Titan, volgens de huidige theorieën, kent en ingewikkelde structuur.

‘Titan heeft ondergrondse oceaan’

De baan en de rotatie van de grootste maan van Saturnus, Titan, tonen aan dat het hemellichaam een vloeibare oceaan heeft onder het oppervlak, denken Rose-Marie Balland en haar collega’s van het Brusselse Koninklijke Observatorium.

Titan, volgens de huidige theorieën, kent en ingewikkelde structuur.
Titan, volgens de huidige theorieën, kent en ingewikkelde structuur.

Satelliet Cassini is nu bezig met een jarenlange missie om Saturnus en haar manen- en ringenstelsel te bestuderen. Al eerder leverde dit verrassingen op, zoals de ontdekking dat het ijsmaantje Enceladus een vloeibare oceaan heeft die geregeld in de vorm van geisers naar buiten spuit. De satelliet houdt ook de meest interessanter maan van Saturnus, Titan, in het oog. Titan kent een aardachtig weersysteem, waarbij methaan de plaats van water op aarde inneemt en de rotsen uit ijs bestaan.

Waarnemingen van Titan tonen nog iets merkwaardigers. De maan is net als onze eigen maan, door getijde-effecten vastgenageld aan Saturnus. Het oppervlak van Titan toont altijd hetzelfde halfrond richting de geringde planeet. Samen met de kleine baanhoek van 0,3 graden stelde dit de wetenschappers in staat het traagheidsmoment van de maan te berekenen, wat weer veel zegt over de massaverdeling. Hier kwamen absurde uitkomsten uit. Titan zou namelijk zwaarder zijn aan het oppervlak dan in het centrum. Natuurkundig gezien is dit onmogelijk: zware materialen zinken direct naar het binnenste van een planeet of maan, dus gingen de onderzoekers door met het zoeken van een logischer verklaring.

Er blijkt echter ook een andere oplossing mogelijk, wijzen nieuwe berekeningen uit. Onder de ijslaag met methaanmeren bevindt zich een diepe vloeibare oceaan. Door de wrijving en onderlinge interacties van de diverse lagen ontstaat dan een traagheidmoment dat lijkt op dat bij Titan waargenomen is. Dit zou tot de opmerkelijke conclusie leiden dat Titan twee mogelijke biosferen kent: een voor methaangebaseerd leven (zoals sommige onderzoekers veronderstellen op grond van het merkwaardige aanvullen van methaan) en een diepere biosfeer, de oceaan onder het ijs.

Het is ook mogelijk dat sprake is van een methaanzee (of wellicht methaanclathraten). Dit zou verklaren waarom het methaan dat continu onder invloed van het zonlicht wordt afgebroken, steeds weer aangevuld wordt. Ook kan het zijn dat de baan van Titan is verstoord door een interactie met een ander hemellichaam. Kortom: hoewel het bewijs voor een ondergrondse oceaan de nodige overtuigingskracht heeft, is aanvullend onderzoek nodig.

Bronnen
Arxiv
Arxiv Blog

Laat een reactie achter