Over ongeveer vier miljard jaar wordt onze Melkweg vernietigd. De reden: een catastrofale botsing met ons buurstelsel, de Andromedanevel. NASA stelde deze spectaculaire animatie samen, die de tijd biljoenen malen versnelt tot meer dan 100 miljoen jaar per seconde.
Is deze botsing een ramp? Sterrenstelsels bestaan voornamelijk uit lege ruimte. De dichtstbijzijnde ster, anders dan de zon, ligt op vier lichtjaar afstand van ons. Dat is 30 miljoen maal meer dan de doorsnede van een ster als de zon. Ter vergelijking: als de zon zo groot als een knikker zou zijn en zich hier in Nederland zou bevinden, zou de dichtstbijzijnde ster een knikker in de Alpen zijn. De kans op sterbotsingen is dus vrij klein.
Omdat er veel gas mee wordt gesleurd, zal er een nieuwe periode van stervorming beginnen, dus een nieuwe periode van leven. Wel betekent dit het einde van de stervorming op langere termijn. Wat resteert is namelijk een ellipsvorming sterrenstelsel, waar de koele gaswolken waaruit zich sterren vormen, bijna zijn verdwenen.
Of wij überhaupt tegen die tijd als soort nog zullen bestaan in de één of andere gewijzigde vorm, ik vraag het mij af, maar het kan. Zeker is wel, (denk ik) dat andere soorten intelligent leven in beide sterrenstelsels zich zorgen zullen maken over de dichtheidsvariaties, die wel botsen binnen o.a. de kernen van de sterrenstelsels, en een aantal zwarte gaten. Eén gamma-ray burst kan al genoeg zijn, als bijvoorbeeld twee grote zwarte gaten uit beide stelsel kernen botsen. Anderzijds, het zal in ieder geval mijn tijd wel duren. :D
Misschien leeft de mensheid dan alleen nog in generatieschepen en kunnen we achter een planeet schuilen bij een gammaflits of een andere gevaarlijke gebeurtenis.
Daar gaan ze traag genoeg voor.
Ik heb ooit eens een sf roman gelezen, waarin een volkomen en voor alles ondoordringbaar, reusachtig bolvormig krachtveld werd opgewekt met bepaalde technieken. De zuiver op empathisch/wetenschappelijke basis georganiseerde gemeenschappen die binnen deze zwervende bollen in ruimte verkeerden, wilden gezamenlijk het einde van dit universum aanschouwen en bestuderen. Met dat doel stond binnen het krachtveld van veel bollen de tijd synchroon stil, volgens een strak afgesteld schema. Weer anderen gingen zo hun eigen weg als familie of gemeenschap, in elk hun eigen gekozen tijdschema. De bollen kwamen zo nu en dan in aanraking met sterren en zwarte gaten. Hierbinnen moesten ze dan voorgoed, (zwartgat) of gedurende de hele levensduur van een ster verblijven, of anders direct verbranden wanneer hun krachtveld werd uitgeschakeld. De zo diverse periodiek gezamenlijk, synchroon of individueel ontwakende gemeenschappen, onderhielden onderling wederzijdse reddingsoperaties wanneer deze uitvoerbaar waren. Ben de titel en de schrijver helaas vergeten, snif…..
Overigens, kwam onlangs een opmerkelijk bericht tegen:
Naar de waarde van de inhoud van dit bericht moet ik gissen; maar men zou de nieuwste, observeerbare grootte van dit universum schatten op 93 miljard lichtjaren. Dit tegenover de 13,75 miljard lichtjaar die bij de huidige waarnemingstechnieken erkend wordt…… De vraag die hierbij gesteld werd is; hoe kan ons geobserveerde universum bij de vastgestelde snelheid van het licht dan zoveel jonger zijn. Lijkt mij dat er sprake is van een continue proces……
Ik zie aankomen dat deze galaxy-clash binnen enkel decennia een attractie is waar we met de tijdmachine heen kunnen reizen om het live van een comfortabel afstandje te aanschouwen. Per persoon € 35,-. of zo……….