woningnood

Zijn deze Japanse koepels DE oplossing voor huisvesting in aardbevingsgebieden?

Hypotheekrenteaftrek vervangen door kinderaftrek

Hypotheekrenteaftrek heet een ondersteuning te zijn voor werkende armen. Het netto effect van hypotheekrenteaftrek is een subsidie aan banken en huizenbouwers. De woonlasten blijven gelijk, want huizenkopers bieden tegen elkaar op. Is er niet een slimmer systeem te bedenken?

Het beoogde doel van hypotheekrenteaftrek

hypotheekrenteaftrek
Bron: piqsels.com

Huizen zijn duur. Dat is ook logisch: een huis is een enorm object, groot genoeg om een familie in te huisvesten. In het grootste deel van de wereld kost het vier tot vijf bruto jaarinkomens om een gemiddeld huis te kopen. In enkele landen, zoals Nederland, zijn de huizenprijzen nog veel hoger. De reden is dat huizenkopers tegen elkaar opbieden en nu steeds meer vrouwen werken, betekent dat dat het beschikbare budget bijna verdubbelt. De werkgelegenheid concentreert zich in de Randstad. In gewilde gebieden, zoals de Randstad, leidt dat tot torenhoge huizenprijzen, terwijl op het leeglopende platteland in randprovincies de huizenprijzen juist sterk dalen. Hypotheekrenteaftrek moest huizen betaalbaarder maken voor de middeninkomens. Het idee was dat jonge gezinnen en andere groepen die krap bij kas zitten, door de belastingteruggaaf toch een forse uitgave als een eigen huis kunnen bekostigen.

Effecten zijn tegenovergesteld en rampzalig

In de praktijk is de maatregel vooral gunstig voor de hoogste inkomens (die de meeste belasting betalen). Zij kunnen het meeste aftrekken. Ook betekent een hogere koopkracht bij een gelijkblijvend aanbod dat de prijzen stijgen. De strenge ruimtelijke-ordening bepalingen in Nederland belemmeren dat gebieden als het Groene Hart benut worden voor huizenbouw, waardoor het aanbod gelijk blijft. Het gevolg is dat steeds meer huizenbezitters zich tot de nek in de schulden steken om toch een huis te kunnen kopen en dat de onroerend-goed prijzen 20-30% hoger liggen dan normaal. Ook wordt de verwerpelijke gewoonte van het maken van schulden beloond. De overheid creëert een gouden kooi waarin huizen bezitters zich opsluiten. Dit heeft bij huizenbezitters zonder een nationale hypotheekgarantie tot grote persoonlijke drama’s geleid. En ja, wij hebben ook een paar jaar hypotheekrenteaftrek gehad. We wisten niet hoe snel we van dit cadeautje aan de banken konden afkomen.

Vervang de hypotheekrenteaftrek door kinderaftrek

Vooral werkende ouders kunnen nu nauwelijks rondkomen. Werkende armen is een gevleugelde uitdrukking geworden: werkende mensen met een minimumloon zijn slechter af dan een uitkeringstrekker die de gulle sociale voorzieningen maximaal benut. Mensen zijn verstandig genoeg om hun eigen problemen op te lossen. Dat hoeft de overheid niet voor ze te doen. In het geval van woonlasten en hypotheekrenteaftrek, zorgt de hypotheekrenteaftrek voor een onzinnige besteding van geld aan woningen in plaats van andere dingen. Het is zinniger ouders met kinderen een vaste kinderaftrek geven voor de eerste twee kinderen. Op die manier stimuleer je dat werkende ouders kinderen krijgen (wat helpt tegen de vergrijzing) en dat deze zwaarbelaste groep een stevige steun in de rug krijgt.

Benut leegstaande kantoren als woningen

Er is een grote leegstand aan kantoren in de Randstad. Een deel hiervan kan tot woning worden omgebouwd. Dat vermindert het woon-werk verkeer aanzienlijk. Hierdoor geven werkenden minder uit aan woon-werk verkeer en hebben werkende ouders meer vrije tijd. Er moet minder krampachtig dan nu worden omgesprongen met bestemmingsplannen, zolang dat geen grote hinder oplevert voor bestaande bedrijven. Zo kan je de veel te strenge regels tegen lawaai- en stankoverlast versoepelen in de gebieden waar kantoorpanden tot woonruimte worden omgebouwd.

De TU Delft werkt al aan plannen voor een drijvende stad in het IJmeer.

Drijvende stad van piepschuim

De woningnood in de waterrijke Randstad rijst steeds meer de pan uit en gewetenloze makelaars en huisjesmelkers maken daar fors misbruik van. Zijn er niet slimme oplossingen te bedenken om daar wat aan te doen? Een drijvende stad in het IJmeer, bijvoorbeeld?

De TU Delft werkt al aan plannen voor een drijvende stad in het IJmeer.
De TU Delft werkt al aan plannen voor een drijvende stad in het IJmeer.

Woekerprijzen voor woonruimte in Amsterdam
De huizenprijzen en huren in de Randstad, vooral in Amsterdam, rijzen compleet de pan uit. Zelfs een klein kamertje van tien vierkante meter “doet” in hartje Amsterdam al gauw vijfhonderd euro. Een bedrag waar je in bijvoorbeeld Oost-Groningen een compleet huis voor kunt huren.

Dit heeft voor een belangrijk deel te maken met de rigide ruimtelijke-ordening regels in Nederland, waardoor de vele leegstaande kantoren niet tot woonruimte kunnen worden omgebouwd. Makelaars en andere dubieuze bemiddelaars maken hier behoorlijk misbruik van. Ook is het gezien de huurbescherming in Nederland en dichtgetimmerde huurmarkt niet erg aantrekkelijk om goedkope huizen voor lage inkomens te gaan bouwen.
We zijn hier eerder al ingegaan.

Tijd voor het kraken van het IJmeer
Kortom: op de overheid of het bedrijfsleven is niet te rekenen bij het oplossen van dit probleem. Het initiatief zal van de woningzoekenden zelf of creatieve out-of-the-box denkers moeten komen. De vraag: wat is er tegen om een drijvende stad te bouwen op het Markermeer? Het IJmeer zou ook kunnen maar is op dit moment al in het vizier van de ruimtelijke planners van de overheid, die hier dure eilanden op willen spuiten. Een project van de TU Delft ontwikkelt hiervoor een (veel slimmer) concept voor een drijvende stad (1).

Het kost niet erg veel geld om een drijvend huis te bouwen (tweedehands woonboten zijn al voor rond de tien- tot twintigduizend euro te koop). De hoogste kosten betalen bewoners voor de ligplaats. Als de huizen geheel zelfvoorzienend zijn qua energie, is er ook geen vaste ligplaats meer nodig, waarmee je dit probleem voorkomt.

Drijvend schip
Over drijvende pontons met daarop looppaden kunnen de bewoners zich door de drijvende stad verplaatsen. Ergens permanent aanliggen is verboden, maar als de stad permanent in beweging blijft heeft de overheid technisch gesproken geen poot om op te staan.  Bewoners reizen van en naar de stad door middel van een snelle catamaran, die ze naar een nabijgelegen trein, busstation of parkeerplaats brengt. Ook een uitstekende optie is dit te combineren met een klein, op het water landend eenpersoonsvliegtuigje.  Het elektrische model heeft een bereik van veertig kilometer. Voldoende voor een forens om tussen zijn watervilla en Amsterdam Centraal heen en weer te reizen.

Eindelijk lijkt ook de overheid wakker te wo0rden. Zo is er 1100 hectare Markermeer gereserveerd voor waterwoonprojecten(2).

Bronnen
1. TU Delft: Floating City
2. ‘Markermeer beschikbaar voor waterwonen’

De oude London Bridge kende huizen die over de brug heen waren gebouwd.

Land kraken

Met het wettelijke verbod op op kraken is de kraakbeweging stevig in de problemen gekomen. Toch is woningactivisme hard nodig: woningbouwverenigingen besteden hun grote hoeveelheid geld aan directeurssalarissen en prestigeprojecten en laten hun woningbestand verkrotten en de huren (en koopwoningprijzen) rijzen in Amsterdam de pan uit. Wat zijn de oplossingen?

De rampzalige hypotheekrenteaftrek
In de Randstad geven gezinnen vaak meer dan de helft van hun inkomen uit aan woonlasten.

De mobiele eenheid klopt aan bij een kraakpand.
De mobiele eenheid klopt aan bij een kraakpand.

Bij alleenstaanden die zelfstandig wonen is dat soms zelfs nog meer. De hypotheekrenteaftrek, vaak gezien als een “sociale” maatregel die voorkomt dat armlastige woningbezitters geen huis meer kunnen betalen, is in werkelijkheid een prijsopdrijvend mechanisme dat vooral de hoge inkomens bevoordeelt. Ook de huren stijgen op die manier: hoe meer een huis waard is, hoe meer huur een woningeigenaar moet vragen om er wat aan te verdienen. PvdA, D’66 en Groen Links hebben dus domweg gelijk, als ze constateren dat de woningmarkt in Nederland grondig verziekt is.

De werkelijke oorzaak voor hoge woonlasten in de Randstad: schaarste aan woningen
Vooral in Amsterdam , maar in mindere mate ook in andere steden in Noord- en Zuid-Holland is er domweg meer vraag naar woningen dan er bestaan. Woningbouwcorporaties vertikken het goedkope woningen te bouwen omdat ze daar te weinig aan verdienen. Deze woningen moeten door allerlei onnodige ambtelijke bouweisen zo luxe uit worden gevoerd dat de bouwkosten de pan uit rijzen. Bij treinstations wordt nauwelijks gebouwd terwijl dit logische verkeersknooppunten zijn voor reizigers.

Ruimte genoeg
Toch is er ruimte genoeg. Zo kunnen er woningen onder (snel)wegen (20% van de oppervlakte) gebouwd worden, als daglicht via lichtkoepels of lichtbuizen aan wordt gevoerd. Ook boven wegen is nog ruimte genoeg. Bovengrondse bouw levert gezichtshinder op, maar ondergrondse bouw niet. Ook hier geldt: mensen willen wel, maar ambtelijke regels waar niemand om heeft gevraagd verbieden het.

De oude London Bridge kende huizen die over de brug heen waren gebouwd.
De oude London Bridge kende huizen die over de brug heen waren gebouwd.

In feite hoeven ‘slechts’ 30.000 woningen te worden gebouwd om de wachtlijsten in geheel Noord-Holland weg te werken. Kortom: wat ontbreekt zijn niet de mogelijkheden, maar de politieke wil. Zowel links als rechts zal het een rotzorg zijn wat er met woningzoekers gebeurt.

‘Links’ en ‘rechts’ vinden elkaar hier in een pervers monsterverbond. Links “beschermt” de groene ruimte, terwijl rechts verzekerd krijgt dat de particuliere woningmarkt niet instort. Linkse politici zijn niet geïnteresseerd in de middenklasse die op zoek is naar een goedkope koopwoning. Ze zijn niet zielig genoeg. Rechts ook niet, want het aantal eigen-woningzoekers is kleiner dan de gevestigde orde, die graag ziet dat hun huizen duur blijven.

De duivelse scheefwoners
In deze titanenclash komen ook huurders er bekaaid af. Voor mensen op het sociaal minimum zijn er woningen – met een wachtlijst van meer dan tien jaar.  Wee het gebeente van de huurder die het waagt meer te verdienen dan de norm, hij wordt gedwongen te verhuizen. Er is een ware jihad uitgeroepen tegen de “misdadige” scheefwoner. Links ziet deze mensen als schandelijke profiteurs en rechts als uitschot dat de woningmarkt verpest. Beide partijen vinden klaarblijkelijk: gij zult u blauw betalen voor een dak boven uw hoofd.

Politiek zit muurvast, tijd voor harde actie
Het wordt tijd om de volkomen vastgeroeste politieke orde eens even grondig op te schrikken. Het recept hiervoor is als volgt. Koop een lapje grond van minstens zes bij drie meter op een gewenste locatie. Zet hier een omgebouwde zeecontainer neer met zonnepanelen, regenwateropvang en een composttoilet, kortom energieneutraal, zowel gewenst wegens PR als praktische overwegingen. Stal hierin een ongehuwde moeder met jonge bloedjes van kinderen – nog beter: een gepensioneerd paartje – en maak haar de trotse eigenaar. Kleed het huisje een beetje knus aan, geraniums, klompjes aan de voordeur, trapgeveltje voor de hoogstnoodzakelijke couleur locale. Installeer flink wat webcams om het huisje heen.

Zowel links – wegens het zieligheidsgehalte – als rechts -iemand wordt van haar eigendom afgeslagen door zwakzinnige ME-gorilla’s – zal nu zwaar in diskrediet worden gebracht.

Viva la revolución.