Sterren die niet kunnen bestaan

Onderzoekers hebben met de NASA -ruimtetelescoop GALEX sterren ontdekt op plaatsen waar ze helemaal niet gevormd kunnen worden volgens de gangbare theorie. Astronomen ontdekken dat het heelal veel spannender en mysterieuzer is dan we tot nu toe dachten.

Leven waar niemand het verwachtte
In de jaren zeventig deden biologen een ongelofelijke ontdekking. In bijna kokend water in vulkanische bronnen van de supervulkaan Yellowstone, kortom een omgeving die wordt gebruikt om voedingsmiddelen te steriliseren, bleken nieuwe, nog onbekende organismen voor te komen met DNA dat sterk afweek van de tot dan toe bekende bacteriën. Toen onderzoekers eenmaal op onverwachte plaatsen begonnen te zoeken, doken deze ‘extremofielen’ overal op. In het binnenste van kerncentrales, in kilometers diep ijs en in van zware metalen vergeven water dat chemisch het meeste weg heeft van verdund zwavelzuur. Nu weten we dat deze archaeae, met bacteriën en organismen met een celkern – de drie verschillende hoofdtakken van het rijk van het leven vormen (als het hierbij blijft, uiteraard).

Stellar extremophiles

Stervorming op onverwachte plaatsen
De gangbare wijsheid leert dat stervorming alleeen daar optreedt waar er voldoende galactisch gas aanwerzig is. Immers: gaswolken moeten samentrekken en hun zo opgewekte warmte effectief kunnen lozen voor ze een ster kunnen vormen. Gaswolken, zeker het zeer ijle gas tussen de sterren, laat staan dat buiten de melkwegstelsels, trekken niet zomaar samen. Atomen en moleculen gedragen zich namelijk net zo als grotere voorwerpen onder invloed van een zwaartekrachtsveld: ze draaien in een elliptische baan om een zwaartekrachtsbron. Allen als ze energie verliezen, bijvoorbeeld door botsingen of afremming door het uitzenden van fotonen in een magnetisch veld, spiralen ze naar binnen. Omdat interstellaire gaswolken zo extreem dun zijn is er vrijwel niets om ze af te remmen. Dachten astronomen.

Vandaar dat het GALEX -team voor een complete verrassing kwam te staan. Er blijken namelijk wel degelijk sterren op te duiken waar niemand ze verwacht. “Een zeer verrassende ontwikkeling”, aldus de bij GALEX betrokken onderzoekster Susan Neff van het Goddard Space Center. De afbeelding rechts laat de immense stervormingsgebieden rond het spiraalstelsel  M83 zien. Hierbij zijn radio- en UV waarnemingen over elkaar gelegd (linker afbeelding) en wat een optische telescoop laat zien rechts.

Speciale waarneming van jonge sterren
GALEX, de “Galaxy Evolution Explorer,” is een UV-ruimtetelescoop, gelanceerd in 2003, die vooral gevoelig is voor het specifieke type UV-straling dat zeer jonge (T Tauri-) sterren afgeven.  Dit betekent dat GALEX stervorming waar kan nemen tot op meer dan zes miljard lichtjaar afstand, toen het heelal minder dan half zo oud was als nu.

Onverwachte kraamkamers ontdekt
We weten al dat in de spiraalarmen van de Melkweg veel stervorming plaatsvindt. Hierin bevindt zich veel gas, waaruit zich nieuwe sterren kunnen vormen. Kortom: de ideale sterrenkraamkamer. Maar lang niet de enige kraamkamer, zo blijkt nu. Zo blijken zich ver van de zichtbare spiraalarmen ook sterren te vormen. Merkwaardig, immers de gasdichtheid zou hier veel te klein moeten zijn voor sterren. Kortom: deze sterren zijn de astronomische equivalenten van Conan de Bacterie en andere extremofielen. De teamleden waren dan ook stomverbaasd.

Overzicht met bizarre plekken waar zich sterren vormen

  • in elliptische en onregelmatige melkwegstelsels waarvan tot nu toe gedacht werd dat ze nauwelijks gas bevatten
  • de gasresten van botsende melkwegstelsels
  • in de komeetachtige staart die snelbewegende melkwegstelsels achterlaten
  • in koele oergaswolken, die maar net zwaar genoeg zijn om niet uit elkaar te vallen.
ScienceCasts: Stellar Extremophiles

Hoe kunnen deze sterren zich vormen?
Uiteraard plaatsen deze bizarre sterren astronomen voor een pittige uitdaging. Hoe kunnen zich in deze extreme omstandigheden sterren vormen? Waarschijnlijk hebben we nog maar het topje van de ijsberg ontdekt op het gebied van kosmische fenomenen. Zullen deze bizarre sterren de astronomie op zijn kop zetten, net als de extremofielen dat deden met de evolutiebiologie? Die kans is, denken de onderzoekers, terdege aanwezig….

Bron:
NASA, Stellar extremophiles

21 gedachten over “Sterren die niet kunnen bestaan”

    1. Inderdaad.
      Ook Einstein’s theorie is gebaseerd op een aanname, een sprookjes aanname welke onmogelijk in de werkelijkheid past.
      Aannemen dat ons universum is ontstaan zonder ruimte, is een aanname die nooit in de werkelijkheid gaat passen (tot nu toe werkt het aardig, maar ooit lopen we vast omdat de aanname niet klopt).
      Met een andere aanname veranderen alle verhoudingen en verbanden, maar ook de begrippen.
      Alleen met andere natuurkunde en wiskunde (gebaseerd op een andere aanname) kunnen we tot een juist wetenschappelijk geheel komen.
      Helaas zijn de natuur- en wiskunde regels gebaseerd op de relativiteit en niet op de werkelijkheid.

      Ruimte is ontstaan tijdens de Big-bang? (en ontstaat nog steeds terwijl ons universum uitdijt?)
      Keep on dreaming, ruimte was er al en zal er altijd blijven.

      De verhouding liggen anders, héél anders.

        1. Jazeker Niek, ik heb een proef bedacht waarmee ik 100% kan onderbouwen dat massa ‘duwt’ en kan weerleggen dat het huidige begrip van zwaartekracht onjuist is.
          Een proef waarmee ik kan aantonen dat zwaartekracht fundamenteel anders werkt.

          Waar kan ik met de proef terecht?
          Is er een empirisch bewijzen bureau? ik weet het niet.
          Ik had gedacht dat mijn werkgever mij wel zou helpen, omdat deze proef onderdeel uitmaakt van mijn werk, maar helaas er komen fouten naar boven waar niemand voor wil opdraaien, dus moet ik het maar laten..(niet dus).

          De proef heeft te maken met de jaren lange problematiek welke speelt tijdens het vaststellen van de remvertraging van aanhangwagens (opleggers) op een rollenremtestbank (statische remmethode).
          De minimale remvertraging van 4,0m/s² (of 40% relatieve beremming) wordt vaak niet gehaald en wordt het voertuig afgekeurd.

          Ik ben nog bezig om de proef theoretisch uit te schrijven met de bijbehorende afbeeldingen, als het klaar is zal ik het naar de redactie van Visionair sturen.
          Praktisch werkt de proef, alleen valt dit met de huidige kennis en begrippen niet te verklaren.
          Met een ander begrip van zwaartekracht valt dit wel te verklaren, massa MOET duwen, anders onverklaarbaar.

          Als iemand weet waar ik terecht kan met een empirisch bewijs? Vertel me de weg en Newton en Einstein hebben geen gelijk meer.

          Zwaartekracht is al 500 jaar een illusie, het is omschreven maar nog steeds niet verklaard, HOE zou dat komen?

          Bedankt voor je link Niek.

        2. Ik heb jou email adres, ik zal kijken om je e.e.a. te mailen. Mijn achtergrond is niet erg natuurkundig (meer filosofisch) dus de precieze vragen kan ik je niet mee helpen, maar allicht kan ik een richting wijzen.

          In wat voor branche werk je? En wat voor opleiding heb je gedaan? Waar ik veelal tegenaan loop is dat je als filosoof eerst naam moet hebben gemaakt (minimaal ‘dr.’ voor je naam en genoeg publicaties) voordat er naar je geluisterd wordt. Misschien is dat binnen de beta-wetenschappen anders, maar ik vermoed dat er wel van je ‘verwacht’ wordt dat je een universitaire opleiding hebt gedaan in die richting. Sowieso is dat natuurlijk handig voor de theoretische onderbouwing van je verhaal.

          Als ik je vergeet te mailen trouwens, mail me nog een keer op info@vis…

        3. Sorry Niek, je antwoord was me even ontgaan.
          Je kunt me altijd mailen, alvast bedankt. Mijn achtergrond is meer werktuigbouwkundig, heb MTS werktuigbouwkunde en Voertuigtechniek.
          Ik heb dus ook geen ‘dr.’ voor mijn naam staan en ik herken datgene waar jij veelal tegenaan loopt.
          Ben werkzaam bij de RDW en heb mijn experimentele bewijs ter ondersteuning van mijn zwaartekracht-theorie, daar gevonden.
          De theorie moet nog wel uitgeschreven worden en uiteraard het liefst ‘in de juiste taal’, hier heb ik dus weinig ervaring mee. Gelukkig zijn er mensen genoeg die mijn nieuwe kijk op zwaartekracht kunnen vertalen, het probleem is natuurlijk wel dat hiermee de huidige regels worden overtreden.

          Massa duwt…natuurkundig probleem?
          Massa IS, HEEFT en VEROORZAAKT een kracht…natuurkundig probleem?
          Zwarte gaten hebben GEEN massa…natuurkundig probleem?
          Een absoluut vacuüm bestaat werkelijk…natuurkundig probleem?
          Enzv..

          En dan nog maar te zwijgen over de wiskundige problemen die je hiermee kweekt, dus ja… ‘het is een hele kluif’.

          Alvast bedankt Niek.

  1. @Asghard, je conclusie is correct.
    Het probleem in de kosmologie is het gebruik van het natuurkundig referentiekader. Dat is – helaas – geen probleemloos “gereedschap”.
    Het volledige theoretische kader van de theoretische fysica is niet alleen een partiële benadering van de werkelijkheid op basis van de (gemeten) relaties tussen de natuurkundige fenomenen (deeltjes en krachten), maar is op zichzelf ook niet consistent. De theoretische fysica is geen prachtig bouwwerk maar bestaat uit een aantal aan elkaar geknutselde “denk-eilanden”. En zo kan het gebeuren dat andere disciplines – zoals de kosmologie – stuiten op theoretische problemen waarbij de oorzaak vooralsnog gezocht wordt “in de ruimte”. In werkelijkheid deugt het gereedschap niet…

  2. Dank je tmtnsp. Mooie uiteenzetting trouwens. Dat is ook een probleem waar ik tegenaan liep op wetenschap.nl. Mijn theoriën werden daar verwijderd omdat ze niet berusten op emperisch bewijs. Erg jammer, want in mijn optiek is het juist nodig om buiten de box te denken om verder te kunnen komen. Helaas ben ik niet wetenschappelijk onderricht dus mag ik aldaar niet mee debateren. Mijn post over “mogelijke aantrekkingskrachten” die aanwezig zijn in een andere dimensie en hun uitwassen kunnen vinden in onze dimensie, en dat dit een mogelijkheid zou kunnen zijn, werd dan ook afgedaan als onzin en werd verwijderd. Erg jammer.

  3. @Asghard, de eis die de exacte wetenschap stelt aan hypothesen (ze moeten uiteindelijk controleerbaar zijn en in overeenstemming met de waarnemingen) bestaat niet voor niets. Het onderwerp van de wetenschap – het onderzoek naar het functioneren van de werkelijkheid – mag dan af en toe op sciencefiction lijken, het is toch echt de bedoeling om uiteindelijk tot een betrouwbare, overal toepasbare theorie te komen. En dan moeten er eisen gesteld worden aan alle bijdragen in de theorievorming. Een nieuwe hypothese moet steunen op een wetenschappelijke ondergrond. Als deze ontbreekt dan word de “eigenaar” niet serieus genomen.

  4. tmtnsp, Asghard erkent dat ook wel, en daarmee is hij niet arrogant Bemoeier, maar alleen gefrustreerd.
    Ik weet een boek: ‘Krachtig en creatief leren denken’ à la Einstein. De hoofdstukken hebben als inhoud:
    hfd 1: Einsteins geheim
    hfd 2: Denken als Einstein
    hfd 3: Het juiste probleem
    hfd 4: Slechte ideeën bestaan niet
    hfd 5: Patronen doorbreken
    hfd 6: Zaadjes planten
    hfd 7: Regels overtreden
    hfd 8: Een oplossing ontwikkelen
    hfd 9: Laat geen martelaar van u maken
    hfd 10: Denken als Einstein in bedrijven
    hfd 11: Denken als Einstein in het gewone leven
    Aanhangsel A: Formules voor het denken à la Einstein
    Aanhangsel B: Einsteins vergelijking.

    Hiermee wordt je geholpen creatief en ‘out of the box’ te denken en eventueel je idee te verwerken tot een theorie. Veel theorieën zullen wel vastgelegd moeten worden in een bepaalde formule.

  5. Julie heeft het bij het rechte eind tmtnsp. Ik erken zeker dat je natuurlijk dingen moet kunnen aantonen. Maar aangezien ik niet wetenschappelijk ben onderlegd, kan ik toch wel een balletje opgooien in een discussie? Men zou dan mijn hypothese onderuit kunnen halen of zeggen dat er wel mogelijkheden zijn omdat die en die ooit onderzoek heeft gedaan waar dit en dat was uitgekomen als bewijs voor hoe en wat. Op die wijze kan ik ook nog wat wetenschap leren en wellicht mijn hypothese aanpassen.

    Thanks voor de info over het boek. Ga ik zeker aanschaffen.

    1. Ja alleen bevalt me de titel ‘Denken als Einstein’ me niet zo. Daar krijg ik zo het idee van dat die naam puur wordt gebruikt om het boek te verkopen en het van zichzelf dus niet goed genoeg is. Hoe kan je nou denken als Einstein, en hoe kan je daar nou creatief van worden…?

      Ik zie m overigens 2e hands op bol.com voor E10,-. Misschien maar is aanschaffen.

  6. Soms vraag ik me af, wanneer twee zwarte gaten malkander tegenkomen wie wie opslokt? En ook hoe het zit met twee donkere massa’s die malkander tegenkomen in een zwart gat? Wie weet steek ik hieromtrent ooit een lichtje op?

Laat een reactie achter