In de meeste sterren komt er meer zuurstof dan koolstof voor. Niet in een zeldzame koolstofster, waar het overschot aan koolstof in de atmosfeer alle zuurstof wegvangt. Hubble fotografeerde een koolstofster in het rode-reus stadium. Hoe zou het leven zijn in een planetenstelsel rond een koolstofster?

Op ongeveer 1500 lichtjaar afstand. In het sterrenbeeld Camelopardalis (giraffe) staat deze ster (U Camelopardalis), die net zijn atmosfeer weg heeft geblazen. Dit levert een enorme ring van gas op van honderden malen de diameter van de ster. De ster staat hiermee op het punt uit te groeien tot een rode reus. De witte gloed in het centrum is ontstaan omdat de ster zelf te fel is voor de receptoren op de camera. In feite is de ster maar een speldenprikje op de afbeelding. Tijdens diverse uitbarstingen kan tot de helft van de stermassa weggeblazen worden. In de atmosfeer zijn de temperaturen laag genoeg voor chemische verbindingen. In koolstofsterren wordt de zuurstof omgezet in koolmonoxide, waardoor zich ingewikkelde koolwaterstoffen kunnen vormen.

In koolstofsterren verloopt de eindfase snel. Na enkele eeuwen volgt bij zware koolstofsterren een supernova. Bij de zon duurt dat nog vijf miljard jaar. Daarvoor wordt de zon steeds heter. Het zal hier op aarde dus al miljarden jaren daarvoor onbewoonbaar zijn.

Planeten in een planetenstelsel rond een koolstofster hebben veel weg van Titan. De atmosfeer is een roodachtige waas door de vele koolwaterstoffen. Zeeën bestaan, afhankelijk van de lokatie in het planetenstelsel, uit methaan, ethaan of teer.

Bron
NASA