Yellowstone is bekend onder toeristen als een plaats, waar spectaculaire geisers, meerjes met buitenaardse kleuren van cyanobacteriën en vulkanische modderpoelen te bewonderen zijn. Minder bekend is dat Yellowstone de caldera, de krater, is van een supervuilkaan die elke 600.000 jaar uitbarst. Het slechte nieuws is dat de vorige uitbarsting rond de 600 000 jaar geleden plaatsvond en dat het magma onder de Yellowstone-caldera onrustig is. Moeten we ons zorgen maken? Michio Kaku gaat op deze vraag in in dit korte videofragment.
Als de Yellowstone supervulkaan vulkaan uitbarst, betekent dat de vernietiging van het westelijk deel van de VS en het aangrenzende deel van Canada. De rest van de wereld zal jarenlang in een deken van vulkanische as gehuld worden, wat zal leiden tot een ijstijd.
Het lijkt mij nogal zinvol, om vóór die tijd een hele ploeg sterk ontwikkelde mensen naar boven te sturen, groepen deskundigen op alle gebieden. Van bovenaf kunnen zij elk nog bewoonbaar gebied dat rest aan ons doorgeven, maar ook de begaanbare routes. Op die manier kun je nog de meeste mensen redden denk ik. Strategisch gezien zou het ideaal zijn, als zij de routes van tevoren d.m.v. voedsel, water, en middelen droppingen, toegankelijk maken voor de overlevers. E.e.a houdt vanzelfsprekend in, dat zij vooral over behoorlijke capaciteiten qua voedselproductie moeten beschikken. De zon schijnt daar boven constant, energie genoeg dus…..
Misschien heel erg veel aardwarmte uit de grond halen daar, zou die daar niet van dimmen ?
Die vulkanen op IJsland kunnen ze daar ook niet mee dimmen, en dat zijn maar lilliputters vergeleken met de Yellowstone vulkaan. De energie daarvan kun je ruwweg vergelijken met ongeveer de helft van het rampobject, dat 65 miljoen jaar geleden de dinosaurussen uitroeide. Als Yellowstone afgaat, verzuurd zeer waarschijnlijk wereldwijd het aardoppervlak, door o.a. de zwavel uitstoot. Alle eieren leggend leven gaat dan verloren, omdat de eierschil in de neerslag geheel of gedeeltelijk oplost. In zoetwater levende vissen, reptielen, insecten e.d. hebben we dan bijna niet meer, tenzij enkele (afgelegen eilanden op de evenaar bijvoorbeeld) geïsoleerde gebieden overblijven. Op het vasteland wordt zo de bestuiving van bloemdragende gewassen, struiken, en bomen onmogelijk, laat staan de benodigde temperaturen ervoor, en de seizoenen. Het meeste zal bevriezen, de overlevers krijgen het bijzonder zwaar. Zonder hulp van boven kun je rekenen op kannibalisme. De mens is een oppertunistische omnivoor, zeker als de nood aan de man komt.  Â