Constructortheorie kan natuurkunde herschrijven

Einstein slaagde er in om met zijn unieke kijk, de relativiteitstheorie te ontwikkelen. Kan de constructortheorie de natuurkunde uit het slop halen?

De natuurkunde zit in het slop. Met de ontdekking van het Higgs-deeltje zijn alle volgens het Standaardmodel voorspelde elementaire deeltjes gevonden. En gedraagt zich alles, nou ja, bijna alles, precies volgens de voorspellingen van het Standaardmodel. Het netelige probleem waar Einstein en tal van anderen zich het hoofd over braken, de unificatie van de zwaartekracht en de overige natuurkrachten, bestaat nog steeds. Dit, na bijna honderd jaar noeste natuurkundige arbeid en supercomputers.

Constructortheorie

Maar misschien kijken we verkeerd, denkt een groeiend aantal natuurkundigen. Het tweetal Chiara Maretto en David Deutsch, bijvoorbeeld. Deutsch is de bedenker van het eerste algoritme waarmee een kwantumcomputer sneller kan rekenen dan een klassieke computer. Hij bedacht met zijn promovenda Maretto, de Constructortheorie. Wat houdt deze theorie in? En kunnen we hiermee experimenteel toetsbare natuurwetten ontdekken?

Constructortheorie, of paradigma?

De constructortheorie is niet zozeer een theorie, maar een nieuw paradigma voor beoefening van natuurkunde en wetenschap in het algemeen. Er bestaan in de natuurkunde verboden omzettingen. Dingen die natuurkundig gezien onmogelijk zijn. Zo zegt de Tweede Hoofdwet van de Thermodynamica, dat het onmogelijk is om uit afvalwarmte nuttige energie te halen, zonder temperatuurverschil dat je af kan tappen. De constructortheorie zegt: deze verboden zijn geen randverschijnselen, maar juist het fundament van de natuurkunde.

Wat is een constructor?

Een constructor is een ding (een taak in de constructortheorie) die iets meerdere keren achter elkaar kan doen met hetzelfde resultaat. Bijvoorbeeld: een hittemotor, zoals een Stirlingmotor is een constructor. Deze zet een warmteverschil om in vrije energie. Deze constructoren kunnen ook abstract zijn. Zo is de valversnelling, die van een grote hoogte vallende appels in appelmoes verandert, ook een constructor. Nu komen we op het domein van de theologie. Want het ultieme einddoel is om de opperconstructor te vinden. De onbewogen beweger. God, zou een gelovige vinden.

Kan de constructortheorie ons uit het slop halen?
Kan de constructortheorie ons uit het slop halen? Bron: David Dayag in Wikimedia Commons

Contrafeitelijk

Heel belangrijk in de constructortheorie zijn counterfactuals, contrafeitelijke beweringen. Een voorbeeld van een dergelijke bewering is: stel dat er wel een machine had bestaan die energie uit warmte kan onttrekken, dan zou je de tijd om kunnen keren. Daaruit kan je dus een verbod afleiden. Immers, tijdreizen zou het heelal zoals we dat kennen ontwrichten.

3 gedachten over “Constructortheorie kan natuurkunde herschrijven”

  1. Uiteindelijk volgt de natuur wetten zoals met het zien van licht. Kleuren lijken heel echt voor ons maar het is slechts de reflectie van een golflengte op je netvlies. De kleuren bestaan ook echt, ze hebben een bepaalde golflengte die hun energiedichtheid bepaald. Zo is het denk met alles, sommige entiteiten absorberen iets, andere entiteiten reflecteren ze.

    Op het gebied van kleur is de mens denk ik ook heel ver. Op andere gebieden lopen we nog ver achter. Zo weten weten we dat hetgene wat we zien vaak een truuk is afkomstig van vele andere factoren dan de bron zelf. Of neem het strobocobisch effect. Onze hersenen kunnen echte tv-schermen niet verwerken, het begrip frequentie was geboren. Een zwaar onderschatte grootheid. Soortgelijks gebeurd ook met zwaartekracht maar ook met energie. Er zijn maar 3 grootheden die van invloed zijn op onze zintuigen, energie, zwaarte en kleur.

Laat een reactie achter