Het verschijnen van innovaties

In het kader van een mondiaal bewustwordingsproces richten we onze aandacht op de factor ‘geld’. De reden hiervoor is eenvoudig, als het gros van onze problemen gerelateerd zijn aan geld, dan betekent de neutralisatie hiervan een opening om andere visionaire plannen te laten doorstromen. Zoals altijd zullen de meningen hierover verdeeld zijn, om deze reden trachten we een aantal zaken op een totaal andere manier te belichten, in het beste geval leidt dit tot nieuwe inzichten en mogelijkheden die anders niet of nauwelijks zichtbaar zijn. Dit alles kadert binnen een diepgaander studiewerk, systeemwetenschappen, integrale psychologie en procesfilosofie worden – in hoeverre ze geen correlaat vertonen – als wetenschappelijke grondslag in acht genomen. (zie ook ‘kruiskatalytische cycli’)

In dit artikel maken we u deelachtig in (1) een exploot van Fritjov Capra uit z’n werk ‘Eenheid van Leven’,  vervolgens (2) maken we de proef op de som door ons te laten leiden door een citaat van Albert Einstein. Kunnen of mogen we een verband leggen en zo ja, welke mijlpalen of praktische bezwaren dienen we te trotseren om de voorgestelde theorie in de praktijk om te zetten? Zo neen, waarom niet?  Welke het ook zij, we trachten zoveel mogelijk reacties te sprokkelen om ons te vergewissen van de praktische haalbaarheid, in het beste geval vinden we oprechte samenwerking om een vreedzaam transformatieplan op te stellen.

Exploot

Als het leven van een organisatie in haar praktijkgemeenschappen zetelt, en als creativiteit, leren, verandering en ontwikkeling inherent zijn aan alle levende systemen, kunnen we ons afvragen hoe deze processen zich feitelijk in de levende netwerken en gemeenschappen van de organisatie manifesteren. Om deze vraag te beantwoorden moeten we ons buigen over een sleutelkenmerk van leven … ‘het spontaan verschijnen of doorbreken van een nieuwe ordening’. Het verschijnsel ‘doorbreken’ voltrekt zich op kritische punten van instabiliteit, die het gevolg zijn van fluctuaties in de omgeving die door terugkoppelingslussen worden versterkt. Doorbreken leidt tot het ontstaan van een innovatie die vaak in kwalitatief opzicht verschilt van de verschijnselen waaruit zij is voortgekomen. Het continu genereren van innovaties – de ‘creatieve vooruitgang van de natuur’, zoals de filosoof Alfred North Whithead het noemde – is een sleuteleigenschap van alle levende systemen.

In een menselijke organisatie kan de gebeurtenis die de stoot geeft tot het op gang komen van het doorbraakproces bestaan uit een terloopse opmerking die misschien voor degene die haar maakt niet eens van betekenis is, maar wel voor sommige leden van een praktijkgemeenschap. Omdat de opmerking betekenisvol voor hen is, kiezen zij ervoor zich erdoor te laten storen en laten de informatie snel de ronde doen door de netwerken van de organisatie. Terwijl de informatie door de verschillende terugkoppelingslussen circuleert, kan zij worden versterkt en uitgebreid, zelfs in een dusdanige mate dat de organisatie die informatie niet langer in haar bestaande toestand kan absorberen. Als dat gebeurt, is het punt van instabiliteit bereikt. Het systeem kan de nieuwe informatie niet integreren in zijn bestaande ordening en is genoodzaakt iets van zijn structuren, gedragingen of overtuigingen overboord te zetten. Het gevolg is een toestand van chaotische verwarring, onzekerheid en twijfel, en hieruit vloeit een nieuwe ordeningsvorm voort, georganiseerd rondom nieuwe betekenis. De nieuwe ordening is door niemand ontworpen, maar breekt door als gevolg van de collectieve creativiteit van de organisatie.

Dit proces voltrekt zich via verscheidene duidelijk van elkaar te onderscheiden stadia. In het eerste stadium moet er een zekere ontvankelijkheid in de organisatie voorhanden zijn – een bereidheid om zich te laten ‘storen’, want alleen dan kan het proces op gang komen. Ook moet er een actief communicatienetwerk zijn, met tal van terugkoppelingslussen, ter versterking van de activerende gebeurtenis. Het volgende stadium is het instabiliteitspunt, dat als spanningen, chaos, onzekerheid of zelfs een crisis kan worden ervaren. In dit stadium kan het systeem of ineenstorten, of doorbreken naar een nieuwe ordeningstoestand, gekenmerkt door noviteit en berustend op een creativiteitservaring die soms bijna de indruk wekt dat er magie in het spel is. Laten we deze stadia nog wat nader bekijken.

De aanvankelijke ontvankelijkheid voor stoornissen vanuit de omgeving is een basiseigenschap van alle vormen van leven. Levende systemen moeten altijd openstaan voor een gestage stroom van hulpbronnen (energie en materie) om in leven te blijven, menselijke organisaties moeten altijd openstaan voor mentale hulpbronnen (informatie en ideeën), alsmede voor de stroom van energie, grondstoffen en materialen die nodig zijn voor het produceren van goederen en diensten. De ontvankelijkheid van een organisatie voor nieuwe begrippen, technologieën en kennis is een goede graadmeter voor haar levendigheid, soepelheid en leervermogen.

De ervaring van de kritische instabiliteit die tot doorbraken leidt, gaat meestal gepaard met hevige emoties, zoals angst, verwarring, zelftwijfel of verdriet, en kan zelfs het karakter krijgen van een existentiële crisis aannemen. Uiteraard hoeven niet alle crisis- en doorbraakervaringen extreem te worden ervaren. De hevigheid van de doorbraakervaring kent vele gradaties, van kleine, plotselinge inzichten tot pijnlijke en euforisch stemmende transformaties. Wat ze met elkaar gemeen hebben, is het gevoel van onzekerheid en verlies aan houvast dat op zijn minst onbehagen wekt. Creatieve mensen weten dat zij deze onzekerheid en dit verlies aan houvast moeten omarmen.

Na deze onderdompeling in onzekerheid, verwarring en twijfel wordt het plotseling verschijnen van een noviteit zelfs makkelijk ervaren als een magisch ogenblik. Zowel kunstenaars als wetenschappers hebben vaak zulke ogenblikken van ontzag en verwondering beschreven, waarin een verwarde, chaotische situatie zich op wonderbaarlijke manier uitkristalliseert tot een nieuw idee of oplossing voor een tot dan toe onoplosbaar probleem. Omdat het doorbraakproces door en door non-lineair is en zich via vele terugkoppelingslussen voltrekt, laat het zich niet ten volle analyseren door ons lineaire denken, zodat we geneigd zijn het als iets mysterieus te ervaren.

Proef op de som

Als resultaat van een aantal brainstormingsessies en geïnspireerd door een citaat van Albert Einstein, hebben we gekozen om de omgekeerde logica toe te passen. Deze werkwijze heeft ons geleid heeft tot een tabula rasa voor wat we het ‘schuldencomplex’ noemen, een maatschappijrelevant thema dat menig debat doorkruist. Uit respect voor de inspirator noemen we de theorie de ‘Financiële Relativiteitstheorie’.  Zo beknopt mogelijk geven we u de naakte essentie en gevolgde denkpiste, ter dialoog :

Wanneer we op eenvoudige wijze het schuldencomplex willen duiden, kunnen we gebruik maken van de Fishervergelijking, een in de macro-economie gebruikte verkeersvergelijking :

waarin

  • M = geldhoeveelheid (money)
  • V = omloopsnelheid (velocity)
  • P = gemiddeld prijsniveau (price)
  • T = handelsvolume (trade volume)

Een economisch grondbeginsel stelt dat geld ‘neutraal’ is, we zonderen de geldhoeveelheid af :

We vereenvoudigen (PxT/V) tot het symbool Q :

De Fishervergelijking herbergt geen schulden of vorderingen,  het saldo aan openstaande schulden (S) is ten allen tijde gelijk aan de vorderingen die de kapitaalbezitter (K) op z’n balans heeft staan :

Door de relationele verbondenheid kunnen we nu de situatie integraal voorstellen, ondanks het immens aantal transacties is dit een correcte weergave op een gegeven moment in de tijd :

waarin de symbolen staan voor :

  • M = geldhoeveelheid
  • Q = P x T / V
  • K = uitstaande leningen of kapitaal
  • S = uitstaande schulden of schuld

met als gelijkheden (te lezen in horizontale en verticale zin) :

  • M = Q (reële economie)
  • K = S (virtuele waarden)

Deze weergave weerspiegelt alle betrekkingen in het economische circuit, deze eenvoud wordt in de praktijk complexer gemaakt door toevoeging van bvb rente, het fractional reserve banking system en andere financiële transacties. Om de oefening transparant te houden laten we in eerste instantie deze elementen buiten beschouwing. Deze weergave vormt onze basis en faciliteert het vinden van een oplossing.

Theorie

Vanuit de reële economie (M=Q) kunnen we fysiek geld afzonderen, vanuit de virtuele gelijkheid (K=S) kunnen we dat niet, het is derhalve kunst om vanuit de reële economie een deel van de geldhoeveelheid af te zonderen, gelijk aan de schuld. De vingerwijzing van Einstein gebood ons de omgekeerde logica toe te passen, deze radicale wending leidt ons tot de tabula rasa. Hiervoor gebruiken we een conversiefactor die ons – ongeacht de waarden – met wiskundige precisie voldoende geld oplevert om de schulden af te lossen.

We hebben nu alle ingrediënten om de theorie in een beeld te vangen, bewust kiezen we om enkel de naakte essentie weer te geven. Dit laat ons toe om vooringenomenheid uit te sluiten, tegelijkertijd wil het zelfonderzoek inspireren. In abstractie :

Mogen we nu besluiten dat de stelling van Einstein waarachtig is? Door toepassing van de omgekeerde logica en vanuit een mondiaal perspectief kunnen alle schulden afgelost worden zonder impact op de reële economie, derhalve zonder traditionele besparingen zoals heden door media bericht. Waar of niet waar? In hoeverre mogen of kunnen we een overeenkomst zien met het exploot van Fritjov Capra over ‘het verschijnen van innovaties’?

35 gedachten over “Het verschijnen van innovaties”

  1.  
    Tabula rasa-schone lei.
     
    Met enige bewondering, maar ook met paradoxale gevoelens dit stuk gelezen. Tevens Fritjov Capra zijn werken en dus ook zijn denken gelezen. Nu niet direkt een mens om even aan voorbij te lopen, maar het blijft een theoreticus.
     
    Om de omgekeerde logica van Albert Einstein toe te passen en mede daar door een systeem te ontwikkelen, waarin de mens a.h.w. met een schone lei kan beginnen, is op zich niet uniek te noemen het bestaat m.i. al zo lang de mensheid bestaat. Denk aan de eenvoudige bewoording, wie het kwaad wilt vernietigen, zal het tot de wortel moeten uitroeien, anders heeft het niet zijn effect. Bij het uitroeien, moet men dan ook niet vergeten om dan ook daadwerkelijk alles wat er aan verbonden is, uit te roeien. Zo kijk ik ook naar dit verhaal. Als je verder over dit verhaal na denkt, komt het toch te simplistisch over nl het ombuigen enof het veranderen van de verankerde informatie in de genen is geen eenvoudige taak. De basis code van de genen, zijn al niet te veranderen, je kunt er wel een toegevoegde waarde aan toe voegen, maar dat vergt wel verschillende generaties aan tijd. Dus zou het in principe mogelijk moeten zijn, maar daar het gedrag van de mens, zich nu niet direkt laat manipuleren, zie ik een zeer lange weg voor me te gaan. Logica is een mooi gegeven, maar het zal altijd uit emotie en rationalteit bestaan. Mvg Paul.
     

    1. Beslist niet onwaar, er stelt zich de vraag in hoeverre het toedienen van nieuwe informatie aan het proces geen versnelling kan opleveren. Zo we het zelf een beetje percipiëren, uit het onderzoek  ….
      Bezwarend, kunnen of mogen we stellen dat eventuele disfuncties hoofdzakelijk (nog enkel?) besloten liggen binnen de verscheidenheid aan doelstellingen en bijhorende modus operandi van het individu? De berichtgeving en nobel wetenschappelijk studiewerk mag ons zonder meer laten besluiten van wel, als dit werkelijk een mijlpaal betekent dan zou dit resulteren in het aanhouden van besparingsmaatregelen waarvan we nu net hebben aangetoond dat ze niet nodig zijn. Dit is allerminst een prettige gedachte, we hebben niet enkel de technische mogelijkheden maar ook de informatie om het schuldencomplex op een vreedzame manier te neutraliseren, dit nalaten zou repercussies hebben voor het welzijn van miljoenen mensen om redenen die – in tegenstelling tot de aangeleverde bewijslast – totaal ontdaan zijn van openbaar gestelde wetenschappelijke en economische kennis. Ethisch gezien mag dit als bijzonder zwaarwichtig genoemd worden, gezien de magnitude wellicht een nooit gezien precedent in onze menselijke geschiedenis. Ter nuancering, soortgelijke precedenten hebben zich in de geschiedenis al meermaals voorgedaan, in dynamisch opzicht leidt het overstijgen van een conflict tot inzichten die binnen het strijdtoneel niet of nauwelijks gezien worden, voorbeelden zijn legio. Anders gezegd, vooraleer te hervallen in een – zij het gevoelsmatig congruent – ongenuanceerde uiting van ongenoegen en frustratie richten we onze aandacht op het neutraliserende effect van de Financiële Relativiteitstheorie en de plaatsing hiervan binnen de evolutionaire context waarin we ons thans bevinden. Kortom, in het kader van mogelijke disfuncties of mijlpalen kunnen we beslist heel wat werken aanhalen die wijzen in de richting van ego- en etnocentrisme als oorzaak voor veel problemen. Hiervoor verwijzen we respectvol naar het reeds beschikbare werk en bouwen hierop verder middels het toevoegen van – relatief te beschouwen – nieuwe informatie. Merk hierbij op, dit is allerminst een veroordeling van het ego dan wel de waardering hiervan, het is ruimte scheppen tot groei, een groei die (te) vaak belemmerd wordt door de factor ‘geld’ die we overwegend als noodzakelijke voorwaarde zien om deze groei te realiseren. De neutralisatie en overstijging van deze gedachte effent dan ook de weg om als mensheid als geheel verder te evolueren, zo komt bv de installatie van een waarachtig duurzame economie in het verschiet. Het toedienen van nieuwe informatie aan het besluitvormingsproces laat toe een dergelijk proces te faciliteren, niet in het minst gedreven vanuit morele overweging en spontane hulpbereidheid.
       

  2. Er is nog een uitspraak die geldt:
     
    “Achter ieder probleem schuilt een oplossing.”
    De mens is bijzonder creatief en daarmee individueel in staat, om voor een zelfde probleem vaak diverse oplossingen te vinden die werken. De oplossingen vormen daarna elk hun eigen doelgebied en vormen een zo markt, of samenleving, (maatschappij) die voortdurend wil expanderen. Dit geldt zowel voor materiële als immateriële zaken; als voorbeelden geef ik hierbij dan een auto (materieel), religie (immaterieel) en elk beleid (politiek) dat een samenleving (cultuur) als geheel dient, of uitbuit. Neem alle oplossingen als een verzameling van vertegenwoordigde belangen, die elk op hun beurt als werkend systeem willen expanderen. Duidelijk wordt dan dat er wel strijd moet ontstaan tussen de diverse oplossingen. Een concurrentie strijd die als gevolg van individuele of materiële maatschappelijke belangen, alle belangen van afwijkende aard willen verdringen. Kortom, de evolutie ten voeten uit, lang leve de creativiteit die ons tot mensen maakt. Ons geestelijk leven is zo een spiegelbeeld van wat de natuur met elke levensvorm deed in het verleden, omdat we de natuur zelf zijn. Evolutie is altijd al een (gezonde?) egoïstische strijd geweest om overleving, van om het even welke soort van leven dan ook. Succes volle populaties moeten wel op zoek gaan naar expansiegebieden en daar de strijd aangaan met de belangen van anderen, of in wederzijds belang vreedzaam integreren. Integratie van systemen (oplossingen) vergt aanpassingen die energie kosten, in de natuur proberen soorten juist zo min mogelijk energie te gebruiken. De mens is echter een koppige diersoort, welke nog lang zal moeten evolueren voordat die eigenschap er uit is. Kleinschaligheid en decentralisatie van individuele groepen, zal indien dergelijke groepen succesvol zijn, altijd en vol automatisch weer leiden tot overpopulatie en expansie behoeften. Dat leidt onvermijdelijk weer tot strijd, de vicieuze cirkel is rond. Alleen wereldwijde volledige integratie, i.d.v. afstemming op elkaars behoeften en noden kan de strijd om het bestaan slechten. We zijn met tevelen om dit feit te negeren, elk plekje is al bezet. De oplossingen die we nu moeten vinden, zijn oplossingen die elk mens en alle leven op de planeet als een eenheid dienen. Geld is het hoofdprobleem niet, er kunnen bindende regels over waarde opgesteld worden die werken. Geld vertegenwoordigd fysieke of creatieve arbeidsenergie, de eerlijke verdeling van arbeidsenergie is echter ver te zoeken. De parasitair verzamelde, individuele voorraden daarvan afpakken en eerlijk verdelen, zal ons nog veel strijd opleveren. Geld is macht en macht wil behouden blijven. Evolutionair gezien is dit een juiste egoïstische instelling in de strijd om het bestaan. De mens zal zich echter moeten aanpassen, of uitsterven op een door onszelf geschapen slachtveld. We hebben geen keuze omdat we met zovelen al het complete aardoppervlak bezetten. Willen we overleven, dan moeten we als soort de ruimte koloniseren. De strijd aangaan met de rijke elite is ondoenlijk, de rijke elite ervan overtuigen dat vreedzaam investeren in ruimtevaart ieders belang dient, is te doen. De werkgelegenheid die ermee gemoeid is, schept bestaansmogelijkheden die nu kapot geconcurreerd zijn. Dit door het creatieve aanbod in een innovatieve strijd om het bestaan, op de markt van producten. Achter ieder probleem schuilt een oplossing, laten we deze oplossing niet werken, dan lossen we zelf op als soort en met ons alle leven hier. Het is daarnaast tenslotte maar een klein planeetje en voor overleving van de soorten moeten we toch onontkoombaar de ruimte in. We kunnen gewoon wachten tot de planeet wordt getroffen door enige ramp op, of van bovenaf, of maatregelen treffen die ons nu al grote voordelen brengen op en naar boven waar we veilig zijn. ;)

    1. Zeer mooie reactie en met veel smaak gelezen, net om deze reden hebben we de theorie bedacht. Deze schijnbaar triviale rekenoefening bewijst letterlijk dat we slachoffer zijn van wat we een auto immuun ziekte kunnen noemen, het is quasi letterlijk in cirkeltjes draaien. Omdat we het al eens geschreven hebben … In metaforische zin zouden we kunnen stellen dat we steeds hetzelfde geschenk aangeboden krijgen maar het inhoudelijk niet tenvolle integreren waardoor het steeds tot een soortgelijke mislukking komt. Na verloop van tijd wordt het geschenk al onmiddellijk naast zich neergelegd, enkel omwille van de kleur van de verpakking. In afwachting van meer ontvankelijkheid houden we ons wel intensief bezig met naar oplossingen te zoeken binnen hetzelfde denkkader dan waarin ze veroorzaakt worden, dit betekent dat het conflict zich met een haast cyclische zekerheid herhaalt zonder definitieve neutralisatie. De wederkerende cycli laten vervolgens vermoeden dat het om een onwrikbare natuurwet gaat die geen doorbraak duldt, volgens dit soort gedachtegoed is de beste oplossing op tijd te vluchten voor de met zekerheid nakende laagconjunctuur om dan te verklaren dat we iets van economie begrepen hebben. En ja, op deze manier wordt het logisch om zich te beroepen op de inmiddels troosteloze platitude dat de economie zichzelf wel zal herstellen, verwissel oorzaak met gevolg en je zal absoluut gelijk krijgen. Met dit soort denken kan je bv ook in een drukke winkelstraat iedereen een slag in het gezicht geven om dan – vroeg of laat – een slag terug te krijgen, de economie herstelt zichzelf, het klopt!!! Anders gezegd, als we eerst eigenhandig een onevenwicht creëren heeft dit vooral te maken met het eenvoudige feit dat we maar bitter weinig van economie begrepen hebben, niet andersom. Door herhaaldelijk in dezelfde val te trappen ontstaat de neiging om dit alles als normaal te gaan beschouwen, op deze manier worden we als maatschappij slachtoffer van een auto immuun ziekte. De katalyserende werking van de theorie biedt hier soelaas en laat toe om deze cirkel te doorbreken, net omwille hiervan heeft de Financiële Relativiteitstheorie een eeuwig of tijdloos karakter, de sleutel kan bij herhaling gebruikt worden wanneer het conflict zich opnieuw zou manifesteren, in de eerste plaats zich richtend tot het schuldencomplex maar met tal van neveneffecten in het verschiet. 

      1. Een groot deel van de problemen ontstaat, doordat de gemiddelde mens er eenvoudig niet aan wil dat leven alleen kan ontstaan, uit een zeer plaatselijk daarvoor geschikte en geïsoleerde, tijdelijk stabiele chaos, van aanwezige elementen en omstandigheden. Het leven is er, hier nu in intelligente vorm, (de mens) maar men verdraagt de gedachte niet dat het er alleen maar is, zonder enig ander doel dan de doelen die wij onszelf kunnen voorstellen. Om dit door intellectuelen waargenomen gat te vullen en daarbij tevens hun diverse zakken, hebben zij zorgvuldig doordachte religies geschapen. Deze beantwoorden meestal aan de behoefte aan een zin van het bestaan, waarmee we de verantwoording voor wat wij en anderen doen, kunnen afschuiven op de wil van een of meerdere denkbeeldige scheppers. Een gegarandeerd stabiele factor voor chaos als uitgangspunt, waarbij we de vicieuze effecten heden ten dage onder ogen zien. Als straks de witte rook om hun hoofd opgetrokken is, hebben velen er alweer een nieuwe religieuze leider bij, die opnieuw het dodelijke conservatisme zal pogen te slijten aan zijn volgelingen. Gaat en vermenigvuldigd uw problemen…. Alsof dat de oplossing is in een wereld, die bijna ten onder gaat aan de kosten die we maken, om de gevolgen van religieuze dominantie en terrorisme te bestrijden.     

  3. Prosument. Metafysica en Theoretica, zou je samen kunnen zien als de basis van het gedachtengoed, gezien in al zijn diversiteit, dat later om gezet wordt in een uitvoerbaar gegeven. Dit gegeven gaat pas in werking als het een zinvol gegeven wordt en door het merendeel aanvaard wordt. Hier kun je later toevoegingen aan toe passen om de eventuele fouten er uit te halen. Zo bouw je dus een menselijk systeem op. En pas als het goed functioneert krijgt het ook een wetmatigheid. Wat ik mis in jullie theorie is een leidraad om dit tot uitvoering te brengen? Iets deponeren is niet direct een kunst, maar om het te laten werken, is De Kunst. Mijn vraag is eigenlijk, hebben jullie hieromtrent ook ideeen, of is het alleen maar een proefballonnetje? Mvg Paul.

    1. Hebben er veel ideeën over maar het is zoals je terecht stelt, als er geen maatschappelijke ontvankelijkheid voor bestaat verwordt het tot dode letter. We zitten in gedachten al veel verder dan dit, het probleem is een beetje dat communicatie tussen twee verschillende paradigma’s haast onmogelijk is (cfr Thomas Kuhn). Door ervaring en onderzoek is gebleken dat dit klopt, men betrekt dan ideeën van het toekomstige paradigma binnen de context van het huidige paraidgma waardoor het idee zelf ahw versmacht wordt. Mits een aantal oefeningen kunnen we dat makkelijk aantonen of tenminste, dan wordt deze dynamiek zeer zichtbaar.  

  4. Prosument, is het dan misschien handiger om de ideeen op tafel te leggen en ga dan kijken of er iets mee gedaan kan worden enof daar dan ook misschien positieve reacties boven tafel komen. Inplaats van gelijk een ander artikel erop los te laten, maw bouw het wat rustiger op. Zoals ik in het volgende stuk van je al aangaf dat het suggestief is en Douwe het in zijn bewoording nog eens nadrukkelijker aangaf als ik, zet je alleen maar ahw kwaadbloed omdat het niet logisch meer is. Daarnaast is het ook nog eens tegenstrijdig met hetgeen wat je zelf schrijft. Het zit vol tegenstrijdigheden. Om dan nog de bomen door het bos te zien, wordt wel hierdoor een stuk moeilijker. Mvg Paul.

    1. Ik vind het helemaal niet tegenstrijdig, slechts zeer gecompliceerd maar logisch en met andere uitgangspunten dan men normaal tegenkomt. Om deze reden wacht ik nu ook steeds met reageren, tot ik meen een zinvolle reactie te kunnen geven. Dat kan één of meerdere dagen duren, opdat ik niet weer zo’n beoordeling zal geven als die ik aan Inge schreef. Prosument maakt vrijwel zeker deel uit van een ver gevorderde denktank van intellectuelen, is dus in tegenstelling tot wat ik eerst dacht, geen individu dat de weg kwijtgeraakt is. Ik laat het verklarende woord hierover aan prosument en doe er het zwijgen toe omdat ik zekerheid wil hebben.
      Met vr gr André.  

      1. Zou hierop kort willen antwoorden met een wedervraag, als de wereld letterlijk bol staat van de economen, hoe verklaren we dan de economische crisis zoals we die heden zien? Zoals altijd verschillende antwoorden, (1) economie is de kunst om een dergelijke crisis te veroorzaken, (2) economen begrijpen er zelf niets van, (3) economen begrijpen het wel maar de rest van de wereld niet, (4), (5) … en al wie anders zegt is de weg kwijt. Het stemt hierbij misschien tot nadenken dat het woord individu z’n oorsprong kent vanuit in-dividu, zijnde onverdeeld, hiervan afgeleid is de zoeker het gezochte. Intermezzo, ik merk persoonlijk dat er werkelijk een schat aan nobel wetenschappelijk studiewerk heel andere dingen zegt dan wat we via mainstream media bericht krijgen, ik kan slechts met ontzag en diep respect deze werken beschouwen, als ik vervolgens de maatschappij beschouw overvallen me heel andere gevoelens.   

        1. Ik zie het zo:
          De technisch wetenschappelijke erfenis als direct gevolg van gewonnen oorlogen, heeft in vele economieën een enorme boost veroorzaakt. Al vanuit het verre verleden naar nu. Noodzakelijk geheime ontwikkelingen in de oorlogsmachinerie, ten behoeve van overwicht op welke vijand dan ook, kwam in de loop der tijd druppelsgewijs op de markt. Dit in de vorm van steeds toenemende, technisch/wetenschappelijke doorbraken en innovatieve variaties in producten, voor consument en industrie. Met het sluiten van vrede met buurlanden en complete werelddelen, ontstond de mogelijkheid van naast het aanboren van grote nieuwe markten, ook een wereldwijde markt voor het delen en uitwisselen van kennis. De ontwikkeling van nieuwe producten, kennis, en technieken kwam zo in een stroomversnelling. De bomen leken wel tot in de hemel te kunnen groeien, (groeimarkt) maar teveel winst werd tevens gestoken in de ontwikkeling en toepassing, van technisch geavanceerd oorlogsmaterieel. Men moest wel, omdat diverse verschillend religieus/politiek  georiënteerde landen, op voet van oorlog met elkaar stonden en blijven staan. Opnieuw werd de zo belangrijke kenniskoppeling, welke onontbeerlijk is voor bestaande groeimarkten, gedeeltelijk geïsoleerd. Steeds meer groot investeerders zochten hun heil in de meer en meer winstgevende oorlogsindustrie. De consumentenmarkt voor producten ging langzamerhand achter lopen. Dit als gevolg van alweer noodzakelijk kennis isolement en het onttrekken van financiële middelen en investeringen in die markt. Belastingelden die van de burger en bijna alle industrie worden geïnd, komen normaal gesproken in een vicieuze cirkel terug. In vredestijd wordt van het budget dat regeringen ter beschikking hebben, een groot deel besteed aan investeringen die de economie van een land stimuleren. Worden echter grote hoeveelheden van dat budget overgeheveld naar oorlogsindustrieën, in combinatie met kennis isolement en des-investment, dan ontstaat automatisch onbalans. De markt die het beschikbare budget voorheen op een gezond niveau hield, krimpt nu en de werkgelegenheid gaat dalen. Vóór de crisis, was de gewone burger en investeerder in vastgoed, bezig een gezond spaarpotje op te bouwen voor later. Banken en burgerij investeerden gezamelijk massaal hun geld en hypotheken succesvol winstgevend in vastgoed. Dat hield de vicieuze cirkel van geldstromen uitstekend op gang. Werkgelegenheid in bouw en civiele industrieën was gegarandeerd. Met het afnemen van de werkgelegenheid, als gevolg van stagnatie in civiele en industriële markten, ten gunste van de oorlogsindustrie, nam het aantal hypotheek wanbetalers steeds meer toe. Dit werkte katalytisch als een golf van destructieve investeringen, door voorheen zinvolle financiële investeringen in vastgoed. De hele bouwwereld kwam zo op z’n gat te liggen. Vastgoed werd onverkoopbaar en steeds minder waard, de banken leden grote verliezen, het consumenten vertrouwen werd zwaar aangetast, talloze grote en kleine bedrijven gingen over de kop. Hierdoor nam de werkgelegenheid nog verder af en een kettingreactie op wereldwijde schaal kon niet uitblijven. De energie prijzen blijven als maar stijgen, als gevolg van spanningen in het middenoosten. Oorzaak religie; de daaruit voortvloeiende extremistisch, orthodoxe idealen, destructieve acties, en politiek, lokten en lokken opnieuw noodzakelijke investeringen in de oorlogsindustrieën uit. Alweer ten koste van investeringen in de commercieel civiele industriële consumenten markten en werkgelegenheid. Compleet failliete economieën, regeringen, landen, en zelfs werelddelen achterlatend. Niemand kan die strijd winnen, of de bron (religie) daarvan aanpakken. Ze (alle religies) moeten zelf inzien dat hun stromingen en religieuze verschillen, de mensheid de das om doen.         

        2. De vicieuze cirkel is inderdaad waarin we ons bevinden, evolutionair komt deze nu tot verzadiging waardoor de spanning dan ook stijgt. Er biedt zich dan iets totaal anders aan, in kwalitatieve zin quasi onvergelijkbaar waardoor het debat ook van een andere orde is, vanuit het verleden kunnen we deze flow op het spoor komen, vervolgens het verleden vergelijken met het nieuwe paradigma leidt tot een mismatch. Zoals netjes beschreven op Wikipedia … “Een nieuwe wetenschappelijke waarheid overwint niet door de tegenstanders te overtuigen en hun het licht te laten zien, maar omdat de tegenstanders ten slotte sterven en er een nieuwe generatie opgroeit die ermee vertrouwd is. (Max Planck, in zijn wetenschappelijke autobiografie.)” http://www.chaospunt.org/?page_id=2029

    2. Beste Paul, ik kan je als voorbeeld een idee geven en werk hiervoor samen met een licentiaat in de wiskunde en master in de computerwetenschappen. Dit geef ik maar even aan om de ‘we’ in teksten te verklaren en ook dat we dit wel degelijk ernstig nemen, zelf hou ik meer bezig met de psychologische/filosofische/visionaire beschouwingen. Hoe dan ook, net omwille van de technologische revolutie van de 20ste eeuw en uitgaand van de omgekeerde logica, stellen we ons andere op zich eenvoudige vragen. Dat deze indruisen tegen het huidige paradigma zijn we van op de hoogte, dat het tot verzet kan leiden en het waarom, hebben we onderzocht. Het idee gaat dan als volgt, in tegenstelling tot wat we vandaag horen zouden we ‘werkloosheid’ moeten promoten, dit zou evolutionair gewoon logisch zijn. Hiervoor kunnen we aantal oefeningen doen of vragen stellen. Een voorbeeld ‘stel dat iedereen 4 hr per dag zou werken, zouden we dan nog steeds in een overconsumptiemaatschappij leven?’ Je wil beslist het suggestieve karakter van de vraag bespeuren maar wat zou je antwoord zijn? Wij denken dat 4 hr teveel is, onze praktijkervaring in het bedrijfsleven zien we als de bekrachtiging hiervoor.  

  5.  
    Prosument/Andre,
     
    Prosument, je schrijft in je reactie op “Rente nader bekeken” het volgende: Mijn conclusie is dat hebzucht en competitiedrang geen inherente menselijke eigenschappen zijn. Die eigenschappen worden voortdurend gestimuleerd door het soort geld dat we gebruiken. Er is meer dan genoeg voedsel en werk voor iedereen. Er is alleen schaarste aan geld.’ (Bernard Lietaer). Hebzucht is een gegeven dat later is ontstaan dan competitiedrang. Competitiedrang zit in het basispakket van de genen van al het levendmechanisme. Vele voorbeelden zijn hierin aan te geven in de natuur. Hebzucht, als ik daar verder over nadenk komt vooral bij de roofdieren terug, dus zou je ook hier kunnen stellen dat het in de genen van het basispakket van het levendmechanisme, weldegelijk aanwezig is en dus gezamenlijk een eigenschap is van de mensheid, het is bij de mens alleen verder ontwikkeld en heeft het diverse vormen gekregen in de loop van de tijd. Verder denk ik dat door de schijn creatie, genoeg geld aanwezig is. Of dat een positief/negatief gegeven is, laat ik even in het midden, daar het in beiden gevallen zowel een positief als een negatieve werking kan hebben. Terug naar “Het verschijnen van innovaties” en “Ceteris Paribus”. Je praat hier over een systeem die je ahw om moet keren in zijn werking om een verbeterde systeem te ontwikkelen. In theorie (zoals je dat dan ook verwoord) is het mogelijk, maar heeft het dan ook een bestaansrecht?? M.i. niet en wel om het volgende: Vanaf de oerknal tm het heden is alles onderhevig aan systemen, met elk hun eigen cyclus, gezien dus in al zijn diversiteit. Deze systemen hebben een Natuurlijke wetmatigheid, dat is een gegeven die op mondiaal niveau vast gesteld is. Nu de ham vraag, kun je een systeem wat in den beginne al aanwezig was, om turnen ? Als ik dan naar de evolutie wetmatigheid kijk, van het verleden en naar het heden, dan leert het ons, dat veranderingen in de systemen maar een moment opname is en we daarna altijd weer terugkeren naar de natuurlijke wetmatigheid.
     
    Maw, je kunt het tijdelijk manipuleren, maar het zal daarna altijd terug keren naar de al oude wetmatigheid. Hierin zal dus ook het menselijke gedrag altijd de belangrijkste rol in spelen. Ook hier zijn vele voorbeelden in te geven. Laat wel duidelijk zijn, dat ik het als een positief gegeven vind, dat de mens en in dit geval jullie, vanuit een filosofisch perspectief, proberen een andere weg te vinden om een systeem te veranderen. Je zou het als de ‘kracht van het positief denken’ kunnen betitelen. Mvg Paul.
     

    1. Zal zeker je betoog niet tegenspreken, integendeel. Waar ik wel alert voor ben is het verschil tussen gezonde concurrentie en de pathologische versie hiervan. Anders gezegd, wanneer we voorbij gaan aan het zgn redelijke evenwicht zal er een correctie op volgen, periodieke oorlogen zijn hier niet vreemd aan. Om het kort te houden zou ik een wedervraag kunnen stellen, in hoevere houden we vandaag nog rekening met (1) het economische grensnut en (2) de breekpunten in zake behoeftebevrediging binnen het menselijke ontwikkelingsproces? Naar mijn bescheiden wordt dit niet mee opgenomen in diverse beleidsbeslissingen, de neveneffecten zijn legio en ervaren we beslist niet als positief. Mijn mening. 

    2. Beste Paul, wat betreft de factor ‘geld’ komt het steeds op hetzelfde neer. Geld komt uit het niets, er kan bijgevolg nooit een tekort aan zijn, de gedachte dat het wel zou zijn heeft dan ook enkel met de manier van denken te maken, de neveneffecten hiervan zijn een regelrechte aanslag op het menselijke Zijn dat zich – zoals de geschiedenis leert – zal verzetten hiertegen. Vanuit filosofische hoek komt Schopenaur wellicht nog het dichtst in de buurt met z’n stelling ‘Geld is geluk in abstractie, vervolgens hechten en spiegelen we ons aan dit illusoire geluk’. Alle strijd in functie van dit geld gaat derhalve voorbij aan het eenvoudige basisbeginsel dat het uit het niets komt, het zijn afgeleiden en misschien dat hebzucht ook onstaat vanuit het idee dat er te weinig geld zou zijn. Er kan nog veel over gezegd worden, ondertussen vallen de slachtoffers bij bosjes, finaal omwille van papier met een getal op dat op zich gratis is. Mijn mening.  

      1. Prosument, bedankt voor je reacties, ik moet er even rustig over nadenken en zal dan mijn reactie geven. Het aspect ligt ook in de verwoording van het onderwerp en dat is niet altijd even eenvoudig. Zoals ik nu uit je reacties-mening lees komen we toch alweer redelijk naar elkaar toe in de beredenering. Dus wees even geduldig. Mvg Paul.

        1. Zie je reactie graag tegemoet, heb achterliggend nog een hersenspinsel over ‘rente’ ingestuurd. Het is even wachten op openbaarstelling, gaat over het feit dat negatieve rente voordeliger is. Het is finaal allemaal geënt op hetzelfde idee, namelijk, draai alles om en we komen tot heel andere resultaten. Op deze manier wordt de rol van rente binnen het huidige systeem ook duidelijk. Systeemwetenschappelijk kan het gezien worden als een ‘attractor’, een keuze die we maken en die tot verschillende neveneffecten kan leiden.Ik denk zelfs dat het wordt overgedragen via de genen, zoals de uitspraak luidt, het zit in onze genen. 

  6.  
    Prosument, tot slot, ik twijfel enof heb nooit getwijfeld aan je onderlegde kennis, laat dat duidelijk zijn. Ook de bewoording van je onderwerp getuigd hiervan. Het is de benadering van het onderwerp die voor mij althans belangrijk is. Het uitgangspunt zou het volgende moeten zijn, zoals de oude chinees sprak: “Zij die het weten, spreken niet. Zij die spreken weten het niet”. Maar hoe je het ook went enof keert, soms moet je gewoon spreken, daar rechtvaardiging van het huidige systeem niet meer aanwezig is. En m.i. doen jullie dat, ongeacht wel enof geen wetmatigheid. Het is zonder meer een must om een moment stil te staan bij de huidige situatie en de gang van zaken te relativeren. De conclusie hiervan en mede gezien de huidige tijdsgeest, zou men eigenlijk ook de verplichting hebben om naar een andere weg te zoeken. Dat hebben jullie met verve gedaan. Je sprak ook over psychologie, de lering van dit soort onderwerpen, schept een soort eenzaamheid, waar je tegen bestand moet zijn. Daar het onderwerp nog geen algemeen begrip is, zal het  zeer veel tijd en energie kosten om daar de ander in te overtuigen. De mensheid moet zijn willekeur aan oude dogma’s, die door vererving door gegeven zijn, op zij zetten. En in een tijds vergroeiingsproces het stapje voor stapje, door ervaren en bewustwording, leren te aanvaarden. Hier gaan nog wel een paar generaties aan voorbij, voordat het zo ver is. Mede gezien vanuit het opvoedingssysteem, zullen er veel hobbels te nemen zijn, want het zal nooit 1 onderwerp zijn, maar zeer vele, daar eigenlijk alles met elkaar verbonden is en het dus elkaar altijd zal overlappen. Jullie hebben 1 onderwerp genomen, dat zou doorgaans wel te doen moeten zijn, maar dat is dus niet zo. Weet, dat jullie mijn respect hebben en ik in principe achter dit gedachtengoed sta, maar de natuurlijke wetgeving zit me dwars en daar kan ik niet aan voorbij gaan. Desondanks al nietemin, wens ik jullie veel wijsheid toe. Mvg Paul.
     

    1. Kan ik me volledig in vinden, het idee is aan ons toevertrouwd nog voor de financiële crisis losgebarsten is. Omdat het idee zo helder was (en nog steeds) en toch wel tot enige euforie gestemd heeft, dachten we het snel even in de groep te gooien en we zouden er klaar mee zijn. Toen pas werd het echt duidelijk wat we ontdekt hadden, ondanks prachtig en nobel wetenschappelijk studiewerk dat we als bekrachtiging vinden, is het nu lastiger om trachten uit te leggen waarom iets niet begrepen wordt dan de eenvoud en bewijslast van de stelling zelf. Het is nu – zoals je ergens zeer congruent aangeeft – vooral een gewetenskwestie, onze medemensen worden bij bosjes aangespoord tot een soort van spitsvondige slavernij, op basis van de bewijslast volstrekt onnodig. We kennen zelf geen precedent van deze magnitude, het stukje van Fritjov Capra staat er niet zomaar bij, die dynamiek klopt perfect. Hopend.  

  7. Er zijn vele soorten innovaties vrijwel allen afkomstig vanuit een structuur met systemen (wetmatigheden), betreffende goederen (ook geld), voor een beschavingsvorm (ieder wezenlijk object), met inhoudelijk conservatief of innoverende denkwijzen, als voorbeelden voor het navolgende individu (kan ook een samengestelde groep zijn) waaruit volgende een betere maar toch tijdelijke routine voor het dagelijks leven. Soms ontstaat innovatie door gebrek en vaker nog door geen gebreken, waardoor de innovator zich kan toeleggen (concentreren) op zijne onderzoek voor een innovatie. Heden ten dage veel techniek en gadgets voor de onwetende massa’s (luie) arbeiders.  Voor de innovatie van een geheel nieuwe levensvorm (bijvoorbeeld zoals de laatste hernieuwde), zijn vele mogelijkheden met bestaande elementaire deeltjes. Begrijp me goed een nieuw deeltje creëren is geheel iets anders dan een nieuw deeltje ontdekken. Vele innovaties zijn zeer persoonlijk en zullen niet gemakkelijk in de massa worden overgenomen. Ook zijn er routines welke andere gelijksoortige wezens net niet of allang kunnen. Kunnen we verbeterde individuele routines dan ook innovaties noemen? De bronkennis hiervan ontdekken kan niet daar wetgevende machten dit ten alle tijden hebben belet. Simpel omdat zij niet weten hoe en graag alleen bemoeien met een onvolledige creatie als zijzelve. Exit ;) auf wedersehen. De machthebbers zullen dus altijd een tekort creëren bij anderen totdat niemand hun nog iets heeft en de machthebbers verdrinken in hun macht. Probleem opgelost?

    1. Over welk probleem heb je het hier? Hier werd een tabula rasa voor het mondiale schuldencomplex ter dialoog gesteld. In een besluitvormingsproces is ook het doel belangrijk, de innovatie wordt hier vervolgens op afgestemd. In onze maatschappij is het doel al niet aangepast aan de tand des tijds, hierdoor wordt arbeid als bezigheidstherapie met repercusies op ons welzijn, het werk is dan ook niet nuttig meer. De stijging van het aantal depressies in welvarende landen is hier beslist niet vreemd aan. Mijn mening.  

      1. Het probleem was de consequentie van het kunstmatig creëren van een tekort oftewel de tabula rasa door de machthebbers ( hoog in de internationale hiërarchie ). Geef ik U iet wat gelijk. De verdeling is echter niet meer in overeenstemming met de individuele personen en veel te veel gegeneraliseerd alsmede geconcentreerd bij incapabele functionarissen. (Ook politiek)
        Als voorbeeld omdat velen geen voorang verlenen moet ineens iedereen worden gestopt door verkeersregels en rijbewijzen. Zij die wel voorrang verleenden zijn dus geworden de benadeelden. Ik noem het dan een averechts effect. 

        De gewone man werkt met als doel het verzorgen van zijne direkte omgeving, vaak denkende dat zijne baas alleen aan geld denkt. Vergetende en onwetende van de know how van zijne baas. De decadente leefstijl van gewoon wettelijk volk heeft de voeder des levens werkelijk in ‘verleging’ gebracht. Men heeft zich  blind gestaard op een gouden toekomst (automobiel, huisje boompje beesje) voor zichzelve en vergat de natuur. Hiervoor zal moeten worden betaald met levens, waarna men nog eeuwen lang kan mijmeren (herdenken) over verliezen van levens, terwijl acceptatie een hele verlichting zal brengen, 
         
        rasa is voor zover ik weet de geest van het leven of object, en tabula een latijn (speel)bord. Graag wil ik een tabula sara van het gehele wetboek voor vier uitgestrekte gebied. zodat men de ontwikkelingen kan volgen zonder geschreven machthebbers. Mijns inziens wie in zo’n gebied weer met geschreven richt wetten komt moet direct het gebied verlaten. Educatie en entertainment wel gewenst, maar mag geen machtsmiddel worden. Denk ik nu. ;) Eigen keuze mogelijkheden. Al denk ik ook dat ik zo’n gebied niet krijg, zelfs niet in de stille oceaan. Men zegt mij vaak kansen zat, echter de werkelijkheid is ik heb geen kans gekregen dus zal het er nimmer meer van komen.
         
        Wel blijven lachen, ben onverwacht toch met het gevoel gekomen dat ik weer een momentje ouder ben geworden. :D Carte blache !

        1. Over het ‘blind staren’ op iets ben ik het eens. Persoonlijk kan ik er niet steeds mee lachen, ik zit namelijk aan de andere kant van de grens, de kant van de armoede. Dit heeft z’n gevolgen in die zin dat rationaliseringen geen waarde hebben, vanuit dat perceptieveld worden zaken op een heel andere manier ervaren. Ooit zat ik boven de grens, toen begreep ik ook niet wat men hiermee wou zeggen. Er zijn veel verschillende versies over hetzelfde. Nochtans blijven we creatief en we willen nu de ‘machthebbers’ meer geld geven, in ruil voor een klein beetje aan de onderkant van de maatschappij, in relatieve zin kan 100 veel meer betekenen dan 1.000.000 aan de bovenkant. Kwestie van perceptie en verzadiging, meen ik.

        2. Klopt want 1000000 verdelen over tienduizend rekeningen is ieder 100. Alleen is 1000100 voldoende wil de verdeler zich socialist kunnen noemen. Wat men met 10000 mensen kan verdelen is zelfs meer waard dan een miljoentje. Ook moet ik zeggen dat het zware geld dat beneden wordt gecreëerd moeizaam boven komt…. :) 
           
          Aan U het advies; armoe, kennis en gezondheid is een vorm van rijkdom, het genot zit in de genen dezer tijd. Ik weet niet beter, ik kreeg geen toegang tot de administratie.

        3. Lijkt te kloppen, het besluitvormingsproces is sterk afhankelijk van de beschikbare informatie, het doel en de graad van volwassenheid, Het is duidelijk dat hiertussen een correlatie bestaat, het moge dan ook tot diepgaander reflectie brengen hoe ver we al geraakt zijn, logischerwijs kunnen we ons ook de vraag stellen hoe we nu verder gaan. We weten dat herstel niet mogelijk is, toch niet zonder afbraak om het dan opnieuw op te bouwen om van een hoogconjunctuur verzekerd te blijven.     

        4. Herstel op korte termijn is niet mogelijk, voor het onmogelijke moet men iets langer geduld betrachten, daar een mensenleven niet zondermeer ineens hersteld na een fatale oefening. Al ben ik het niet eens met vele geschriften, bij God is alles mogelijk. Bij de Nederlandse munt €2,oo staat op de rand, God zij met ons. Bij de $ In God we trust. Redelijk stabiele munt eenheden met een groot spreidings gebied. Hoog en laag doet er niet toe.
           
          Een ieder weet wel zo ’n beetje waar men persoonlijk in heeft geïnvesteerd enof hun investering waarde vast blijft oftewel in waarde af-, toeneemt. Extrapoleert men het persoonlijke in een bedrijf- of landsbelang zijn de resultaten vrijwel idem. Cosmopolitisch zijn de dagelijkse veranderingen als het weer.

        5. Ik zie dat men dat blijft herhalen, aangezien de tijd voortschrijdt lijkt het logisch om te vragen wanneer de herhalingen een einde kennen en het herstel wordt ingeluid. Enige timing?

        6. In mijne optiek kent een perfecte creatie geen einde en staat onafhankelijk van de imperfecte creatie welke staat ter modulering, elk moment van verandering van een object ofweleens waarneembaar vanuit extern objectief kan men zien als een overgang oftewel een einde aan het vorige. Voor een leuke timing heeft men mooie geluiden nodig welke men kan vinden in de natuur en ook wel in mooie muziek welke een lichaam kan laten resoneren tot een prachtige schepping, uiteraard dan wel ter waarneming voor uitverkorene waarnemers. En een Adonis figuur mag ook van zijn gladde spiegelbeeld houden. Mooi licht, geluid, geur, smaak en zeker gevoelens, zonder verstoringen in den geest van een individu welke dezer zaken mag leiden kan leiden tot ascese. Stralend als de zon. :D zowel dag als nacht, weer en keer. Op en onder, sleep well!

        7. Wellicht is het raadzaam om hier een ander onderwerp voor te open, zou dan kunnen gaan over de dynamiek van involutie en evolutie, of iets gelijkaardigs. Persoonljk heb ik de neiging oog te hebben voor diegenen die die stralende zon nog niet gezien hebben, en tracht hier ruimte voor te scheppen opdat ze ook een respectabel leven kunnen genieten. 

  8. Ik heb dit alles nu gelezen na er via via vanmorgen op te zijn gewezen. Feit is dat ik al sinds 2002 serieus aan het werk ben omdat ik rond die tijd en zelfs al eerder al begreep dat het huidige monetaire / geldsysteem en economisch denken (monetair beleid) tot problemen zou leiden. Vervolgens ben ik daar mee aan de slag gegaan. En heb sinds die tijd diverse zaken beschreven en ook naar diverse partijen gestuurd. Delen van wat prosument noemt heb ik ook al in diverse van mijn geschriften beschreven. Negatieve rente ook, en dat veel uitgebreider, en dat is toen ook naar diverse personen en partijen gegaan. Samen met veel meer punten en uitgebreidere uitleg. Ik vraag me dan ook af wie prosument is en welke partijen/groepen hij eventueel deel van uitmaakt. Ik denk ook dat het nuttig is als hij dat kenbaar maakt.
    De oplossing voor de schuldencrisis is AL LANG gecreerd. DOOR MIJ. Ik heb die oplossing onder andere al een paar jaar beschreven in dit boek
    http://www.amazon.com/Oppressed-financial-organizations-governments-ebook/dp/B0058KS450/ref=sr_1_1?ie=UTF8&qid=1365938795&sr=8-1&keywords=wilfred+berendsen
     
    Deze oplossing valt binnen 1 dag in te voeren. 1 dag is dan alles wat nodig is en zal zijn om de schuldencrisis definitief te beeindigen. Maar , nog veel belangrijker, is die zelfde oplossing de sleutel om over te gaan naar het door mij gecreerde Excellente Monetaire Systeem. Waarmee niet alleen de crisis meteen beeindigd is maar tevens de weg open ligt naar een sociale en grootse transformatie van onze maatschappij samenleving.
    Werkloosheid is dan geen probleem meer in financieel opzicht. En consuminderen wordt dan inderdaad gelijk echt mogelijk. Door een fantastische loskoppeling van inkomen van werk. Inkomen kan dan worden gegarandeerd, voor iedereen en voor altijd, ongeacht of er gewerkt wordt of niet. Voldoende inkomen om aan alle noodzakelijke behoeften te voorzien en om ook een hobby te hebben etcetera.
    Ik hou me dus al JAREN bezig met oplossing voor de schuldencrisis en een beter financieel systeem. De mijne is de meest excellent mogelijke.
    Prosument word verzocht om zich kenbaar te maken, te laten weten wie hij is, en liefst ook met wie hij samenwerkt. Op wilfred_vse@hotmail.com. Mijn email adres. Ook raad ik hem aan om mijn boek op amazon te lezen maar daarnaast ook meer van mijn werk. Maar ik heb het idee dat dit al wel gebeurd is. Gezien het feit dat veel van wat hij noemt al door mij is gezegd, in andere bewoordingen. Een hele tijd geleden. En uitgebreider en gebaseerd op ruimer begrip.
     
     
     

    1. Beste Wilfred, met dank aan Paul hebben we inmiddels achterliggend contact kunnen leggen, je bericht hier had ik nog niet gezien maar nu wel. Allereerst, het verheugt me persoonlijk dat nog mensen hier interesse hebben en kunnen dan ook de communicatie openbaar houden, tenzij je liver anders ziet. Of het idee van jou, van mij of van nog iemand anders komt, is voor mij irrelevant, ik stel het maatschappelijke belang boven het ego belang. Pro forma, de term PROSUMENT  is afkomstig uit een boek van Alvin Toffler – Revolutionaire Rijkdom, een must read voor al wie interesse toont in visionaire denkbeelden, Toffler is een icoon wat dat betreft en deelt graag z’n visionaire gedachtengoed met de maatschappij.
      Concreter, ik weet niet of we het hier over dezelfde ‘sleutel’ hebben, de hier voorgestelde tabula rasa kan in theorie inderdaad op een relatieve nanoseconde doorgevoerd worden, dat is het probleem niet. Er zijn echter nog wel een aantal andere mijlpalen die moeten getrotseerd worden. Ik beperk me zelf tot deze financiële spitstechnologie zoals sommigen het willen noemen, finaal is het gewoon deflatie in andere woorden omschreven en door gebruik te maken van de omgekeerde logica wil het tegelijkertijd een mentaliteitswijziging faciliteren, een gegeven dat gemakkelijker gezegd is dan gedaan. Ik hou me zelf (vooralsnog) niet bezig met de neveneffecten, hiervoor zijn al zeer nobele plannen beschikbaar waaronder wellicht die van jezelf. Om het eenvoudig te houden, als stap 1 niet gezet wordt, is stap 2 nog niet voor morgen en zal een idee – hoe nobel ook – mooi zijn voor het nageslacht van hoe het had kunnen zijn. Vandaag is de situatie dermate dramatisch dat WOIII waarschijnlijker is dan enige progressie in deze context. Voor deze stellingen vind ik veel inspiratie binnen de chaostheorie en systeemwetenschappen, op m’n website citeer ik dan ook eerbiedig Ervin Laszlo, uit z’n boek Het Chaospunt, uit erkentelijkheid ook de website zo benoemd.
       
      Wat betreft vermeend plagiaat reageer ik nog even op mijn eigenwijze manier. Ik denk dat je pas van plagiaat kan spreken als je ook weet wie of wat woorden produceert. Aangezien dat in het geheel nog niet duidelijk is, is alles plagiaat. Naargelang perceptie is het dan ook legitiem om te stellen dat niets plagiaat is. Maar misschien is dat iets om over na te denken binnen de huidige context van onze maatschappij. Onze doelstelling is steeds dezelfde en dat is al eeuwen zo, hoe kunnen we deze wereld organiseren opdat we met allen in welzijn kunnen leven, de makkelijkste opdracht die de mensheid voor zichzelf kan stellen, het schijnt echter dat er verschillende meningen over bestaan, soms leidend tot een wereldoorlog, bizar natuurlijk. Ik lees graag je reactie, idealiter kunnen we de krachten bundelen.
       
       
       
       

    2. Wilfred, verwijs je in je boek naar ideeën zoals bv Global Basic Income, dat is wat ik ventileer uit je post, correct? Het is inderdaad geen probleem om zoiets door te voeren, je zal het mi nog even moeten vragen aan een paar mensen of ze dat wel goed vinden. Naar mijn idee heb je een makkelijke opdracht dan, je hoeft het maar aan een minderheid te vragen :)

Laat een reactie achter