Mogelijk zag Australopithecus sediba er zo uit.

Huidweefsel voorouder mens ontdekt

Paleontologen hebben bij twee skeletten gereedschap en ook stukjes gemummificeerde huid ontdekt.  Kunnen we hier DNA uit halen of zelfs onze verre voorouder Australopithecus sediba weer tot leven wekken?

Gemummificeerde huid op de botten
Paleontologen vonden twee skeletten, de overblijfselen van een vrouw met kind. Vermoedelijk is de vrouw omgekomen nadat ze in een waterbron viel. De skeletten zijn geïdentificeerd als van de mogelijke menselijke voorouder Australopithecus sediba. De Universiteit van Witwatersrand in Johannesburg (Zuid Afrika) heeft afgietsels van de twee skeletten gemaakt voor het Natural History Museum in London. Nu worden er wel vaker voor-menselijke resten gevonden. Wat deze ontdekking zeer spectaculair maakt, is de vondst van gereedschap en -vooral- gemummificeerde huid op de botten. Er is ouder gereedschap bekend,maar dit is het oudste gereedschap dat bij een skelet is gevonden.

Mogelijk zag Australopithecus sediba er zo uit.
Mogelijk zag Australopithecus sediba er zo uit.

Wieg mensheid elders  in Afrika?
De fossielen zijn gedateerd op 1,977 miljoen jaar en zijn gevonden in het Malapa grotcomplex in Zuid-Afrika. Deze vondst in Zuid-Afrika was zeer onverwacht en bracht paleontologen behoorlijk in verlegenheid. Tot nu toe zijn er alleen resten van deze mensachtigen gevonden in de nu kurkdroge Ethiopische Riftvallei en omstreken. Terwijl de eerste Homo erectus in Ethiopië leefde, leefde deze soort – die een soort missing link vormt tussen Australopithecus en ‘ons’ Homo-genus – op duizenden kilometers afstand. Klaarblijkelijk was het leefgebied van hominiden veel groter dan tot nu toe aangenomen. Ook  het geloof dat Ethiopië de wieg van de mensheid vormt, heeft nu een stevige deuk opgelopen. Dit kan, zo blijkt nu, ook heel goed in een ander deel van Afrika zijn gebeurd. Fossielen vormen zich alleen in zeer bijzondere omstandigheden, waardoor ons beeld vaak erg vertekend is.

Pleistocenic Park met oermensen?
De botten worden omgeven door een soort gemummificeerde huid. Hieruit zijn mogelijk resten DNA te isoleren – verreweg de spectaculairste mogelijkheid. Lukt dat, dan zouden we een DNA-stamboom op kunnen stellen en wellicht (afhankelijk van de compleetheid van het DNA en een totaal gebrek aan ethiek bij sommige onderzoekers) zelfs in de verdere toekomst, met behulp van aanvullend menselijk DNA, kunnen proberen de ‘missing link’ weer tot leven te wekken.

Eiwitten terugvertalen in DNA
DNA is echter niet erg stabiel vergeleken met bijvoorbeeld bepaalde eiwitten, al zijn minuscule stukjes DNA in resten van Neanderthalers gevonden. Waarschijnlijker is dus dat de huid geen DNA, maar wel resten van keratine bevat, het voornaamste eiwit in onze huid. Omdat de aminozuurvolgorde van keratine, zoals alle eiwitten, letterlijk vertaald is uit DNA, kan je aan de hand van dit keratine het gen letter voor letter min of meer terugvertalen. In de loop van honderdduizenden jaren vinden er vele puntmutaties plaats waarbij het ene aminozuur verandert in een ander aminozuur. Als we dit vergelijken met ons eigen keratinegen, weten we daarom of dit onze voorouder was of toch een uitgestorven zijtak of – altijd goed voor smeuïge stukjes in de krant – er seks tussen verschillende soorten heeft plaatsgevonden.

Bronnen
Skeleton of ancient human may yield skin – New Scientist (2011)

3 gedachten over “Huidweefsel voorouder mens ontdekt”

  1. ontrafeling van het DNA zou een beter inzicht kunnen geven in de onderlinge verwandschap van de hominiden, met een eventuele verrassing wat de huidige theoriën op zijn kop kan zetten.
    het “tot leven wekken” van een oude en uitgestorven homide is natuurlijk Jurassic Park gewauwel.
    Lijkt me zinvol dat eerst eens te proberen met materiaal van een veel recenter verdwenen zoogdier zoal de Mammuthus primigenius en een dergelijk project is ook nog in het speculatieve stadium.
    Snap niet waarom zodra er een flart DNA wordt gevonden er gelijk aan klonen wordt gedacht, is je reinste science fiction en heeft niets met visionair te maken.

    1. ergo
      de Spaanse Steenbok, Capra pyrenaica
      stierf uit in 2000, maar is gekloond in 2009,
      het jong wat hier het resultaat van was stierf binnen enkele minuten.
      wat denk je dat de kans van slagen is met DNA dat bijna 2 millioen jaar oud is, in plaats van 9 jaar? geen enkele toch.

Laat een reactie achter