Wat als… er niets zou zijn en we vanaf de grond af zouden opbouwen? Hoe zouden we dingen dan aanpakken? De Blue Ocean filosofie.
Ik durf wel een wedje met u als lezer aan: in veel gevallen héél anders dan ze nu zijn. Maak kennis met de creatieve kracht van het Niets.
Verpletterende kracht van het Niets
Sinds een kleine eeuw weten we dat het Niets niet leeg is. Het Niets is niets dan een oneindige zee, de Diraczee, van kwantumtoestanden, die tot op zekere hoogte gevuld zijn. Trek het Niets uit elkaar, door gebruik te maken van het Casimireffect en twee platen tot atoomdikte bij elkaar te brengen, en er ontstaat een kracht, zo verpletterend sterk dat ze alles wat wij mensen in stelling kunnen brengen verre overtreft.
.jpg){kind=link}
Ex undas, een blue ocean
Er is een vergelijkbaar creatief effect in de dagelijkse werkelijkheid. Waar eerst het Niets van de Zuiderzee was, bevinden zich nu twee polders met een bruisende maatschappij en onvermoede activiteiten als hightech, orchideeënkweek, transcendente meditatie en zelfs een ijshal in aanbouw. Puur het ontstaan van een grote hoeveelheid leeg oppervlak in een klein overbevolkt landje leidde tot een explosie aan creativiteit en ondernemingslust. De tot dan toe geremde visionairs en creatievelingen kregen nu alle ruimte om hun ideeën waar te maken.
Dure bestaande systemen omzeilen
Dit geldt ook voor bestaande structuren. De Blue Ocean techniek is simpel. Ontsnappen aan de bestaande systemen en vervolgens alle vrijheid nemen.
Stel, we willen een onderwijssysteem dat veel slimmer in elkaar zit dan waar we nu onder lijden. Waarom zouden we bijvoorbeeld volwassenen ook niet gratis bijscholingsonderwijs geven zoveel ze willen. Een oplossing is om te proberen de bestaande onderwijswereld te hervormen. Hier werken echter zo veel mensen en er zijn zoveel ‘gremia’, dat elke hervorming net zo effectief wordt gesmoord als een wadloper in de blubber van het opkomende tij. Onderwijsinstellingen als de LOI werken los van dit bestaande systeem en kunnen daarom zonder overheidssubsidie onderwijs leveren dat kwalitatief beter is. Sterker nog: de LOI vraagt minder lesgeld dan de gesubsidieerde scholen.
De onzichtbare blue ocean
Elke nieuwe echt baanbrekende technologie brengt een oceaan van mogelijkheden voort. Er ontwikkelt zich rond de technologie een ecosysteem van producenten, ontwikkelaars, ondersteunende bedrijven en verkopers. We zagen dit heel sterk bij internet, maar ook eerder rond de computer, elektriciteit, ja zelfs bij een technologisch doodlopend spoor als de benzinemotor. Mogelijkheden die we nu nog niet zien omdat we gevangen zitten in de beperkingen van ons denken.
U staat aan de rand van een zee van oneindige mogelijkheden. Mogelijkheden die u niet ziet, omdat u aannames over de wereld doet die niet kloppen. Wees niet bang voortdurende de vraag te stellen: waarom is dit zo? Ontdekt u deze kracht, dan kunt u zowel schepper als ontdekker zijn van een betere en menswaardige wereld dan waarin we nu leven.
Waarom een manifest, Germen? Ik had er eerder van gehoord als denkstrategie, als buiten kaders denken. Maar in de praktijk is dat nogal moeilijk er altijd beperkende factoren zijn.
Misschien bedoel je dit als oproep voor meer fantasie? Dat laten we over aan de artistiekelingen, want de werkelijkheid heeft een vaste grond.
Misschien alleen een oproep voor mensen die erg weinig van hun fantasie gebruik maken, omdat ze denken dat alles al uitgevonden is.
Die snappen niet dat uitvindingen zelf ook tot nieuwe originele ideeën kan inspireren.
Dat antwoorden ook tot nieuwe vragen kan leiden.
De mensheid is een notedop in het universum. Maw we leven in een vicieuze cirkel, die zodanig beperkt is, dat we tekort schieten (logisch) om dieper in, met de huidige kennis, de materie te begrijpen van de onzichtbare oceaan. Je hoeft hier geen fantasie voor te hebben, alleen de kennis van de huidige materie om er dieper op in te gaan. Een stuk naar mijn hart. Mvg Paul.
“waarom is dit zo?” Als 1 van mijn kinderen dat vraagt, dan schiet ik in tranen van geluk en opluchting, dan mag ik weer wat uitleggen, ik veer uit mijn stoel en begin te verklaren. Maar helaas, ik ben vervangen door tablets en smartphones. Die kleine zwarte doosjes waar je haast niet meer omheen kan denken en de apps die de weg naar de oceaan van fantasie versperren. dat ding met die zwarte rand, daar moet je nooit aan beginnen, zeker niet bij kinderen.
Lees boeken en gebruik je fantasie, het kan niet vaker gezegd worden.
Geef mij maar Edward de Bono. Zijn werk heb ik ruim tien jaar geleden gelezen, (verhaal met die hoeden) stukken realistischer en wereldwijd gewaardeerd orgineel management.
Ik vind het een zeer inspirende denkwijze dit Blue Ocean denken. De Zeitgeist beweging heeft dit grotendeels gedaan en zij hebben dan ook een aantal zeer inspirerende ideeen opgedaan.
Voor onszelf kan ik de volgende velden ontdekken. Stel even dat we oneindig veel hernieuwbare energie hebben. Wat voor mogelijkheden hebben we dan wel niet?
En qua inhoud een blue ocean maar in de praktijk het tegenovergestelde namelijk al de woestijnen op aarde. Stel we hebben oneindige hoeveelheden zoet water. Hoe gaan we onze woestijnen van de aarde terraformen?
En misschien niet helemaal blauw meer maar nog zeker een oceaan. 3D printen… Van microfabrieken tot jumbojets, van mensen die thuis een missend schroefje kunnen printen tot de ESA die een maanbasis van maanstof wil 3D printen.
Er zijn momenteel blauwe oceanen genoeg :)
Met oneindig veel energie is het niet nodig de woestijnen te voorzien van 3D geprinte glazen ontziltingsinstallaties :)
Woestijnen breiden zich uit door uitspoelen en verstuiven van vruchtbaar gronden. Ontbossing, nodig voor het verbouwen van voedsel en “energie”. Met een overvloed aan energie is ontbossing grotendeels verleden tijd. Terravorming door slechts de woestijnranden te bedekken met organisch materiaal, stap voor stap worden woestijnen terug gedrongen. Gezien energie niets meer kost kan de bodembedekking vanuit de hele wereld komen.
Een energie overvloed kan gerealiseerd worden als iedereen er voor kiest het energievraagstuk op te lossen, dan plaats je bijvoorbeeld op gebieden net naast de tropen parallel aan de evenaar een sliert van zonne-energie installaties rond de aarden. Alle landen krijgen een draadje :)
Energie tekort is een mindset.
Dit is wel creatief aan elkaar gekoppeld door Germen. Een natuurkundig verschijnsel met een belangrijke waterbouwkundig project en een bekende bedrijfsstrategie om onbekende markten met potentie te veroveren.Â
‘Mogelijkheden die we nu nog niet zien omdat we gevangen zitten in de beperkingen van ons denken.
U staat aan de rand van een zee van oneindige mogelijkheden. Mogelijkheden die u niet ziet, omdat u aannames over de wereld doet die niet kloppen. Wees niet bang voortdurende de vraag te stellen: waarom is dit zo? Ontdekt u deze kracht, dan kunt u zowel schepper als ontdekker zijn van een betere en menswaardige wereld dan waarin we nu leven.’
Dat is een mooi pleidooi vind ik.Â
Probleem is wel dat je dat niet alleen kan doen.
Sommigen zeggen van wel, maar zo autonoom ben ik niet
Als je dit nou eens op je zelf gaat betrekken? Wat als… er niets zou zijn en we vanaf de grond af zouden opbouwen?
Â
Â
Breek jezelf eens helemaal af en bouw jezelf weer op. Â Ga nou eens achterhalen wie ‘jij’ Â bent.
Uiteindelijk kan je maar 1 conclusie trekken: ik ben Niets.
Â
En vanaf dat Niets kan je jezelf weer opbouwen.
Â
Jemig…hoe moeilijk kan het zijn?  Kijk eens naar je zelf!  Het is toch een puinhoop, dat wat jij Piet, Jan, Klaas of Kees noemt.  (vrouwelijke namen mag ook)  Ga nou eens eerst jezelf eens afbreken totdat je in het Niets terecht komt.  Net zoals je een oud huis op een gegeven moment moet afbreken tot op het fundament.  En op dezelfde plaats bouw je een nieuw huis.
Â
Â
Veel spannender gaat het niet worden.
Wordt stof die denkt.
Wat betekend dat concreet, genetische modificatie, transhumanisme of bedoel je het psychologisch ?
Voor mij is het psychologisch van die betekenis, dat ik het zie als een identificatie met de alles omvattende feitelijke waarde, (die is er niet) van het stof dat wij zijn. En het werkt zo:  Eerst een betekenisloos stoffelijk beginpunt zoeken als waarnemer, (contemplatie) van waaruit je dan het relatieve karakter, van de toegekende waarden van anderen en jezelf herkend. Om dan vervolgens alles zonder oordeel of emoties opnieuw te plaatsen ter oriëntatie. Dit om feitelijk zo een evenwichts balans te kunnen vinden in mijzelf, waarbij ik daarna een te complexe heroriëntatie kan vermijden. Het wereldbeeld dat wij hebben, wordt nou eenmaal onvermijdelijk steeds gekleurd door gecompliceerde subjectieve waarde toekenningen en emoties. Allerlei frustraties, emoties, minder en meer waardigheidscomplexen, sturen daardoor veel beweegredenen aan. Mijn methode komt een beetje neer op opnieuw opstarten, om zo de vastgelopen realiteitsbeelden (wereldbeelden) in mijzelf, een logischer karakterverband te geven. Voor mij werkt het. :)
Mijn vraag was eigenlijk aan Ik Zelf gericht, en ik ben benieuwd of hij het ook zo bedoeld, hoogstwaarschijnlijk wel denk ik.
[quote]Wat betekend dat concreet, genetische modificatie, transhumanisme of bedoel je het psychologisch ?[/quote]
Â
Geen van deze drie. Â Misschien dat er een klein beetje psychologie bij komt, maar dat is het dan ook wel. Â Antares geeft ook al de richting aan. Â Hoewel ik natuurlijk nooit uit zijn naam kan spreken.
Â
Het zou zinnig zijn als ieder mens zichzelf eerst eens tot de grond afbreekt. Â Stel jezelf vragen. Â Wie ben jij? Â Zoek de waarnemer in je zelf. Â Als je dit proces goed voltooid zal je uiteindelijk uitkomen op Niets. Â Maar dat moet je niet vinden omdat anderen dat zeggen, je moet het daadwerkelijk vinden.
Â
En vanaf dat Niets kan je een nieuw ‘iemand’ opbouwen. Â Het vleugje psychologie heb je nodig om je conditioneringen te doorzien.
Â
Misschien heb je dit ook al gedaan of ben je er mee bezig.
Â
PS. Â Mijn nick refereert er ook aan. Â Zoek naar je ‘ik zelf’.
Verregaande zelfreflectie ? Ik vermoed dat een nieuwe ik uiteindelijk hetzelfde zal zijn als mijn huidige ik vanwege de menselijke natuur.
Misschien heeft dat alleen zin voor narcisten met weinig of geen zelfreflectie.
Of vind je iedereen een beetje te eigenwijs, zelfvoldaan ?
De uitkomsten zouden je wel eens kunnen vebazen. Â Maar het is zeker een verregaande vorm van zelfreflectie. Â Echter, ik denk dat narcisten hier helemaal niet aan beginnen. Â Die zijn zo ingenomen met zichzelf dat ze geen verandering willen. Â Dus ja, het zou zeker zin hebben voor narcisten. Â Maar in de praktijk zullen zij het zeker niet doen.
Â
Iedereen is eigenwijs en zelfvoldaan. Â Ik niet in de laatste plaats. Â Dat is een kenmerk van de mens in het algemeen. Â Bij jezelf zoeken naar je eigen zelfvoldaanheid is een mooi beginnetje. Â En een beetje eigenwijsheid kan dan weer helpend zijn.
Mee eens, IK ZELF.
Â
De meeste narcisten vindt je trouwens onder veel activisten. Die waarbij het zelfbeeld onvermurwbaar obsessief, automatisch, opportunistisch, de voorkeur geeft aan uitsluitend die informatie, die hun wereldbeelden en visies ondersteunt. Een typisch reactiekarakter van die combinatie in een persoon, (narcistische) op anders denkende reaguurders bijvoorbeeld, is de altijd gestelde meester leerling verhouding bijvoorbeeld. Jouw woorden en intensies, worden dan door hun zo verdraaid weergegeven, dat ze opgevat kunnen worden als gebrekkige, onervaren pogingen om hun standpunten te interpreteren. Je bent dan zogenaamd op de goede weg, hahaha. Lach me rot op zo’n moment. :)Â
Ik denk dat een boel mensen bang zijn voor dit onderzoek omdat mensen voelen alsof ze vernietigd worden als ze zich nergens meer mee kunnen identificeren. Ergens is dat raar want als je nergens meer mee hoeft te identificeren ben je namelijk volledig vrij. Hoe minder zelfidentificatie hoe meer ruimte, vrijheid en openheid. In die zin is vooral de afbraak nodig, maar als je eenmaal vrij bent waarom zou je dan weer een nieuwe identiteit gaan opbouwen?
Beste Ik zelf, je schrijft het volgende: Het zou zinnig zijn als ieder mens zichzelf eerst eens tot de grond afbreekt. Â Stel jezelf vragen. Â Wie ben jij? Â Zoek de waarnemer in je zelf. Â Als je dit proces goed voltooid zal je uiteindelijk uitkomen op Niets. Â Maar dat moet je niet vinden omdat anderen dat zeggen, je moet het daadwerkelijk vinden.
Â
En vanaf dat Niets kan je een nieuw ‘iemand’ opbouwen.  Het vleugje psychologie heb je nodig om je conditioneringen te doorzien. Zou je mij kunnen uitleggen hoe je dat voor elkaar zou kunnen krijgen ? Zoals je het nu weer geeft, poets je ALLE informatie (DNA) even weg en zou je dus met een schone lei kunnen beginnen en je gehele “ik zijn” opnieuw in kunnen stellen ? Dat is een brokje utopie mi. Maar misschien mis ik iets ? Mvg Paul.
@Douwe, reactie 11 augustus 11:59.
Â
Dit onderzoek werkt als een paardenmiddel tegen zelf onderschatting, overschatting, middels een bereikte toestand van de geest (contemplatie). Zoiets is tijdelijk, gelukkig blijft niemand in een toestand van dergelijke meditatieve staat, maar de inzichten blijven als je geluk hebt, hangen. De eigen identiteit blijft behouden, maar de lessen veranderen e.e.a. aan de instellingen, (uitgangspunten) die mensen hebben tenopzichte van toegekende waarden, of die nu van henzelf uitkomen, of van anderen.
@Paul, reactie 11 augustus 15:18.
Â
Uiteraard poets je geen DNA informatie weg middels zelfreflectie, (meditatie) mogelijk heb je dat gemist. ;)Â
@Antares
Â
Als een activist niet in staat is om zichzelf te veranderen, hoe kan hij dan verlangen dat de wereld verandert omdat hij dat wil?
Â
@paul-r
Â
Waar ik het over heb, heeft niets te maken met je DNA. Â Het heeft te maken met nadenken over wie je bent. Â In jouw geval “paul-r” Â dus. Â Omdat ik weet dat jij al veel over jezelf hebt nagedacht ben je al een stuk op weg.
Als je het goed doet, poets je slechts uit wat je niet bent, maar wel denkt te zijn. Â Controleer alles wat je denkt op waarheid. Â Zoek de neutrale waarnemer in jezelf. Â Reken er wel op dat die verdomde moeilijk te vinden is.
Zoek ook naar je conditioneringen. Â Doe je iets omdat je ooit zo geprogrammeerd bent? Â Uiteraard denk je zelf dat je iets doet omdat jij vindt dat het moet. Â Maar dat blijkt nogal eens niet waar te zijn…
Een te ingewikkeld proces om zo 1 2 3 even uit te leggen. Â Maar voor ieder mens aan te raden.
Â
Â
De gemiddeld (over) intellectuele, narcistische activist, heeft zichzelf uit zelfbescherming door autistisch, egocentrische eigenschappen, bewust geïsoleerd van reële informatiebronnen. De sociale interactie wordt daardoor steeds problematischer, de normaal inzichtelijken, delen de inzichten immers niet. Reële informatiebronnen met een negatief saldo qua mentaal effect, (een gewenst wereldbeeld) die afwijken van de voor hen gekozen realiteit, worden oppertunistisch genegeerd. De wens is in zo’n geval vader van de gedachte. Frustraties beïnvloeden prestaties bijna altijd op een negatieve manier. Narcisme is een uitweg daaruit, zelf reflectie wordt dan een barriëre. De rest is dan nog een gepromote, en verdedigde utopie. Â
Ikzelf, ik begrijp je wel, het was ook een beetje plagen mijnerzijds. Je hebt weldegelijk een punt, maar je gaf het even te simpel weer, naar mijn mening althans. De reis naar je “ik zijn”, is een bijzondere reis gedurende je leven. Het vergt ook een grote dosis mentale en geestelijke kracht om dat te bewerkstelligen, die je ondergaat met vallen en opstaan en doorgaans meer vallen dan dat je opstaat. Daarnaast heb je je omgeving ook niet direkt altijd mee en ben je al gauw een zonderling, omdat de omgeving je niet begrijpt, laat staan dat ze de noodzaak er van inzien. Doorgaans als ik alleen in het veld ben, ben ik een met de natuur en komt mijn bovenkamer tot rust. Dat zijn de momenten waar vele onderwerpen op hun plaats vallen. Mvg Paul.
Paul, dat van de natuur herken ik. Â Maar het gaat meer om het los laten van je overtuigingen. Â Er is niets meer wat op zijn plaats hoeft te vallen. Â Het leren doorzien dat overtuigingen inwisselbaar zijn en dat je je er niet mee hoeft te indentificeren. Â Anders gezegd: je HEBT een overtuiging, maar je BENT het niet. Â Mijn omgeving staat buiten dit proces omdat het zich binnen in mij afspeelt. Â Ik bedoel: ik ben geen zonderling of zo.
Â
Een overtuiging kies je dan in de wetenschap dat het geen waarheid is. Â Maar dat hoeft niet in te houden dat je al je inzichten en overtuigingen van de hand doet. Â Het is de doorleving van het weten dat je in onwaarheid leeft.
Overtuig je zelf eens van iets wat niet je overtuiging is. Â Dan zal je merken hoe vast je zit aan je overtuigingen.
Zelfs als je de ene overtuiging inruilt voor de andere, dan blijft de oude overtuiging nog lang in je aanwezig. Het gaat om de bewustwording daarvan, niet om de overtuigingen zelf.
Â
Ook heb jij als mens emoties. Â Niks geen probleem. Â Zolang je maar inziet dat een emoties een tijdelijke belevenis zijn. Â Met emoties is net als met je overtuigingen, het is de kunst om je eigen er niet langer mee te indentificeren. Â Maar sommige mensen denken toch echt dat ze een ‘emootje’ Â zijn.
Â
Dit (en nog veel meer) is een langdurig proces. Â Ik ben hier zo’n 25-30 jaar mee bezig. Â Je schrijft zelf ook al over een bijzondere reis gedurende je leven. Â Uiteindelijk kan je op Niets uitkomen. Â Als je dat meemaakt, dan kan je jezelf weer opnieuw opbouwen.
Â
Maar ten overvloede: het is dus niet zo dat je zomaar al je overtuigingen overboord gooit. Â Dat zou niet eens kunnen.
Ikzelf, in 1969 ben ik door een paar gebeurtenissen die samenvielen in een ochose verzeild geraakt, die zijn weerga niet kent, althans in mijn belevenis. Hierin heb ik ook de ongekende kracht van de Emotie meegemaakt. Vanuit dat diepte punt in mijn leven, heb ik ongeveer 1 jaar nodig gehad om me zelf weer te vinden. Gedurende dat jaar was ik apatisch voor alles en heb daar door dingen in dat jaar beleefd, die ik met mijn volle verstand nooit zou doen. Maar ondanks dat heb ik ook vele mooie dingen mogen ervaren. De bewustwording van die ervaring heeft jaren geduurd, plm 19 jaar. Nu, als ik terug kijk op die periode en kijk wie ik nu ben, kan ik alleen maar bevestigen dat ik me zelf hervonden heb, wie ik uiteindelijk ben. Dat begrip heb ik ook aanvaard. Met die wetenschap leef ik nu, zonder dat ik daar verder verandering in hoef aan te brengen. Maw ik hoef voor mij zelf niets los te laten enof te veranderen, ik ben wie ik ben. Dat houdt mi ook in, dat ik iets ben en niet niets. Want als ik in mijn vel knijp, zeg ik au omdat het zeer doet, dus existeer ik. Mvg Paul.
Ps: zo heeft elk individu zijn/haar eigen belevenis in dit gegeven. Maw, als we eens beter leerden, om elk individu in zijn/haar eigen waarde te laten, zag alles er al een stuk beter uit in de wereld. Daar zit de grote kracht in. P.