Muskusossen zwierven in het Pleistoceen over een veel groter gebied rond dan nu.

Oost-Siberië tijdens IJstijd opmerkelijk warm

Oost-Siberië kent extreme temperatuurverschillen, met zomers tot dertig graden en winters tot onder de zestig graden onder nul. Het eerste slachtoffer van een ijstijd, zou je denken. Integendeel, blijkt nu uit onderzoek aan DNA.

Oost-Siberië tijdens ijstijd gastvrijste plek van Rusland
Op dit moment ligt de noordelijke koudepool – de plek waar winters het koudst zijn – in het Oost-Siberische Jakoetië met temperaturen tot onder de -60 graden. Opmerkelijk genoeg blijkt dit gebied (en de Pacifische westkust van Noord-Amerika)  tijdens de laatste ijstijd – of glaciaal, zoals dat officieel heet, we leven nu in een ijstijd omdat er op aarde ijskappen bestaan – aanmerkelijk bewoonbaarder te zijn geweest dan Europa en het oosten van Noord-Amerika. Zo blijkt uit analyse van ingevroren DNA van planten en dieren uit de permafrost.

Muskusossen zwierven in het Pleistoceen over een veel groter gebied rond dan nu.
Muskusossen zwierven in het Pleistoceen over een veel groter gebied rond dan nu.

Grote variatie in DNA wijst op onverstoord dier- en plantenleven
Ook gletsjerijs kan oeroud DNA bevatten maar er is domweg veel meer permafrost (de bodem die het hele jaar door bevroren blijft, in die gebieden waar de gemiddelde jaartemperatuur onder nul is) dan gletsjerijs, aldus onderzoeker Haile.

Zijn collega Eva Bellemain van de universiteit van Oslo presenteerde december 2011 op de International Barcode of Life Conference in Adelaide, South Australia, de eerste onderzoeksresultaten van het DNA in Siberische permafrost. 

Monsters uit hartje IJstijd verklaren hoe mens de Beringstraat overstak
De monsters zijn afkomstig uit 15.000 tot 25.000 jaar geleden bevroren sediment uit zuidelijk Chukotla, de meest oostelijk gelegen, uiterste punt van de  Siberische landmassa. Dit is een zeer interessant tijdvak, want 20.000 jaar geleden kelderden de temperaturen tot ongekende diepte en rukten de ijsmassa’s op tot diep in Europa en de Verenigde Staten. Uit het grote aantal soorten konden de genetici opmaken  dat de biodiversiteit hartje IJstijd groot was in dit gebied. Opmerkelijk genoeg  bleven grote delen van Siberië, Canada en Alaska dus ijsvrij terwijl zuidelijker gebieden wel met ijs werden bedekt. Oost-Siberië vormde hierdoor een gastvrije woonplaats voor talloze plant- en diersoorten, waaronder de mens, die in deze periode de Beringstraat overstak.

Ecosysteem overleeft enorme temperatuurschommeling
Een andere opmerkelijke ontdekking, deze keer gedaan in het noordelijkste puntje van Siberië, het Taymyr-schiereiland: het ecosysteem bleef  qua soortensamenstelling intact, hoewel de gemiddelde temperaturen tussen 46 000 en 12 000 jaar geleden in een bereik van  twintig graden op en neergingen – als die temperatuurwaarneming tenminste klopt.[3] De gevolgen van klimaatverandering op zich lijken dus mee te vallen – dat wil zeggen, zolang er geen zichzelf versterkende feedback loop ontstaat.

Bronnen:
1. Siberia was a wildlife refuge in the last ice age – New Scientist (2012)
2. Quaternary Science Reviews, DOI: 10.1016/j.quascirev.2011.07.020.
3. Molecular Ecology, DOI: 10.1111/j.1365-294x.2011.05287.x

7 gedachten over “Oost-Siberië tijdens IJstijd opmerkelijk warm”

  1. Ik denk dus ook dat in tegenstelling wat de wetenschap zegt over dat bij een nieuwe ijstijd de helft van de vruchtbare landbouwgrond verdwijnt. Er juist ook weer net zoveel gebieden geschikt worden voor productieve landbouw.

  2. Tijdens de laatste ijstijd waren er inderdaad verschillende opmerkelijke zaken aan de hand
    – Oost-Siberië en Canada hadden een warmer klimaat dan nu
    – De Noordelijke IJszee was in de omgeving warmer dan nu
    – West-Antartica was tenminste deels ijsvrij

    Allemaal zaken die je niet zou verwachten bij een wereldwijde afkoeling zoals een bij een ijstijd wordt verwacht.

    De zeer omstreden hypothese van ”aardkorstverschuiving” van Charles Hapgood biedt wel een verklaring voor deze zaken. Hapgood stelt dat naast de platentektoniek er een ander verschijnsel kan voordoen waardoor de aardkorst als geheel over de aardmantel verschuift. De oorzaak hiervan zouden de enorme ijsmassa’s zijn die door invloed van de aardrotatie de gehele aardkorst in relatief korte tijd duizenden kilometers over de aardmantel laat verschuiven. Hapgood plaatst de Noordpool ten tijde van de laatste ijstijd in de Hudsonbaai en de Zuidpool in het uiterste oosten van Antarctica. Hoewel zeer omstreden verklaart dit de opmerkelijke ijsafzettingen tijdens de laatste ijstijd

Laat een reactie achter