buitenland

Als enige grote partij – met tot op zekere hoogte de SP – is de PVV voorbereid op een toekomst waarin de rol van de westerse wereld steeds minder groot wordt – en we ons nationale belang niet langer meer op de tweede plaats kunnen zetten.

Het buitenlandse wereldbeeld van de gevestigde politiek
De gevestigde politiek ziet Nederland als een rijk land, wat klopt, en rijkdom als een Nederlands geboorterecht, wat onzin is. Ze ziet hierbij de Nederlandse welvaart als onlosmakelijk gevolg van uitbuiting van de derde wereld. Dit klopt slechts voor een klein deel: in feite was de voortdurende legering van productieve, vaak hoogopgeleide jonge mannen in Nederlands Indië een enorme drain. Als gevolg hiervan hebben Nederlandse inboorlingen een bijzondere plicht om te zorgen voor de zwakken in de wereld. Omdat rijkdom volgens de gevestigde politiek een gevolg is van uitbuiting, staan samenlevingen in de arme derde wereld op een fundamenteel hoger moreel peil dan de rijke, uitbuitende Nederlanders. Het is daarom ook niet meer dan natuurlijk dat als er een conflict is tussen de Nederlandse en de buitenlandse cultuur, de Nederlandse cultuur moet wijken.

Tegelijkertijd gelooft de gevestigde politiek, dat het goed is zoveel mogelijk van de Nederlandse zelfstandigheid te delegeren aan internationale organisaties. Een niet-gekozen ambtenarencorps zoals in Brussel is minder vatbaar voor ‘populisme’ dan een nationaal parlement en kan het algemeen belang beter dienen dan de schreeuwerige nationale politiek, die voortdurend onder vuur ligt van ‘populistische’ partijen als SP en PVV.

De gevestigde politiek denkt ook dat Nederland onkwetsbaar is en op een soort magische wijze wordt beschermd tegen nationale en internationale dreigingen.

Waarom zijn armen en laagopgeleiden de grootste nationalisten en pacifisten?
Als je een beetje op de namen van bewindspersonen en topmanagers let, zal je zien dat de internationale migratie onder de bovenlaag veel groter is dan die onder het plebs. Dat is niet voor niets. Met hun rijkdom, hoge opleiding en internationale contacten is het voor de bovenlaag erg makkelijk om in een ander land een nieuw bestaan op te bouwen. Ook zijn zij oververtegenwoordigd in organen die ontwikkelingshulp geven en als topmanagers in multinationale Nederlandse bedrijven, buitenlandse bedrijven of organisaties als de EU.

Gevaarlijke militaire missies daarentegen worden verricht door het plebs, dat zich voor de ongetwijfeld bewonderenswaardige idealen van de bovenlaag mag laten verminken of doorzeven. Kortom: de internationale wereldorde is vooral prettig voor de bovenlaag. Een arbeider heeft er niet zoveel aan als zijn lokale vestiging van een multinational sluit omdat daardoor de winst va de multinational kan worden vergroot. Hij kan ook niet meeverhuizen naar Polen of China. Zijn leefwereld bestaat uit zijn lokale stad met enkele omliggende steden. Als er iets gebeurt dat de welvaart in Nederland vergroot, profiteren hij en zij familieleden daar direct van. Geen wonder dat de arbeiders afkerig zijn van oorlogen en het belangrijker vinden dat het in eigen land goed gaat.

Internationale wereldorde in toenemende mate nadelig voor Nederlandse bevolking
De afgelopen jaren heeft Nederland veel geïnvesteerd – zowel wat geld betreft als qua mensenlevens – in het zogeheten omhoog houden van de internationale rechtsorde. Dit gebeurde in ‘failed states’ als Afghanistan en Irak. De typisch Nederlandse benadering van op vriendelijke manier samenwerken met de lokale bevolking wierp weliswaar vruchten af, maar leverde voor Nederland alleen goodwill op bij het Pentagon.

Oorlogen in Irak en Afghanistan vrij zinloos
Het regime-Karzai blijkt weinig minder erg dan de taliban en in Irak zal gebeuren wat beter geïnformeerde waarnemers al een tijdje zagen aankomen: een de facto machtsovername door Iran. Dit was dus niet erg slim van de Amerikanen. In feite had een deal met de Iraniërs, als sji’ieten de doodsvijanden van de taliban, om Zuid-Afghanistan onder de voet te lopen veel meer opgeleverd. Iran was dan ’tied up’ geweest in het moeras Afghanistan en het werkelijke probleem, extremistische madrassa’s in Pakistan, had dan in samenwerking met India aangepakt kunnen worden. Irak had moeten worden opgesplitst in een Koerdisch deel onder Turkse invloed, een sjiietisch deel onder Iraanse invloed en een soennitisch deel. Het vrijgekomen geld, rond de duizend miljard, hadden de Amerikanen kunnen steken in alternatieve energiebronnen en ontwikkeling van de teerzanden in Alberta en Venezuela, als tijdelijke oplossing tot de opkomst van zonne-energie.

Vechtmissies niet in het Nederlandse of internationale belang
De vraag is daarmee wat Nederland opschiet met de vele internationale betrokkenheid, Landen als Japan, België, Duitsland en de Scandinavische landen doen het economisch gezien ook prima zonder al te veel oorlogje te spelen. Mensen vinden je over het algemeen een stuk aardiger als je niet voortdurend bommen op ze laat vallen en zijn dan ook meer geneigd handel met je te drijven. Als stank voor dank hebben de Amerikanen Nederlandse banken opgezadeld met rommelhypotheken. Kortom: als zakelijke activiteit waren de NAVO-acties redelijk kansloos. Kortom: een volkomen juiste analyse van SP en PVV.

Rol westen neemt steeds meer af
Het zullen steeds meer landen als China, India en Brazilië zijn die de wereld beheersen. Europa zal terugvallen tot de middenmoot, Kaap Azië, de positie die het continent innam voor de zestiende eeuw. De VS zal het wegens hun ligging aan twee grote oceanen beter doen, maar ook iets aan belang inboeten. Kortom: de toekomst wordt steeds meer een post-westerse wereld. Dat hoeft geen ramp te zijn, als we maar kunnen voorkomen dat we onder de voet worden gelopen door agressieve buurlanden.

Er ligt een zee tussen ons en de islamitische wereld. Ook Rusland heeft niet echt imperialistische plannen – daarvoor krimpt de bevolking te snel. Laten we samenwerken met de grote niet-westerse democratieën Brazilië, India, de Verenigde Staten en tot op zekere hoogte Rusland en er voor zorgen dat het leven hier goed blijft. Hierbij hoort uiteraard, dat we er voor zorgen dat de landen in de bufferzone rond Europa – Noord-Afrika en Rusland – niet veranderen in dictaturen of failed states en een redelijke mate van welvaart bereiken. Op die manier kunnen we toch nog de wereld laten zien hoe je op een sociaal rechtvaardige en vreedzame manier samen kan leven. Een vorm van cultureel imperialisme waar niemand bezwaar tegen zal hebben.