Tijd is een merkwaardig fenomeen. Door maar de tijd te nemen, heel veel tijd, kan iets dat een vaste stof lijkt, zich in werkelijkheid ontpoppen als een vloeistof.
Pek, een belangrijk bestanddeel van asfalt, is in feite een vloeistof, maar zo stroperig dat het een vaste stof lijkt. Het beroemde pekexperiment van de Australische Universiteit van Queensland, ingezet in 1930, blijft tot de verbeelding spreken en biedt een visionair perspectief op tijd.
Tussen twee opeenvolgende druppels zit bijna tien jaar. Dit potje met pek doet er meer dan een eeuw over om leeg te druppelen…
UPDATE: Eindelijk is het nu gelukt een vallende druppel te filmen.
Niet alleen pek heeft een trage viscositeit, als je eeuwenoud glas uit historische gebouwen in de dikte meet is de bovenkant dunner en de onderkant verdikt.
Als gevolg van een specifieke kracht waar we allemaal een beetje last maar ook weer voordeel van hebben, “zwaartekracht”
Het is een kwestie van tijd dat we ook de tijd gaan begrijpen en beheersen echter zitten we nu met ons zware lichaam nog vastgeroest in de 3e dimensie.
2012 perhaps?
oowww vandaar dat een berg bovenaan spits is :)
vond het idee tafelberg altijd wel leuk :)
(leaves to wonder how pyramides looked ages ago) :)
De piramide heeft de ideale meest stabiele vorm.
Zwaartepunt lekker laag en als je de ribben doorzet snijden ze door de maximale buitenring onder een hoek α 51,85°
Beetje moeilijk uitgelegd misschien maar ik moet er eigenlijk een tekeningetje van maken.
De tafelberg is misschien wel een jonge berg zo’n 2000 jaar oud ofzo.