Zoekresultaten voor: ufo

Een quasar. Het zwarte gat in het centrum zuigt een enorme draaikolk gas aan.

‘Kosmische oceaan ontdekt’

Laat een reactie achter / Ideeën en techniek, Universum, Wetenschap / Door / 23 juli 2011

Rond een verre quasar, de actieve kern van een jong melkwegstelsel, is een enorme hoeveelheid water ontdekt van honderdduizend zonsmassa’s. Deze hoeveelheid water stelt alle oceanen op aarde totaal in de schaduw. Zou zich hier leven hebben kunnen ontwikkelen? En zou er galactische panspermie zijn geweest?

Quasars: onvoorstelbare energiebronnen

Een quasar. Het zwarte gat in het centrum zuigt een enorme draaikolk gas aan.
Een quasar. Het zwarte gat in het centrum zuigt een enorme draaikolk gas aan.

Op het moment dat het licht de quasar verliet, twaalf miljard jaar geleden, was het heelal ongeveer anderhalf miljard jaar oud. Astronomen troffen zelden zo’n waterrijke omgeving rond een quasar aan. Een zoveelste demonstratie van de alomtegenwoordigheid van water in het universum, aldus astrofysicus Matt Bradford, als onderzoeksleider betrokken bij het onderzoek.

Een quasar is in feite een enorm groot zwart gat in het centrum van een sterrenstelsel, dat volop materie opslokt. Deze materie valt in het zwarte gat, wordt daardoor extreem heet en zendt heel veel energie uit. Ook het zwarte gat in het midden van ons eigen sterrenstelsel was vermoedelijk miljarden jaren geleden een quasar. Deze quasar, met de poëtische naam APM 08279+5255 huisvest een zwart gat van twintig miljard zonsmassa’s. De quasar produceerde in zijn  eentje meer energie dan tienduizend grote stelsels ter grootte van onze eigen Melkweg anno nu doen.

Kosmische oceaan van water rond de quasar
Water komt veel voor in het universum, zij het niet zoveel als in deze quasar. Onze Melkweg bevat bijvoorbeeld een vierduizendste van de hoeveelheid water die in deze quasar is aangetroffen. Overigens is de waterdampwolk extreem ijl naar aardse maatstaven. Een kubieke kilometer van deze waterdampnevel zou ongeveer drie gram water bevatten. Het gas is ook koud – 53 graden onder nul. Dit is vijf maal heter en tien tot honderd keer dichter dan gebruikelijk in een melkwegstelsel van nu. In deze vorm zou geen enkel aards organisme het er lang uithouden.

Deze waterdamp is maar een van vele gassen die de quasar omringen en tonen aan dat de quasar het gas in r̦ntgenstraling en warmtestraling verhit. Door de interactie van de quasar en de gaswolk ontdekten de astronomen dat de omringende gaswolk enorm is. De quasar kan nog wel zes keer zo zwaar kan zijn geworden als op het moment dat het licht de quasar verliet. Of dat ook gebeurt is de vraag. Veel van het gas zal vermoedelijk condenseren in sterren of Рen nu wordt het heel interessant Рplaneten. Kosmische waterdruppels dus, zo groot als de aarde.

Op waterrijke planeten die zich miljarden jaren geleden vormden, kan zich al vlak na het ontstaan van het heelal, vanaf 12 miljard jaar geleden, het eerste leven hebben gevormd.
Op waterrijke planeten die zich miljarden jaren geleden vormden, kan zich al vlak na het ontstaan van het heelal, vanaf 12 miljard jaar geleden, het eerste leven hebben gevormd.

Was deze kosmische oceaan de kraamkamer van het leven?
Water bestaat uit de atoomsoorten (elementen) waterstof en zuurstof. Vlak na de Big Bang bestond er alleen waterstof en helium. Die zuurstof in het water moet dus geproduceerd zijn door de allereerste exploderende sterren. Deze sterren vormen vlak voor de supernova behalve zuurstof, ook andere elementen die het leven nodig heeft, zoals de zeer belangrijke koolstof en stikstof.

Het moet daar een enorme heksenketel geweest zijn, waarin zich allerlei chemische verbindingen zoals aminozuren en nucleïnezuren, de bouwstenen van het leven, vormden. De quasar gaf een enorme hoeveelheid energie. Voldoende voor ingewikkelde chemische reacties. Uit de veel ijlere wolken in de Melkweg vormen zich al sterren, laat staan in een zeer dichte wolk als deze. Het is haast onvermijdelijk dat zich in een dergelijke enorme omgeving leven heeft gevormd.

Galactische panspermie: aards leven als laatkomer
Als we aannemen dat ook de Melkweg in haar jeugd zo waterrijk was, moet het eerste leven zich vele miljarden jaren eerder hebben gevormd. Zou het leven op aarde zijn ingezaaid vanuit het centrum van de Melkweg, via ijssplinters die miljarden jaren lang door de Melkweg reisden? of misschien van het ene melkwegstelsel naar dat van ons? En zouden er buitenaardse beschavingen bestaan, ontstaan in dit verre verleden, die nu miljarden jaren oud zijn?

Twaalf miljard jaar is heel lang. Het leven ontstond extreem snel op aarde. We zijn per slot van rekening kosmische laatkomers. En de primitiefste soorten bacteriën en archeeën zijn vaak zeer resistent tegen kosmische straling. Een fascinerende gedachte.

Bronnen
1. Astronomers Discover Largest and Most Distant Reservoir of Water Yet, ScienceDaily.com (2011)
2. DISCOVERY OF WATER VAPOR IN THE HIGH-REDSHIFT QUASAR APM 08279+5255 AT Z=3.91, preprint op ArXiv (2011)

Ribosomen vertalen RNA in eiwit. Zelf bestaan ze bijna helemaal uit RNA. Waarschijnlijk zijn ribosomen overblijfselen uit de geheimzinnige RNA wereld.

‘Leven begon in RNA reactor’

Laat een reactie achter / Wetenschap / Door / 16 juli 2011

RNA is de voorloper van DNA, daar zijn de meeste biologen het wel over eens. Maar waar komt RNA nu vandaan? Misschien uit een natuurlijke RNA reactor die werd aangedreven door een temperatuursverschil, denken enkele onderzoekers. Ze bereikten opvallende resultaten.

Leven begon met RNA

Ribosomen vertalen RNA in eiwit. Zelf bestaan ze bijna helemaal uit RNA. Waarschijnlijk zijn ribosomen overblijfselen uit de geheimzinnige RNA wereld.
Ribosomen vertalen RNA in eiwit. Zelf bestaan ze bijna helemaal uit RNA. Het zijn dus ribozymen: RNA-enzymen. Waarschijnlijk zijn ribosomen overblijfselen uit de geheimzinnige RNA wereld.

DNA op zichzelf kan vrijwel niets. Alleen omdat er eiwitten bestaan die DNA kunnen vertalen in RNA (DNA transcriptases), functioneert DNA. DNA is niets anders dan een opslagmolecuul, waarvan stukken in RNA moeten worden overgeschreven voor er wat dan ook kan gebeuren. Het leven kan dus niet begonnen zijn met DNA.
RNA, net als DNA een keten van chemische letters (nucleotiden)  kan echter meer.

Zo zijn er ribozymen, stukken RNA die werken als enzym. Het bekendste voorbeeld: ribosomen, die een stuk boodschapper-RNA vertalen in een eiwit. Tegelijkertijd kan RNA ook informatie dragen. Kortom: RNA heeft zeer goede papieren om het vooroudermolecuul te zijn (al is het veel minder stabiel dan DNA).

Maar waar komt RNA zelf vandaan? Enkele onderzoekers denken nu dat het antwoord hierop een RNA-reactor is. De bouwstenen van RNA hopen zich op in een kleine porie, aangedreven door een temperatuursverschil. RNA ketens kunnen bindingen vormen en hybridiseren, waardoor een zwakke vorm van informatieoverdracht kan plaatsvinden van het ene RNA molecuul naar het andere: RNA kan zichzelf dus enigszins kopiëren en de informatie in het RNA kan langer overleven dan het molecuul zelf intact blijft.

De RNA reactor diep op de zeebodem

The onderzoekers, Benedikt Obermayer, Hubert Krammer, Dieter Braun, en Ulrich Gerland van de Ludwig Maximilian Universität van München, hebben een model van een prebiotische RNA reactor ontwikkeld [1].Essentieel hierin zijn RNA replicators: stukken RNA die informatie van zichzelf naar een ander RNA molecuul kunnen overbrengen zodat de informatie zelfs overleeft als de oorspronkelijke moleculen uit elkaar zijn gevallen. Hier hebben de onderzoekers onderzocht hoe RNA replicators uit eenvoudige RNA reactors van miljarden jaren oud zijn ontstaan.

Hun simulatie laat zien dat een combinatie van eenvoudige fysische en chemische mechanismes het veel gemakkelijker kan maken dat een prebiotisch evolutionair systeem kan ontstaan, ongeveer zoals het RNA-wereld scenario zegt, aldus onderzoeker Gerland.

De wetenschappers gingen bij hun berekeningen uit van een onderzeese vulkanische bron waarin zich een RNA reactor vormde. Deze reactor bleek in staat tussen moleculen informatie uit te wisselen. De omgeving die ze zich hadden voorgesteld zijn poreuze rotsen op de zeebodem waar sterke temperatuursverschillen (het vulkanisme was vier miljard jaar geleden veel heftiger dan nu) thermische bronnen convectiestromen opwekten. Deze stromen transporteerden moleculen in de nauwe poriën. Door temperatuurvariaties hopen de RNA-bouwstenen zich op in een klein gebiedje en vormen door toeval verbindingen met elkaar. Door vouwen en hybridisatie vormen de polynucleotiden langere ketens, uiteindelijk lang genoeg om zich als volwaardig RNA te gedragen.

RNA valt vooral daar uit elkaar waar de bouwstenen niet gepaard zijn. Door dit effect ontstaat er een selectiedruk voor baseparen en neemt de complexiteit en levensduur van RNA moleculen toe. Een structuur die op die manier zou kunnen ontstaan is een ribozym-een RNA enzym dat dus echt biochemische bewerkingen uit kan voeren.

De computersimulaties lieten zien dat  de RNA reactor een zwakke vorm van kopiëren mogelijk maakt. De RNA moleculen trokken nucleotiden aan waardoor er een tweede streng ontstond (hybridisatie) en kopieerden zichzelf op die manier. Bewijs van informatieoverdracht dook op toen sommige RNA volgordes veel langer dan verwacht bleven bestaan. Klaarblijkelijk slaagden ze er in hun informatie aan andere moleculen over te dragen voor ze uit elkaar vielen. Ook zijn RNA moleculen die gebonden zijn aan een ander stuk RNA veel stabieler. Omdat stabiele stukken RNA zich het meeste kopieerden, ontstond zo informatieoverdracht. Zodra zich echte ribozymen hebben gevormd uit een RNA reactor, dan kunnen ze een efficiënt zelfreplicerend systeem vormen in de vorm van een RNA replicator. De onderzoekers hopen dit in de toekomst in een experiment met echt RNA aan te kunnen tonen. Ze zijn al voorbereidingen hiervoor aan het treffen, aldus Gerland.

Bronnen
1. Benedikt Obermayer, et al. “Emergence of Information Transmission in a Prebiotic RNA Reactor.” Physical Review Letters 107, 018101 (2011)

Het prototype van de Daedalus.

Vliegtuig zonder vleugels

6 reacties / Ideeën en techniek, Wetenschap / Door / 29 juni 2011

Hoe hadden vliegtuigen er uit gezien als er er nooit vogels waren geweest die mensen als de gebroeders Wright hadden geïnspireerd? Het Oostenrijkse bedrijf Austrian Innovative Aeronautical Technology (IAT21) heeft een nieuw type vliegtuig onthuld dat vliegt zonder vleugels of rotors op de luchtshow van Parijs.

Het prototype van de Daedalus.
Het prototype van de Daedalus.

Het nieuwe vliegtuig is D-dalus genaamd (vermoedelijk genoemd naar de legendarische Daedalus, die zijn zoon Icarus verloor toen deze met de door Daedalus gemaakte wassen vleugels te dicht bij de zon in de buurt kwam) Het vliegtuig vloog niet daadwerkelijk op de show. Volgens de presentatoren  is het vliegtuig zowel in staat op dezelfe plaats te blijven zweven als vooruit te vliegen met de snelheid van een straalvliegtuig, dit alles met erg weinig geluid.

De natuurkunde erachter is niet erg opzienbarend en al eerder gebruikt. Snel roterende schijven, omringd door propellorbladen waarvan de stand tijdens de vlucht kan worden veranderd. De schijven draaien door middel van vier standaard vliegtuigmotoren. Geavanceerde computerbesturing stelt het toestel in staat om zeer precies te vliegen, zoals vlak naast een muur blijven zweven, door gebouwen heenvliegen en zelfs bij zware wind boven een schip blijven zweven. Hiermee heeft het vlieggedrag van het tuig veel weg van het gedrag van UFO’s. Op dit moment is alleen een onbemand prototype gebouwd.

Een vliegtuig zonder vleugels kan alleen in de lucht blijven door zich af te zetten tegen de lucht. Het brandstofverbruik van dit vliegtuig zal dus vermoedelijk vergelijkbaar zijn met dat van een helikopter van vergelijkbare grootte, met 15 liter per 100 km ongeveer vijf keer zoveel per passagier als een groot passagiersvliegtuig.

Bron: Physorg.com

Internet blijkt beter de toekomst te kunnen voorspellen dan deskundigen.

Toekomst voorspellen met internet

2 reacties / Ideeën en techniek, Mensheid, Wereld / Door / 22 mei 2011

Mainstream media deskundigen blijken het er nogal beroerd van af te brengen als het op toekomstige ontwikkelingen gaat. Zo zagen ze de opkomst van Gorbatsjov als hervormer niet aankomen. Over de kredietcrisis zaten ze er ook faliekant naast (hoewel economen van de Oostenrijkse School die al zagen aankomen). Wat wel werkt? Internet, zo blijkt keer op keer uit onderzoek.

Gedurende ongeveer twintig jaar, vanaf de jaren tachtig, bestudeerde politicoloog Philip Tetlock voorspellingen van mensen die op hun vakgebied als experts werden beschouwd(1). De 280 specialisten deden in hun werk als regeringsadviseur of op TV uitgenodigde deskundige voorspellingen over zaken als de opkomst van China of de veiligheidssituatie in het Midden Oosten. Na vele jaren controleerde hij hun voorspellingen. De resultaten waren bedroevend: volgens een commentator zouden apen die met een dartpijltje gooien zelfs nog betere voorspellingen formuleren.

Internet blijkt beter de toekomst te kunnen voorspellen dan deskundigen.
Internet blijkt beter de toekomst te kunnen voorspellen dan deskundigen.

Met text mining, een krachtige nieuwe methode om trends te analyseren en zo voorspellingen te doen, worden aanmerkelijk betere resultaten geboekt. Text mining analyseert de sentimenten die worden uitgedrukt in blog posts,  tweets en Facebook updates. Op deze manier kan je tot dusver onovertroffen inzichten krijgen in de heersende sentimenten in de wereld en het gebruiken om te voorspellen wat ons te wachten staat.

Onderzoekers hebben al een methode om Amerikaanse nervositeitsniveaus te indexeren ontwikkeld (2) om zo voorspellingen over de aandelenkoersen te verbeteren. Beleggers worden namelijk geleid door hebzucht en angst; hoe groter de angst, hoe lager de aandelenkoersen. Anderen hebben zoekopdrachten op Google gebruikt als middel om te voorspellen. Veel zoekacties op bepaalde termen die met het zoeken naar werk te maken hebben, laten zien dat de werkloosheid stijgt. Dit is nog maar het begin. Verschillende bedrijven slaan complete delen van het internet op om krachtiger voorspellingen te kunnen doen. Het bedrijf WiseWindow in het Californische Irvine bestudeert meningen  die door 77 miljoen Facebook-gebruikers en andere sociale media websites worden geventileerd. De firma doet aan datamining om zo consumentensentimenten en opkomende trends in de gaten te houden. Deze zijn uiteraard erg belangrijk voor multinationals die zo concurrenten te vlug af zijn.

Sommigen denken zelfs dat je door sociale media-websites in de gaten te houden, recessies zo snel aan zou kunnen zien komen. Voorlopige resultaten onderschrijven deze trend. Deze mensen vergeten echter dat de oorzaak van de financiële  crisis in 2009/2010 weinig te maken heeft met consumentensentiment, maar alles met het veel te veel geld in de economie pompen, financieel wanbeheer en regelrechte boekhoudfraude en stropdoorschuiving bij banken. Mensen een euforisch gevoel aanpraten terwijl het economische fundament op instorten staat, is ethisch verwerpelijk en bovendien nogal dom, tenzij je jezelf hiermee schaamteloos wilt verrijken op kosten van anderen. De klap komt dan nog veel harder aan.

Dus wen er al vast maar aan. Je hartekreten op Facebook, Hyves of Twitter dienen allemaal om de winsten van grote multinationals op te krikken. Geen wonder bijvoorbeeld dat de louche zakenbank Goldman Sachs begin 2011 een stevig aandeel in Facebook verworven heeft.

Bronnen
1. Tetlock, P.E.,Expert political judgment: how good is it? How can we know?
2. Johan Bollen, Huina Mao en Alberto Pepe, Determining the public mood state by analysis of microblogging posts

Wat als ET besluit dat hij ons knusse, gerieflijke planeetje wil overnemen?

Radiostilte wegens roofzuchtige aliens?

5 reacties / Filosofie, Universum, Wetenschap / Door / 8 april 2011

Stel, je wordt op een dag wakker. Je ziet een enorme vloot UFO’s boven je zweven. Plotseling zie je de huizen in je straat in brand vliegen. In paniek ren je je straat uit. Dan een witte flits… Al sinds Enrico Fermi zijn beroemde paradox verwoordde: als er intelligente buitenaardse wezens zijn, waarom zijn ze dan niet hier, worden er verklaringen bedacht. Eén ervan werd zelfs verfilmd in de film Independence Day. Zouden aliens zich schuil houden omdat het heelal vergeven is van buitenaardse piraten? Kwantuminformaticus Adrian Kent denkt van wel.

Wat als ET besluit dat hij ons knusse, gerieflijke planeetje wil overnemen?
Wat als ET besluit ons knusse, gerieflijke planeetje over te nemen?

Oorlogszuchtige samenlevingen eerder regel dan uitzondering.
Als menselijke soort hebben we de nodige ervaring  met vreedzame samenlevingen, die op een dag werden geconfronteerd met oorlogszuchtige nieuwkomers. Hierbij gaat het westen bepaald niet vrijuit. Denk aan hoe het af is gelopen met de inheemse Amerikanen, de Tasmaniërs en de Hawaiianen. Als we op een grotere schaal denken kan ditzelfde fenomeen zich ook op kosmische schaal voordoen. Stel, er zijn maar weinig plaatsen waar intelligent leven zich kan ontwikkelen en handhaven. Op zich is dit niet ondenkbaar. Stel, de aarde is één van die gewilde zeldzame stukken kosmische real estate. Eén van de weinige werelden in het heelal, waar je zonder een ademmasker en een drukpak van wuivende palmen op een warm strand kan genieten, zonder dat je maandenlang door moet brengen in een nucleaire detox-kliniek.

Volgens Adrian Kent zijn er veel buitenaardse beschavingen, hebben ze ook veelvuldig contact met elkaar, maar had dat vernietigende gevolgen. De kans is immers veel groter dat een agressieve, Klingon-achtige soort zich snel uitbreidt dan dat een vreedzame, contemplatieve soort dat doet. De stichters van grote wereldrijken, zoals de Perzen, islamieten, Mongolen en Engelsen waren militaristische culturen. Dat is ook de reden dat Engels en Spaans wereldtalen zijn en niet bijvoorbeeld het Tagalog of Etruskisch. Met vreedzame culturen liep het aanmerkelijk akeliger af.

Survival of the most silent
Gezien de enige afstanden in het heelal zou een koloniserende soort alleen afgaan op bestemmingen die de lange reis waard zijn. De beste indicatie daarvoor is uiteraard de aanwezigheid van een intelligente soort. Luidruchtige beschavingen zijn volgens hem als eerste aan de beurt om door interstellaire veroveraars bezocht te worden. Op die manier zouden alleen buitenaardse beschavingen die een radiostilte in acht nemen, het overleefd hebben. Een soort evolutie dus op galactische schaal.  Het is dus verstandiger niet al te veel ruchtbaarheid te geven aan het bestaan van ons knusse, paradijselijke planeetje.

Heeft Kent gelijk?
Het maken van een reis naar een andere ster is uiterst moeilijk. Stel je voor een reis naar Jupiter, maal honderdduizend of meer. Zelfs het licht doet er al vier jaar over om naar Alfa Centauri te reizen, een technisch haalbaar ruimteschip vierhonderd tot vierduizend jaar. Oorlog voeren is wegens de extreem lange verbindingslijnen eveneens uiterst lastig. Heb je als interstellaire beschaving de hulpbronnen voor reizen naar een andere ster, dan is het veel interessanter die voor de ontwikkeling van een een onbewoond sterrenstelsel te benutten. Andere beschavingen bieden daarentegen nieuwe technieken, filosofieën en heel veel fascinerende gegevens. Het uitwisselen van ideeën en informatie levert veel meer op dan een oorlog (die op deze enorme afstanden uiterst onpraktisch is). Zeg nou zelf, als jij zelf slim genoeg bent om tussen de sterren te kunnen reizen, zou jij de schitterende tempels op het Indonesische eiland Bali tegen de vlakte willen gooien om daar Hollandse snackbars of Belgische frietkotten te bouwen?

Bronnen
ArXiv Blog
ArXiv

De volgende stap na Facebook / Twitter etc.

8 reacties / Ideeën en techniek / Door / 21 februari 2011

Na het zien van ‘The Social Network’ reist bij velen de vraag: geniaal idee, maar waarom heb ik dat destijds niet bedacht? Visionair als ik ben probeer ik na het stellen van die vraag, een vervolgvraag te stellen: na hypes als Facebook en Twitter, maar ook andere sites waar Jan met de pet voor reporter kan spelen (content kan genereren) zoals op NUfoto.nl… What’s next? Onderstaand artikel geeft een mogelijk antwoord op deze vraag. Ongetwijfeld niet realiseerbaar, dus graag zie feedback in de vorm van beren op de weg. Nog liever heb ik echter feedback in de vorm van het voorkomen van deze beren of juist de kleine zijweggetjes (iets aanpassen van het idee).

Een ongeluk trekt veel bijkijks

Het geniale aan Twitter is mijns inziens dat het juist een stapje terug doet: door een limiet op het aantal letters te zetten wordt het primitief, maar juist dat is de kracht in deze. Less is more! Hierdoor heeft Twitter tot dusdanige grote kunnen groeien, dat ik voor de meest betrouwbare informatie betreffende bijvoorbeeld grote storingen op het spoor (of weeralarmen) op Twitter kijk. Op deze manier kan ik zien hoe het er elders in het land aan toe gaat op DIT moment. Live.
In zekere zin geldt hetzelfde voor sites als NUfoto.nl. Mensen met een camera kunnen foto’s van evenementen of gebeurtenissen uploaden, waarna deze er dezelfde dag nog op staan. Niet heel erg live, maar zeker wel populair.
Uit vorige twee voorbeelden is niet zo moeilijk een volgende stap te voorspellen: live video. Anno 2011 loopt iedereen met een camera van sublieme kwaliteit (voor 1996-maatstaven) die nota bene ook nog eens direct met internet in verbinding staat. Hoe moeilijk kan het zijn om een app te schrijven zodanig dat als je je telefoon pakt, het binnen 2 seconde is opgestart, je camera actief heeft, is ingelogd op een internetaccount en klaar is om beelden te streamen?

Laatst had ik het hier met een vriend over. Hij gaf al meteen aan dat dit met oog op privacy waarschijnlijk onmogelijk zal zijn. Fair enough, maar ik denk dat dat wel los zal lopen. Mensen zijn meer en meer gewend aan minder privacy omwille van hun veiligheid. Ik denk dat we ten opzichte van 20 jaar geleden een stuk minder privacy hebben, en ik voorspel dat dit over 20 jaar nog een stuk minder zal zijn. George Orwell is wat overdreven, maar wel enigszins in die richting.
In Nederland is het – voor zover ik weet – zo dat je op straat ongestrafd foto’s van andere mensen mag maken zolang het niet voor commerciele doeleinden is. Of dit met film ook zo geregeld is weet ik niet, maar ik kan me zo voorstellen dat iets gelijks geldt.

Mensen willen graag op de hoogte zijn van het nieuws, wat tegenwoordig steeds sneller en informatiever kan. Na user generated content in de vorm van korte tekstberichten en foto’s, is film de volgende stap. Stel er gebeurt op een kruispunt in de buurt een groot ongeluk. Je hoort dit op de radio, ziet een traumahelicopter vliegen of leest het op twitter/facebook. Dan zou je het liefst toch zo spoedig mogelijk inloggen op een site waar je streaming  -Live!- de beelden geschoten door toevallige passanten kan bekijken? Mensen doen dit nu al met foto’s, want wij zijn nou eenmaal ramptoeristen. Zeg nou zelf: was jij niet ook nieuwsgierig naar hoe erg die branden in Moerdijk nou daadwerkelijk waren? Dat had je graag met ‘eigen ogen’ live gezien, toch?

De multiculturele samenleving komt neer op naast elkaar heen leven.

Multiculturaliteit: ruimdenkendheid of oppervlakkigheid?

9 reacties / Maatschappij, Nederland / Door / 15 februari 2011

Ze kunnen het wel als ze maar willen. Af en toe is zelfs de onder intellectuelen beruchte TV-zender SBS6 filosofisch baanbrekend bezig. Het TV-programma Groeten uit de Rimboe, alhoewel voor een groot deel doorgestoken kaart, toont de vaak vermakelijke belevenissen van Nederlanders die worden geconfronteerd met leefgewoontes die radicaal afwijken van wat ze gewend zijn. Uit de klei getrokken Hollanders, gewoonlijk niet verder van huis dan de vakantiekampen aan de Turkse rivièra, worden gedwongen na te denken over dingen die ze in Nederland vanzelfsprekend lijken. Wat zouden de gevolgen zijn als niet alleen enkele families, maar alle Nederlanders een dergelijk avontuur zouden meemaken? Of… maken we dat al mee?

Comfort zone
Mensen kennen een comfort zone, een verzameling gedragingen die bij een leefwereld hoort waar ze liever niet tijd buiten doorbrengen. Buiten de comfort zone voelen mensen zich onveilig. De zone hangt nauw samen met persoonlijkheid, intelligentie en opleiding en verschilt per persoon in grootte en vorm, met zware autisten aan de ene kant en flamboyante exhibitionisten aan de andere kant. Uiteindelijk komt er voor iedereen een punt waarop de bestaande normen en waarden zo onder druk komen te staan dat sprake is van een cultuurschok.

Cultuurschok
Volgens Paul Pedersen (1995)  zijn er vier stadia in de cultuurschok (1). In het eerste ‘honeymoon phase‘ stadium (die ongeveer drie maanden duurt) lijkt de vreemde cultuur sprookjesachtig, opwindend en dus aantrekkelijk. Vandaar de populariteit van korte vakanties.

De multiculturele samenleving komt neer op naast elkaar heen leven.
De multiculturele samenleving komt neer op naast elkaar heen leven.

De tweede fase is de negotiation phase waarin de realiteit van de andere cultuur doordringt, vaak gekenmerkt door gevoelens van angst en eenzaamheid. Een cultuur kent een code van ongeschreven regels, denk aan gebaren en andere lichaamstaal, statusindicatoren en wereldbeschouwing. In de derde fase, adjustment phase, probeert de cultuurmigrant zich aan te passen, waar in de vierde fase, mastery phase, de culturele migrant een evenwicht heeft gevonden tussen zijn oorspronkelijke cultuur en die van de gastcultuur. Bij terugkeer in de cultuur van herkomst treedt er soms een nieuwe cultuurschok op, de vijfde fase.

De gevolgen van een cultuurschok zijn een afwisseling van euforische en depressieve momenten. Sommige mensen gaan er aan onderdoor, onder Oost-Indië gangers bekend als tropenkolder, anderen bereiken een nieuw bewustzijnsniveau waarin de andere leefwereld wordt geïntegreerd in de bestaande leefwereld, m.a.w. een grotere comfort zone. Liefhebbers van de multiculturele doctrine denken daarom dat het blootstellen van de Nederlanders aan een permanente cultuurschok zal leiden tot een wereld vol ruimdenkende, cultuurrelativerende D’66 stemmende lieden met een enorm grote comfort zone. Maar klopt deze theorie wel?

Leidt de multiculturele samenleving tot een grotere comfort zone?
De comfort zone is nauw verbonden met iemands identiteit: de evenwichtstoestand waarin een persoon zich bevindt. De grootte van de comfort zone hangt, blijkt uit onderzoek onder Vietnamese immigranten in Australië, (2) , nauw samen met de mate van openheid (doorgaans: intelligentie) en flexibiliteit. Dit kan overigens ook te maken hebben met de voor extraverten veel geschikter open Australische samenleving. In het Big Five persoonlijkheidsmodel staan de laatste twee eigenschappen bekend als openheid en extraversie. Iemands persoonlijkheid verandert niet snel. Met andere woorden: een introvert, gesloten persoon zal niet snel een grote comfort zone ontwikkelen. Overigens is de grote comfort zone van een extravert persoon schijn. Hij is weliswaar groot in bereik, maar niet erg diep. De reden dat extraverten snel in paniek raken als er meer diepgang is vereist. Wat oprekken van de comfortzone lijkt, is meestal een grotere oppervlakkigheid.

Het is dus de vraag of de multiculturele samenleving inderdaad leidt tot een groter denkraam bij de meeste mensen. Als die theorie zou kloppen, zouden zogeheten progressieve partijen het veel beter in de peilingen en verkiezingen moeten doen dan dertig jaar geleden, toen er nog nauwelijks niet-westerse immigranten in Nederland woonden. Ook zouden de wereldgerechten niet aan te slepen moeten zijn. In werkelijkheid wordt tegenwoordig de eigen cultuur tot blonde boerenmeiden aan toe verheerlijkt in commercials en is het grote electorale nieuws juist de opkomst van anti-multiculturele partijen als die van Fortuyn en Wilders. Veel van de politici en stemmers op dergelijke partijen (Wilders zelf bijvoorbeeld) hebben in een andere cultuur gewoond of hebben de cultuur in hun woonomgeving zien veranderen. Anderen zien de samenleving als geheel veranderen op een manier die ze niet aanstaat. Het antwoord lijkt dus te zijn: een bepaald menstype voelt zich lekker in een multiculturele samenleving. Het is niet zo dat een multiculturele samenleving de multiculturele mens creëert.

Hoe het dan wel moet? Mogelijk wijst India de weg. Juist de introverten bieden in India namelijk een bindend element…

Bronnen
1. Pedersen, C. (1995), The five stages of culture shock: critical incidents around the world
2. Mak, A. en Tran, C. (2001), Big five personality and cultural relocation factors in Vietnamese Australian students’ intercultural social self-efficacy

De Casimirkracht kan in bepaalde gevallen dingen laten zweven, althans op kwantumschaal.

`Antizwaartekracht bestaat’

5 reacties / Wetenschap / Door / 13 februari 2011

Twee fysici hebben een manier bedacht waarop voorwerpen kunnen zweven, ook al is er een zwaartekrachtsveld. Weliswaar op nanoschaal maar toch. Hiervoor maken ze gebruik van zeer kleine metalen staafjes. Is antizwaartekracht dan toch mogelijk?

Casimireffect
Het vacuüm is niet leeg, maar gevuld met een zee van zeer kortlevende deeltjesparen. Kortgeleden berekenden onderzoekers dat deze spookdeeltjes een vorm van wrijving uitoefenen.
Deze virtuele deeltjes hebben nog meer merkwaardige gevolgen. De Nederlandse natuurkundigen Hendrik Casimir en Dirk Polder voorspelden in 1948 bijvoorbeeld dat twee platen dicht bij elkaar elkaar aantrekken. De reden: sommige virtuele deeltjesparen nemen meer ruimte in beslag dan er tuissen de twee platen aanwezig is. De virtuele deeltjesparen werken afstotend, maar omdat het vacuüm alles omringt, is de netto kracht nul.

De Casimirkracht kan in bepaalde gevallen dingen laten zweven, althans op kwantumschaal.
De Casimirkracht kan in bepaalde gevallen dingen laten zweven, althans op kwantumschaal.

Tussen de twee platen zijn er echter minder deeltjesparen dan om de platen heen: de vacuümdruk is veel lager. Als gevolg daarvan trekken de platen elkaar aan. Ondertussen is in experimenten aangetoond dat het Casimireffect echt bestaat.

Het gaat hier om zeer kleine afstanden: de formule om de Casimirkracht te berekenen is (niet schrikken)  [latex] F=-\frac{\pi ^2 \hbar c}{240 a^4} A [/latex].  Uitleg: F is kracht,  pi (ongeveer 3,14) kent u van de middelbare school, de h met een streepje er doorheen is de extreem kleine constante van Planck (6,6.10-34 Js), c de lichtsnelheid, A de oppervlakte van de platen. Let op de vierde macht van de afstand (a) in de noemer van de breuk. Het minteken betekent dat het om een aantrekkende kracht gaat.Wie het na wil rekenen: alles is in SI-eenheden, dus meters, kilo’s etc.

Wordt de afstand tussen de platen tien keer zo klein, dan wordt de Casimirkracht maar liefst tien tot de macht vier, dus tienduizend keer zo sterk. De constante van Planck is zo extreem klein dat het Casimireffect alleen bij extreem kleine afstanden een rol speelt. Bij twee platen van een vierkante meter die een meter van elkaar afstaan is de Casimirkracht ongeveer zo groot als het gewicht van een waterstofatoom. Verandert de afstand in een nanometer (een miljoenste millimeter, de lengte van tien waterstofatomen naast elkaar), dan wordt de Casimirkracht verpletterend sterk: het gewicht van 813.000 ton, iets minder dan het gewicht van alle Nederlanders bij elkaar. Geen wonder dat uitvinders van gratis energie apparaten likkebaardend kijken naar deze enorm sterke kracht.

Het Casimireffect werkt per saldo aantrekkend. Voor antizwaartekracht wil je uiteraard iets dat afstoot om je vliegtuig zwevend te houden. Als je UFO onwrikbaar aan de startbaan gekleefd blijft, wordt het nooit wat met je samenzwering voor wereldoverheersing. De twee natuurkundigen Stanislav Maslovski and Mário Silveirinha van de universiteit van Coimbra in Portugal hebben nu iets bedacht om afstoting te genereren. Al eerder werd gewerkt met exotische metamaterialen die tussen de twee oppervlakken waarvan je wilt dat ze elkaar afstoten, worden geplaatst. Deze metamaterialen wekken per saldo een afstotend Casimireffect op. Nu blijkt dat hetzelfde effect ook kan worden bereikt met veertig nanometer dikke metalen staafjes die op het ene  oppervlak worden geplaatst. De metalen “kaarsen” kanaliseren de kwantumfluctuaties in het vacuüm zodanig dat ze alles wat er tussen de staafjes komt, afstoten. Stel dat de andere metalen plaat geperforeerd is waardoor de staafjes precies in de gaten van de andere plaats passen, dan blijven ze elkaar afstoten met een – als de druk waarmee ze op elkaar geperst worden maar hoog genoeg wordt – op den duur onmetelijk sterke kracht.

Toepassingen
Met een vliegende schotel die niet verder dan een paar nanometer van de grond komt schiet je uiteraard weinig op, maar er zijn andere interessante toepassingen. Denk eens aan wrijvingsloze vliegwielen, ideaal voor energieopslag. Zweeftreinen op een monorail (al moet je nog iets verzinnen tegen de luchtweerstand en een configuratie bedenken dat de platen horizontaal ten opzichte van elkaar kunnen bewegen). Schokdempers op nanoschaal. Uiteraard zijn er nog veel meer. Hebben jullie ideeën?

Bron: New Scientist

Over visionair.nl

Visionair.nl is een website voor visionairen; mensen die verder kijken dan het dagelijkse leven. De website heeft als doel het visionaire denken te stimuleren. Met dat doel in gedachte worden op deze website -vinden we- interessant nieuws en nieuwe inzichten bij elkaar gebracht. Laten we allemaal onze hersens aan het werk zetten, want er is nog een wereld te verbeteren…

Ben je nieuwsgierig wat visionair zijn inhoudt, lees dan ons artikel Wat is een visionair?

Interactie

Voor vragen, opmerkingen of visionaire ideeën is de hoofdredactie te bereiken op info [a] visionair.nl. Wil je elke dag de visionaire berichten heet van de naald? Volg ons dan via deze sociale media:

De Visionaire Geboden

Op Visionair.nl zijn er weinig regels omdat we ervan uit gaan dat als je intelligent genoeg bent om deze site de moeite waard te vinden, je ook intelligent genoeg bent om de website ook voor anderen de moeite waard te laten blijven.

Niet uit de hemel neergedaald, doch ontstaan in de smidse van fel debat, zijn hier de spelregels om Visionair.nl ook op lange termijn een beetje leefbaar te houden. Anders dan bij andere websites gelden de Visionaire Geboden ook voor de moderators, beheerders en eigenaars van Visionair.nl en geven deze geboden bezoekers dus zekere rechten. De regels kunnen en zullen aangepast worden als de omstandigheden hiertoe aanleiding geven.

  • Meningen spuiten zonder onderbouwing is niet de bedoeling. Van bezoekers wordt gevraagd dat deze, als daar aanleiding toe is, een onderbouwing aanleveren. Onder onderbouwing verstaan we niet links naar boeken zonder exacte paginavermelding, documentaires van 3 uur zonder exact tijdstip waarop de desbetreffende uitspraak wordt gedaan etc.
  • Discriminatie is toegestaan, generaliseren niet. Dus: “roodharigen zijn bloeddorstige aliens die kleine kinderen in hun paarse knoflooksoep verwerken” is verboden, “sommige roodharigen zijn bloeddorstige aliens…” is toegestaan, uiteraard met naar wetenschappelijke maatstaven voldoende valide bewijs (bijvoorbeeld: een recept voor paarse knoflooksoep met babyvingers in het Klingon in een blad van de Belangenvereniging van Roodharigen).
  • Het bekritiseren van onzichtbare wezens en zelfverklaarde profeten, mediums en tovenaars wordt van harte aangemoedigd. Dit laatste uiteraard wel op humoristische en/of smaakvolle wijze. Personen, onzichtbare wezens en overleden profeten die zich beledigd voelen, kunnen zich persoonlijk melden bij info(at)visionair.nl. Klachten van derden worden niet in behandeling genomen.
  • Het posten van strafbare zaken of strafbare uitingen (denk aan doodsbedreigingen, copyrightschendende zaken e.d.) is verboden. Niet omdat we vol bewondering zijn voor de stapel kromme internationale verdragen en wanstaltige wetten waar generaties van konkelfoezende politici en visieloze bestuurders ons mee hebben opgescheept, maar omdat we geen geld en zin hebben om de martelaar van het vrije woord uit te hangen ter wille van niet al te slimme branieschoppers.
  • Bedreigingen en persoonlijke aanvallen zijn streng verboden en een ban zal volgen, totdat de dader een diepdoorwrocht, welgemeend excuus van minstens tienduizend woorden heeft geschreven aan het slachtoffer of als het slachtoffer hem of haar vergeeft. Bij elke volgende overtreding verdubbelt het vereiste aantal woorden. In overleg met het slachtoffer kan ook een alternatieve straf voorgesteld worden. Bezwaren over deze gang van zaken kunnen richting redactie geuit worden in het klassiek Nahuatl.
  • Reclame maken is toegestaan, zolang de reclame aansluit bij het onderwerp van de draad, informatieve waarde heeft en relevant is voor de discussie (“on topic”). Neem voor alternatieve mogelijkheden voor reclame contact op met de redactie, info [at] visionair.nl.
  • Plaats niet meer dan twee links in je reactie onder een artikel op de site, anders wordt je bericht voer voor onze Akismet-waakhond (zo heet onze spamfilter).

Veelgestelde vragen en opmerkingen (FAQ)

  • Wat willen jullie bereiken?
    In het kort: een leuk en waardig leven voor iedere intelligente levensvorm die de Gulden Regel in praktijk brengt. Dat lukt alleen als we een tot dusver veel te weinig benutte hulpbron, de menselijke geest en fantasie, maximaal uit gaan buiten. Vandaar dat we proberen die met onze ideeën, analyses en filosofische beschouwingen te prikkelen.
  • Jullie fantasieën en speculaties zijn veel te wild. Kan het niet wat minder?
    Sorry, we zijn visionair gehandicapt. Dat betekent dat we ons niet gebonden voelen aan de status-quo bias. We proberen wetenschappelijke uitgangspunten te hanteren, voor de rest zijn er geen beperkingen.
  • Jullie zijn veel te braaf.
    Maak je niet ongerust, je favoriete heilige huisje komt nog aan de beurt.
  • Waarom zijn jullie zo schaamteloos optimistisch?
    We hebben als mensheid per saldo al zoveel bereikt. Het heelal is zo heerlijk groot. En… de domheid van de mens is oneindig, dus het potentieel om deze te verbeteren ook.
  • Jullie zijn een slap aftreksel van… (vul je favoriete site in).
    We proberen niet een kopie van een andere site te worden maar leggen onze eigen accenten. Zoals we hopen dat onze collega’s ook doen. Na-apers zijn er al te veel.
  • Jullie beledigen mijn profeet/god/goeroe/oppergeest.
    Laat hem of haar zich hier persoonlijk met klachten melden in plaats van een onderdaan langs te sturen.
  • Ik wil graag jullie wetenschappelijke bronnen raadplegen, maar 30 euro ophoesten voor een klein artikeltje wordt me te gortig. 
    Uitgevers als Elsevier maken slechts 40% winst op wetenschappelijke publicaties. Daarom is het volkomen terecht dat u blijmoedig deze 30 euro, of meer, betaalt. Wij raden u dan ook ten sterkste af naar de website sci-hub.io te gaan en daar de titel van het wetenschappelijke artikel als zoekterm op te geven. De kans is dan namelijk erg groot, dat u dit artikel daar gratis kan lezen en dat moeten we natuurlijk niet willen met zijn allen. Wat u zeker niet moet doen is de booswicht die dit systeem heeft opgezet een donatie geven, bijvoorbeeld tien dollar, en haar aanmoedigen door te gaan met haar werk.