Analyse van de kosmische achtergrondstraling heeft aangetoond dat er minstens vier grote ringvormige structuren in het heelal bestaan, elk ongeveer vier graden breed: acht keer zo groot in schijnbare diameter als de zon of volle maan. Dit is veel te groot om door bekende astrofysische processen veroorzaakt te zijn. De meest logische verklaring is volgens de meeste kosmologen dat het hier om andere universa gaat die met het onze gebotst zijn.
Gaat het hier inderdaad om andere universa?
De vlekken tonen alle kenmerken die heelallen die met het onze botsen zouden vertonen.
Al in 2007 is een enorm gapend gat, een miljard lichtjaar in doorsnede, gevonden waarin de achtergrondtemperatuur lager bleek dan in de rest van het heelal. In het gat bevinden zich nauwelijks melkwegstelsels.
Een lagere achtergrondtemperatuur betekent dat het opgeslokte heelal verder was uitgezet dan het onze, dus ouder was, toen het met het onze in botsing kwam. Een van de andere drie gebieden kent juist een hogere achtergrondtemperatuur dan de rest van het heelal. Dit was dus van jongere leeftijd toen de botsing plaatsvond.
Opmerkelijk is in ieder geval dat er geen bolsymmetrie aanwezig is: de vlekken zijn niet volmaakt rond. In veel kosmologische theorieën wordt die bolsymmetrie wel verondersteld. Die theorieën kunnen als het hier inderdaad om andere universa gaat, in hun huidige vorm de prullenmand in.
Wachten op bevestiging
Op dit moment is de Planck satelliet van de Europese ruimtevaartorganisatie ESA metingen aan het uitvoeren. Deze zijn in 2012 afgerond. Planck meet de polarisatie, de richting waarin fotonen van de kosmische achtergrondstraling trillen. Deze is van standaard kosmische achtergrondstraling nul: alle richtingen komen door elkaar voor. Door de heftige vervorming van ruimtetijd bij de botsing zal, als de ‘spots’ inderdaad overblijfselen van zusterheelallen zijn, ook de polarisatierichting in een bepaalde manier afwijken.
Gevolgen voor ons
Het bestaan van alternatieve universa heeft enorme implicaties. Niet langer zullen we opgesloten zijn in dit heelal, wat volgens vrijwel alle kosmologische theorieën uiteindelijk ten dode opgeschreven is. We kunnen wellicht een manier vinden om te ontsnappen naar een jong universum en daar een nieuw bestaan opbouwen.
Gewoon even door de hoepel springen.?
Bijvoorbeeld :)
Ik zit me af te vragen of andersom ook niet zou kunnen: een ander universum produceren en dat in een later stadium, als zich materie gevormd heeft, met het onze laten samensmelten. Zo krijg je een gebied met nog jonge, verse materie.
Germen,
Ik heb een keer een reactie gegeven op een artikel waarbij ik stelde dat voorbij de uitdijingsgrens de mogelijkheid bestaat voor nieuwe Big Bangs omdat dat gebied hetzelfde gebied is waarin de welbekende Big Bang is ontstaan.Niet lang erna schreef jij een artikel waar je een foto erbij plaatste hoe ons huidige universum eruit zou moeten zien. Ons universum vol met deuken, deuken gecreeerd door andere Big Bangs. De gebieden met nog jonge verse materie bestaan dus al en het is ook niet zonder reden dat er zo´n groot verschil is in de hoeveelheid tussen donkere materie en donkere energie. Precies op de uitdijingsgrens is de samensmelting dus al bezig. Om een comment op bovenstaand artikel te geven, nee ontsnappen naar een jonger universum is niet mogelijk om de hele simpele reden dat er nog teveel sterren zijn in zo´n jong universum die nog moeten ontploffen, er zou geen menselijk leven mogelijk zijn in zo´n sterk gamma veld.Ik denk wel dat het mogelijk is om te ontsnappen naar een ouder universum ervanuitgaand dat er meerdere Big Bangs zijn geweest,27.4 miljard jaar geleden of ouder.
Ik ben zeer verheugd over dit artikel, het is een bevestiging dat het multiversum sowieso in de praktische zin aantoonbaar moet zijn. Daarnaast is het voor mij interessant, voor wat betreft mijn theorie, dat hier sprake is geweest van witte gaten. In een al eerder door mij gepubliceerd stuk, heb ik aangegeven, dat het de aanwas in de acretieschijf om een zwart gat is, die het zwaartekrachts evenwicht verstoord. De theorie is zeer simpel:
De Big Bang theorie gaat uit van een singulariteit zonder begeleider, dus ook geen acretieschijf, want die schijf kan alleen ontstaan als er instroom van materie is. Ik ben er vanuit gegaan dat we te maken hebben met een multiversum, waarvan de grenzen in elkaar overvloeien. Restmaterie uit het ene heelal, vloeit bijeen tot een singulariteit, die volgers krijgt, in de vorm van een acretieschijf. De acretieschijf groeit qua dichtheid steeds verder, onder invloed van kleinere inkomende zwarte gaten, maar ook oude sterrenmaterie en overige. Op het moment dat de acretieschijf, zwaartekrachts invloeden uit gaat oefenen die groter zijn dan die van de oorspronkelijke singulariteit, is het evenwicht verstoort, en ontstaat een wit gat. Het is deze explosieve situatie die ons heelal heeft doen ontstaan, en die we kennen als de Big Bang. De Big Bang theorie schiet tekort waar deze een verklaring moet geven voor het spontaan uiteenbarsten van een zwart gat, of singulariteit. In feite kun je ons heelal zien als één van de vele bellen die in elkaar overvloeien. Bellen vol restmaterie, afkomstig uit een andere bel, oneindig en eeuwig zonder grenzen gaat dit door. De vooronderstelde grens die wij aan ons heelal kunnen stellen en waarnemen, is slechts getuige van een reactierestant, de uitbarsting van een wit gat.
Over ruimtetijdkromming gesproken:
Lottovoorspelling voor zaterdag 27 augustus 2011:
15-17-23-25-27-30 rood zat. 27 aug. 2011
8-15-20-26-34-42 groen
18-20-21-25-28-37 geel
Doet u uw voordeel ermee ;)
Het is superzaterdag, en ik doe mee, je weet maar nooit hé. ^_^