Door de ontdekking van vele duizenden exoplaneten weten we nu dat de aarde maar één is van vele denkbare werelden. Zo bestaan er planeten die grotendeels uit water bestaan, planeten die net als de aarde over continenten beschikken (maar veel groter zijn) en last but not least, de bizarre koolstofwerelden, waar de zeeën uit aardolie bestaan en het oppervlak mogelijk bezaaid is met diamanten. National Geographic maakte in samenwerking met Wee Yao Liang dit overzicht van enkele, naar aardse begrippen, behoorlijk bizarre planeten.
Superearth Family Planets, Water-World Gliese 581c, Carbon Planets etc.
Met alle respect maar dit lijkt me toch een beetje fantasy documentaire.
We weten nog niet eens wat de samenstelling van bijv. dwergplaneet pluto in ons eigen zonnestelsel is. Hoe kunnen ze de samenstelling weten van een planeet in het sterrenbeeld weegschaal?
Speculatie, niet feitelijk.
Ik zou professor Michio Kaku bepaald geen fantast noemen, en de argumenten van de andere wetenschappers ook geen te negeren denkbeelden. Zoals bemoeier al zegt, speculatie, zeker, maar dan wel op wetenschappelijke, en dus serieus te nemen gronden. De documentaire beslaat vele uren van wetenswaardig kijkgenot, gewoon een nieuwe keuze maken als de film afgelopen is. Dit is de meest spannende tijd sinds ons ontstaan, en er komt als we blijven bestaan, nog een bijna oneindige, steeds interessantere versie achteraan. Je hoeft er maar één ding voor te doen als mensheid, elkaar niet uitroeien om bezit of gefantaseerde drogredenen.
Ze vergeten nog een groep earthlike planet, ijsplaneten net zo groot of groter dan de aarde met een dichte atmosfeer, die zullen er vast ook wel zijn.Â
toch bijzonder dat er teer/aardolie planeten zijn terwijl het gros van de wetenschappers nog steeds volhoudt dat aardolie ontstaat door het rottingsproces van bomen en planten (waar de Russen al jaren weten dat aardolie niet perse hoeft te ontstaan door het rottingsproces)