Pulsars zijn de extreem snel ronddraaiende overblijfselen van uitgebrande zware sterren. We nemen ze waar als de bundel van straling over de aarde 'zwiept'.

Heeft het heelal extra dimensies? Snaartheorie getest

Ontsnappen aan een zwart gat is uitermate ingewikkeld, om maar een stevig understatement te gebruiken. Toch is er misschien een mogelijkheid. Als het universum extra dimensies heeft,  zou dat moeten blijken uit het gedrag van pulsars, rondtollende neutronensterren.

Pulsars zijn de extreem snel ronddraaiende overblijfselen van uitgebrande zware sterren. We nemen ze waar als de bundel van straling over de aarde 'zwiept'.
Pulsars zijn de extreem snel ronddraaiende overblijfselen van uitgebrande zware sterren. We nemen ze waar als de bundel van straling over de aarde 'zwiept'.

Volgens de snaartheorie, omstreden maar erg populair onder veel natuurkundigen, zijn er extra ruimtelijke dimensies naast de drie die we in ons dagelijks leven kunnen waarnemen. De snaartheorie is in tegenstelling tot de nu gesneuvelde loop quantum gravity echter tot nu toe onmogelijk te testen, reden voor o.m. fysicus Lee Smolin de snaartheorie als onwetenschappelijk af te doen, ‘not even wrong’.

Snaargoeroe John Simonetti van Virginia Tech in Blacksburg en zijn collega’s zeggen nu echter dat zwarte gaten waar neutronensterren omheen draaien precies dat kunnen doen – als we tenminste een dergelijk bizar paar vinden. Volgens Simonetti produceert het heelal proefopstellingen die we op aarde onmogelijk kunnen realiseren.  Zwarte gaten verdampen volgens Stephen Hawking langzaam. Zonder extra dimensies moet dit proces extreem langzaam verlopen voor grote zwarte gaten van enkele zonsmassa’s of meer.

Extra dimensies zouden de deeltjes echter meer manieren moeten geven om te ontsnappen, wat het verdampingsproces zou versnellen. Het effect hiervan is dat zwarte gaten snel gewicht verliezen en neutronenstrerren elk jaar enkele meters van het centrale zwarte gat verwijderd raken. Dat is te meten. Rondtollende neutronensterren, pulsars, zijn namelijk extreem nauwkeurige ‘klokken’. De vuurtorenachtige pulsen van neutronensterren variëren namelijk een beetje, afhankelijk van de grootte van de baan van de neutronenster.

Bron
The Astrophysical Journal, DOI: 10.1088/2041-8205/737/2/l28

8 gedachten over “Heeft het heelal extra dimensies? Snaartheorie getest”

    1. @Julie,

      Ik opende mijn operabrowser en zag dit:

      Reactie op Heeft het heelal extra dimensies? Snaartheorie getest door Julie

      whahahahahaha….lollll Ik neem aan dat je hiervan de humor ook wel kan inzien :)

      1. Ja, maar toch vraag ik me af of het waar is dat extra dimensies meer mogelijkheden geven om te ontsnappen aan de deeltjes en de verdamping versnelt. De vierde dimensie is tijd, de vijfde dimensie is extra tijd :(.

        1. Als de extra dimensie een tijdkarakter heeft.
          Als de extra dimensie een ruimtekarakter heeft is er als het ware een extra trillingsmogelijkheid. Meer ‘oppervlakte’ per eenheid inhoud.

  1. In het heelal is sprake van een vacuum, een luchtledig, waarin geen geluid hoorbaar is. Bij de Big Bang veroorzaakten schokgolven waarschijnlijk wel geluid, en op Mars is de luchtdruk zodanig dat geschreeuw van dichtbij ook hoorbaar zou zijn.
    Maar alles wat trillingen voortbrengt kan een geluidsbron zijn; de stembanden van een vogel, een gespannen snaar, een luchtkolom in een buis. Een bepaalde vorm van mechanische energie zet dit trillingscentrum in beweging. Trillingen zijn eigenlijk een onderdeel van een periodieke beweging dat zich op vele wijze manifesteert: van de beweging van atoomdeeltjes tot de getijdebeweging, de seizoenen, de planeten of de slinger van de klok. In algemene zin is geluid elke trilling die door het oor kan worden opgevangen. Precies gezegd is het de prikkeling die door trillingen in de hersenen wordt opgewekt. Het oor vangt deze trillingen op en zet ze om in electrische impulsen voor de hersenen. Geluid is, aldus, iets dat los staat van zijn uitwendige oorzaak. Klankprikkelingen kunnen namelijk ook opgewekt worden zonder tussenkomst van het oor: door het aanbrengen van een elektrode in het desbetreffende gedeelte van de hersenen.
    Een toon heeft een regelmatige, constante frequentie. Boventonen worden teweeggebracht door de steeds kleiner wordende gedeelten van een trillende snaar, wanneer de snaargedeelten kleiner worden nemen de trillingsgetallen toe en brengen steeds hogere boventonen voort.

    1. Ik denk dat er in het heelal wel ‘geluid’ is, maar dan in de vorm van zwaartekrachtsgolven. De muziek der sferen. Geluid dus dat zich niet door een gas of zo voortplant maar door de structuur van ruimtetijd. Alles is inderdaad trilling. Warmte, geluid, zelfs atomen bestaan uit knooppunten van trillingen, de vervlechting van deeltjes met ruimte en tijd.

Laat een reactie achter