De Amerikaanse regisseur Vikram Gandhi, zelf atheïst, bracht jaren van zijn leven door met het filmen van Indiase goeroe’s met hun volgelingen. Dit bracht hem op een idee. Wat als hij zelf als experiment een eigen sekte oprichtte?
Sri Kumaré
De mysterieuze Indiër Kumaré, afkomstig uit een fictieve Indiaas dorpje, verschijnt in de Amerikaanse miljoenenstad Phoenix met zijn verheven boodschap van spiritualiteit en verlichting. Het resultaat van Gandhi’s gedurfde experiment legde hij vast in de indrukwekkende documentaire Kumaré. Het experiment liep behoorlijk uit de hand. Een eigen godsdienst beginnen en volgelingen om je heen verzamelen blijkt een eitje voor Gandhi. Moeilijker was het voor “Sri Kumaré” om de waarheid op te biechten aan zijn honderden trouwe volgelingen…
Vikram Gandhi, die het hindoeïstische geloof vaarwel zei toen hij volwassen werd, bestudeerde jarenlang goeroe’s, die in de westerse wereld een dikbelegde boterham verdienen met hun mengeling van yoga, hindoeïsme en mystiek. Hij stelde vast dat er niets was waarin deze goeroe’s verschilden van normale, “niet-verlichte” mensen. Hoe kwam het dat in de westerse wereld, waar in tegenstelling tot de meeste andere landen, het opleidingsniveau hoog is en wetenschappelijke kennis wijdverbreid, zoveel mensen in deze mengeling van bijgeloof en mystiek trapten? Klaarblijkelijk is er iets anders aan de hand, iets dat meer met psychologie te maken heeft dan met esoterie.
Mensen zien niet-bestaand blauw licht
Gandhi ging op onderzoek uit. Hij liet zijn haren en baard groeien, mat zich een Indiaas accent aan en bedacht een spirituele boodschap. Kumaré vestigt zich in Phoenix, Arizona om volgelingen te verzamelen. Hij neemt twee leerlingen mee: – Kristen om yogalessen te geven en Purva om de agenda te beheren – die Kumaré’s eerste volgelingen worden. In eerste instantie is het makkelijker dan hij dacht – overal waar hij gaat, vereren mensen hem vanwege hoe hij eruit ziet en zich gedraagt, ondanks zijn gebrek aan inhoudelijk onderwijs. Als mensen vragen om te worden gezegend, bedenkt Vikram een zegen en begint deze te leveren: een blauw licht dat hij zich voorstelt in zijn hoofd en op mensen afvuurt die hun voorhoofd tegen dat van hem drukken. Dan gebeurt er iets bijzonders. Mensen beginnen echt het blauwe licht te voelen. Het is misschien iets Vikram opgebouwd zijn, maar het is zeer reëel voor degenen die het ervaren. Hierbij moet wel opgemerkt worden dat “blauw licht” dat uit het voorhoofd komt, in de Indiase mystieke traditie staat voor een actieve zesde chakra.
Meer en meer volgelingen
Meer en meer mensen komen opdagen om zijn evenementen bij te wonen, en spoedig vormt zich een kerngroep van toegewijde studenten. De macht en de verleidingen van het Guru zijn worden Vikram snel duidelijk. In het begin is het allemaal een spel, topt mensen serieus in hem beginnen te geloven – en hun diepste zieleroerselen met hem delen. Vikram beseft dat als hij niet oppast, hij zijn grenzen zou overschrijden en hij het verloop van het leven van zijn leerlingen op onvoorspelbare wijze significant zal veranderen. Wat kan hij zeggen wanneer een vrouw hem vraagt of ze haar man moet verlaten, of wanneer een voormalige drugsverslaafde hem als een rolmodel begint te zien? Zouden ze op dezelfde manier over Vikram denken dan ze over Kumaré denken?
The Mirror
Vikram beseft dat hij maar één ethisch zuivere keuze heeft: werkelijk een goeroe zijn en zijn volgelingen in contact brengen met hunzelf; ze zelfvertrouwen geven. Hij bouwt zijn onderwijs daarom om iets heen dat hij ook in zijn echte leven als belangrijkste overtuiging koestert: zijn discipelen hebben geen goeroe nodig, de goeroe leeft in hun zelf. Voor de spiritueel onderlegden onder ons: het Hoogste Zelf en ook een belangrijke waarheid in hindoeïsme en boeddhisme. Hij noemt zijn onderricht The Mirror – Kumare is slechts een spiegel die mensen kunnen gebruiken om te staren op hun eigen oneindige mogelijkheden, die al diep in zichzelf liggen. Kumare begint om deze boodschap te verkondigen, en allen die het horen zijn ontvankelijk. Op hetzelfde moment, gebeurt er iets waar Vikram nooit had kunnen voorzien: voor de eerste keer dat hij begint met het blauwe licht zelf te voelen.
Zelf-aanbidding
Vikram vormt diepe emotionele banden veel van deze studenten, terwijl hij zich afvraagt ​​waarom hij deze andere persona aan moest nemen om zich gewoon te verbinden met mensen? Vikram maakt een belofte aan zichzelf: binnenkort zal hij zijn ware identiteit aan zijn discipelen onthullen om zijn punt te bewijzen. Hij brengt meer tijd met zijn leerlingen een-op-een door en en leert hen om hun “innerlijke goeroe” te omarmen. Hij vraagt hen ​​elke keer beloften te doen aan zichzelf – of het nu na door op beloften aan een geliefde, het plegen van een gezonder dieet, of leren hoe ze zichzelf kunnen respecteren. Vikram is onder de indruk. Zijn leerlingen nemen zijn leiding zeer serieus, en hij begint te zien dat ze de eerste stappen maken op weg naar positieve veranderingen in hun leven.
Ethisch dilemma
Tegen de tijd dat hij er aan toe is om de waarheid te openbaren, beseft Vikram waarom andere goeroes zich niet bekend maken: dit zou emotioneel een te grote schok betekenen voor zijn volgelingen, waar hij ondertussen veel om geeft. Veel van zijn leerlingen hebben nu grote en substantiële verbeteringen in hun leven doorgemaakt, terwijl; ze alle denken dat dit vanwege Kumare is. De grootste onthulling van Kumare, zijn ware zelf, wekte dan ook de nodige schokeffecten op.
Bron
Kumare the Movie
Bij de naam Kumaré moest ik denken aan de naam Kumar die redelijk veel schijnt voor te komen in India en Nepal.Â
Dit was idd. een geweldige documentaire.
Â
Vooral tegen het einde. Vikram komt dan zichzelf tegen om hetgeen wat hij heeft opgebouwd ook weer netjes af te bouwen. Wat ik ook heel mooi vond was dat hij mensen vertelde dat ze hem niet nodig hadden en hij niet een speciaal iemand was. Toch bleven mensen hem volgen. Wonderbaarlijk hoe mensen dan een verhaal voor zichzelf maken en als iemand hun de waarheid verteld, dat ze dat niet geloven. Of hadden ze misschien meer aanmoediging nodig en bleven daarom bij hem in de buurt.
onzekerheidsreductie
Of je nou allerlei conspiracy theorien volgt of een guru buiten je, altijd onderzoeken of het niet je valkuil van onzekerheidsreductie is. Want in de grote golven van de wereld is het fijn om je ergens aan vast te houden.
En toch ….
zijn er sommige dingen die je alleen van een guru kunt leren.
Opletten dus.
Bij de Japanse krijgskunst die ik beoefen (Kobudo) gaat het er ook om jezelf te ontwikkelen. HIerbij word je geholpen door de leraar. Er word ook aangemoedigd om eens buiten je eigen school te kijken en daar ook weer waardevolle nieuwe dingen te leren.
Mijn leraar heeft als doel meer leraren op te leiden die beter zijn dan hem. In de tussentijd heeft hij de lat heel hoog gelegd. Laat staan de lat van zijn leraar.
Het is goed dat er guru’s zijn maar blijf kritisch en blijf rondkijken.
Een waarheid als een koe deze stelling: de beste goeroe ben je zelf. Want wie kent je beter dan jezelf. Je moet alleen luisteren naar wat je innerlijke stem/geweten/intuïtie je zegt en daar naar handelen. Voorwaarde is wel dat je volkomen eerlijk bent naar jezelf en je zelf geen dagdromerij toestaat. Wees met je geest als een spiegel zo stil en luister naar wat er boven komt drijven…
Er is zoveel ruis, informatie en verschillende meningen. Mensen willen geleidt worden.
Leuk dat deze docu wordt aangehaald, ik heb hem nog niet gezien, maar ik kan het wel voorstellen. Maar als je zo’n ‘experiment’ wilt laten slagen, dan zijn er wel de juiste ingredienten nodig. Die regisseur kan meer dan films maken.
De documentaire net bekeken en idd zeer interessant. Is het de behoefte aan sociaal contact, de hoop en projectie dat er mensen buiten jezelf zijn die de wereld wel of beter snappen dan jezelf. Een interessant experiment in ieder geval en heb de documentaire met plezier gekeken.Â
In ditzelfde kader is dit wellicht ook nog wel interessant.Â
http://topdocumentaryfilms.com/jesus-of-siberia/
More than two decades ago, a 29-year-old patrol officer and talented painter named Sergey Anatolyevitch Torop publicly declared himself reborn as Vissarion.
Since then he’s fostered a “unified religion†that is a vast amalgam of Christian, Buddhist, Hindu, pagan, and other spiritual beliefs.
Just about everything Vissarion has ever said or thought has been recorded in the never-ending Last Testament, which currently spans ten volumes and thousands of pages.
Â
Â