Garrett Lisi, zowel fanatiek surfer als natuurkundige, bedacht een geometrisch model voor een theorie van alles die in deze korte video van minder dan een minuut uit wordt gelegd.
Hierin zijn alle deeltjes ondergebracht uit het Standaardmodel plus nog onontdekte zwaartekrachtsdeeltjes en het Higgs boson. Lisi past alle deeltjes in in E8. E8 is een acht-dimensionele Lie groep, een symmetrische wiskundige structuur met enkele bijzondere eigenschappen. In Lisi’s model met 248 punten kunnen alle 40 bekende deeltjes en krachten worden ondergebracht. De overblijvende 20 lege plaatsen worden bezet door nieuwe, nog onontdekte deeltjes.
Uniek aan Lisi’s theorie is dat ook de zwaartekracht er deel van uitmaakt en dat de theorie een elegant wiskundig geheel vormt. Dat is met bijvoobeeld de snaartheorie of het Standaardmodel wel anders.
Lisi maakte de onderstaande animatie van zijn theorie.
Of Lisi gelijk heeft weet ik niet, maar zijn theorie is in ieder geval heel beknopt en elegant.
Bron:
New Scientist
Wat is er onelegant aan de snaartheorie?
Daarnaast komt deze theorie al uit 2007, en is het redelijk sterk bekritiseerd door de gemeenschap (bijvoorbeeld: Jacques Distler; Skip Garibaldi (2009). “There is no ‘Theory of Everything’ inside E8”).
het filmpje is in ieder geval zeer charmant, gaat mijlen boven mijn pet, maar dat mag de pret niet drukken.
Het hele onderwerp is onzinnig. Uit de geschiedenis van de wetenschap leren wij dat de beroepsgroep altijd een bepaalde gedachte tot dogma verklaart. Vervolgens gaat de gehele beroepsgroep fanatiek aan de slag om het dogma tot werkelijkheid te maken (wat uiteraard niet lukt).
Als de fysica oprecht de TOE wil “uitvinden”, dan moeten zij terug naar de grondslagen. Dat is wat andere koek dan de ingeving van Garret Lisi. Maar als ik kijk wat er op het vlak van de grondslagen wordt gepubliceerd dan is het duidelijk dat de fysica als groep aan het einde van de huidige ontwikkeling is gekomen. De doorbraak moet van die enkeling komen die totaal niet onder de indruk is van het huidige opgebouwde referentiekader. Ik weet ook niet of dat wel een fysicus moet zijn. Een filosoof die tegelijkertijd een briljant wiskundige is, heeft volgens mij al voldoende “denkgereedschap” in huis. Ik denk dat ik het nog mee maak dat de fysica van hun voetstuk gaat vallen. Â Â Â Â
@Jacob: Wat je nu zegt is een goed inzicht. Het is namelijk precies wat Thomas Kuhn ook uiteenzet in zijn boek “The Structure Of Scientific Revolutions”. Wellicht een aanrader voor jou?
Maar tegelijkertijd vergeet je wellicht dat juist de dogmatische houding van één generatie wetenschappers nodig is om tot een theorie te komen. Immers, wetenschap is niet makkelijk, en kost tientallen jaren en talloze wetenschappers. Indien je dus constant opnieuw naar de fundamenten wil kijken kom je nooit ergens.
De truc, die Kuhn als eerste opmerkt maar eigenlijk vooral is onderzocht door Imre Lakatos, is dat er altijd wetenschappers zijn die aan de fundamenten rammelen. Dit zullen inderdaad vooral nieuwelingen en buitenstaanders zijn, maar dit is niet noodzakelijk. Wat wel noodzakelijk is, in ieder geval voor goede wetenschap, is dat er een grote groep is die de fundamenten verdedigt. Deze zorgen ervoor dat goede ideeën niet bij de eerste tegenslag weggegooid worden, iets wat funest zou zijn voor vooruitgang.