Visionair

Naar blijkt, kunnen bepaalde soorten cyanobacteriën het licht van een rode dwergster gebruiken als voeding. Dat licht bestaat voornamelijk uit infrarode straling. Opmerkelijk want de planten die wij hier op aarde kennen kunnen dat niet. Wat betekent dit voor de oorsprong van het leven op aarde en de evolutionaire geschiedenis van het leven?

Ongeveer 80% van alle sterren is een rode dwergster. Rode dwergsterren zijn veel lichter dan de zon, maar hun bewoonbare zone is veel kleiner dan die rond onze zon. Om een indruk te geven: de bewoonbare zone rond onze zonlicht iets binnen de baan van de aarde tot ongeveer de baan van Mars. Dat is dus iets van 130 miljoen km afstand tot 250 miljoen km van de zon, de aarde bevindt zich op 150 miljoen km afstand. Bij rode dwergsterren is de zone waarbinnen vloeibaar water voorkomt veel kleiner. Denk dan aan afstanden tot de ster tussen de twee en 20 miljoen km. Dat komt omdat deze sterren veel minder licht afgeven, waardoor een planeet om warm te blijven veel dichter bij de ster moet blijven.

Toch hebben rode dwergsterren twee voordelen ten opzichte van sterren zoals onze zon. Het zijn er veel meer, en ze leven ook veel langer. Onze zon wordt over 1 miljard jaar zo heet dat het leven op aarde niet meer kan voortbestaan. Over 5 miljard jaar wordt de zon een rode reus, die mogelijk de aarde op zal slokken. Een rode dwerg, daarentegen, wordt veel ouder, denk dan aan 100-1000 miljard jaar. Vele malen langer dan de zon, dus.

Dat geeft natuurlijk veel tijd waarin het leven zich kan ontwikkelen. Dat is de reden waarom onderzoekers naar buitenaards leven toch erg geïnteresseerd zijn in rode dwergen. Zou het mogelijk zijn dat leven zich ontwikkelt op een planeet met vloeibaar water rond een rode dwerg? Er is maar één manier om daar achter te komen, en dat is te experimenteren met aards leven. Zou aards leven het vol kunnen houden op een planeet, die rond een rode dwerg draait?

Een tweede probleem voor het leven zoals wij dat kennen op een planeet rond een rode dwergster is dat het licht veel roder, en dus veel minder energierijk is dan het licht van de zon. Bij de zon is het meeste licht blauwgroen. Wij zien de zon als geel doordat onze ogen daar gevoeliger voor zijn. Bij een rode dwerg ligt de piek van het spectrum rond de 1000 nm, dat is infrarood. Planten kunnen hier weinig mee, waardoor aardse planten op een rode dwergwereld niet zouden kunnen overleven. Maar naar blijkt, kunnen dus bepaalde cyanobacteriën dat wel.

Hoe komt het dat cyanobacteriën het zo goed kunnen doen op dit infrarode licht?

Wetenschappers doen niet vaak aan speculatie, behalve als ze sciencefiction boeken schrijven. Maar als visionaire site kunnen wij op visionair.nl natuurlijk wel naar hartenlust speculeren. Er zijn twee verklaringen waarom deze cyanobacteriën, die tot de oudste bacteriën op aarde behoren, in staat zijn om uit infrarode licht energie te halen. Die eerste verklaring is dat ergens op aarde omstandigheden heersten, of heersen, wat dit evolutionair voordeel opleverde. Mogelijk was er een dicht wolkendek, evolueerde deze vaardigheid omdat de cyanobacteriën op die manier het restlicht konden benutten, dat andere cyanobacteriën en algen lieten liggen, of was de aarde vroeger vulkanisch veel actiever waardoor de infraroodstraling van het hete magma een bruikbare energiebron vormde.

Komt het leven op aarde van een planeet rond een rode dwergster?

Een meer spectaculaire verklaring is dat het leven op aarde afkomstig is van een planeet rond een rode dwergster. Panspermie, dus. Deze verklaring is minder buitenissig dan het lijkt. Het gebeurt, hebben we nu ontdekt, geregeld, zeg maar: om de paar jaar, dat het zonnestelsel bezoek krijgt van een komeet of asteroïde afkomstig van elders uit de Melkweg. Dat geldt natuurlijk ook voor talloze kleinere fragmenten, die bijvoorbeeld door een heftige botsing of inslag door een asteroïde op een planeet met leven verspreid zijn geraakt door de Melkweg, en zoveel snelheid hebben gekregen door de inslag dat ze konden ontsnappen aan het zwaartekrachtsveld van de rode dwerg. Het zwaartekrachtsveld van de rode dwerg is veel zwakker dan dat van de zon, waardoor rode dwergen als uitzaaiers van leven veel actiever zijn dan de zon.

R. Claudio et al., Super-Earths, M Dwarfs, and Photosynthetic Organisms: Habitability in the Lab, ArXiv pre-print server (later gepubliceerd in Life, 2021)

Voor wie het nieuws een beetje volgt, komt het niet als verrassing. Geregeld wordt Nederland, uiteraard volstrekt onverwacht, overspoeld met een grote hoeveelheid asielzoekers. Bestuurders lopen zich het vuur uit de sloffen om deze mensen op onderdak te voorzien en allerlei leegstaande ruimtes te vorderen. Toch stelt niemand van de bestuurlijke elite de voor de hand liggende vragen. Waarom komen deze mensen zo massaal richting Nederland? Hoe komen deze mensen in Nederland? En is tienduizenden asielzoekers in Nederland per jaar opvangen inderdaad de beste manier om de rest van de wereld te helpen?

Waarom bestaat het asielsysteem?

Misschien wel de allerbelangrijkste vraag is wat de filosofie achter het asielsysteem is. Na de Tweede Wereldoorlog, toen de westerse wereld die verscheurd was door de nazibeweging en de daaropvolgende oorlog, haar wonden aan het likken was, heerste een overweldigende emotie. Das nie wieder. Joden die voor de Tweede Wereldoorlog uit Duitsland wilden vluchten waren nergens welkom. Zoals het beruchte kamp Westerbork in Nederland al voor de oorlog in gebruik, namelijk om joodse vluchtelingen uit Duitsland in op te vangen. Waarschijnlijk waren er veel minder joden vermoord door de nazi’s, als deze joden Duitsland hadden kunnen ontvluchten en elders in de wereld veilig onderdak hadden kunnen vinden.

Asielsysteem voldeed goed gedurende tientallen jaren

Gezien de traumatische ervaringen van de Tweede Wereldoorlog en zeker gezien de afschuwelijke misdaden van de nazi’s tegen joden, zigeuners en andere minderheden was het op dat moment volstrekt rationeel om een asielsysteem op touw te zetten, dat in ieder geval de zekerheid bood voor iedere vluchteling dat deze veilig kon zijn. Dit systeem werkte tientallen jaren vrij aardig. Vanaf het einde van de Tweede Wereldoorlog tot de ineenstorting van het voormalige Oostblok konden politieke vluchtelingen uit de Oost-Europese communistische dictaturen naar het veilige West-Europa vluchten.

Dit geldt ook voor de, vrij schaarse, intellectuelen die uit niet-westerse landen naar Europa en andere veilige delen van de wereld vluchten. Denk bijvoorbeeld aan de Iraanse intelligentsia die op de vlucht sloeg nadat de ayatollah’s de macht grepen en de meest barbaarse misdaden tegen onder meer vrouwen en politieke tegenstanders bedreven. Deze mensen passen zich over het algemeen goed aan door hun hoge algemene intelligentie, ook de reden dat zij in conflict kwamen met het regime waar ze voor gevlucht zijn, onderschreven de normen en waarden van de westerse maatschappij in grote lijnen. Aanpassen was voor deze mensen dan ook niet echt een heel groot probleem.

Waarom gaat het nu mis?

Met de verspreiding van de massamedia als televisies en internet krijgt een steeds groter deel van de wereld door dat de leefomstandigheden in Europa en de rest van de westerse wereld veel beter zijn dan in hun eigen land. Vandaar dat er naast een politiek motief, steeds meer een economisch motief is om naar Europa te komen.

Op zich hoeft een economisch motief voor migratie niet verkeerd te zijn. Men denke bijvoorbeeld aan de grootschalige migratie vanaf Nederland naar Amerika, Canada, Australië en andere migratielanden. Het verschil hier was, natuurlijk, dat deze migranten op zichzelf aangewezen waren en geen beroep konden en wilden doen op het sociale vangnet in deze landen.

Over het algemeen waren dit hardwerkende mensen die hun best deden om in hun nieuwe vaderland bloeiende bedrijven op te zetten. Dit is overigens niet uniek iets Nederland. Ook andere economische migranten met een positieve instelling uit bijvoorbeeld China, India, Korea en Japan, en wat dat betreft ook veel migranten uit Afrika, hebben als ideaal om als zelfstandige of als hoogopgeleide kenniswerker een toekomst op te bouwen.

Het probleem dat we nu veel meer zien is dat de asielwetgeving oneigenlijk wordt gebruikt. Economische migranten proberen door middel van het aanvragen van asiel, toegang te krijgen tot Europa. Als hij als economische migrant een aanvraag tot vestiging hadden ingediend, was de kans heel klein geweest dat dat daadwerkelijk gelukt zou zijn.

Waar het hier fundamenteel fout gaat, is dus dat het voor economische migranten onmogelijk is, anders dan door middel van een asielprocedure, om naar Nederland te migreren. Verder is de bedoeling van de asielprocedure niet om migratie mogelijk te maken, maar om mensen waarvan het leven bedreigd wordt, een veilige plek te bieden.

De oplossing voor de asielproblematiek

We zullen dus om dit probleem op te lossen, een onderscheid moeten maken tussen economische migranten en mensen die een veilige plaats nodig hebben.

Strenge, maar haalbare eisen aan economische migranten

Bij economische migranten mogen, en moeten, wij toegangseisen stellen. Deze eisen moeten fors zijn, want Nederland is een klein en overbevolkt land, waar wij maar weinig extra mensen onderdak kunnen bieden zonder dat wij de leefomstandigheden voor de Nederlanders nog verder verslechteren. Dan kan je bijvoorbeeld denken aan een relevante opleiding voor de Nederlandse arbeidsmarkt op plekken waar tekorten zijn.

Economische migranten moeten in principe ook geen permanente verblijfsvergunning krijgen, maar bijvoorbeeld eerst 10 of 15 jaar in Nederland gewerkt hebben voordat ze recht hebben op de Nederlandse nationaliteit. Ook moeten ze dan geen strafblad hebben en duidelijker aan kunnen tonen een positieve bijdrage te hebben geleverd aan de Nederlandse samenleving. Ook investeerders en succesvolle zakenlieden die op een ethische manier zaken hebben gedaan, waarbij het belangrijker is dat ze een innovatieve bedrijfsvoering hebben gehad dan dat ze multimiljonair zijn, moeten welkom zijn.

Honderd procent acceptatie van asielzoekers, maar buiten Nederland

Wat betreft asielzoekers moeten wij elke prikkel wegnemen om om economische redenen asiel aan te vragen. Tegelijkertijd moeten wij iedereen die voor zijn leven vreest, een veilige plaats kunnen bieden. Zonder uitzondering; elke uitzondering betekent namelijk iemand die vermoord kan worden. Dit kunnen wij alleen doen als wij een opvangplaats inrichten, waar de leefomstandigheden karig, maar veilig en hoopvol zijn. Aangezien de Nederlandse wetten voor iedereen binnen Nederland gelden, dus ook voor asielaanvragers, kan dit niet op het Nederlandse grondgebied zijn. Wij kunnen bijvoorbeeld een stuk land, bijhvoorbeeld een eiland, elders in de wereld huren en daar deze mensen onderbrengen.