China ontwikkelt zich steeds meer als een high-tech dictatuur. Ons voorland? Bron: Wikimedia Commons

China ontwikkelt zich steeds meer als hightech-dictatuur

Balling en miljardair Guo Wengui, ook bekend als Miles Kwok, is de gezworen vijand van het Chinese establishment. Met zijn vele connecties is hij van veel schandalen op de hoogte en stelt hij de endemische corruptie binnen het Chinese regime genadeloos aan de kaak. Als antwoord heeft China de totale oorlog verklaard aan Guo. Pas nu wordt duidelijk hoe modern en geavanceerd de Chinese technieken zijn om dissidenten het zwijgen op te leggen. Heeft de dictatuur de toekomst?

Geen dictatuur zonder gedachtencontrole
Bij elk politiek systeem, waarbij een kleine minderheid van heersers een grote volksmassa onder de duim moet zien te houden, is het controleren van de informatievoorziening essentieel. Als de Chinese volksmassa af zou willen rekenen met het regime, is het binnen enkele uren afgelopen met hun heerschappij. We zagen hiervan voorbeelden in het Oost-Europa van 1989. Dit scenario wil China kost wat kost voorkomen. Dit is ook de reden dat de Chinese staat angstvallig de informatievoorziening bewaakt. Sociale netwerken zoals Twitter en Facebook waren het medium waarmee de dictaturen van Tunesië, Libië en Egypt ten val werden gebracht. Deze staan onder zware staatscontrole in China.

“Chinese Firewall”
China heeft nu een naam hoog te houden op het gebied van online censuur. Het regime slaagt er in om in een land met meer dan een miljard mensen – de dubbele bevolking van de Europese Unie – Guo’s toch behoorlijk schokkende onhullingen omtrent overheidscorruptie, vrijwel totaal af te schermen van de bevolking. Bedenk hierbij dat de meeste Chinezen over internet beschikken en het internetgebruik in China in veel opzichten geavanceerder is dan hier, aan de andere kant van de Euraziatische landmassa of Amerika. Dit lukt de communistische partij alleen door de nieuwste technieken op het gebied van big data en lerende netwerken toe te passen. Wat dat betreft biedt het geval-Guo een interessant kijkje in Chinese state-of-the-art censuurtechnieken.
Het succes en het hoge technische peil van de Chinese censuur is zorgwekkend. Zo worden nieuwe, alternatieve bewoordingen om over Guo’s onthullingen te vertellen binnen enkele uren al geblokkeerd. De censuur wordt ook steeds onzichtbaarder. Landen als Rusland, Iran en Zimbabwe kijken met grote belangstelling naar het Chinese systeem en willen dit graag kopiëren.

Chinese censuur: achterhoedegevecht of de toekomst voor de rest van de wereld?
De machthebbers in China verschillen niet veel van die in Europa en de rest van de wereld. Wat verschilt, is de sociale omgeving waarin ze opereren. Door de scheiding der machten in Europa en vooral: in de USA, is er minder ruimte voor machtsmisbruik dan in China. In een verontrustende trend zien we echter dat de bestuurlijke elite zich steeds minder gelegen laat liggen aan de “populistische” meningen (lees: belangen) van de bevolking. De regeringsvorm die dreigt te ontstaan (en in China al een feit is) is een corpocratie: een volkomen ondoorzichtige incestueuze samenwerking van de top van het bedrijfsleven met de politiek. Grote internetbedrijven doen, zo blijkt uit berichten in de mainstream en alternatieve media, graag mee (of, zoals Google, knarsetandend) aan omstreden praktijken zoals censuur, als dit gunstig uitpakt voor hun belangen. De verleiding word steeds groter voor overheden om ook het laatste vrije mediakanaal dat nog bestaat, internet, op sluipende wijze over te nemen.

10 gedachten over “China ontwikkelt zich steeds meer als hightech-dictatuur”

  1. Iedereen doet het, de ene regering weet het gewoon beter te verbergen dan de ander. Gevalletje pot verwijt de ketel en ondertussen de onschuld zelve te spelen.

  2. Alle overheden doen in meer of mindere mate aan censuur. Ook in Nederland! Dit is omdat de belangen van de overheid vrijwel altijd om geld draaien en of alleen de belangen van een minderheids groep, meestal de rijken ipv de bevolking. Daarom is anarchie de enige oplossing om rijkdom en vrijheid voor iedereen te garanderen.

      1. Anarchisme is juist een georganiseerd systeem, dat het chaos zou zijn is een misconceptie. Chaos is dit systeem waarin alles gerechtvaardigd is om winst te maken en het ons de planeet gaat kosten.

        Ik zal trouwens niet zeggen dat het makkelijk is om een vrije anarchistische samenleving op te zetten maar ik zie persoonlijk geen andere optie, de huidige situatie is nooit ver van een dictatuur verwijderd.

        1. Sociaal anarchisme? Met robots om oproerkraaiers en machtswellustelingen tegen te houden?

        2. Het is wel een vereiste dat iedereen het ideaal vind en blijft vinden.
          En dus niet gaan samenspannen/zweren om te gaan heersen over iedereen.
          Zoals narcistische psychopaten.

  3. Het is niet mogelijk om voor ieder individu de ideale, sociaal maatschappelijk aanvaardbare vorm te creëren, daar wij allen als evolutionair gebonden soort nog lang niet uit ontwikkelt zijn. Dat is niet alleen ons probleem, dit aanloop probleem geldt voor alle intelligente, technisch wetenschappelijk getalenteerde soorten, in elke natuur. Anarchisme is slechts één van de vele stromingen die er zijn, en dat onder een bevolkingsaantal van ondertussen ruim 7 miljard. Bemoeier schreef, ” Het is wel een vereiste dat iedereen het ideaal vind en blijft vinden.” en daar ben ik het mee eens.

    Het is voor ons als de hoogste tijd; dat de natuurlijk evolutionaire aanleg die we als macht uitoefenende, intelligente individuen hebben, uitschakelen als conflicterende oorzaak tussen wereldbeelden van de andere individuen. Dat kan alleen als we de absoluut rationeel functionerende AI als leiding aanvaarden.

  4. Hmmm, er had moeten staan “Het is voor ons al de hoogste tijd”

    Hieronder ziet u wat ik bedoel:

    http://www.collective-evolution.com/2016/07/29/how-rich-people-are-using-philanthropy-as-a-disguise-to-take-over-the-world/

    Moet er bij zeggen dat het niet uitmaakt hoe rijk iemand, of überhaupt een familie is, maar het maakt bijzonder veel uit hoe deze rijkdom tot stand kwam, en nog steeds komt. Het probleem is namelijk dat succes doet volgen. De Trumps en aanhang bij voorbeeld; de kenmerkende direct religieus politiek verbonden conservatieve trends die daarbij sterk opvallend, en steevast opdoemen en de pogingen om de persvrijheid in te perken, dan wel te manipuleren.

Laat een reactie achter