Eetbare elektronica wordt langzamerhand steeds meer realiteit. Bron: Johannes Kepler Universität, Linz

Eetbare elektronica

Stel, je hebt honger en zet je tanden in je toetsenbord of radio. Krankzinnig idee? Nee, want de Oostenrijkse Johannes Kepler Universiteit heeft al een spectaculaire doorbraak bereikt. Ook de eetbare RFID-chip komt eraan. Big Brother is watching you from the inside…

Eetbare RFID-chips
RFID-chips zijn erg handig om alles en iedereen in de gaten te houden. Nu ontspringen zelfs eetwaren niet meer de dans. Althans, als het idee van Hannes Harms uitgevoerd wordt. Fotofabrikant Kodak, die de digitale revolutie niet zag aankomen tot het te laat was, heeft al plannen om een eetbare RFID-chip te ontwikkelen, blijkt uit een patentaanvraag uit 2006[1]. Stel dat dit idee werkelijk uitgevoerd wordt, dan kan bijvoorbeeld een arts controleren of een patiënt de pil werkelijk ingenomen heeft. Wordt waarschijnlijk erg populair in Noord-Koreaanse heropvoedingskampen.
In het productconcept van Hannes Harms, NutriSmart, kunnen in voedsel RFID-chips worden meegebakken met informatie over het aantal calorieën en dergelijke. Minder omstreden is het toevoegen van RFID-chips aan etenswaren om zo te controleren of hun uiterste houdbaarheidsdatum niet bereikt is[2].

Hoe zou eetbare elektronica kunnen werken?
Essentieel in het gehele concept is uiteraard de eetbare chip. Traditionele elektronica bestaat uit geleiders, weerstanden, transistoren, resonantiekringen en energiebronnen. Geleiders moeten geïsoleerd kunnen worden. Tot voor kort leek dit hopeloos, maar aan de Johannes Kepler Universiteit in het Oostenrijkse Linz wordt er onderzoek gedaan naar het ontwikkelen van elektronische componenten die geheel opgebouwd zijn uit organische materialen. Dr. Mihai Irimia-Vladu and collega’s van een internationaal team ontwikkelden een organische  FET (field-effect transistor) die zelfs uit eetbare materialen bestaat [3] [4]. Transistoren zijn het hart van geavanceerde elektronica. Alle schakelingen worden geprint op een bio-afbreekbare film.

Geleiders kunnen worden uitgevoerd als grafiet, zouten of eiwitten, omringd door een vetlaagje of wellicht door een ompolingseffect, ongeveer zoals onze zenuwcellen werken. Organische batterijen bestaan al: mitochondriën. Wellicht kan je die hacken. Je kan ook denken aan organische zonnecellen die gebruik maken van bladgroenkorrels uit plantencellen en hun elektriciteit rechtstreeks overdragen aan de rest van de elektronische schakeling.

Eetbare elektronica wordt langzamerhand steeds meer realiteit. Bron: Johannes Kepler Universität, Linz
Eetbare elektronica wordt langzamerhand steeds meer realiteit. Bron: Johannes Kepler Universität, Linz

Lichtgevende eiwitten bestaan ook al: de luciferines uit kwallen en dergelijke. Je zou met behulp van deze luciferines of andere licht-uitzendende moleculen een display in eetbare elektronica kunnen aanbrengen. Technisch gezien is het allemaal mogelijk, en meer. Er bestaat immers al miljarden jaren lang zeer geavanceerde eetbare elektronica op aarde…

Bronnen
1. System to monitor the ingestion of medicines , US Patent Office (2006)
2. The NutriSmart system would put RFIDs into your food for enhanced information, Physorg.com (2011)
3. Biocompatible and Biodegradable Materials for Organic Field-Effect Transistors, Advanced Functional Materials (2010)
4. “Bon Apetit“: JKU Scientists Develop Edible Electronics, Johannes Kepler Universität (2010)

Laat een reactie achter