Op dit moment worden mensen met een bijstandsuitkering door middel van allerlei pestmaatregelen, “geactiveerd”, zoals dat heet in ambtenarenjargon, geactiveerd. Met nauwelijks resultaat. Waarom spreken we niet met andere landen af om hun werklozen te ruilen voor die van ons?
De bijstandsuitkering is de meest repressieve uitkering van Nederland. Een bijstandstrekker moet alles wat deze verdient, inleveren. Ook als hij kosten heeft gemaakt voor het werk, bijvoorbeeld de verbruikte benzine van zijn auto. Bijstandsgerechtigden worden ook gedwongen om kinderalimentatie te verhalen op de partner – die weer van de uitkering wordt afgetrokken.
Ook in België is het vergelijkbare leefloon een soort laatste vangnet. Omdat het aantal ontvangers van leefloon laag is – minder dan 100.000 vergeleken met meer dan vier keer zoveel bijstandstrekkers in Nederland en het leefloon met 578 euro per persoon voor samenwonenden kariger is dan de Nederlandse bijstand – is de maatschappelijke druk tot bijvoorbeeld gedwongen werkverschaffing kleiner dan in Nederland.
Strategisch gezien is daarom de slimste zet voor een bijstandsgerechtigde om werk te ontwijken. Dit verklaart waarom de meeste bijstandsgerechtigden tientallen jaren in deze uitkering blijven en er soms zwart gaan bij rommelen. Met vaak rampzalige gevolgen.
Kan het niet slimmer?
Het fundamentele probleem met het huidige systeem is, dat het is gericht op het voorkomen van misbruik. Het gevolg is een systeem, waarin je alleen kan functioneren als je passief bent, netjes alle regels volgt en alle hoop laat varen. Hierdoor stompen bijstandsgerechtigden af van zelfredzame mensen tot een soort kleine kinderen, die hun zieligheid maximaal cultiveren.
Werken in het buitenland
Bijstandsgerechtigden voor kortere of langere tijd naar het buitenland sturen heeft enkele grote voordelen.
Opvallend aan bijstandsgerechtigden is dat ze door hun armoede een beperkte horizon hebben. Alle aandacht is gericht op het overleven, waardoor ze geen mogelijkheden zien om te ontsnappen aan hun situatie. Als ze al op vakantie gaan, dan is dit in het binnenland of een extreem goedkope busreis naar een massa-toerismebestemming. Een verblijf in het buitenland verbreedt hun horizon enorm. Het is niet voor niets, dat buitenlandervaring gewild is op cv’s.
Werkloosheid wordt veroorzaakt door een mismatch tussen vaardigheden en de eisen van de arbeidsmarkt. De arbeidsmarkt is per land verschillend. Als een bepaalde skill in Nederland of België nutteloos is, kan deze in bijvoorbeeld Australië, Rusland of Nigeria erg in trek zijn bij werkgevers. Zo blijken vakspecialisten vaak erg gewild, terwijl hier juist een schreeuwend tekort is aan IT-specialisten.
Hoe zou dit programma op kunnen worden gezet?
Andere landen hebben vergelijkbare problemen met werkloosheid als België en Nederland. Hun werklozen zouden hun skills kunnen testen hier, terwijl onze werklozen daar heen gaan. Ook kan de persoonlijkheid van iemand beter aansluiten bij een ander land dan België of Nederland. Er kan een vorm van woningruil worden opgezet, waardoor onderdak geen probleem meer is.
Seizoenspieken, bijvoorbeeld de aspergepluk in Nederland, de wijnoogst in Frankrijk en het schapenscheren in Australië kunnen zo makkelijker opgevangen worden. Kortom: waar wachten we op?
Een bijstandsgerechtigde met een auto ? Ben benieuwt waar hij/zij dat van betaalt. Een uitkering is namelijk geen vetpot en het bezit en gebruik van een auto toch een soort van melkkoe. En over werken in het buitenland, hoe zou je dat moeten doen als er kinderen in het spel zijn? Geef die mensen toch gewoon een basisinkomen en laat ze verder met rust. Men ‘moet’ al zoveel tegenwoordig. Raakt men alleen maar overspannen en depressief van. Je leeft toch niet alleen maar om te werken? Alhoewel het er wel op lijkt, vooral als je bijstandstrekker bent. Het is dan gewoon een kwestie van overleven, een beetje lekker en relaxed leven is er niet meer bij. Net wat je zegt Germen, als je in die situatie belandt kan je net zo goed van de arbeidsmarkt wegblijven.
dat betaal je uit wat je overhoud van een uitkering, en dat gaat in sommige gevallen goed als je niet te veel luxe wil, en ook een beetje kan sleutelen. Met een auto en wat benzine die je in het buitenland haalt….(jaaa je moet wel bij de grens wonen).
Herhaling van de geschiedenis Germen je Opa heeft waarschijnlijk dit soort acties gedaan als jong mens in Israel als voorbeeld maar ook de landen die jij opnoemt.
De bureaucratische helft van dit verhaal zijn wel een stuk eenvoudiger kunnen natuurlijk met zeg bijvoorbeeld afspraken die niet gelijk als een molensteen om je nek hangen bij terugkeer.
In die zin zou het positief kunnen zijn.
Ik zit in de bijstand en denk echt maar niet dat ik mijn soc.huur woning ga uitlenen aan iemand anders. Wat moet ik naartoe met mijn spullen? Dadelijk is het huis leeggeroofd als ik terugkom of erger. Verder heb ik een oude auto van bijna 25jaar oud. Die kost per maand ca.45euro. Dus dat is nog net te doen. Als je je belastingpapieren laat narekenen kan je ook geld terug krijgen soms. Ja soms moet je ook betalen. Beetje voorzichtig zijn met je uitgaven, en dan blijft er misschien 50euro of 100euro over. Ik kan maar 1 advies geven voor iemand in de bijstand met een auto.. ga dicht bij de grens wonen voor je brandstof waar je geen kwartje van kok hoeft te betalen. Ook ik wil weer werkzaam zijn maar als ik nu kijk hoe ik mijn financieen stabiel zie ipv vroeger met uitzendbaantjes.. en dan de horde ellende die je kan verwachten als je zou gaan werken en misschien weer werkeloos wordt…en dus ook opnieuw bijstand moet aanvragen met bijbehorende nieuwe actuele aanvraagregels die verschrikkelijk zijn. Ik steek mijn hoofd boven het maaiveld als je opnieuw gaat werken. Leren te waarderen wat je hebt en alle ambities die je nog voelt te verdoven in je lijf dat is wat er nu gebeurt. Zonder basisinkomen ga ik mijn nek niet meer uitsteken. Mijn gewenste intiatief om weer a.d. slag te gaan zou namelijk direct door het hoogmoedige karakter van de mensen die wel gescoord hebben in deze maatschappij, gelijk met de grond gelijk gemaakt worden. Ik heb capaciteiten ja en ook om te werken, en ja ik heb problemen maar ik elk risico om iets te ondernemen wordt door de overheid gedemoniseerd. Ik heb geleerd mijn hoofd omlaag te houden om geen risico te lopen. Bijklussen gaat ook niet want dat hebben ze goed dichtgetimmert. Het ergoconclusio is dat je als Bijstandsontvanger geen kant meer op kant. Ze hebben je in een vast gekaderd hokje met de rest van de zooi geplaatst waar ze je gevangen houden. Dat basisinkomen is een grote wortel die me voor gehouden wordt, ik hoop het maar ik verwacht het niet hier in NL. Daar is veel te veel hoogmoed in carierre land voor aanwezig. Ik ben bijna kansloos als je daar tegen op moet boksen.