Vraag: wat als we een asteroïde uithollen en om zijn as laten draaien? Antwoord: dan ontstaat een soort holle aarde, waarin de bewoners in de binnenkant wonen. Wel moet er dan een lichtbron geregeld worden.
Als een asteroïde om zijn as draait, wordt de inhoud tegen de wand aangedrukt. Bij een kilometers grote asteroïde zoals in onderstaand filmpje, ontstaan er dan wolken en regen. In de nacht zal de lichtbron uitgeschakeld worden. Daardoor zal het midden afkoelen, waardoor het vooral ’s nachts zal regenen.
Hier een videoanimatie van een bezoek aan een dergelijke asteroïde, een soort mini-holle aarde. De spectaculairste beelden zijn aan te treffen vanaf 2:00.
Meer informatie:
Een holle aarde, is dat in theorie mogelijk?
Een ruimtekei als thuis
http://www.enterprisemission.com/Phobos2.html
De maan schijnt gedeeltelijk hol te zijn. Het is natuurlijk niet de bedoeling onze maan aan het draaien te krijgen, maar onder het oppervlak gebruik maken van snel roterende, opblaasbare verblijfs ruimten lijkt mij wel interessant.
Omdat het hete binnenste is afgekoeld en gekrompen is?
Bij het vormen van de maan en ook later door de kinetische energie van enorme inslagen, kwamen gloeiendhete gassen onder hoge drukken vrij. Bij het afkoelen stolden de metalen en gesteenten het eerst. De gasbellen in dit mengsel konden daarna niet allemaal meer ontsnappen, of de gassen condenseerden langzaam onder invloed van de dalende temperaturen. Wat achter bleef zijn enorme holten door de hele maanmassa heen. Jaren geleden tijdens een bezoek heeft men de maanlander op het oppervlak laten crashen. Tot ieders verbijstering bleef de inslag urenlang rondgalmen, en dat over en door de hele maanmassa gelijkelijk verdeeld. Diep onder het oppervlak zou men theoretisch althans, (dat moet eerst bewezen worden) nog steeds grote en onder druk staande ruimten kunnen aantreffen. Die hoef je dus niet uit te hollen. De ruimtes zijn er al, je bent er beschermd tegen straling, en de gassen kunnen mogelijk als brandstof, of anderszins als grondstof voor processsen gebruikt worden. We kunnen zelfs niet uitsluiten dat er gemengd met andere gassen, zuurstof in deze bellen wordt gevonden, wat alles stukken eenvoudiger zou maken. We hebben zeker geologen, aparatuur, mijnbouw ingenieurs, en natuurkundigen nodig op de maan. Wat ik interessant vind; is het volume dat een gasbel aan kan nemen bij een drukverhouding/zwaartekracht, de viscose van het stollende materiaal, de geringe zwaartekracht die er op de maan heerst, en de diepte van de gasbel. Mijnbouwoperaties op de maan kunnen veel eerder rendabel worden als we daar kostbare metalen zouden vinden, achtergelaten door de ontelbare inslagen die daar hebben plaatsgevonden in de loop der tijd.
Beter kun je delfstoffen zoals ijzer, aluminium, koolstofverbindingen en water uit een asteroïde minen en dan een o’neil cylinder bouwen met behulp van een 3D printer. Alles kan volledig automatisch zonder hulp van mensen. Mensen hoeven dan op Aarde alleen alles voor te programmeren en dan deze robots en apperatuur naar een asteroïde te sturen en dan gaat alles vanzelf. Zodra het project klaar is kunnen mensen meteen de cylinder gaan bewonen. Een asteroïde volledig uithollen lijkt me veel meer werk en minder rendabel. Volgens mij is de maan overigens niet hol van binnen die wordt net als de aarde alleen maar dichter hoe dieper je komt. Er zijn wel grotten ontdekt maar deze liggen alleen vlak onder het maanoppervlak.