Fahad Al-Attiya: Een land zonder water

Stel je een land voor met een overvloed aan energie — olie en gas, zon, wind (en geld) — maar met gebrek aan één element dat essentieel is voor het leven: water. Fahad Al-Attiya praat over de onverwachte manieren waarop Qatar, een kleine natie in het Midden-Oosten, haar watervoorraad produceert.

Fahad Al-Attiya’s job is to maintain food security in Qatar, a country that has no water and imports 90 percent of its food.

Deze TED Talk heeft Nederlandse ondertitels.

 

Aanverwante artikelen:
-) Nederlander wil Kilimanjaro besneeuwde top teruggeven
-) Website Peter Westerveld over omkering van woestijnvorming
-) Eetbare groene woestijnen met permacultuur
-) Groen Goud – VPRO Tegenlicht over het herstellen van gedegradeerde ecosystemen in o.a. China, het Midden Oosten en Afrika.
-) Green Gold  – Dezelfde documentaire maar dan volledig in het Engels (voor eventuele buitenlandse contacten).

3 gedachten over “Fahad Al-Attiya: Een land zonder water”

  1. De video bekeken en beluisterd, eigenlijk is er niets nieuw onder de zon, het enige verschil zit hem hierin, dat ze dus veel later zich zelf zijn gaan ontwikkelen dan andere midden oosten landen. Ook de hydrocultuur (water bevloeings systemen) zijn al jaren en dag in gebruik bij de landbouwers aldaar. Ik kreeg eerder de gedachte, dat het praatje was om het staatje te profileren. Mvg Paul.

    1. Ja ik vind het wel maf dat je al je water uit een grote onziltingsinstallatie haalt en daarbij ook nog eens 90% van je voedsel importeert… Maar goed zolang ze veel fossiele brandstoffen hebben zal het wel goedkomen. Maar ik denk dat ze voor de lange termijn nog wel wat werk aan de winkel hebben. Lijkt me al met al niet zo een volhoudare situatie.

      1. Douwe, het ontzilten van zeewater is ooit eens klein begonnen nl a/b heb ik het begin proces van deze machines mee gemaakt. In koeweit heb ik ook eens 8 ha glasgezet in de woestijn. Hier werd ook al met hydrocultuur gewerkt, dat was in 1984. Dit water kwam ook uit de zee en werd ontzilt. Hier werd toen ook mede de landbouw cultuur verder ontwikkeld. Israel werkt alweer veel langer met het zelfde systeem. Maar zo als vele zaken heeft het ook een nadeel nl in het hydrosysteem kun je ook kunstmest aan toevoegen. Dit geeft vaak een bijsmaak aan de groenten etc. Denk bv aan die mooie grote aardbeien in Dec-Jan, deze komen ook van die zelfde hydrocultuur in het midden oosten. Alleen ze hebben nu een betere verdeling van kunstmest en water, waardoor de smaak niet zoveel meer wordt aangetast. En inderdaad zullen ze nog veel moeten verzetten om zelfstandig te kunnen draaien, maar het begin is er zullen we maar denken. Mvg Paul.

Laat een reactie achter