen rijker. Immers, mannen stoppen hun geld in hun gezin in plaats van in het verwerven van een nieuwe vrouw. Ook is het voor mannen niet meer nodig, om vrouwen te onderdrukken, maar werken mannen en vrouwen samen. Er bestaat geen wrijving tussen bijvrouwen, wat in polygyne relaties een grote bron is van psychische klachten bij vrouwen, en hierdoor ook hun kinderen[1][2], maar alleen een stabiel monogaam gezin. Daardoor worden menselijke hulpbronnen in monogame samenleving veel beter benut dan in polygyne samenlevingen. Dit weegt ruimschoots op tegen het marginale voordeel van het verwekken van meer kinderen en kanonnenvoer in een polygame samenleving, omdat alle vruchtbare vrouwen bevrucht worden. De legers van technisch ontwikkelde landen zijn zo overweldigend sterk, dat ze binnen enkele dagen het leger van een minder ontwikkeld land kunnen wegvagen, hoe groot dat ook is in aantal. Gesteld dat de honderdduizenden tot miljoenen doden die een effectieve militaire oplossing met zich meebrengt, acceptabel worden geacht. Alleen omdat de taliban zich onder de burgerbevolking konden verschuilen, en de Amerikanen niet bereid veel doden onder de burgerbevolking voor lief te nemen, hielden ze stand.
Bronnen
1. Mariam Sultan Abdulla al-Shamsi & Leon C. Fulcher, The impact of polygamy on United Arab Emirates’ first wives and their children, International Journal of Child & Family Welfare, 2005
2. Alean al-Krenawi en John Graham, A Comparison of Family Functioning, Life and Marital Satisfaction, and Mental Health of Women in Polygamous and Monogamous Marriages, International Journal of Social Psychiatry, 2006
Ja maar we hebben net een artikel gehad waarin steeds meer mannen bedanken voor die eer en liever alleen blijven.
Dus ons militaire voordeel verdwijnt dan ook, tenzij er robots voor in de plaats komen.
Of tenzij het doorgeslagen feminisme wat minder wordt.
Hyena’s zijn misschien hun favoriete soort.
We hebben al robots alleen herken je ze niet zo. Een Tomahawk kruisraket is een gewoon een autonoom systeem/robot. Systemen als MLRS (Multiiple Launch Rocket System) met clusterbommen zijn ondertusse al verboden. Ze zijn te effectief. Zelfs met de koude oorlog werd voor het conventionele deel geschat dat de genie, tanks en artellerie het op het slachtveld voor het hoogste aantal slachtoffers zou zorgen. De infanterie mag zich meer gaan richten op de beheerstaken. Zoals we die kennen van “vredesmissies”.
Uiteindelijk word er meer aan opleiding gevraagd op het moment dat je naar een monogame samenleving gaat. Iedereen kan een bepaalde basistaak vervullen en er is ook meer diversiteit. Je hebt maar een kleine groep mensen nodig die het gevecht daadwerkelijk aan gaan. De rest kan lekker gaan ontwikkelen, produceren, distribueren en managen. Een groepje van 4 commando’s kunnen met extra ondersteuning een leger van 1000 man het “Heel lastig maken” (TM).
Verder blijft het natuurlijk zo dat vrouwen ook kinderen kunnen krijgen zonder dat er een man in de buurt blijft hangen. Dat lijkt me sociologisch ook niet handig maar het kan wel.
Dat er meer kerels de moed opgeven is meer een antwoord van het verwachtingspatroon wat de samenleving vraagt. Zie ook het artikel “The Misandry Bubble” wat je op internet kan vinden. De MGTOW is maar 1 aspect van overdreven feminisme en kapitalisme. Ze geven het gewoon op omdat ze het spelletje wat ze voorgeschoteld krijgen niet kunnen winnen. Een ander fenomeen is dan de Pickup Artist. Iemand die wat doorleert en het spelletje doorziet en er gebruik van maakt. Op deze manier kan ie heel veel vrouwen kan versieren. Het gekke is dat ie niet direct kinderen wilt en er alles aan doet om ze niet krijgen. Anders komt z’n gekozen levensstijl in gevaar.Â
De huidige machtige mensen komen er tegenwoordig ook bekaaid vanaf. In plaats van een hele harem worden ze nu verplicht om monogaam te blijven en als ze een keer hun boekje te buiten gaan, dan liggen ze er uit. Ze zitten gevangen in hun eigen spelletje.
Â
Naast de twee opties zou je ook eens naar multi male multi female mating systemen kunnen kijken.Â
In het boek sex at dawn gaan ze uitgebreid op deze materie in op een erg boeiende en interessante manier.
Ook zijn van een van de schrijvers verschillende youtube filmpjes te vinden waarvan er bij visionair ook al een paar voorbij gekomen zijn. http://www.youtube.com/results?search_query=christopher+ryan&sm=1Â
Onze maatschappij eist vooral monogamie maar in de praktijk lijken we daar als soort niet heel goed in te zijn. Sex at Dawn legt uit waarom niet. Â Â
We kunnen als samenleving ook proberen daar gewoon mee om te gaan. Vroeger was het dus de machtige krijgsheer met z’n harem. (polygamie) Tegenwoordig is monogamie de norm maar het blijkt toch moeilijk om te voldoen aan de opgelegde spelregels.
Met polyamorie bouw je een stabiel gezin en kan men ook zijn of haar lusten botvieren.Â
Alleen is dat natuurlijk niet volgens de huidig opgelegde spelregels.
Ik heb sinds een halfjaar een uitstekende maar platonische vriendschap met vijf dames, die alle al jarenlang elkaars goede vriendinnen zijn. Drie zijn gelukkig getrouwd, hebben kinderen, en hebben met hun gezin goed lopende bedrijven opgebouwd. De andere twee dames willen van hun leven geen vaste relatie meer, evenals ik zelf. Geen van de dames is feministe, maar zijn allemaal wel zelfverzekerd en ontwikkeld. Er zitten echte spetters tussen, maar bij deze dames is het bewustzijn sterk aanwezig, dat wat goed is, kan voorgoed verpest worden door overspel. Met hun mannen kan ik goed opschieten, omdat er geen jaloerse of achterdochtige blikken naar elkaar worden uitgewisseld, er heerst onderling vertrouwen op basis van stabiel gedrag. Heb ik dan geen libido??? Jazeker wel, maar dat gedrag zou onherroepelijk resulteren in isolement, verdeling, en wantrouwen in de groep. Je moet elkaar wel liggen qua persoonlijkheid en belangstelling, maar hoofdoorzaak van de verbindingen en het welzijn in de groep, is de bewuste keuze die monogamie met zich meeneemt. Handen af van andermans partner dus, en bij vragen, altijd open en eerlijke antwoorden geven. Opmerkelijk vind ik het, (niemand van ons is religieus) dat ik dit soort vertrouwelijke vriendschappen persoonlijk zelden heb aangetroffen bij religieus ingestelde groepen. Het is dan ook vanuit deze conservatieve gemeenschap duidelijk te merken, dat we argwanend worden bekeken en besproken. Voedsel voor hun roddels geven wij ze absoluut niet, maar stiekeme achterdocht, en onontkoombaar jaloerse bijgedachten hebben zij genoeg. Tsja, hebben wij volgens hen een pact met de duivel??? En rechtvaardigt dat automatisch geprogrammeerde idee van hun, een streng kritische blikken uitwisseling naar ons? Volgens hun wel, we zijn immers niet kerkelijk gezind, dat kan gewoon niet goed zijn. Zijn ze dan zelf monogaam? Dacht het niet, in tegendeel, het gebeurd echter goed verborgen onder de oppervlakte. Zo de waard is, vertrouwd men zijn gasten hé. Ik voel mij niet overbodig en aan de kant gezet, het zijn echter de diverse conservatieve systemen, en de daaraan verbonden culturen die dit met de medemens doen. Daar moeten we vanaf.         Â