Is de zin van het leven te achterhalen met natuurwetenschap?

Op dit moment is de zin van het leven niet te achterhalen door natuurwetenschappelijke methoden, maar blijft dat ook zo?

Filosofie als kraamkamer van wetenschap
Vele duizenden jaren geleden bestonden er nog geen afzonderlijke wetenschappen, maar was alles geïntegreerd in één cultureel domein. Bij sommige volken, zoals de Aboriginals, is dat nog zo: de bekende Droomtijd. Bij de oude Grieken werd voor het eerst de mythologie gesplitst van het streven naar kennis van de natuur en de mens. Deze proto-natuurwetenschap was vrijwel identiek aan de filosofie. De bekende natuurfilosofen zoals Thales van Milete en Aristoteles hielden zich ook met ethische vragen bezig. In die tijd geloofden filosofen ook dat ze door de pas ontwikkelde logica te gebruiken, vragen als de zin van het leven konden beantwoorden, op dezelfde manier zoals ze natuurwetenschappelijke vraagstukken konden beantwoorden.

De menselijke conditie, het antwoord op de vraag wie we werkelijk zijn, bepaalt de zin van ons leven.
De menselijke conditie, het antwoord op de vraag wie we werkelijk zijn, bepaalt de zin van ons leven.

Scheiding van natuurwetenschap en filosofie in late Middeleeuwen
Filosofie en metafysica bevinden zich al gauw op het terrein van religie, de reden dat de rooms-katholieke kerk een stevige greep op de wijsbegeerte wilde. Om deze reden werd de klassieke filosoof Aristoteles uitgekozen als de officiële, door de kerk gesanctioneerde denker. Aristoteles zat er op veel natuurwetenschappelijke terreinen stevig naast. Zo geloofde hij dat vissen aan takken van bomen groeiden. Met als gevolg dat de aanhangers van de opkomende empirische natuurwetenschap, met als beroemdste voorbeeld Galilei, het aan de stok kregen met de almachtige kerk. De empirische natuurwetenschap ontwikkelde zich in de eeuwen daarna tot zelfstandige discipline en maakte zich los van de filosofie. De (vaak stilzwijgende) aannames achter wetenschapsbeoefening worden in de wetenschapsfilosofie behandeld.

Natuurwetenschappelijke kijk op de menselijke conditie
Wat de zin van het leven is, is een niet in natuurwetenschappelijke termen gestelde vraag. Je zal de vraag dus als het ware moeten vertalen in natuurwetenschappelijke termen. Dit is minder onmogelijk dan het klinkt. Immers, natuurwetenschappelijk gezien is de mens een biologisch organisme en zijn dingen die voor mensen belangrijk zijn, zoals status en ethiek, te vertalen in relaties met betrekking tot andere biologische wezens. Vergeleken met andere ons bekende wezens is de mens uniek door de aanwezigheid van een complexe cultuur. Dit geeft dan ook de menselijke conditie weer.

De mens en cultuur
Ons gedrag wordt bepaald door een onzichtbaar raamwerk van abstracties, zoals recht, taal en geld. Dit raamwerk is bij mensapen en andere intelligente niet-menselijke wezens slechts rudimentair aanwezig (dat wil zeggen: als walvisachtigen niet wel degelijk over een complexe taal beschikken, waar enkele aanwijzingen voor zijn). Hiermee is een soort virtuele wereld ontstaan, bevolkt door idealen, goden en metafysische opvattingen.

De richting van de evolutie naar meer complexiteit en efficiëntie
Als we om ons heen kijken, zien we de ontwikkeling van zeer eenvoudig eencellig leven in het vroege Precambrium tot de geavanceerde, uit biljoenen cellen bestaande levensvormen van nu. We nemen dus duidelijk een richting in de evolutie waar. Onzin, zeggen de meeste evolutionair biologen, in navolging van de overleden bioloog Gould. Er komen volgens hen domweg steeds complexere organismen omdat er minder manieren zijn om te vereenvoudigen dan om complexer te maken. Niet iedereen is dit met hen eens en ik denk ook dat het niet klopt. Toename in complexiteit stelt namelijk hogere eisen aan organismen die in het ecosysteem leven en dwingt ze dus ook complexer te worden. Er ontstaat een evolutionaire wapenwedloop. Je kan cultuur zien als het volgende domein waarin steeds meer complexiteit ontstaat. Ook is er een evolutionaire trend naar stroomlijning en verbetering.

De zin van het menselijke leven
Als de lange-termijn neiging van de menselijke soort is om steeds meer en meer efficiëntie en complexiteit voort te brengen, kunnen we deze natuurwetenschappelijke bevinding vertalen in een doel van het leven van een individuele mens. Deze moet streven naar verbetering, zowel qua efficiëntie als qua capaciteiten van de mens. Kortom: een uitvinder, een onderzoeker en een bedenker van een ethisch systeem dat mensen productiever met elkaar om laat gaan, zijn alle bezig met zinnige activiteiten, evolutionair gesproken. Hun leven heeft zin.

Liefde als verbondenheid met de wereld om ons heen
Liefde is, we zagen het al, verbondenheid en identificatie. Volmaakte liefde betekent de (of het) geliefde hoger stellen dan het zelf. Succesvolle kunstenaars en uitvinders komen in flow – ze verliezen alle besef van zelf of tijd en komen tot zeer hoge prestaties. Als je in de armen van je geliefde ligt, lijkt de tijd ook stil te staan. Je zou dus kunnen zeggen dat flow een vorm van liefde is voor waar je mee bezig bent. Je leven heeft pas zin als je verbonden bent met hetgene wat je belangrijk vindt. Vandaar mijn conclusie: de zin van het leven is liefde.

44 gedachten over “Is de zin van het leven te achterhalen met natuurwetenschap?”

  1. Dit is een mooie visie, maar er zijn andere doelstellingen te formuleren.
    Zelf denk ik dat zoveel mogelijk geluk voor zo lang mogelijke tijd voor zoveel mogelijk bewuste wezens een betere doelstelling is.
    Dit hoeft niet samen te vallen met complexiteit. Een grootschalige, ingewikkelde samenleving is complex, maar zijn de bewuste wezens die daarin functioneren ook gelukkiger? Denk bijv. aan de bio industrie, grootstedelijke krottenwijken.
    Op dit moment is de samenleving dermate complex geworden dat het de capaciteiten in emotioneel opzicht van de uit apen ontwikkelde mens overstijgt. Bovendien is de samenleving erg kwetsbaar. Als een zonnestorm alle generatoren doorbrandt is de samenleving in 1 klap totaal kapot.
    Ik zie dan ook meer in een ontwikkeling naar een samen-leving met kleinschaliger steden en woongemeenschappen, meer kwaliteit in plaats van kwantiteit, eerbied voor het menselijke, persoonlijke en voor al het andere leven.
    Zoals de samenleving zich nu ontwikkelt dreigt zich een totalitaire technologische superstaat te vormen en daar is het menselijke geluk in ieder geval niet mee gediend.    

    1. Roeland, je zegt: “Zelf denk ik dat zoveel mogelijk geluk voor zo lang mogelijke tijd voor zoveel mogelijk bewuste wezens een betere doelstelling is.”
      Gratis heroïne voor iedereen dan?

      Ik denk dat complexiteit wel degelijk mogelijk is maar alleen leefbaar wordt door efficiëntie, met als allesoverkoepelend principe: liefde om te voorkomen dat efficiëntie inhumaan wordt. Menselijke technologie dus, geleid door menselijke ethiek in plaats van door corporate interests.

  2. LOL!!! De zin van leven is ‘liefde’; twee foutieve aannames in één statement.

    Wat was de ‘zin van het bestaan’ toen er nog geen ‘leven’ in het universum was? Dan valt jouw omschrijving van ‘liefde’ dus al meteen af; idem de vraag of het leven ‘zin’ heeft. (Tenzij je er van uitgaat dat er zoiets bestond als ‘voorzienigheid’ die tot doel had om uit ‘dode’ materie ‘leven’ te scheppen met als kroon ‘de mens’. Maar zo religieus ben jij toch hopelijk niet?)

    Het lijkt me eerder dat je om te begrijpen wat het ‘leven’ is moet kijken naar de materie zelf: al in de materie zit een creatieve component die ook in het ontstaan van het universum zit.

    Een zinniger vraag zou misschien zijn ‘wat is de bron van creativiteit’? ;)

    1. Fantastisch artikel.
      @razor; ‘laws of attraction’
      Niet alleen zoals in de wiki artikel, of zwaartekracht of van der waals, maar in het algemeen hoe onze universum in beweging is.
      Mensen als soort moeten we zien overleven, maar in breder perspectief maakt het niet veel uit. In dat breder perspectief er geen doel, slechts het proces in de activiteit zelf.

  3. @Germen: Gratis heroïne kan op zijn best leiden tot een zeer korte termijn geluksgevoel. Je vergeet het onderdeel “voor zo lang mogelijke tijd” in mijn definitie. Dat is essentieel want het impliceert aandacht voor duurzaamheid. 
    @Razor: De bron van creativiteit zijn simpelweg de natuurwetten. Via een paar hele eenvoudige basisprincipes blijkt zich gaandeweg een complex systeem te ontwikkelen.
    Elementaire deeltjes worden atomen, atomen worden waterstof, waterstof wordt sterren, sterren ontwikkelen ingewikkelder atomen, vervolgens ontstaan planeten met daarop moleculen die zich ontwikkelen tot leven, eencellig leven wordt meercellig leven, meercellig leven ontwikkelt zich tot intelligentie, intelligentie maakt computers en met als voorlopig hoogtepunt van de evolutie: http://www.visionair.nl.
    Alles met als basis een paar heel eenvoudige natuurwetten. 
    Dat een systeem complexer wordt is in mijn optiek niet een vanzelfsprekendheid. De meeste natuurkundigen nemen aan dat er sprake is van een oneindig aantal universa. Bij de meeste daarvan zal het bij elementaire deeltjes zijn gebleven.
    Dat wij hier een discussie over kunnen voeren komt omdat wij in een van de weinige universa zitten waar de natuurwetten zo zijn dat ze leiden tot complexe vormen. In een universum waar dat niet het geval is kan ook niemand zich afvragen waarom het niet gelukt is:)
     

    1. “De bron van creativiteit zijn simpelweg de natuurwetten.”

      FYI: het schijnt dat ook de natuurwetten die wij kennen niet dezelfde waren als op het moment dat het universum ontstond; ook die waren de eerste microseconden – of iets langer – onderhevig aan een soort evolutie.

      Blijft de vraag wat is de bron van de creativiteit die het universum kenmerkt c.q. de energie en materie die het universum vormen. Ik denk dat als je daar het antwoord op weet, je een Nobelprijs verdient. ;)

  4. Ik vind het een interessant vraag. Hier mijn visie tot zover. Als je vanuit voortbestaan denkt dan is er niet echt een zin maar wel een patroon. Organismen die voortbestaan, bestaan voort en diegenen die niet voortbestaan bestaan niet voort. Dit klinkt wat flauw maar het laat zien dat je een patroon krijgt van organismen die zo goed mogelijk aan het voortbestaan zijn. Dit is dan ook het patroon wat ontstaat en is als je het evolutionair wil bekijken ook het doel. Daarbij zie je ook dat zaken die goed zijn voor het voortbestaan in een organisme vaak beloond worden, lekkere smaak van eten bijvoorbeeld, en het ervaren van een orgasme bij sex. En zaken die slechts zijn voor het voortbestaan wordt voor gewaarschuwd, met fysieke pijn of geestelijke stress. In die zin is liefde dus meer een mechanisme van voortbestaan dan een doel of zin op zichzelf. Het is niet hoger dan pijn of emotie of je linkerteen, het zijn allemaal mechanismen ontwikkeld om het patroon van voortbestaan te volgen. 

    Sterker nog als je het evolutionair bekijkt heeft de mens zich gespecialiseerd in de richting van veel hersenen en zaken abstract kunnen maken, verbanden leggen, vragen waarom. Allemaal heel nuttig voor het voortbestaan. Het kunnen stellen van de vraag wat is de zin van het leven is dus waarschijnlijk een bijproduct van de evolutie die ons in deze richting heeft gestuurd. Waarom zou iets een doel hebben? Dat is een constructie van de hersenen maar het is nergens in de natuur te bewijzen dat het leven een doel heeft of zelfs maar zou moeten hebben. 

    Tot zover even de materialistische tak.

    De vorige filosofie is ietwat koud om zo maar te zeggen, daarom zou je ook de filosofische/sprirituele toer op kunnen gaan en uitgaan dat bewustzijn er altijd is, en dat bewustzijn zich meer of minder kan uiten door de bouw van de organismen waar het in zit. Een mens kan dus meer bewustheid laten zien als een zonnebloem bijvoorbeeld terwijl het best in evengrote mate aanwezig kan zijn. Vanuit dit standpunt dat er blijkbaar een soort eeuwig leven/bewustzijn is dan zou je kunnen zeggen dat al het leven als het ware lessen aan het opdoen is in de matieriele wereld, in dat geval zou leren dus het belangrijkste doel zijn van het leven. En om op een gegeven moment de dualiteit van voortbestaan te ontrekken moet je volgens veel filosfien en religies leren die dualiteit op te geven en weer het al in te zien. Oftewel onconditionele liefde. In die zin zou liefde dan dus de belangrijkste les van het leven zijn en dus idd zou je dat als de zin van het leven kunnen interpreteren. En vanuit dat standpunt ben ik het dus ook geheel eens met Germen :-)

    Tot zover hoever ik nu gekomen ben… Gaten schieten in deze theorie is zeer gewenst, dan kan ik hem waar mogelijk wat verder bijspijkeren. :-) 

    1. Als je wilt weten wat de ‘zin’ is van het leven moet je eerst weten wat de ‘zin’ is van het ‘Universum’.
      Beantwoord nou eerst eens de ‘creativiteit’-vraag: ‘Hoe kan uit ‘niets’ ‘iets’ ontstaan’. Voordat je het over de ‘zin’ of ‘onzin’ van het leven kunt hebben moet je het hebben over alles wat daaraan vooraf ging. Er was een heeeeeeeeeeeeeeeeeeele lange tijd dat er geen leven bestond. Alleen maar energie en materie. ;) 

  5. @Razor: Dat er een hele lange tijd was dat er geen leven bestond is een aanname. Het is heel goed mogelijk dat onze Big Bang in feite een wit gat was waaruit materie kwam die in een ander universum in een zwart gat verdween.
    Hoe dan ook de meeste sterrenkundigen gaan uit van een eeuwig durende dans van universa die ontstaan en weer verdwijnen. In dat geval zullen er universa voor ons zijn geweest die leven bevatten en hetzelfde geldt voor universa na ons.
    @ Douwe: Een heel goed verhaal tot de zinssnede “Tot zover de materialistische tak” Daarna wordt de analyse een beetje speculatief omdat er geen bewijs is dat er bewustzijn zou zijn afgezien van bewustzijn zoals dat wordt voortgebracht door de hersenen. 
    Ik denk dat we er goed aan zouden doen om de realiteit, ook al is die misschien rauw, onder ogen te zien. Misschien is die realiteit zo rauw dat mensen om die te kunnen verteren allerlei mooie termen er om heen moeten verzinnen, maar uiteindelijk leidt dat alleen maar tot illusies.    
     
     

    1. “… de meeste sterrenkundigen gaan uit van een eeuwig durende dans van universa die ontstaan en weer verdwijnen. …”

      Helemaal mee eens. Maar dan blijft de vraag: “Waar komt die dans van de multiversums – want er schijnen volgens veel wetenschappers ook universums naast elkaar te bestaan – dan vandaan. Ooit moet er iets begonnen zijn, toch? Maar ook als het er altijd al was: om de vraag ‘Wat is de ‘zin’ van het leven.’ te beantwoorden moet je weten wat de ‘zin’ van het universum/de universums/het multiversum/de multiversums/etc. is.

      Dus zolang je dat niet weet is elke poging de vraag ‘Wat is de ‘zin’ van het leven.’ te beantwoorden speculatie. En de vraag: ‘Is de natuurwetenschap de meest voor de hand liggende wetenschap die uiteindelijk een antwoord moet geven  op de vraag wat de ‘zin’ van het leven zou kunnen zijn.’ moet tegelijkertijd misschien wel een volmondig ‘JA’ zijn. ;)
       

  6. @Razor…je hebt zeker gelijk. Hoe uit het niets iets is onstaan is de basis van al het denken over zin of onzin. Het antwoord op die vraag is een parameter voor voor alle verdere denken over  de zin van leven, de zin van materie, wat creativiteit is, wat liefde is.
    Maar alle disiplines (natuurkunde, filosofie religie) slaan gemakshalve deze vraag over omdat er tot op heden geen aanknopingspunten zijn on ze te beantwoorden. We kunnen wel een pogig wagen door alles wat we zien of berekenen kunnen op een rij te zetten, om via deze weg een clu te krijgen van wat er aan alles is voorafgegaan.
    Het denken en formuleren stopt als als voorwaarde wordt gesteld dat deze vraag eerst beantwoord moet worden alvorens verder te ‘mogen’ denken.

    Ik denk dat de zin van het leven alleen bij benadering is te achterhalen. Het leven bekijken door een ‘humane’ bril is te simpel, daar zijn we als humans te kwetsbaar voor. Een heel klein virusje zonder hersens of zintuigen kan ons in no time van de aarde vegen..en tegen cosmische processen zijn we in de toekomst ook niet opgewassen.

    Verder is het toch het belangrijkste te weten dat we leven en hoe we het leven ervaren.
    Mijn conclusie: “WE WETEN HET NIET” 

    Je bent veel langer dood dan dat je leeft … gebruik de tijd dat je leeft om goed te zijn voor jezelf en voor alles en iedereen wat je op je weg tegenkomt. Dat er planten en dieren gedood moeten worden om jou in leven te houden moet maar op de koop toe genomen worden. Al is het feit dat het meeste leven, sinds zijn ontstaan, afhankelijk is geweest van de dood van ander leven natuurlijk een aandachtspunt in de beantwoording van de vraag of en welke zin leven heeft.

    1. Ik herhaal nog maar eens mijn houding ten opzichte van deze kwestie zoals ik ‘m al weergaf in Germens artikel: De zin van het leven is liefde.

      A good traveler has no fixed plans, and is not intent on arriving. Lao Tzu
      (Dao or Tao is a Chinese word meaning ’way’, ‘path’, ‘route’, … http://en.wikipedia.org/wiki/Tao  )

      1. Ik ben bijna alle dagen van de week met je eens dat liefde de zin van het leven is, maar vandaag heb ik daar n beetje moeite mee als ik me bedenk hoeveel vissen, soja en maisplanten er gesneuvelt zijn om die kip te voeden waar ik nu de vleugeltjes van eet.

  7. Ik denk niet dat er een zin is van het feit dat universa verschijnen en verdwijnen, maar denk dat het iets is wat er gewoon is.
    Zoeken naar de zin verschuift het probleem, want als er een zin zou zijn wie of wat heeft die zin dan bedacht? En hoe is dat dan ontstaan?
    Een ding is zeker en dat is dat de natuur anders werkt als het menselijke denken. De natuur heeft geen behoefte aan zin of zingeving, maar is er gewoon.
    Zin, zingeving e.d. zijn concepten die door mensen zijn bedacht. De natuur heeft daar geen boodschap aan. Verhalen over liefde zijn heel mooi, geven ons een warm gevoel, maar ze zijn niet natuurwetenschappelijk.
    Ik vind het ook niet terecht om die woorden al te veel te gebruiken. Zoals Hay laat zien is de natuur keihard en laten we dat maar eens ongezouten onder ogen zien.    
    Ik ben het er mee eens dat we als mens alles moeten doen om liefde te geven en te beleven, maar dat is iets anders om te zeggen dat de zin van alles dat bestaat liefde zou zijn. Dingen zijn gewoon zoals ze zijn. Alle waardering of conceptualisering zijn slechts menselijke ideeën. 
    Op dit moment zijn de meest recente wetenschappelijke inzichten het beste wat we hebben. Er zullen ongetwijfeld nog meer inzichten komen. Maar wat die inzichten ook zullen zijn ze zullen niks te maken hebben met hoe wij vinden dat het universum zich zou moeten gedragen.

  8. Plezier is volgens mij Het uiteindelijke doel, liefde en geluk zijn slechts middelen om de beleving van plezier mogelijk te maken.
    En voor een ieder kunnen die middelen weer wat anders zijn, het is maar net waar je van houd.

  9. @Razor (e.a.): Je opmerkingen lijken te suggereren dat je determinist bent. We leven in een wereld (lees: universum) van materiële aard. Met de huidige wetenschappen zijn we in staat deze materie op allerlei manieren te beschrijven en hebben we er zelfs wetten voor ‘verzonnen’. De materie laat zich voorspellen. Laat alle materie zich altijd voorspellen, of bestaat er zoiets als wat jij ‘creativiteit’ noemt, maar wat je ook als ‘vrije wil’ kunt benoemen?

    Als zoiets bestaat, moet dat dus noodzakelijkerwijs non-materieel zijn. Als het namelijk wel materieel zou zijn, zouden de natuurwetten er op van toepassing zijn, zou het voorspelbaar zijn, en dat is juist wat we proberen te ‘voorkomen’. Maar als het non-materieel is, hoe kunnen we er dan met onze huidige (natuur)wetenschappen wat over zeggen?

    ‘Vrije wil’ of ‘creativiteit’ (in jou gebruik van het woord) zijn dingen die essentieel buiten het domein van de natuurwetenschappen vallen. Iets soortgelijks geldt voor ethische problemen en voor zingeving. Wat ‘goed’ of ‘slecht’ is vinden we niet in de natuur, daarvoor moet een aanname gedaan worden. Mijn antwoord op de vraag in de titel van dit stuk is dan ook dat het vanuit de natuurwetenschappen die aanname niet gerechtvaardigd kan worden. Als zo’n aanname eenmaal gedaan is (bijvoorbeeld ‘vooruitgang’ of ‘voortplanting’) dan kan er logisch / natuurwetenschappelijk verder geredeneerd worden.

    Zie ook mijn artikelen hieromtrent:

     

    1. @Niek. Ik ben het niet helemaal met je eens. Ten eerste beschouw ik mezelf als een ik-weet-het-niet-ist… Hoewel ik in principe de wetenschap als mijn eerste houvast zie kan alles net zo goed allemaal ‘maya’ zijn. (Dat bedoel ik ook met dat citaat van Lao Tzu: houd een open mind en trek niet te snel conclusies.) Ik oriënteer me daarbij idd wel wat meer op de ‘harde wetenschappen’ juist omdat de zachtere wetenschappen wat vrijblijvender zijn; denk bijvoorbeeld maar aan de vele filosofen die in de loop van de geschiedenis voorbij zijn gekomen die feitelijk allemaal zeggen: “Volgens mij zit het zo…” waarna de natuurwetenschappen vele van die theorieën weer onderuit halen. En die ‘vrijblijvendheid’ geldt al helemaal voor de moraal: bijna iedereen houdt er weer zijn eigen moraal op na.
      Wat betreft ‘creativiteit’ bedoel ik niet iemands persoonlijke creativiteit maar de creativiteit die ten grondslag ligt aan het universum, de natuurwetten, de energieën, de materie, etc. Het gegeven bijvoorbeeld dat er Ãœberhaupt een universum is of universa zijn, dat atomen verbindingen aangaan met andere atomen en uiteindelijk zeer complexe moleculen vormen en zelfs leven, de evolutie die allerlei nieuwe organismen voortbrengt, enzovoort.

      Overigens is het begrip ‘vrije wil’ natuurlijk ook heel problematisch; er zijn zelfs psychologen die stellen dat alle beslissingen die we nemen eigenlijk genomen worden door ons onbewuste (whatever that may be).

    2. @ Niek,
      De zin van het leven is niet te achterhalen, mettertijd dat mensen ouder worden veranderen ook hun doelstellingen en dus veranderd hun “”zin van hun leven”” ook.
      Dit is een geest in een fles die er ook nooit uit zal komen.

  10. vrienden, dat is niet gering wat hier allemaal te berde wordt gebracht!
    Very interesting!
    Nou ben ik helemaal achter in de 70 en vind het leven en de grote levensvragen eigenlijk helemaal niet zo moeilijk meer. Dat is een kwestie van tot je doel komen, vind ik.
    (als je dat zo oud als ik nog niet overkomen is, vrees ik met grote vrezen voor je hoor)
     
    Reeds 40 jaar geleden, ik schreef toen wel eens artikeltjes in vak- en milieubladen aangaande natuurwonen, mijnheer Roeland, als tegenwicht voor de toen pas uitgevonden oppropping van mensen in de ‘compacte’ stad, waarin we nog steeds persisteren met onze ‘inbreidingen’, welke zo vreselijk slecht voor ons zijn, toen dus reeds was de vraag actueel waar natuur eindigde.
    Ik moet daar aan denken bij de vraag waar natuurwetenschap pleegt te eindigen. En dat weer om er de zin van het leven mee te achterhalen.
     
    Citaat: ‘Je leven heeft pas zin als je verbonden bent met hetgene wat je belangrijk vindt. Vandaar mijn conclusie: de zin van het leven is liefde.’
     
    Vergun mij nou eens te stellen dat het m.i. logischer is dat het leven pas zin heeft als het verbonden is met het gene wat belangrijk is in jouw leven. Ik ga er namelijk van uit dat alles wat wij vinden nog niet zo behoeft te zijn. (het kan steenkoud zijn, doch als je maar genoeg hebt gezopen, dan vind je dat niet meer, met het gevolg dat je meer risico loopt om dood te vriezen, toch?)
     
    Auto’s evolueren tegenwoordig ook, zo lees ik in de reclames.
    Hoe evolueren ze? Nou, naar de wensen van de ontwerpers. Iedere auto wordt ontworpen om in zijn functioneren te voldoen aan de wensen van de makers. Waarom zou dat bij mensen nou zo anders moeten zijn??
     
    Mag ik dat als denkertje zo bij jullie achterlaten voor het weekend?
    (het is niet moeilijk om proefondervindelijk, wat ik ook onder natuurwetenschappelijk vind vallen, met je maker in contact te komen, zo blijkt ons steeds!)
     

  11. Kwam zojuist een mooie quote tegen:

    Everyone says love hurts, but that is not true. Loneliness hurts. Rejection hurts. Losing someone hurts. Envy hurts. Everyone gets these things confused with love, but in reality love is the only thing in this world that covers up all pain and makes someone feel wonderful again. Love is the only thing in this world that does not hurt.”

    http://methany.xanga.com/637535702/item/

  12. @ Razor: oei, dat zou ik niet weten hoor. Ik ken Allah niet en heb dus ook geen contact met hem.
    Van meneer Hans Jansen en zo heb ik geleerd dat hij is uitverkoren als enige uit 360 woestijngoden en ik dacht ook dat hij als zwarte meteoorsteen of zo iets uit de lucht is komen vallen, kan dat?
    Volgens mij zit hij nu in een zwart hok in Mekka en heeft miljoenen trouwe aanbidders. (die zijn veel trouwer, ik zie ze altijd eerbiedig knielen!!, als de volgelingen van mijn God, volgens mij)
     
    Je moet eens aan een moslim vragen of zij ooit wel eens persoonlijk met Allah in contact komen. Het zou voor mij vreselijk zijn als ik geen contact kon maken met de Heere. Wel weet ik van verschillende moslims welke een persoonlijke ontmoeting met Isa hebben gehad, die wij Jezus noemen en welke wij als de Christus, de Verlosser kennen, en zij nu ook !! Heel erg mooi!!!
     
    Nou heb ik ook nooit gehoord dat van Allah wordt gezegd dat hij hemel en aarde gemaakt heeft. Dat vertelt onze God wel van zichzelf in Zijn Woord. En in mijn ontmoeting met Hem blijkt ook wel dat Hij oneindig (dat eindigt dus helemaal nergens!) groot en heerlijk is hoor.
     
    Wat zou het leuk zijn als ik eens mag horen of moslims ook wel eens hun god ontmoeten en wat dat dan met zich mee brengt.

  13. Liefde….of hoe je het ook wilt noemen geeft  inzicht in compexiteit…en de weg naar naar een betere en simpelere inrichting van de samenleving. Complexiteit is wat er heerst als je dingen verstandelijk probeert te begrijpen zonder begrip over mens en cultuur. Dus een inrichting gebaseerd op natuur r en persoonlijke verlangens een een politiek systeem die r voor ieder is en niet slechts voor een kleine groep. Een afsplitsing van de macro en micro economie zou in dit proces een goed begin zijn. Dat zijn ook de onzekerheden binnen het financieel systeem.

  14.  
    Is de zin van het leven te achterhalen met natuurwetenschap? Ja, dat is mogelijk. De zin van het leven is denk ik wat jezelf onder de zin van het leven verstaat. En dan is het mogelijk om aan de hand van het natuurwetenschap dit te beredeneren. Aan de andere kant kun je ook voor jezelf ervoor kiezen dat de zin van het leven is ervoor te zorgen dat jij je kinderen een goede jeugd bezorgd en probeert voor te bereiden bewuste en zelfstandige volwassenen te worden.

  15. Waarom zou het leven een zin moeten hebben. Het is er eenvoudigweg.
    We hebben niet gevraagd om geboren te worden maar zijn ontstaan als gevolg van een evolutionair proces. Dat proces is spontaan verlopen via de werking van de natuurwetten.
    Het zoeken naar een zin van iets is een typisch menselijke bezigheid. Niets in de natuur vraagt zich af wat de zin is van het leven, alleen de mens doet dat.
     

    1. ‘Waarom zou het leven een zin moeten hebben.’ Omdat wij mensen daar behoefte aan hebben. Dan ervaar je geluk of vreugde. Zonder een zingeving aan je leven voelt deze nutteloos. En misschien het ook wel dat wij er bewust van zijn en er de tijd voor hebben. Als je niet meer druk hoeft te maken om te overleven, dan heb je tijd over om na te gaan denken: ‘En wat nu? Hoe kan ik mijn tijd nu zinvol gaan besteden?’.

    2. De zin van het leven is zelfontwikkeling.  Dit houdt automatisch liefde in.  Je moet van je zelf kunnen houden om jezelf te willen ontwikkelen.  Maar je kan natuurlijk ook als hoogste doel hebben om de ‘wedstrijd van de week’  te bekijken op zondag.  Dan nestel je je op zondagavond met het bord op schoot en gaat Ajax-Feijenoord kijken.

      1. Zelfontwikkeling of persoonlijke groei is zeker het doel. Die koppeling met liefde had ik niet bekeken, maar dat is wel zo. Het betekent acceptatie en daarmee feitelijk van jezelf houden. Maar dan op een gezonde manier. Goede reactie.

  16. De zin van het leven zal mss nooit beantwoord worden door ons. Wat we wel weten is dat we genetisch gezien geprogrameerd zijn om bepaalde handelingen uit te voeren. Iedereen heeft een overlevingsdrang en een voortplantingsdrang. Die zaken zitten in je genen , die zaken leer je niet van je ouders of ergens anders. Dit wil zeggen dat we een element zijn in een groter geheel. Je kan stellen dat we zo gemaakt zijn. De zin van het leven komt gewoon voort uit het feit dat we bestaan en dat we hier een functie vervullen die we zelf nog niet kennen. Liefde komt ook neer op het succesvol voortplanten. Wie doet wat hij goed kan zal hier veel liefde voor hebben en maakt hem succesvoller in de samenleving. Dat we onszelf veelvuldig voortplanten heeft een functie , met meer ben je sterker. Dat we daarmee onze wereld kapot maken is geen gunstige zaak en daarmee denk ik dat we nu al beter denken aan ofwel de wereld te redden en de populatie in te krimpen of iedereen samen laten werken en onderzoek verrichten om ons van deze planeet naar ergens anders te verhuizen. Als we onze lichamelijke materie kunnen reproduceren zullen we in staat zijn langer te leven. Alle slimme mensen moeten hier over nadenken en samenwerken. Uit dit alles kan je alleen maar besluiten dat we niet alleen zijn in dit universum. Just a thought :-)

  17. Toch nog iets heel belangrijk vind ik:
    Zij die denken dat ze gefaald hebben in het leven. Hebben ook een doel!!! Zij maken onze naaste anderen sterker in hun geloof dat ze oppermachtig zijn. Dat we onszelf vragen stellen over deze zaken zal op zich ook een verklaring hebben. Vele zaken zijn eigelijk al voortbestemd. Het is gewoon dat we zo nederig in het systeem aanwezig zijn dat we dit niet beseffen. Dus ik zeg tegen jullie , zit niet op je gat denk vooruit en doe whatever you like en vooral de zaken die je met liefde doet. Die doe je het best! En om deze zaken te weten te komen die je goed kunt moet je zoveel mogelijk in je leven doen. Gd luck

  18. Als aanvulling op de gedachte de zin van het leven is liefde zou ik graag willen aandragen dat in die gedachte de hoogste vorm van liefde het loslaten is.Loslaten in algemeen door hetgeen wat je leert los te laten het geluk te gunnen om daar te zijn/komen waar het wenst te zijn vanuit het hart.Al het lijden zit vast aan de hechting ingegeven door liefde , liefde voor de ander maar ook voor jezelf het ego .In de dualiteit van hou jij van mij omdat jij wenst dat ik van jou houd, of hou ik van jou omdat ik wens dat jij van mij houd , rijst die vraag .Door de leegheid te aanvaarden van het niets willen zijn of wensen te zijn (het loslaten van het ego) ben je nederig aan de liefde die je de ander toewenst en gunt, met het vertrouwen in de omnipotente werking van liefde .Het leert je loslaten wat je uiteindelijk brengt tot de essentie van het leven , het loslaten ,welke je leidt naar de zin van het leven , Liefde. Home is there where the heart wants to be.

Laat een reactie achter