‘Vuurwapenbezit vormt effectieve grassroot-verdediging’
Volgens voorstanders van vuurwapenbezit vallen er bij terroristische aanslagen veel minder doden, als onder het publiek geoefende schutters zijn die terroristen snel uit kunnen schakelen. Hebben ze gelijk?
Nu er steeds meer terroristische aanslagen worden gepleegd, wordt de sluimerende discussie over vuurwapenbezit weer volop leven ingeblazen. Zowel voor- als tegenstanders halen graag argumenten uit de recente aanslagen om hun gelijk te halen.
De argumenten van de tegenstanders van vuurwapenbezit
Op het eerste gezicht lijken de argumenten van de tegenstanders doorslaggevend en vanzelfsprekend. Vuurwapens zijn gespecialiseerde moordmachines. Vuurwapens hebben slechts één nuttig doel: het doden van mensen (of het dreigen hiermee). Vrijwel iedereen is het er over eens dat het doden van mensen ethisch verkeerd is. Dit maakt ook vuurwapens per definitie instrumenten van misdaad. Wijdverspreid vuurwapenbezit moet je niet willen, redeneren de voorstanders. Zij wijzen daarom op de ongelukken met kinderen, vuurwapengebruik door geestelijk labiele personen, zoals in Nederland Tristan van der Vlis, of het gebruik van vuurwapens door zelfmoordenaars. Ook maakt het toestaan van vuurwapens het voor criminelen veel gemakkelijker om aan vuurwapens te komen. In Australië is inderdaad het aantal moorden en zelfmoorden door vuurwapengeweld meer dan de helft gedaald, na het invoeren van strenge wapenwetten.
De argumenten van de voorstanders van vuurwapenbezit
Voorstanders van vuurwapenbezit, in Nederland niet georganiseerd, wijzen op het enorme machtsvoordeel dat vuurwapens opleveren. Voor een crimineel of terrorist is een vuurwapen van essentieel belang en deze zal er ook alles aan doen om aan een vuurwapen te komen. Voor de gewone man of vrouw is deze drijfveer veel minder. Het gevolg is dat de meeste vuurwapenbezitters in een land met een vuurwapenverbod, criminelen en terroristen zijn. ‘In a society where guns are outlawed, only outlaws have guns’, stellen ze. Door vuurwapens te verbieden, beneem je goedwillende burgers de mogelijkheid om zich te verdedigen tegen zwaarbewapende criminelen. Inderdaad blijken de meeste doden bij terroristische aanslagen, zoals die in Parijs of het Californische San Bernardino, te vallen in staten waar vuurwapenbezit niet algemeen verspreid is.
Ook is het aantal gewapende politiemensen beperkt. De politie kan niet overal zijn, waardoor bewapende criminelen of terroristen tientallen slachtoffers kunnen maken voor ze gestopt worden. Als burgers over vuurwapens beschikken, kunnen ze terugschieten en het aantal doden beperkt houden. Ook heeft het een afschrikwekkend effect: als een crimineel weet dat er onder zijn slachtoffers mensen met wapens rondlopen, bedenkt hij zich wel twee keer voor hij begint met schieten.
Wie heeft er gelijk?
In een ideale wereld zijn er geen vuurwapens. Echter: we leven niet in een ideale wereld. Naar schatting zijn er in de wereld een kleine miljard vuurwapens in omloop. Dat is één geweer per negen mensen. In de Europese Unie zijn er naar schatting 81 miljoen illegale handvuurwapens in omloop, per definitie bij mensen die lak hebben aan de wet. Ook worden er nu wapentransporten onderschept vanuit Turkije richting onder meer Nederland en België. In het IS-geschrift Black Flags over Rome (link om online te lezen; NIET DOWNLOADEN – er zit een trojan in, vermoedelijk om IS terroristen te kunnen opsporen) staat een plan beschreven om in West-Europa samen te werken met islamitische criminelen en een burgeroorlog uit te lokken met neonazi’s. Zeg maar een scenario om West-Europa in een soort Syrië te kunnen veranderen. Gezien de enorme hoeveelheden wapens die onderweg zijn – in de onderschepte lading zaten 700 automatische geweren – kunnen we ons beter maar flink zorgen maken.
Dit is m.i. in de huidige situatie een goed argument om voor meer wijdverspreid wapenbezit onder de burgerbevolking te zijn.
