Enkeltje Mars?

Waar overheden hun ruimtevaartprojecten op een laag pitje zetten, en de vooruitgang afhankelijk lijkt te worden van particuliere en zakelijke investeerders, is er ook een Nederlandse non-profit organisatie, Mars one, die meedoet om de grenzen van ons bestaan te verleggen.
015516-mars-one
Het team achter het Mars One project bestaat momenteel uit 8 mensen, waaronder een technische, financiële, en sociaal-psychologische specialist. Ze zijn 2011 gestart met een strategisch plan en een haalbaarheidsstudie. De technische mogelijkheden blijken er te zijn, maar alleen voor een enkeltje, omdat een retourvlucht het veel gecompliceerder zou maken. Ze spreken dan ook over een emigratie.
Om hun plan werkelijkheid te maken, hebben ze het over ‘momentum’. Ze willen zich via de media gaan profileren en 3 van de 8 teamleden houden zich dan ook bezig met de communicatie. Dit hebben ze uitstekend gedaan, want de presentatie en de onderbouwing van hun plan komt vrij sterk over, en ze halen wereldwijd het nieuws.

qoute van hun website;

Mars One brengt de mensheid naar Mars. In 2023 zullen de eerste vier mensen zich er vestigen. Zij vormen de basis van een permanent bewoonde Marsbasis, van waaruit we zullen leren en groeien. Als de eerste bemanning landt, zal er een bewoonbare en duurzame basis klaar staan om de astronauten te huisvesten. Iedere twee jaar zal een nieuwe groep mensen aansluiten. Om dit plan mogelijk te maken heeft Mars One een nauwkeurig en realistisch plan ontworpen dat volledig is gebaseerd op het gebruik van bestaande technologieën. Het plan is technisch en financieel haalbaar dankzij de bundeling van kennis en expertise van bestaande ruimtevaartleveranciers en experts in diverse vakgebieden.
Mars One nodigt jou uit om deel te nemen aan dit avontuur, door erover te vertellen aan je vrienden, ons project te steunen en misschien wel door zelf de volgende Marsastronaut te worden.

‘Astronaut selection process’
Waar ze recentelijk de aandacht mee trokken, is er een selectieprocedure voor astronauten is gestart. Hiermee geven ze aan dat ze serieus verder met hun plan willen gaan. De selectieprocedure staat open voor iedereen, en er is de intentie om het een wereldwijd media-evenement ervan te maken, van astronaut selectie tot opleiding, van lift-off tot landing, waarmee het project gefinancierd kan worden. De trainingsfase zal ook 8 jaar gaan duren.

Hieronder in het Engels de voorwaarden die aan de kandidaten wordt gesteld;

Characteristic Practical Applications
Resiliency
Your thought processes are persistent.
You persevere and remain productive.
You see the connection between your internal and external self.
You are at your best when things are at their worst.
You have indomitable spirit.
You understand the purpose of actions may not be clear in the moment, but there is good reason—you trust those who guide you.
You have a “Can do!” attitude.

Adaptability
You adapt to situations and individuals, while taking into account the context of the situation.
You know your boundaries, and how/when to extend them.
You are open and tolerant of ideas and approaches different from your own.
You draw from the unique nature of individual cultural backgrounds.

Curiosity
You ask questions to understand, not to simply get answers.
You are transferring knowledge to others, not simply showcasing what you know or what others do not.

Ability to Trust
You trust in yourself and maintain trust in others.
Your trust is built upon good judgment.
You have self-informed trust.
Your reflection on previous experiences helps to inform the exchange of trust.

Creativity / Resourcefulness
You are flexible in how an issue / problem / situation is approached.
You are not constrained by the way you were initially taught when seeking solutions.
Your humor is a creative resource, used appropriately as an emerging contextual response.
You have a good sense of play and spirit of playfulness.
You are aware of different forms of creativity.

bron

Mocht je na het lezen van dit artikel geïnteresseerd of slechts nieuwsgierig zijn, bezoek hun website. Naarmate er meer aandacht voor dit project komt, hoe groter de kans dat ze het gaan realiseren. Het zou een luchtbel kunnen zijn, want het zal niet makkelijk zijn om 10 jaar lang de interesse van het publiek vast te houden, en daarmee een cashflow te genereren die de ontwikkeling zal bekostigen. Maar het hele concept heeft het visionaire in zich en daarom wil ik er aandacht op deze website aan geven.

24 gedachten over “Enkeltje Mars?”

  1. Laten we hopen dat dit project niet op dezelfde manier verloopt als dat plan voor een berg in Nederland. 
    Overigens vraag ik me af hoe lang een astronaut op Mars in leven kan blijven. Dit gezien de andere zwaartekracht e.d.

    1. Heb je dat project nog gevolgd toevallig? Ik was uitgenodigd voor de persconferentie halverwege december, maar ben niet gegaan. Wel heb ik het rapport toegezonden gekregen en dat was inderdaad niet zo positief :p

      1. Ik zie een project (of onderneming) iets wat op verschillende stappen kan mislopen. Om een project succesvol te zijn moet ALLES goed zijn. Als ‘alles’ goed gaat, dan is van alles mogelijk. Wij bij visionair zijn nog steeds bezig met de presentatie, daar zijn die Berg en Mars one al een stuk verder in. Dan komt de uitwerking, en dat kent nog vele hobbels, waarvan financiering voor hun cruciaal is, maar die bij ons nog niet ter sprake is.

        Een probleem die ik bij het mars one project zie, is de spanningsveld tussen het commerciële en het ideële wat betreft de media aandacht die de het project moet financieren. Om de aandacht van het publiek vast te houden moet er met korte termijn doelstellingen gewerkt worden (het moet nu of komende week interessant zijn om te volgen), die in conflict zullen zijn met de uiteindelijke doelstelling.

        Een project is vnl. gebaat bij rust en concentratie, terwijl onrust en chaos het interessant maakt.

        Er zal momenteel druk overleg bij dat team zijn om contacten en contracten te maken op mediagebied. Pas daarna zullen de technische aspecten onder de aandacht komen, omdat er nu weinig geld zal zijn om maar iets daarvan te realiseren.

        Ik vind het uberhaupt bewonderingswaardig dat ze het zover hebben gebracht, en hoop dat ze verder komen, maar ik heb er een hard hoofd in.

        Nog een excuses van mij dat dit artikel taalkundig niet erg sterk is. Maar mocht je iets toe willen willen voegen, dan verwijs ik je graag naar deze pagina.

        1. Wat mij betreft vind ik het taalkundig in orde. Het gaat er namelijk om dat we elkaar begrijpen, niet omdat we slechts de grammaticale zinsopbouw kunnen ontleden. Ik geef absoluut de voorkeur aan heldere inzichten en die heb jij.

        2. Ik had het iemand laten lezen, die me op verbeterpunten had gewezen. En dat waren wel een paar.

          Ik kijk zelf ook eerder naar de vorm, dan naar details, maar goed taalgebruik is een vereiste voor een degelijk artikel.

          Maar toch bedankt voor je compliment, Antares :).

  2. Het zonder meer een zeer interessant en visionair project. Het kan veel inzichten opleveren die erg waardevol zijn. Tegelijkertijd kleven er ook zeer grote risico’s aan dit project voor de mensen die dit gaan doen. Voor de mensen die de ruimte in zouden gaan. Denk maar eens aan het stralingsgevaar bij een langdurig verblijf in de ruimte. Je moet wel een zeer groot avonturier zijn om dit te gaan doen en bereid zijn om te sterven voor dit project. Je weet gewoon dat je niet meer terug komt op deze planeet en ook gaat sterven in de ruimte.

  3. Op zich vind ik het plan om naar mars te gaan fantastisch en in het verlengde liggen van een toekomst, welke onontkoombaar die van elke overlevende soort kenmerkt. Tenslotte kunnen alleen soorten die zich door de ruimte verplaatsen, het onvermijdelijke doomscenario dat elke planeet staat te wachten, ontwijken. Planeten hebben het eeuwige leven niet, ruimtereizende soorten die zich realistisch aanpassen aan dat feit kunnen overleven, mits goed voorbereid. Overigens staat voor het emigratieplan in dit artikel nog niet vast, waar de grenzen liggen van ons technische kunnen over tien lange jaren. De snelheid waarmee wij tegenwoordig ontdekkingen in aandrijftechnieken doen, kunnen een blijvend verblijf van vaste bewoners ook overbodig maken. Als voorbeeld stel ik dan de warpdrive, waaraan hier eerder al aandacht is besteed door Germen. Overwegingen van militair strategische aard, kunnen dergelijke (theoretisch/praktische?) ontdekkingen voor lange tijd onder militaire geheimhouding plaatsen. Het opleggen van beperkingen in ontwikkelingen, wordt begrijpelijk/noodzakelijk als we de mogelijkheden voor lange afstandswapens in deze context plaatsen. Aan de andere kant kunnen dergelijke ontwikkelingen wel strategisch in de praktijk worden uitgevoerd, door juist mensen met een vast verblijf op andere hemellichamen. De kennis en productiefasciliteiten worden dan efficiënt geïsoleerd van politieke onenigheid en religieus terrorisme. Zo kan dat met vele ontwikkelingen waar we als conflictueuze gemeenschap op aarde nog niet aan toe zijn, gaan werken. Voorwaarde is dan een grondige selectie van geschikte kandidaten met evenwichtige karakters, intelligentie, en vooral ook de noodzakelijke sociale intelligentie als samenwerkende kleine gemeenschap. Een gemeenschap zonder nationalistische, individuele denkbeelden, gericht op het algemene welzijn van de hele mensheid, het hele leefmilieu op aarde in al haar biodiversiteit en de overleving van soorten. Een buitenpost met de productiecapaciteit om schepen te bouwen, waarmee leefbare gemeenschappen vanaf het aardoppervlak verplaatst kunnen worden naar elders dus. Daar kan ik achter staan wat mij betreft.

  4. Ik had deze reactie vanmiddag al geplaatst, maar deze verdween na uren eraan gewerkt te hebben, geheel vanzelf. Past ook relevanter bij dit artikel vind ik, maar nu in verkorte vorm.
    Gedachtenexperiment:
    De maan is afgekoeld en bevat praktisch geen meetbare atmosfeer van betekenis. Stel dat men een ruimbemeten boorgat naar de kern kan realiseren, d.m.v. lasertechnieken. Ik denk dan aan een geprogrammeerde robotlaser, die vanaf het oppervlak materiaal verdampt, binnen een vaste en ruimbemeten omtrek. De bundel dient zich dan over het uit te dampen oppervlak te bewegen volgens een roosterstructuur. Dit is iets dat we dagelijks kunnen waarnemen in de industrie, het systeem bestaat al.
     
    Aangekomen bij de kern, kunnen daar ruimtes worden uitgesneden naar behoefte. Vervolgens wordt daar water d.m.v. elektrolyse gesplitst in waterstof en zuurstof (er is water op de maan). De zuurstof laat men in de nu ontstane verblijfsruimten ontsnappen, vanaf de bodem tot boven in het open boorgat. Ondanks de geringe zwaartekracht, zal zo een vele kilometers hoge en stabiele gaskolom ontstaan van verscheidene kg/cm2. Zo is men dan verzekerd van bescherming tegen de omstandigheden in het vacuum van de ruimte. Weglekken doet de atmosfeer niet, de druk neemt af tot 0 millibar bij het open boorgat. Straling wordt zo efficiënt afgeschermd, van impactlichamen en meteorietinslagen heeft men ook geen last, men zit er zelfs veiliger dan op aarde.
     
    Iets dergelijks kunnen we ook op mars doen, zonder eerst de hele planeet in een langdurig traject te terravormen. In alle gevallen geldt; dat de zwaartekracht bij een langdurig verblijf, kan worden gecompenseert door de verblijven te laten roteren. Onder de beschreven omstandigheden volgens mijn concept, heeft men dan de beschikking over een schadevrij verblijf voor onbeperkte tijd. Terug hoef je dus niet perse.

    1. Een deel van de kern van Mars moet nog vloeibaar zijn, heb ik op Wikipedia gelezen.
      En de maan is denk ik ook niet helemaal tot in de kern afgekoeld.
      Of bedoel je dit als stel dat het wel zo was ?

      1. Ik heb één en ander opgezocht, omdat ik nog niemand hier berekeningen heb zien doen. De aardatmosfeer is ongeveer 1000 km dik, bij een gemiddelde valversnelling van 9,81 m/sec en 1 bar gasdruk. Een versnelling op de maan is 1,62 m/sec, dus zes keer minder dan op de aarde. De maximale druk die we daar kunnen bereiken volgens mijn concept, zou dan ook zes keer lager zijn dan de aard atmosferische druk, mits we kunnen boren tot op de gestolde kern. In een pure zuurstofatmosfeer kunnen we daar wel overleven, maar eenvoudig zal dat niet zijn. Mars is een ander verhaal, daar kan het zeker wel. De kern is, zoals jij zegt nog gedeeltelijk gesmolten. Op mars hoeven we echter niet tot de kern te boren gelukkig, daar is een dergelijk plan realistischer. Aan de andere kant is jouw opmerking, “stel dat het wel zo was” een stuk realistischer dan mijn voorstel om de kern van de maan aan te boren. Mars is in dat opzicht veel interessanter als wijkplaats voor de mensheid, het is te doen. De maan moet door machines bemand en geexploiteerd worden, mars is qua mogelijkheden veel aantrekkelijker in mijn concept. Moet toegeven dat ik iets te enthousiast over mijn concept was, maar het was dan ook slechts een concept idee. 

  5. De Atmosfeer is geschikt voor planten en bacterien die weinig zuurstof gebruiken en veel zuurstof produceren. Beetje water geven werkt altijd. Bij het bouwen van een biosfeer kan men rekening houden met de uitwisseling met de buiten atmosfeer d.m.v. chemische fabriekjes, filters en sluizen. Dan zal met de tijd een kans bestaan dat er leven komt zoals menschen dat kennen….. In mijn wereld is de Aarde zowel Mars op het zelfde grondgebied, wel een andere kijkhoek, lensjes…

    1. Was ik vergeten, heel belangrijk suikerplanten voor alcohol, water. Maar ja met het tempo wat ze anno nu hebben zal het ver na mijn tijd nog een zandbak zijn war men oorlog kan uitvechten…

  6. Concepten kun je aanpassen, ik kwam daarom op het volgende:
     
    Met een gaskolom bereik je op de maan ongeveer 167 millibar atmosferische druk, bij een kolom van 1000 km diep. Ga je naar 1700 km, dan zal de afnemende zwaartekracht tegen je gaan werken en kom je ongeveer uit op hooguit 250 millibar. Nog steeds te weinig voor al die moeite.
     
    Maar nu ga ik over op een concept waarbij waterkolommen worden gebruikt:
     
    Op aarde kun je per tien meter waterkolom, een druk opbouwen van 1 kg/cm2. Op de maan zou je dan om diezelfde vloeistofdruk te bereiken, een kolom van 60 meter moeten hebben. Nou wordt het interessant, want dat betekent heel wat minder boorwerk en andere rompslomp. Wil je voorkomen dat het water boven in de kolom, in het boorgat direkt bevriest, dan moet dit boorgat wel dieper zijn dan 60 meter natuurlijk. Ik neem een gok en boor 120 meter diep, vul het boorgat tot 60 meter waterkolom en daarboven een combinatie van olie en stilstaande zuurstof of een ander gas. De wanden van de verblijven en het boorgat, moeten waterdicht en geïsoleerd zijn natuurlijk. De druk op de bodem is dan 1 atmosfeer, dus onder water heb je niet zo’n bijzonder sterk bouwsel nodig, waar je lucht in kunt pompen voor de verblijven. Kunststof panelen die ter plaatse aan de oppervlakte kunnen worden gefabriceerd, kunnen dan beneden worden gemonteerd tot verblijven en sluizen. Dit zoals dat hier op aarde met andere nautische bouwsels en materialen wel wordt gedaan. Verwarming kan plaatsvinden met behulp van zonnepanelen, electrisch werkt dan het minst storingsgevoelig en moet ook voorhanden zijn voor de produktie van zuurstof en andere voorzieningen. Zonlicht genoeg op de maan. Het water en de maan zelf beschermen zo tegen straling en andere vervelende, rondvliegende narigheden uit de ruimte. Ook werkt het water als kooi van Farraday, ingeval de zon onrustig wordt, als bescherming tegen beschadiging van elektrische apparatuur en dergelijke. Home sweet home zou ik zeggen. :)
     
     

  7. Een planeet terraformen is nog knap lastig, zeker wanneer die planeet geen magnetisch veld heeft om de atmosfeer een beetje bij elkaar te houden en schadelijke (zonne)deeltjes tegen te houden, zoals we op aarde het noorderlicht kennen: lichtdeeltjes (plasma) die ioniseren in het magnetisch veld van de aarde. Indien de zwaartekracht wordt gegenereerd door slechts de massa van de planeet is onvoldoende om als levensbasis te kunnen dienen.
    Robert Heinlein heeft wel een interessant boek geschreven: de maan in opstand, waarin de maan een gevangeniskolonie is van de aarde, maar waar ook vrije mensen geboren worden op den duur, die zich losvechten van de gevangenisdictatuur met behulp van een intelligente supercomputer genaamd Mike (is ergens een afkorting van in het verhaal). De mensen wonen daar in koepelsteden, dat lijkt mij voor het begin de meest praktische oplossing. 

    Punt is wel dat mensen wat slecht reageren op lange verblijfsduur in gewichtloze ruimte: het skelet gaat ontkalken en is overbodig, wat resulteert in dat wij intelligente kwallen worden, die een beetje ronddobberen in de leegte (niks leegte: donkere materie, waarvan 6x zoveel schijnt te zijn als “normale” materie). Op mars is zwaartekracht, dus zullen we iets van een skelet houden, maar aangepast aan de omstandigheden, reken maar dat een reisje naar mars een enkele reis wordt, vooralsnog is het een jaartje vliegen, wil je terug wordt het twee jaar… daarna 10 jaar in een revalidatiecentrum op de maan, misschien kan je ooit nog wel terug naar aarde…
    Op mars is water, dat staat vast. Water is essentieel voor lichaamsonderhoud, maar je maakt er ook zuurtof en waterstof van, ideaal spul! Wat wel erg belangrijk wordt is het recyclen van materialen en dan bedoel ik ook álle materialen, dus ook onszelf. Dan is een lichaam niet meer onze geliefde, maar het overblijfsel van de vorige bewoner en voor ons een hoop zeer bruikbare moleculen. 
    Laten we nog iets bedenken op biologische schaal, afgezien van het skelet dat afbreekt: de ademhaling. Stel je voor dat je op mars een atmosfeer kan creëren , welke bestaat uit 19% zuurstof, 79% stikstof en 2% overige gassen, dan is de massa van mars, inclusief het ontbreken van een voldoende  magnetisch veld, niet voldoende. 
    Stel je voor dat op mars de helft van de aantrekkingskracht aanwezig is als we op aarde hebben, zou dit niet betekenen dat de atmosfeer ook ongeveer maar de helft van de druk kan hebben, dus ongeveer een halve aardse bar? Dat betekent dat je de helft van de lucht tekort komt, wanneer je wil gaan ademen in die atmosfeer, dus zouden je longen twee keer zo groot moeten zijn, om met één ademteug dezelfde hoeveelheid zuurstof te kunnen opnemen in je lichaam. 

    Mocht het ooit gebeuren: succes, ik denk dat mensen er uiteindelijk aardig vreemd uit gaan zien daar. Vervolgens gebeurt er iets op aarde, waardoor men vergeten is dat er mensen op mars zijn gaan wonen, de mensen op mars vergeten dat ze van aarde komen en 10 duizend jaar later komen we elkaar weer eens tegen, wanneer we geherëvolueerd zijn, dat zou nog eens een mop zijn!

    1. Kun je allemaal voorkomen, door de kolonie onder waterdruk te plaatsen en de verblijven roterend op te stellen. Dan heb je geïsoleerde en snelle terravorming, met een atmosferische druk van 1000 millibar, 21% zuurstof zoals hier op aarde en de juiste valversnelling van 9,81 m/sec. Zwaartekracht kan namelijk perfect vervangen worden door middelpunt vliegende kracht, (= valversnelling).Terravorming op het oppervlak is dan overbodig, recyclen natuurlijk wel, dat is een vanzelfsprekende zaak. Overigens; iedereen en alle leven of niet leven op het aardoppervlak, bestaat al uit moleculen en elementen, die aan alle levende wezens en vormen hebben toebehoord in het verleden. Als ik dus zeg, “Ha die holbewoner.” of je meneer of mevrouw dinosaurus noem, heb ik altijd één of meerdere procenten gelijk. :)
       
      Overigens kan ik mij niet onttrekken aan de realistische gedachte, dat wij ook aliens zijn, voor welk praktisch percentage dan ook. In feite zelfs vóór 100%, vanuit uit het perspectief van andere aliens. Dus hoe wij ook veranderen, we blijven onszelf, ook al herkennen we dan onszelve niet. ;)
       
      Bovenstaande brengt ons dan bij het feit, dat we voortdurend geconfronteert worden met niet geïdentificeerde waarnemingen op aarde. Zelf heb ik ooit zo’n waarneming in nuchter gezelschap van mijn familie gedaan. Een ufo fanaat ben ik niet, maar het geeft wel te denken. Men heeft geluidsproeven gedaan op de maan, d.m.v. het laten inslaan van onderdelen op het oppervlak. De trillingen in de maanbodem klonken als een enorme klok of bel. Ik vraag mij toch af, zitten ze daar al………. ;)

  8. Als ik dit allemaal zo lees stel ik voor onze natuurkunde te verrijken met een extra letter of symbool ter duiding van aardse eenheden. Dat kan straks een hoop ellende schelen  Dat zou een e (earth) kunnen zijn. Dan is massa dus eN en snelheid em/s etc. 
    Overigens, als reactie op yellowzifnab, wij zijn hier gebracht. Daarna zijn ze ons vergeten en wij hun. Nu nog de weg terug vinden.
     

    1. Newton is geen maat van massa, maar van kracht. Meter, seconde en massa zijn geen van allen gedefinieerd in relatie tot de aarde, waardoor ik niet inzie waarom deze eenheden ‘aardse eenheden’ zouden zijn.

        1. Ja, moeder aarde heeft alle schepsels geadopteerd. Als men de planeet van afkomst heeft laten ontploffen is terugkeer niet meer mogelijk. Opnieuw en een ander planeer.

        2. Ik heb geen idee wat je daar mee bedoelt. Klinkt heel mysterieus allemaal, maar leg eens uit.

  9. Gisteravond naar Pauw/Witteman gekeken, daar was een man die bezig was de eerste rekruten voor Mars te rekruteren. Hij had de eerste 2 jongens ook al te pakken. De bedenker hiervan, wil speciaal geselecteerde jongeren voor uitkiezen. Over 10 jaar zou de aftrap moeten plaats vinden. Het is wel enkele reis, men zal niet wederkeren naar de aarde. Dus voor de liefhebbers onder ons, meld je aan zou ik zeggen. Op zich, als ik nog jong zou geweest zijn, dan had de nieuwsgierigheid bij mij wel de overhand gehad, inplaats van met een rationele blik er naar te kijken. O ja, voordat ik het vergeet, jonge vrouwen kunnen zich ook melden, ivm het voortbestaan van de soort zorg te dragen. Misschien bedoelt Elrandy dit gegeven wel en daarnaast, de mogelijkheid dat de aarde eens op zou houden te bestaan, na zo’n plm 5 miljard jaar, heb ik wel eens eerder gelezen. Of het dan ook als een super nova, zal exploderen, heb ik eigenlijk geen zinnig woord over. Mvg Paul.

Laat een reactie achter