Video: wat is donkere materie?

Viervijfde van het universum zien we niet. Een onzichtbare wereld van donkere materie raast door ons heen zonder dat we er veel van merken. Maar wat is donkere materie? In deze korte video van een minuut leer je het grootste deel van wat we weten van dit spookachtige fenomeen. Niet erg veel dus.

Uit metingen door diverse deeltjesdetectoren in zoutmijnen of andere ondergrondse locaties zijn in 2013 en 2014 aanwijzingen opgedoken voor mysterieuze deeltjes die standaard kernreacties, en zelfs elektrische processen subtiel verstoren.

8 gedachten over “Video: wat is donkere materie?”

  1. Heb gisteren een documentaire gevolgd over zwarte gaten, en de onvoorstelbare invloed die ze hebben in ons universum. Er zijn er miljarden van, stuk voor stuk net zo moeilijk te detecteren als de enorme singulariteit, in het centrum in ons melkwegstelsel. Er is mij iets opgevallen toen ik e.e.a. gevoelsmatig (intuïtief) met het artikel “Massa neutrino’s voor eerste keer gemeten met telescoop” combineerde. Niemand heeft met wat voor instrument dan ook donkere materie waargenomen, en toch blijkt uit geldige berekeningen dat het bestaat. Ons en alle andere melkwegstelsels, kunnen in hun huidige vorm niet bestaan volgens de ons bekende natuurwetten, zonder die extra (onzichtbare) materie die we donkere materie noemen. Ik zal mijn gedachten daarover voor u proberen te visualiseren. De instroom van gassen en materie rondom een zwart gat, in een materie rijke omgeving is vaak zo groot, dat het zwart gat een jet van plasma en straling uitstoot op de rotatie as uiteinden. Zelfs de materie, of wat daar van over is, bereikt relativistische snelheden in zo’n jetstream. In gedachten zag ik een hypersnel roterende bol van vormeloze oer energie, met daaromheen diverse intredende schillen, van zogezegd mogelijke aggregatie, nucleaire, en andere existentiële energie toestanden van materie. Ik weet één ding zeker; neutrino’s maken deel uit van de uitstoot van die zwarte gaten, en wij weten niet om welke relativistische massa hoeveelheden het gaat. In principe zou de massa van materie (neutrino’s zijn een vorm van materie/energie) tot in het oneindige moeten kunnen oplopen bij relativistische snelheden, maar dat gebeurd niet. De zwaartekrachts invloeden van een massa nemen toe, bij toegenomen massa, en dat geldt zeker bij relativistische snelheden. Het zou dus in mijn ogen althans kunnen; dat grote hoeveelheden neutrino’s, (afgestoten door zwarte gaten) met hun relativistisch toegenomen massa, functioneren als de gravitatiekracht, die nodig blijkt om ons sterrenstelsel bijeen te houden, als compensatie voor de middelpunt vliegende krachten. Ik beweer niet dat het zo is, maar deze mogelijkheid overweeg ik.       

    1. Volgens mij strookt dat niet met wat ik heb gelezen over WIMP deeltjes op Wikipedia.
      De hypothetische deeltjes waaruit donkere materie zou moeten bestaan.
      Volgens dat artikel zouden ze zwaarder en trager moeten zijn dan neutrino’s.

      1. Ik heb mij behoorlijk vergist; donkere materie is hoogst waarschijnlijk wel waargenomen in een instrument. Ik heb zojuist het artikel gelezen dat Germen hierover in 2011 schreef. Toets donkere materie rechts boven in het zoekvenster in, en je vindt een hele reeks artikelen daarover op visionair.

         

        Wat mij op het vergelijken van neutrino’s met donkere materie bracht, heeft te maken met de eigenschappen die ze delen. Praktisch ongrijpbaar en zeker onzichtbaar. Wel manifesteert donkere materie zich mogelijk als kandidaat voor het verstoren van processen, wat Germen hier dan ook al schreef.  

        1. Heeft XMM Newton ‘steriele neutrino donkere materie’ gezien.
          Een artikel van Nujij/astroblogs.
          Dat lijkt mij wel een interessante zijstraat/insteek.

  2. Een absoluut vacuüm (0 Pa) kan niet bestaan, maar een ultrahoogvacuüm in de interstellaire ruimte wel (ongeveer 13 nPa). Tussen de sterren zal dus een minieme hoeveelheid massa bestaan. Ik heb  voor de grap eens uitgerekend hoeveel massa (waterstof) er in een kubieke lichtjaar zit in de interstellaire ruimte bij een druk van 13 nPa. Ik heb hierbij voor het gemak de dichtheid genomen van waterstof, omdat dit element het hoogste percentage van de interstellaire ruimte inneemt. De berekening wordt dan ineens een stuk eenvoudiger:

    m=ρ*V

    Ik kom op een uitkomst van 9,908E33 kg. Als je dit deelt door de Zonsmassa (1,989E30 kg) kom je uit op 4981 Zonnen. En dit per kubieke lichtjaar. Ik wil niets insinueren, maar er zit nog best veel materie in de interstellaire ruimte..

    (N.b. Ik zit niet op de stoel van een astronoom en ben mij bewust dat de gebruikte formule niet volledig is. Factoren als temperatuur en exacte chemische samenstelling van de interstellaire ruimte zijn bijvoorbeeld niet opgenomen. Ook blijkt de druk in de ruimte niet constant. Mijn berekening is slechts ter indicatie.)

    1. Het gas en stof tussen de sterren heeft een bepaald gemiddelde dichtheid, die verschilt per gebied. Dichter bij de kern van sterrenstelsels neemt die dichtheid toe. Ik opperde eerder de mogelijkheid; dat in geval dit materiaal in temperatuur toeneemt door o.a. infrarood straling, de snelheid, daarmee de massa, en dus zwaartekrachts invloeden daarvan ook moeten toenemen. Vervolgens heeft Lukas het effect doorberekend, en aangetoond dat dit onvoldoende is om donkere materie te verklaren. Vanmiddag kwam ik op een ander idee, dat althans hypothetisch een kandidaat voor donkere materie zou kunnen zijn. De sterrenstelsels roteren, alle materie veranderd constant van positie. In zwarte gaten zou het theoretisch misschien kunnen voorkomen, dat met relativistische snelheden voortrazende materie/energie,  daardoor een moment terug door de tijd reist. Als dat moment qua positie terug in de tijd buiten het zwart gat ligt, krijg je daar ook de zwaartekrachts invloeden weer terug. Niet de materie uiteraard, die blijft in het zwart gat, maar de zwaartekracht effecten daarvan, en mogelijk effecten door kwantumverstrengeling met virtuele deeltjes. Dat zou standaard kernreacties en zelfs elektrische processen kunnen verstoren, zoals Germen al beschreef. Dispositie door tijdreizen is logisch verklaarbaar, ga vandaag maar eens na waar je vorige week allemaal geweest bent. Ik denk dat je heel wat kilometers moet reizen. In een zwart gat staat de tijd stil, maar daar buiten reizen we verder.   

    2. Helaas gaat dit niet op, omdat we met grote zekerheid weten dat het merendeel van de donkere materie niet baryonisch kan zijn. Er is niet genoeg materie in het universum om donkere materie te verklaren, en baryonische donkere materie zou zich heel anders gedragen dan wat de waarneming ons leert.
      Was het maar allemaal zo eenvoudig en comfortabel, zodat we nooit meer van wereldbeeld hoefde te veranderen  :)

      1. Ja, mijn wereldbeeld is zeker niet compleet. Weet dat ik een MBO-er ben en astronomie lastig vind, alleen de gebruikte terminologie bezorgen mij al hoofdbrekens. Om toch niet het kind met het badwater weg te gooien heb ik een fout ontdekt in de gebruikte grafiek van Wikipedia onder het lemma “donkere materie”. Daar wordt gesproken van 4% baryonen, waarvan 0,4% sterren, etc. en 3,6% intergalactisch gas gemeten door de WMAP en je mag er vanuit gaan dat de NASA kan meten. Nu begrijp ik dat er een verschil is tussen interstellair gas en intergalactisch gas, maar veel kan dat volgens mij niet afwijken van de gemeten 13 nPa. Dan vraag ik mij toch af waarom ik op zo’n enorme discrepantie uitkom met mijn eenvoudige berekening over de massa tussen de sterren? De dichtheid van dat gas mag dan ultralaag zijn, echter het volume van het Heelal is zo godsgruwelijk groot dat sterren etc. nog veel minder deel uitmaken dan de gemeten 0,4%.

Laat een reactie achter