integratie

De Marokkaanse overheid ziet haar onderdanen als een schaapskudde, die ze in het buitenland kan laten grazen en vet kan mesten voor de slacht. Bron: Pinterest

Regime Marokko ontwricht Nederland

Al ruim dertig jaar wordt het nieuws in Nederland beheerst door de problemen met “overlastgevende Marokkanen”. In feite zijn dit slechts de symptomen van een dieper liggend probleem. Wat is er werkelijk aan de hand, en hoe kan Nederland de verstikkende wurggreep van het Marokkaanse regime op de Nederlandse Riffijnen verbreken?

Het verzwegen Amazigh-verleden van Noord Afrika
Het huidige grondgebied van Marokko wordt al honderdduizenden jaren door de moderne mens bewoond. Hiermee is Marokko een van de alleroudste gebieden waar mensen hebben gewoond. De oorspronkelijke bevolking van Marokko, de Berbers (of liever gezegd, de Imazighen, ‘vrije mensen’, zoals ze zichzelf in hun eigen taal Tamazight noemen), woont hier al sinds onheugelijke tijden. Doorgaans worden de Imazighen door de gearabiseerde elite gelijk gesteld met primitieve barbaren. Uit archeologische en historische vondsten blijkt echter een heel ander verhaal. In de tijd dat de Arabieren zich voornamelijk bezig hielden met eerwraak en stammenoorlogen, stichtten zij reeds bloeiende steden en koninkrijken in Noord Afrika. Egypte en Carthago waren voor een belangrijk deel (Carthago zelfs overwegend) Amazigh-rijken.

Was Atlantis een Amazigh-imperium uit de IJstijd?
Bloeiende puur inheemse Amazigh-rijken bestonden ook. Het oudste, zij het zeer omstreden, voorbeeld is het mythische rijk Atlantis. Volgens de Griekse schrijvers Plato en Herodotos lag het eiland Atlantis, dat uit concentrische ringen bestaat, ten zuiden van de Atlas. Inderdaad bestaat er in Noord Afrika, ten zuiden van de Atlas in Noord-Mauretanië, een merkwaardige structuur die als deze gedeeltelijk onder water zou staan, nauwkeurig overeenkomt met Plato’s omschrijving van Atlantis: de Richat-structuur of “oog van de Sahara”. Hoewel de theorie omstreden is – het laagste punt van de Richat-structuur ligt nu 130 meter boven de zeespiegel – had er heel goed een op grote hoogte liggend endorheïsch meer (of op een van de omringende zeeën oostwaarts afwaterend meer) op deze lokatie kunnen liggen in klimatologisch minder barre tijden, zoals 11.000 jaar geleden, het einde van het Pleistoceen en de ijstijd. Een dergelijk meer of binnenzee zou niet uniek zijn. De Boliviaanse zoutvlakte, voormalige binnenzee Salar del Uyuni ligt zelfs op 3 600 m hoogte. Klopt deze omstreden theorie – en de argumenten zijn mijns inziens behoorlijk overtuigend – dan zou dit de Imazighen een van de grondleggers maken van de moderne beschaving zoals we die nu kennen.

Andere, historisch wel zeker vaststaande Amazigh-koninkrijken waren Numidia en Mauretanië. Ten faveure van de Arabieren moet worden gemeld, dat ook onder hen productieve bevolkingsgroepen voorkwamen. Deze landbouwers en bouwers van geavanceerde irrigatiesystemen vind je onder meer terug in Arabia Felix (Jemen) en Oman. Deze bleven echter thuis, waar de roofzuchtige nomadenstammen in naam van de islam de toenmalige beschaafde wereld teisterden en in de as legden. Noord-Afrika behield nog lang zijn Amazigh-identiteit, voordat verkrachtende en plunderende Arabische nomadische stammen uit de beruchte Nejd (de Banu Hilal, de voorouders van het salafistische Saoedische koningshuis) de Amazigh-boeren uit de vlaktes naar de bergen verdreven en met behulp van hun vraatzuchtige kuddes geiten de Sahara mede omtoverden tot het troosteloze landschap van nu. De gedwongen Arabisering van Noord-Afrika is een van de meest ‘geslaagde’ assimilatie-projecten ooit. Met een beroep op de koran en de hadith slaagden de Arabische overheersers er in, om de Imazighen hun eigen geschiedenis te laten vergeten en zich te laten identificeren als Arabieren. En wel bedoeïenen-Arabieren. De gevolgen lieten zich raden. Naarmate het barbaarse roof- en plunderverleden van de Arabische nomaden opgehemeld werd, vergaten de meeste Imazighen hun eigen roemrijke verleden, taal en cultuur en namen zij gedeeltelijk de blinde godsdienstijver en plundermentaliteit van hun Arabische overheersers over. Gedeeltelijk, want de Imazighen zijn een trots volk en hebben moedig weerstand geboden tegen deze corruptie. Deze Arabische mentaliteit veranderde ooit bloeiende kuststreken in piratennesten.

‘Kalifaat’ Marokko
He huidige Marokko is in feite een voortzetting van meer dan duizend jaar Arabische kolonisatie en imperialisme. De machthebbers van de sterk gearabiseerde kuststrook rond de hoofdstad Rabat zien de rest van het land als een privé plundergewest. Zowel de Rif als de Westelijke Sahara zijn met grof geweld, en in het geval van de Westelijke Sahara in strijd met VN-resoluties, geannexeerd. De Marokkaanse koning ziet zichzelf als de ‘amir al moeminoen’, leider der gelovigen. Een kalief, als het ware. Het gevolg is dat religie en politiek in Marokko sterk vermengd zijn. De Marokkaanse monarch beschouwt zijn onderdanen-tegen-wil-en-dank als nuttig vee, dat broodnodige harde valuta binnenharkt. Elke Marokkaan en al zijn nazaten zijn het privé-eigendom van de monarch, zijn kudde geiten die vet wordt gemest door deze op buitenlandse weiden te laten grazen. Het is even onmogelijk om Marokkaan-af te worden als het is om de islam te verlaten.

Toen, maar ook nu nog doet het regime in Rabat er alles aan om een ijzeren greep op zijn onderdanen in Nederland en de rest van West Europa te houden. Onder het nationale motto “Allah, al watan, al malik” (Arabisch voor: Allah, de staat, de koning) wordt alles in het werk gesteld om de onderdanen in Europa op het rechte, en vooral gehoorzame, pad te houden. Zo financiert het Marokkaanse regime een uitgebreid moskeeënnetwerk en netwerk van sociale Marokkaanse organisaties. De Marokkaanse geheime dienst is zeer actief in binnen- en buitenland en voortdurend bezig om Hirak-aanhangers en andere opposanten op te sporen en te intimideren. Vooral tweede- en derde generatie ‘geslaagde’ immigranten zijn gewilde doelwitten voor recrutering. Buitenlandse journalisten worden geweerd uit de Rif.

Nederland en de Nederlandse Marokkanen als plunderobject
De overwegend Riffijnse Marokkanen in Nederland wordt het belemmerd om fabriekjes en andere ondernemingen te starten in de Rif. In plaats daarvan, worden zelfs criminelen van harte aangemoedigd om hun bijeengedealde geld in Marokkaanse staatsondernemingen (denk dan bijvoorbeeld aan de fosfaatindustrie, die de Westelijke Sahara leegrooft) te steken. Riffijnen die onroerend goed in het Rifgebied willen kopen, merken vaak dat hun voorouderlijke land door niet-Riffijnen, doorgaans gearabiseerde ambtenaren of hun familieleden, in beslag is genomen. Vandaar dat ze min of meer gedwongen zijn om onroerend goed in Tanger of een van de andere gearabiseerde steden in Marokko te kopen. Riffijnen die eieren voor hun geld kiezen en dan maar hun kaarten op een toekomst in Nederland zetten, merken dat het vrijwel onmogelijk is om hun Marokkaanse eigendommen in euro’s om te zetten om bijvoorbeeld hier een huis te kunnen kopen.

De Marokkaanse overheid ziet haar onderdanen als een schaapskudde, die ze in het buitenland kan laten grazen en vet kan mesten voor de slacht. Bron: Pinterest
De Marokkaanse overheid ziet haar onderdanen als een schaapskudde, die ze in het buitenland kan laten grazen en vet kan mesten voor de slacht. Bron: Pinterest

De Marokkaanse overheid krijgt nu ook de beschikking over de bankgegevens van haar expat onderdanen in Europa.

Dit exploitatieve beleid blijft niet zonder gevolgen. Omdat ‘Marokkaanse’ Nederlanders gedwongen blijven om hun Marokkaanse nationaliteit te houden, is hun loyaliteit naar Nederland in veel gevallen zwak. Dit verklaart, waarom er zoveel problemen zijn met criminele ‘Marokkaanse’ jongeren. Zij zien zichzelf vooral als ‘Marokkaan’ en niet als Nederlander, ook al zijn ze hier opgegroeid en spreken ze de Nederlandse taal goed. Van de honderdvijftig Marokkaanse moskeeën staan er 90 rechtstreeks via UMMON onder controle van Rabat. Marokko krijgt via Marokkaans-Nederlandse politici, die gemakkelijk onder druk kunnen worden gezet, een flinke vinger in de pap in Nederland. Zo zijn er ernstige aanwijzingen dat de vreedzame stille tocht van Riffijnen tegen het politiegeweld in de Rif in Rotterdam is verboden door de (overigens Riffijnse) Marokkaans-Nederlandse burgemeester Aboutaleb, onder druk van het regime in Rabat. Niet voor niets is de enige politica in Nederland die voor de Riffijnen opkomt, Kati Piri, iemand zonder Marokkaanse roots.

Hoe kan Nederland zichzelf en de Marokkaanse Nederlanders bevrijden uit de wurggreep van Rabat?
De Marokkaanse staat wordt niet geregeerd door democraten of zelfs maar door verlichte despoten als Poetin, waar afspraken mee te maken zijn. De Marokkaanse staat wordt beheerst door Arabische soennitische moslims, heilig overtuigd van hun raciale superioriteit boven elke niet-Arabier (laat staan boven niet-moslims), die Nederland zien als een ongelovig wingewest van naïevelingen. Een wingewest van nuttige idioten, waar verliesposten (jonge, rebelse werkloze mannen van onderdrukte minderheden) omgezet worden in lucratieve assets. De uitbuiting van Riffijnse gastarbeiders heeft het regime vele miljarden opgeleverd. Er is geen enkele prikkel voor Rabat om dit succesvolle en winstgevende verdienmodel om zeep te helpen. Nederlandse politici moeten goed beseffen, dat hun Marokkaanse gesprekspartners toegeven zien als een teken van zwakte en een aanmoediging om nog meer te eisen. Bij de omgang met psychopaten is de beschikbaarheid van dwang- of drukmiddelen essentieel. Dit geldt ook voor de omgang met Marokko. Alleen als het regime daar wordt geraakt waar het pijn doet, zal het tegemoet komen aan de Nederlandse eisen.

De volgende maatregelen lijken zowel noodzakelijk als wenselijk.

  • Afdwingen, op straffe van uitzetting van alle diplomaten, opzegging van alle uitkeringverdragen en opheffing van alle Marokkaanse staatsorganisaties, dat personen met een meervoudige nationaliteit indien gewenst probleemloos afstand kunnen doen van de Marokkaanse.
  • Elke Nederlandse Marokkaan met de dubbele nationaliteit, moet vervolgens kiezen tussen de Nederlandse en Marokkaanse nationaliteit. Zij die kiezen voor de Marokkaanse, krijgen een voorwaardelijke permanente verblijfsvergunning. Wanneer zij een ernstig misdrijf plegen, worden zij uitgezet op grond van de Vreemdelingenwet. Nederlanders, ongeacht hun afkomst, hebben vanzelfsprekend dezelfde rechten en plichten als elke Nederlander.
  • Stoppen met het doorgeven van de namen van kinderen aan Marokko.
  • Ontbinden van UMMON en andere Marokkaanse staatsorganisaties.
  • Opzeggen van ieder verdrag met Marokko dat het regime rechten of macht, geeft in Nederland over Nederlandse burgers. Dit geldt ook voor toepasselijke EU-verdragen.
  • Alle directe en indirecte subsidies aan Arabisch onderwijs stoppen. In plaats hiervan alleen subsidies toekennen aan het onderwijzen van Riffijns, Tachelhit, Tamazight en andere inheemse talen.
  • Marokko is voor politieke activisten geen veilig land. Bonafide asielzoekers, zoals Hirak-activisten, moeten daarom welwillend behandeld worden.
  • Deportatiedienst starten. Elke asielzoeker uit Marokko die zich schuldig maakt aan crimineel gedrag, alsmede fraudeurs en uitgeprocedeerden, wordt gedeporteerd. Hierbij kunnen deze asielzoekers in rubber bootjes vlak bij de Marokkaanse kust worden afgezet, zolang Marokko weigert de eigen onderdanen terug te nemen.

Regime Marokko ontwricht Nederland Meer lezen »

Bij anti-Erdogan demonstraties, zoals hier, staat meestal een mannetje van de Turkse overheid foto's te maken. Bron: Wikimedia Commons

Bemoeienis Turkije bewijst dat dubbele nationaliteit niet werkt

Nu Turkije steeds meer verandert in een islamistische dictatuur, blijkt dat de lange arm van Ankara ver reikt. De Turkse ambassade heeft gedetailleerde lijsten verspreid van ’terroristische’ organisaties die banden met de islamistische prediker Fethullah Gülen zouden hebben. Waarom speelt Turkije nog steeds de baas over mensen die hier al dertig jaar wonen en de Nederlandse nationaliteit hebben?

Dubbele loyaliteit, vooral naar Turkije
De Turken die in Nederland wonen, bezitten naast de Turkse ook de Nederlandse nationaliteit. Zoals iedereen weet die in een wijk heeft gewoond waar veel Turken huizen, is het enthousiasme van Turkse voetbalfans voor het Turkse team groter dan voor het Nederlandse team. Dit blijkt ook tijdens verkiezingen voor het Turkse parlement. In steden met een grote Turkse gemeenschap, zoals Deventer, staan verkeersborden met de route naar de zaal waar het stembureau staat.

Hoe bemoeit de Turkse overheid zich met de Nederturken?
Vrijwel alle soennitische Turken in Nederland gaan naar één van de door de Turkse staat gesponsorde moskeeën. Deze staan onder rechtstreeks beheer van het Turkse Directoraat van Godsdienstzaken, Diyanet. Deze is in Nederland actief onder de naam Islamitische Stichting Nederland.  Onder deze koepel valt zelfs een eigen voetbalvereniging met een website geheel in het Turks. Ook het sociale leven van de Nederturken staat hiermee voor een belangrijk deel onder beheer van de Turkse overheid.

Niet-soennitische Turken klagen dat ze wel belasting moeten betalen voor de uitgebreide activiteiten van Diyanet, maar dat deze alleen het soennisme verspreidt.

Ook organiseert de Turkse overheid demonstraties onder Nederturken, wat al in 2015 tot Kamervragen van de Christenunie heeft geleid, is de Turkse geheime dienst MIT erg actief in Nederland en, wat de ogen heeft geopend van veel mensen, betrekt het regime-Erdogan de Nederturken in haar heilige oorlog jegens voormalig bondgenoot en mede-islamist Fethullah Gülen.

Bij anti-Erdogan demonstraties, zoals hier, staat meestal een mannetje van de Turkse overheid foto's te maken. Bron: Wikimedia Commons
Bij anti-Erdogan demonstraties, zoals hier, staat meestal een mannetje van de Turkse overheid foto’s te maken. Bron: Wikimedia Commons

Waarom bemoeit de Turkse overheid zich met de eigen onderdanen in Nederland?
Er zijn miljoenen Turken naar vooral Europa gemigreerd. Naar schatting bevinden zich ongeveer 3,7 miljoen houders van de Turkse nationaliteit  buiten Turkije, waarvan het leeuwendeel (3 miljoen) in Duitsland, bijna een half miljoen in Frankrijk en 370.000 in Nederland (in België wonen minder dan 40.000). Hiermee woont 6%, een aanzienlijk deel van de Turkse bevolking van ongeveer 60 miljoen, in het buitenland. Deze vormen een bron van potentiële oppositie (de reden voor de heksenjacht op Gülenisten in het buitenland – Gülen beschikt over een enorm internationaal netwerk) en zijn veel kapitaalkrachtiger dan de Turken in het moederland. Er is ook een financieel argument. Ze brengen het nodige geld in het laatje. Bijvoorbeeld door het afkopen van de dienstplicht, wat een Turkse man traditioneel € 6000 kostte, nu door het regime-Erdogan teruggebracht naar duizend euro. Ook investeren ze veel in het land van herkomst. Ze zijn ook hoger opgeleid dan de in Turkije achtergebleven Turken.

Steeds belangrijker wordt de enorme invloed die Erdogan heeft door de aanwezigheid van de Turkse minderheid in vooral Duitsland en Nederland. Daar maken Turken enkele procenten van de bevolking uit, waardoor Erdogan een bruikbaar drukmiddel heeft om deze regeringen onder druk te zetten. Erdogan is een gewetenloze leider, die al eerder bewezen heeft terrorisme en onethische streken niet te schuwen. Gezien de militaire training die veel Turken nog steeds ondergaan of hebben ondergaan, zou hij in theorie deze mannen in het geheim kunnen bewapenen. Dat zou enorme problemen opleveren, al zou dit, als het ontdekt werd, vermoedelijk het einde betekenen van de Turkse aanwezigheid in Europa en het NAVO-lidmaatschap, zo niet het afzetten van Erdogan als president.

Dubbele nationaliteit afschaffen
Door de dubbele nationaliteit af te schaffen, zouden deze problemen verholpen zijn. Iedere Turk in Nederland krijgt dan de keus, of zijn Nederlandse, of zijn Turkse nationaliteit op te geven. De goed geïntegreerde Turken zullen dan de Turkse nationaliteit opgeven, de Erdogan-aanhangers de Nederlandse. Deze zullen dan terugkeren naar Turkije. De moskeeënkoepel van Diyanet en het uitgebreide informantennetwerk zal dan ook opgeheven worden. Dit zou een belangrijke bron van binnenlandse onrust in Nederland wegnemen en het leven voor Turkse minderheden, zoals Koerden, Assyriërs, Alevieten en seculiere Turken, een stuk aangenamer maken.

Bemoeienis Turkije bewijst dat dubbele nationaliteit niet werkt Meer lezen »

Vluchtelingen in Libanon zijn onzichtbaar iun Europa. Daarom krijgen ze bijna geen aandacht. - Eigen werk

Immigranten: zielepoten of profiteurs?

De Nederlandse samenleving kent een moeizame omgang met immigranten. Links vindt ze slachtoffers waar we een ereschuld aan hebben, PVV’ers vinden ze ellendige profiteurs. Wat is waarheid?

Immigranten als zielepoten
In grote lijnen zijn er twee standpunten met betrekking tot immigranten in Nederland. Aan de ene kant is her het linkse standpunt, dat immigranten ziet als zielige slachtoffers. Het westerse roofkapitalisme richt een economische en ecologische catastrofe aan in niet-westerse landen waardoor vluchtelingen gedwongen zijn hun heil in het rijke westen te zoeken. Omdat het rijke westen moreel verwerpelijk is vergeleken met andere, uitgebuite delen van de wereld, is het een vooruitgang als er meer niet-westerlingen in Nederland komen te wonen. Ook is het onze morele plicht als veroorzakers van de ellende.

Immigranten als asociale profiteurs

Vluchtelingen in Libanon zijn onzichtbaar in Europa. Daarom krijgen ze bijna geen aandacht. - Eigen werk
Vluchtelingen in Libanon zijn onzichtbaar in Europa. Daarom krijgen ze bijna geen aandacht. – Bron: Eigen werk

Nationalistische denkers vinden niet-westerse immigranten een grote bedreiging voor Nederland zoals het is. Ze kosten veel geld – volgens sommige berekeningen 7 miljard euro per jaar. Vooral islamitische immigranten geven er volgens bijvoorbeeld de PVV weinig blijk van te willen immigreren en willen Nederland in een islamitische staat veranderen. Geen wonder dat mensen die er zo over denken, de grenzen voor immigranten op slot willen doen. Intelligentere nationalisten, zoals wijlen Pim Fortuijn en nu Geert Wilders willen alleen de grenzen voor islamieten op slot doen, omdat dit de groep is die de grootste integratieproblemen geeft. Echt zielige mensen hebben geen geld voor een lange reis dus daarom is opvang in de regio het beste, stellen ze.

Immigranten als mensen
Uiteraard zijn immigranten over het algemeen geen zielige slachtoffers of moordzuchtige psychopaten, maar in grote lijnen mensen zoals wij. Wel zijn ze in een niet-Nederlandse cultuur opgegroeid en denken ze over veel dingen anders dan wij. Op sommige terreinen, door PVV’ers breed uitgemeten, op een volgens humanistische maatstaven verwerpelijke manier, op enkele andere terreinen, door de zichzelf progressief noemende partijen opgehemelde manier, op een betere manier. Zowel veel PVV’ers als de “progressieven”  hebben dus een verkeerd beeld van immigranten. Mensen kunnen niet als groep beoordeeld worden, alleen op individuele basis.

Voorbij de tegenstellingen
De faciliteiten die Nederland aan immigranten biedt, moeten zo zijn dat goedwillende mensen alle kansen krijgen en psychopaten en profiteurs niet weten hoe snel ze hier weg kunnen komen. Hoewel bijvoorbeeld de grote meerderheid van de Afghanen, Pakistanen en Saoediërs er verderfelijke ideeën over nahoudt wat betreft de positie van vrouwen en het vermoorden van ex-islamieten, geldt dit voor een klein deel van de mensen daar niet. Aan de andere kant kunnen westerlingen het nodige leren van de grote gastvrijheid in sommige islamitische landen. Zo geldt dit ook voor andere landen.

Linkse zieligheidscultus en PVV-repressie leidt tot aantrekken islamitische fundamentalisten
Omdat Nederland op technisch gebied vooroploopt in de wereld zijn er weinig dingen op technisch of wetenschappelijk gebied die Nederland van immigranten leert. Dat verandert echter snel. Indiërs, Chinezen en Afrikanen hebben een karakteristieke kijk op de wereld, waardoor ze op ideeën komen waar een Nederlander niet snel op zou komen. De technische creativiteit van Chinezen is enorm, waar Indiërs op kleine schaal en low-budget kunnen denken en ook veel minder hebberige, maar toch goede managers kunnen leveren. Afrikanen hebben een minimalistische insteek, dus komen vaak op ogenschijnlijk simpele, maar toch doeltreffende vindingen.

Van deze  creativiteit merk je echter weinig in een asielzoekerscentrum. Mensen stoppen hun energie in eindeloze juridische procedures, waarin ze moeten aantonen zielig genoeg te zijn. Niet echt motiverend. Ze mogen niet werken, ze moeten alleen maar vegeteren, want stel dat ze Nederlandse banen in gevaar brengen. Alleen lieden uit fatalistische culturen waarin het klagen over het grote onrecht van de maatschappij bon ton is, voelen zich gelukkig in een dergelijke constructie. Strenggelovige islamieten doen niet anders. Paradoxaal genoeg trekken de strenge asielregels dus precies die mensen aan die de PVV wil weren. Het is uiteraard veel slimmer om mensen direct aan het werk te zetten en creativiteit en productiviteit te stimuleren en te belonen, terwijl je misdadigers snel en trefzeker deporteert. Zo loos je profiteurs en psychopaten en houd je leuke, creatieve en productieve mensen over. Zielig of niet, hadden ze dan maar eerder aan moeten denken. Maar ach, met visionair denken trek je geen stemmers. Met holle slogans wel…

Zie ook: Immigranten moeten meer uitgebuit worden

Immigranten: zielepoten of profiteurs? Meer lezen »

De multiculturele samenleving komt neer op naast elkaar heen leven.

Multiculturaliteit: ruimdenkendheid of oppervlakkigheid?

Ze kunnen het wel als ze maar willen. Af en toe is zelfs de onder intellectuelen beruchte TV-zender SBS6 filosofisch baanbrekend bezig. Het TV-programma Groeten uit de Rimboe, alhoewel voor een groot deel doorgestoken kaart, toont de vaak vermakelijke belevenissen van Nederlanders die worden geconfronteerd met leefgewoontes die radicaal afwijken van wat ze gewend zijn. Uit de klei getrokken Hollanders, gewoonlijk niet verder van huis dan de vakantiekampen aan de Turkse rivièra, worden gedwongen na te denken over dingen die ze in Nederland vanzelfsprekend lijken. Wat zouden de gevolgen zijn als niet alleen enkele families, maar alle Nederlanders een dergelijk avontuur zouden meemaken? Of… maken we dat al mee?

Comfort zone
Mensen kennen een comfort zone, een verzameling gedragingen die bij een leefwereld hoort waar ze liever niet tijd buiten doorbrengen. Buiten de comfort zone voelen mensen zich onveilig. De zone hangt nauw samen met persoonlijkheid, intelligentie en opleiding en verschilt per persoon in grootte en vorm, met zware autisten aan de ene kant en flamboyante exhibitionisten aan de andere kant. Uiteindelijk komt er voor iedereen een punt waarop de bestaande normen en waarden zo onder druk komen te staan dat sprake is van een cultuurschok.

Cultuurschok
Volgens Paul Pedersen (1995)  zijn er vier stadia in de cultuurschok (1). In het eerste ‘honeymoon phase‘ stadium (die ongeveer drie maanden duurt) lijkt de vreemde cultuur sprookjesachtig, opwindend en dus aantrekkelijk. Vandaar de populariteit van korte vakanties.

De multiculturele samenleving komt neer op naast elkaar heen leven.
De multiculturele samenleving komt neer op naast elkaar heen leven.

De tweede fase is de negotiation phase waarin de realiteit van de andere cultuur doordringt, vaak gekenmerkt door gevoelens van angst en eenzaamheid. Een cultuur kent een code van ongeschreven regels, denk aan gebaren en andere lichaamstaal, statusindicatoren en wereldbeschouwing. In de derde fase, adjustment phase, probeert de cultuurmigrant zich aan te passen, waar in de vierde fase, mastery phase, de culturele migrant een evenwicht heeft gevonden tussen zijn oorspronkelijke cultuur en die van de gastcultuur. Bij terugkeer in de cultuur van herkomst treedt er soms een nieuwe cultuurschok op, de vijfde fase.

De gevolgen van een cultuurschok zijn een afwisseling van euforische en depressieve momenten. Sommige mensen gaan er aan onderdoor, onder Oost-Indië gangers bekend als tropenkolder, anderen bereiken een nieuw bewustzijnsniveau waarin de andere leefwereld wordt geïntegreerd in de bestaande leefwereld, m.a.w. een grotere comfort zone. Liefhebbers van de multiculturele doctrine denken daarom dat het blootstellen van de Nederlanders aan een permanente cultuurschok zal leiden tot een wereld vol ruimdenkende, cultuurrelativerende D’66 stemmende lieden met een enorm grote comfort zone. Maar klopt deze theorie wel?

Leidt de multiculturele samenleving tot een grotere comfort zone?
De comfort zone is nauw verbonden met iemands identiteit: de evenwichtstoestand waarin een persoon zich bevindt. De grootte van de comfort zone hangt, blijkt uit onderzoek onder Vietnamese immigranten in Australië, (2) , nauw samen met de mate van openheid (doorgaans: intelligentie) en flexibiliteit. Dit kan overigens ook te maken hebben met de voor extraverten veel geschikter open Australische samenleving. In het Big Five persoonlijkheidsmodel staan de laatste twee eigenschappen bekend als openheid en extraversie. Iemands persoonlijkheid verandert niet snel. Met andere woorden: een introvert, gesloten persoon zal niet snel een grote comfort zone ontwikkelen. Overigens is de grote comfort zone van een extravert persoon schijn. Hij is weliswaar groot in bereik, maar niet erg diep. De reden dat extraverten snel in paniek raken als er meer diepgang is vereist. Wat oprekken van de comfortzone lijkt, is meestal een grotere oppervlakkigheid.

Het is dus de vraag of de multiculturele samenleving inderdaad leidt tot een groter denkraam bij de meeste mensen. Als die theorie zou kloppen, zouden zogeheten progressieve partijen het veel beter in de peilingen en verkiezingen moeten doen dan dertig jaar geleden, toen er nog nauwelijks niet-westerse immigranten in Nederland woonden. Ook zouden de wereldgerechten niet aan te slepen moeten zijn. In werkelijkheid wordt tegenwoordig de eigen cultuur tot blonde boerenmeiden aan toe verheerlijkt in commercials en is het grote electorale nieuws juist de opkomst van anti-multiculturele partijen als die van Fortuyn en Wilders. Veel van de politici en stemmers op dergelijke partijen (Wilders zelf bijvoorbeeld) hebben in een andere cultuur gewoond of hebben de cultuur in hun woonomgeving zien veranderen. Anderen zien de samenleving als geheel veranderen op een manier die ze niet aanstaat. Het antwoord lijkt dus te zijn: een bepaald menstype voelt zich lekker in een multiculturele samenleving. Het is niet zo dat een multiculturele samenleving de multiculturele mens creëert.

Hoe het dan wel moet? Mogelijk wijst India de weg. Juist de introverten bieden in India namelijk een bindend element…

Bronnen
1. Pedersen, C. (1995), The five stages of culture shock: critical incidents around the world
2. Mak, A. en Tran, C. (2001), Big five personality and cultural relocation factors in Vietnamese Australian students’ intercultural social self-efficacy

Multiculturaliteit: ruimdenkendheid of oppervlakkigheid? Meer lezen »