Mogelijk stroomt er een waaier van donkere materie uit de aarde.
Bijna 85% van de materie in het universum bestaat uit zogeheten donkere materie: materie die nog niet direct is waargenomen omdat het alleen door middel van zwaartekracht met normale materie wisselwerkt. Volgens simulaties is donkere materie niet gelijkmatig verdeeld, maar vormt de substantie rookringen, schijven en stromen.
Gary Prezeau van het Jet Propulsion Laboratory in Californie vroeg zich af wat er zou gebeuren als een stroom donkere materie de aardbol zou doorkruisen. Volgens zijn rekenmodel zal de zwaartekracht van onze planeet de donkere materiestroom bundelen en concentreren op een punt. Dit lens-effect zou de donkere materie concentreren op een smalle as, die dwars door de kern van de aarde loopt. De dichtheid van donkere materie binnen deze stroom zou op het brandpunt meer dan een miljard maal hoger zijn dan de gemiddelde dichtheid. Ook een gasreus als Jupiter wekt deze stromen op, die in het geval van deze reuzenplaneet rond honderd maal zo geconcentreerd zijn als die van de aarde.
Prezeau noemt deze structuren haren. Het brandpunt, of wortel van een dergelijke haar zou zich op een miljoen kilometer boven de aarde bevinden, iets boven de maan, aldus Prezeau. Op dit moment sparen natuurkundigen kosten nog moeite om donkere materie te vinden in een deeltjesdetector. De resultaten zijn dubbelzinnig. Prezeau stelt dat de kansen om donkere materie te vinden wel eens drastisch toe zouden kunnen nemen, als een detector precies binnen zo’n haar zou worden geplaatst.
Mogelijk verklaart dit ook, waarom sommige detectoren een duidelijk ‘signaal’ van donkere materie waarnemen en andere niet. Deze detectoren liggen dan binnen een dergelijke bundel.
We zijn ondertussen althans theoretisch, hypothetisch al zover, dat lang niet elke wetenschapper de Big Bang als het absolute begin van alle existentie niveau’s binnen het waarneembare, (gemeten) universum beschouwd. Voor dat wat men als donkere materie omschrijft, binnen de (overigens niet lege) ruimte die ons universum op dit ogenblik inneemt, beschrijf ik hier onder wat mijn intuïtie mij ingeeft. E.e.a. is dan weer gebaseerd op de gedachte; dat dat wat eertijds als (lege) ruimte werd beschreven, tegenwoordig blijkens diverse wetenschappelijk verantwoord uitgevoerde metingen, enorme hoeveelheden energie en kwantum gerelateerde deeltjes blijkt te bevatten, inclusief dat wat wordt omschreven als de raadselachtige donkere materie.
Men omschreef de omgeving (het hele universum) waarin wij en al het andere dat gemeten is eerder al in een hypothese, als de inhoud van een enorm, onvoorstelbaar energie rijk zwart gat. Iets dat oneindig verder reikt dan ons uitdijende universum. Als dat zo is; dan is dat wat wij waarnemen hypothetisch een plaatselijk drukverschil te noemen binnen dit zwart gat. Een plaatselijk drukverschil, (tijdelijke conditie als gevolg van de Big Bang) dat zich bolvormig en in golven voortplant, door dat wat ik als een overal en oneindig heersende oer-toestand zou willen omschrijven. Binnen deze al omvattende oer-toestand bevinden zich dan onmeetbare aantallen universa. Deze verkeren dan in evenzovele diverse drukcondities, en daarmee vergelijkbare/niet vergelijkbare materiële/niet materiële condities.
Mijn hobby is duidelijk een beetje uit de hand gelopen. Echter; ik denk dat het hypothetisch nog niet duidelijk omschreven beeld, van dat wat wij theoretisch beschrijven als niet interagerende donkere materie, een conditie is, die te omschrijven is als de hierboven door mij aangegeven oer-toestand.