Een onopvallende plattelandsstad in de Amerikaanse staat Virginia is veranderd in een toevluchtsoord voor zelfverklaarde stralingszieken. Praten zij zichzelf stralingsziekte aan, of is er werkelijk wat aan de hand?
Why Does This U.S. Town Ban WiFi And Cell Phones?
In de tegenwoordige klaagcultuur, en miljarden internetgebruikers, is het niet moeilijk om gelijkgestemden te vinden voor je echte of ingebeelde syndroom. Morgellons, trimethylaminourie of een bezetenheid: voor alles is er een groep van medelotgenoten, die een nieuw thuis bieden. Sommigen leiden naar eigen zeggen aan een allergie voor radiostraling.
Rond het stadje Green Bank ligt de National Radio Quiet Zone (NRQZ), vanwege de radiotelescopen in het gebied. De NRQZ is ongeveer zo groot als Nederland. Veel mensen die zeggen te leiden aan een allergie voor radiostraling, electromagnetic hypersensitivity, zijn verhuisd naar de NRQZ om te ontkomen aan radiostraling.
Is dit inbeelding, zoals zo vaak, of is er werkelijk wat aan de hand? Op het eerste gezicht lijkt de gedachte absurd. Immers: ons lichaam bevat geen antennes en kan radiostraling alleen als bron van warmte ervaren. Voor zover onze wetenschappelijke kennis reikt. Er zijn ook geen ondubbelzinnige bewijzen gevonden dat zwakke radiostraling negatieve effecten heeft op het menselijk lichaam. Klinische onderzoeken hebben geen verband gevonden tussen elektromagnetische straling en de genoemde gezondheidseffecten.
Gelovigen in een reservaat, dat vrij is van WiFi-straling.
Samenzweringstheorieën kennen zowel hartstochtelijke voorstanders als zogeheten debunkers, die samenzweringsgelovigen afdoen als aluhoedjes. Wie heeft er gelijk? Zijn samenzweringstheorieën onzin, zijn we allen in de greep van een machtige elite die over lijken gaat of ligt de waarheid ergens in het midden?
Regelmatig komen hier wat problemen voorbij zoals de werking van ons huidige geldsysteem, de mainstream of 1% media en het falen van de Nederlandse rechtsstaat. Waar kritiek geven soms gemakkelijk is, is het zoeken van oplossingen en een richting waarin we ons wel willen begeven de echte uitdaging. Daarom in dit topic oplossingen. Wat zien mensen hier als oplossingen of als visionaire richting om zelf en met meerdere mensen aan te gaan werken?
Visionair is een informatie verstrekkende website. De radicale visies die hier tentoon worden gespreid hebben tot doel, een bepaald effect teweeg te brengen. Dat de wereld beheerst wordt door geheime genootschappen, die d.m.v. de mediacontrole en vrijwel ongelimiteerde hoeveelheid geld de complete wereld in bedwang houden, is een verstrekkende visie, maar dat lijkt mij te filmisch weergegeven. Mensen zijn te wispelturig en te eigenwijs, en de maatschappij te dynamisch en gefragmenteerd, om als homogene groep zich zo lang te laten verschuilen achter een geheime ideologie. Het lijkt op Calimero-denken dat een gemeenschappelijke vijand benoemd en de aandacht afleiden van het werkelijke probleem. De realiteit is een stuk genuanceerder en complexer dan dit.
Recent heeft het volgende project mijn aandacht getrokken; www.whypoverty.net. Ik heb 2 uitstekende documentaires hiervan gezien; één over de inspanningen van Bono en Bob Geldof om iets te doen voor de allerarmsten, en één over Park Avenue, de rijkste straat van de VS, met betrekking tot hun invloed op de politiek. Initiatieven als deze zouden niet het licht zien, als de genoemde top werkelijk zo machtig zijn en maatschappelijke controle heeft. Er is genoeg ruimte voor andersdenkenden en wereldverbeteraars.
Natuurlijk is er een elite, want in groepen mensen ontstaan van nature netwerken en hiërarchieën. En de elite lijkt me gebaat bij stabiliteit en een welvarende bevolking met tevreden inwoners, en niet bij armoede en chaos. De cultuur die momenteel overheerst, is nogal ego-gericht, vaak kijkend naar korte termijn winsten, en zich laten leidend door de waan van het dag. De oplossing van onze problemen komt niet van bovenaf, maar van individuen die ten eerste zichzelf verbeteren, daarmee ook anderen, en wellicht daarmee een stukje van de wereld. Dat gaat langzaam en kost tijd en doorzettingsvermogen, en het resultaat zal zelden zichtbaar zijn, maar het wijzen naar zaken waarop we nauwelijks invloed hebben, is een vorm van slachtofferdenken wat afleidt van het werkelijke; iedereen creëert zijn eigen wereld.
