Scandinavië: een sociale tijdbom
Een gewelddadige extremist kon in zijn eentje een enorm bloedbad aanrichten. Maar liefst anderhalf uur kon hij ongestoord zijn gang gaan en bijna honderd jonge mensen afslachten. Waarom zijn de sociale spanningen in Scandinavië zo opgelopen?
Scandinavië als eiland van vrede
De dagen dat de voorouders van de Noren dood en verderf zaaiden op Europese kusten zijn reeds lang voorbij. Na de komst van het christendom zijn de bewoners van Scandinavië zich steeds meer op zichzelf en het arctische gebied gaan richten. Het dunbevolkte Scandinavië, vooral het Scandinavische schiereiland, ligt vrij geïsoleerd. Afgezien van de Duitse bezetting van Noorwegen in de Tweede Wereldoorlog en de Sovjet-inval in Finland vlak daarvoor is er in het gebied al bijna tweehonderd jaar geen oorlog meer geweest.
Door de geïsoleerde ligging is Scandinavië in het algemeen en Noorwegen in het bijzonder één van de etnisch meest homogene gebieden van Europa. Hierdoor, alsmede door het ontbreken van religieuze tegenstellingen, ontstond er een hoge mate van onderlinge solidariteit: een zogeheten high-trust society. Zo kon zich een uitgesproken linkse politieke cultuur ontwikkelen, in combinatie met een sterke sluimerende vreemdelingenhaat. Zowel Noorwegen als Zweden behoren tot de best georganiseerde en welvarendste landen ter wereld, waardoor vooral Zweden, maar ook Noorwegen zich een extreem hoge belastingdruk kan veroorloven. Elke uiting van geweld wordt in de sterk feminiene Scandinavische culturen ontmoedigd. Om deze redenen wordt vooral Zweden door Nederlandse sociaal-democraten vaak als lichtend voorbeeld gezien.
Sluimerende vreemdelingenhaat wordt steeds sterker
Zoals linkse politieke partijen wel vaker doen, groeven die in Noorwegen en Zweden hun eigen electorale graf. Het was niet meer voldoende dat de uitgaven aan ontwikkelingshulp tot de hoogste ter wereld behoorden. De liefdadigheid moest ook in eigen land plaatsvinden. Ze besloten dus in hun knusse, geoliede welvaartsstaat grote aantallen immigranten (“asielzoekers”) uit vaak gewelddadige landen toe te laten. Deze immigranten, vooral die uit islamitische landen als Somalië of Irak, laten zich vaak weinig gelegen liggen aan gevoelige punten voor Scandinaviërs. Denk aan respect voor vrouwen en een hoge mate van eerlijkheid. De criminaliteit in Scandinavië, vooral gewelddadige zedenmisdrijven, is dan ook buitenproportioneel vaak het werk van immigranten.
Nu moet ook gezegd worden dat het in Scandinavische landen, door de enorm sterke etnische homogeniteit, voor niet-blanke immigranten, ook de meerderheid die hard wil werken om vooruit te komen, niet makkelijk is om geaccepteerd te worden of aan werk te komen. Daarom nemen veel immigranten ook Zweedse namen aan, om zo minder op te vallen. Aan hun uiterlijk kunnen ze alleen niet veel doen. Dus heb je de ‘pech’ dat je een donkere huid en een mooi afro-kapsel hebt en in een Noord of Zweeds stadje woont, dan zijn je kansen op een baan niet erg groot. Ook al ben je nog zo slim.
In de Noorse hoofdstad Oslo was in 2001 ongeveer tweederde van de van verkrachting beschuldigde mannen van niet-westerse afkomst, in de praktijk vrijwel altijd islamieten uit bijvoorbeeld Pakistan[1]. Deze groep maakt slechts 6% (volgens andere bronnen: 15%) van de bevolking van Oslo uit. Een politiewoordvoerster noemt een zelfs nog hoger getal in deze video[2]. In de Zuid-Zweedse stad Malmö is de situatie nog erger[3] [4]. In het hyper-politiek correcte Scandinavië is het not done om dat hardop te zeggen, maar onder veel Noren en Zweden ontstaat er steeds meer weerzin tegen deze groep. De combinatie van een verstikkende politiek-correcte consensus met een sluimerende, steeds sterkere vreemdelingenhaat is een explosieve combinatie.
Wat is de oplossing voor de politieke problemen in Noorwegen en Zweden?
Aan de verstikkende politieke consensuscultuur zal een einde moeten komen. Ook het politieke establishment zal onder ogen moeten zien dat een aantal immigranten niet bereid is zich aan de Scandinavische omgangvormen aan te passen. Een goede stap zou daarom zijn om elke immigrant die zich misdraagt, de verblijfsvergunning te ontnemen en met Scandinavische efficiëntie snel het land uit te zetten. De eerste stap is dus: hard afrekenen met de rotte appels. Ook de voorrechten die islamitische gelovigen zich op grond van hun geloof menen te mogen permitteren, zullen flink ingeperkt moeten worden. Denk aan besnijdenissen, afwijken van kledingvoorschriften, respect opeisen voor de wegens oorlogsmisdaden en zedenmisdrijven omstreden uitvinder van de islam, het onderdrukken van vrouwen en uithuwelijken. De islam zal (net als ieder geloof overigens) moeten worden behandeld als een politieke ideologie, als mensen uit naam van het geloof sociale of politieke uitspraken doen of handelen.
Tegelijkertijd zal er iets moeten gebeuren aan het sluimerende racisme onder de bevolking. Immigranten die er niet verderfelijke ideeën op na houden moeten een eerlijke en ruimhartige kans krijgen. Wellicht is een maatschappelijke stage van bijvoorbeeld een jaar in een niet-westers land een idee. Ook kan worden gedacht aan immigranten die zich beter weten te gedragen en op die manier de reputatie van vreemdelingen verbeteren. Hierbij kan bijvoorbeeld gedacht worden aan immigranten uit China, Zuid-Amerika of India.
Bronnen
1. Two out of three charged with rape in Norway’s capital are immigrants with a non-western background according to a police study: Aftenposten.no (2001)
2. Politie Oslo: alle verkrachtingen het werk van buitenlandse mannen (video)
3. Hate crimes force Jews out of Malmö, Washington Post (2010)
4. The Swedish Dilemma, Weekly Standard
