De reuzenschorpioenen, roofnautilussen met meterslange schelp en andere dieren van het reeds lang vervlogen Ordovicium hadden bepaald niet een hoog knuffelgehalte. Toch kan de ramp die hen in het verleden wegvaagde, ook korte metten maken met ons, als een astronomische theorie klopt.
Verwoestende gevolgen gammaflits
Als een felle gammaflits de aarde raakt,wordt de ozonlaag voor een groot deel weggevaagd. Naast de gammastraling zelf kan de ultraviolette straling die hierna volgt, ongehinderd het aardoppervlak bereiken. Ook gaan de zuurstof en de stikstof in de atmosfeer met elkaar reageren tot het verstikkende bruine gas stikstofoxide, dat salpeterzuur vormt zodra het met water in aanraking komt. Door de verstikkende bruine smog ontstaat ook een ijstijd. In 2003 suggereerde het team van astronoom Adrian Melott van de Amerikaanse universiteit van Kansas dat één van de grootste uitstervingsgolven ooit, die tussen het Ordovicium en Siluur, 440 miljoen jaar geleden, werd veroorzaakt toen een gammaflits op enkele duizenden lichtjaren afstand de aarde raakte. Erg veel bewijs is er niet meer[1].
Lopen we gevaar?
Toch is er een manier om er achter te komen of deze theorie klopt, danwel de weg van de flogistontheorie op moet gaan. Astrofysicus Wilfried Domainko van het Max Planck Institut voor Kernfysica in het Duitse Heidelberg heeft het aantal gemeten gammaflitsen afkomstig van bolvormige sterhopen en hun aantal gebruikt om uit te rekenen hoe groot de kans is dat de aarde door een verwoestende vloed gammastraling wordt getroffen, afkomstig van een bron binnen 1-3,4 kiloparsec (enkele duizenden lichtjaren). Het antwoord: waarschijnlijk minimaal één keer in de miljard jaar[2].
Welke bolvormige sterrenhoop vernietigde Orthoceras?
De Gaia star Mapper van de European Space Agency ESA, die in 2013 wordt gelanceerd, kan vermoedelijk het verantwoordelijke cluster vaststellen. Gaia stelt namelijk de positie en snelheid van de bolvormige sterrenhopen vast, waardoor m.b.v. terugrekenen is vast te stellen waar dit ministerrenstelsel zich bevond ten opzichte van het zonnestelsel op die noodlottige datum in het verre verleden[1]. En vinden we geen cluster? Dan is dat in ieder geval een hele kopzorg minder.
We kunnen ons ook de vraag stellen wat er was gebeurd als deze ramp niet was opgetreden. Wellicht hadden dan niet de gewervelden, maar de inktvisachtigen het land gekoloniseerd en zich tot intelligente wezens ontwikkeld…
Bron:
1. Did star cluster death rays zap earth? – New Scientist (2012)
2. Wilfried M. Domainko, Occurrence of potentially hazardous GRBs launched in globular clusters, ArXiv (2011)
Dan is inktvisman in de film “Pirates of the Carribien” toch echt.
Meer armen dan 2 was natuurlijk wel handig geweest.
5678632/millions-of-years-ago-earths-atmosphere-had-almost-no-oxygen
Sun 10 Jun 2012 8:10 PM
There also is an other Possibility. The Sun Emitted 480 Million Years ago a Cloud of Oxygen by Commandment of Our Lord the Creator.
Â
CH4 + O2 → CO + H2 + H2O
The resulting H2 oxidizes to H2O, releasing heat.
There was a change in Lifeforms by that from methane to Oxygenbreathers. The Oxygencloud raised the Waterlevels on Earth to Sustain Life Better.
That Cloud is Why You Exist.
Thank You
De als grootscheepse uitstervingen gedachte gebeurtenissen waren overgangen naar andere Levensvormen. De Dinosaurussen stierven ook niet uit maar ook dat waren overgangen naar kleineren Vormen. Een nader onderzoek aan de extinctionlayer Bewees dat die overgangen ook 300.000 Jaar voor de Chixulubgebeurtenis Plaats Vond. Overigens tegelijk met Chixulub Mexico werden er ook Chixulubs gevormd op het noordoostelijke Amerikaanse Kontinent en op de Zuidpool aan de Afrikaanse Zijde.