Wedstrijd

Vaarwel samenleving, hallo naast-elkaar-leving.
Deze individuele maatschappij word gedreven door angst. Angst voor een samenleving die wel samen leeft en samen staan voor waarin zij gelooft. In zijn huiskamer voor de tv zit hij te wachten tot dat er iemand hem zal geruststellen. Er iemand zal komen die de teugels in hand zal nemen en Nederland zal leiden naar zekerheid, familiariteit, stabiliteit en veiligheid. Tot de dag dat hij zich realiseert dat wij allen dezelfde universele behoeften bezitten zal er naar een ander gekeken worden voor een beschuldiging of oplossing. Het is hoogste tijd dat wij verantwoording nemen en onze energie gaan stoppen in onze overeenkomsten in plaats van onze verschillen. Alleen dan zal de angst vervangen worden door teVREDEnheid.

Leden der Staten-Generaal
Een burgertroonrede
Voor u ligt weer een nieuwe periode, een nieuwe reis, een nieuwe uitdaging die u tegemoet treedt met vertrouwen of angst. Vertrekpunt is wat achter ons lag en voor ons de toekomst. Oceanen oneindige tijdruimte, aether, die door gedachten, uitspraken en opvolgend daden wordt omgezet in voor zoveel mogelijk mensen zintuiglijk waarneembare daden en al of niet bedoelde resultaten.
Ieder voor zich, ongeacht maatschappelijke status, reist voort vanuit angst om te verliezen of vertrouwen in de uiteindelijke manifestatie van enig idee. Bijvoorbeeld een voor eenieder betere toekomst.
Angst om te verliezen in zijn ultieme vorm wordt in de bandbreedte die derde dimensie heet dood genoemd. Een transformatie in niet menselijk zintuiglijk waarneembare vorm. Elke angst is gebaseerd op verlies van…vult u uw eigen angsten maar in. Maar als u daaraan toegeeft bent u dan niet als het kuiken dat vlak voordat het de eierschaal door gaat prikken besluit om te kiezen “nog even te blijven” ? Want wat daarbuiten ligt, je weet maar nooit. En vervolgens sterft het door gebrek aan voedsel/lucht, zonder de kans aangegrepen te hebben zich te ontwikkelen, te leven.
Onze menselijke angsten om te verliezen, overschreeuwen we door het streven naar macht over wie, wat, wanneer dan ook. Ultieme macht. Niet gehinderd worden en, helaas veelvoorkomend, zonder de gevolgen voor mensen, in het bijzonder kinderen, of andere levensvormen serieus in beschouwing te nemen.
Gedachten, de basis van alles dat energie vorm geeft, zouden gericht kunnen zijn op het welzijn van het geheel. Gedachten komen voort uit een bewustzijn. Elk atoom bestaat uit een kernmassa van elektronisch geladen deeltjes met daaromheen nog wat rondcirkelende deeltjes, eenvoudig gesteld. Maar wat bepaalt nu waarom het ene atoom koolstof heet, met de bijbehorende eigenschappen, en een ander atoom zuurstof. Ook een geheel van deeltjes. Ook dat komt voort uit een bewustzijn. En de ultieme ons kenbare vorm van energie : Ecce Homo! De mens. Het driedimensionale pronkstuk van een bewustzijn. Allemaal deeltjes die op één of andere manier een modus hebben gevonden om samen te werken. En te creëren.
Voor dat wat thans wordt aangeduid als crisis kan maar één antwoord zijn waarin de oplossing ligt besloten: loslaten van het individuele/groepsmachtsstreven, het materieel egoïsme, en weer bewust worden van wat wij als geheel zijn. Van koolstofatoom tot levende mens, een totaal bewustzijn. Stel u eens de rijkdom voor aan mogelijkheden voor alles en iedereen. Schaarste een Universeel gegeven? Of ingesleten illusie die wel voordelen biedt voor kleinere groepen, ten koste van ……..
Een plezierig jaar toegewenst.
Amsterdam, 11 september 2011
Ruud Göbel
Combinator

Alles overziende rest maar één “probleem”, gebrek aan fantasie.

De maatschappij is aan het verbitteren. Zowel in de originele betekenis als in de dubbelzinnigheid van het woord. De snelle communicatie via het brede scala aan verschillende media zorgt voor overexposure van de gemiddelde mens. Het NOS Nieuws en de oldschool papieren versie zijn hiervoor deels verantwoordelijk, maar slechts medeplichtig. De bits en bytes uit het elektronische dromenland zijn de werkelijke daders.

Door de stijgende hoeveelheid aan mogelijkheden in zowel de digitale als de ‘echte’ wereld is het makkelijker om verzuurd te raken door datgene wat je niet bezit of kunt doen. De lat wordt alsmaar hoger gelegd waardoor het voor mensen steeds lastiger wordt om het geluk te bereiken wat voldoet aan hun normen. Vroeger werkten de mensen hard en waren ze gelukkig als ze hun gezinnetje draaiende konden houden zonder al teveel poespas eromheen. Het waarderen van deze eenvoud is verdwenen en wordt nu overstemd door het streven naar de veelvuldigheid aan nieuwe gadgets en andere technologische veranderingen die iedere dag weer plaatsvinden. Door mee te gaan in deze stroomversnelling komt er nooit een einde aan waar je tevreden mee zult zijn. Een vicieuze cirkel van een vraag naar materialisme dat wordt beantwoord met een vernieuwde vraag naar materialistische eenheden.

Vooral door het ontbreken van een praktisch nut van al deze ontwikkelingen doe ik hier zelf sowieso niet aan mee en houd ik het, telefonisch gezien, fijn bij mijn €25 Samsung mobieltje van de Mediamarkt. Bellen, smsen en wisselgesprekken aan kunnen nemen, mijn gadget is compleet. Een constante verantwoordelijkheid opgelegd krijgen om altijd maar bereikbaar te zijn via WhatsApp, e-mail en andere communicatiebronnen geeft mij de kriebels en zal ik, zolang het kan, relaxed blijven vermijden.

De bits & bytes zijn niet alleen verantwoordelijk voor de gepimpte mobieltjes, maar ook voor de sociale platform veranderingen die de afgelopen jaren plaatsvinden. De jeugd van tegenwoordig schakelt over op de digi-taal in plaats van het Nederlands en tonen hun gevoelens nu alleen nog maar door middel van e-moties. Online sociaal aanzien wordt steeds meer van belang en moet op meer en meer plekken aanwezig zijn. Aantal likes per foto/updates, relatie-status en vriendenaantallen hebben allen invloed op het dagelijkse zelfbeeld waar vooral de pubers altijd nog hard op zoek zijn naar bevestiging. Het zou jammer zijn als deze bevestiging tot stand komt naar aanleiding van wat cijfertjes en bewerkte foto’s op het internet in plaats van het ontwikkelen van een toffe reallife persoonlijkheid.

De opkomende facebookgeneraties moeten oppassen voor deze nieuwe vorm van leukemie.
Voor je het weet bepaalt de jeugd haar zelfbeeld aan de hand van deze digitale statistieken en gaat een deel ervan er aan onder door. Leukemie zal gestaag meer slachtoffers gaan eisen. Misschien tijd voor wat online cliniclowns die op willekeurige profielen deze ziekte kunnen behandelen en een remedie kunnen bieden aan de hand van anonieme ‘Vind ik leuk’s’.

Wij lagen weer in een deuk gisteravond, mijn goede vriend Robert en ik. Robert is al ongeveer 80 jaar een van mijn beste vrienden, en langzamerhand mijn enige resterende goede vriend… Tja, ze gaan allemaal zo jong dood, die anderen.
Robert en ik vierden ons jaarlijkse yoghurtritueel. Dat doen we nu al 18 jaar, elk jaar op Hemelvaartsdag. Dat vinden wij wel een leuke dag namelijk, zoals u straks wel zult begrijpen, als u tenminste een beetje gevoel voor humor hebt. We lepelen dan als brunch beide een potje Bulgaarse yoghurt leeg en dan roepen wij unisono: “Doe als een Bulgaar, eet yoghurt en wordt honderd jaar, oh wat voelen we ons weer jong!”, en dan rollen we onder tafel van het lachen.
Dit jaar heb ik meegedaan aan het wereldkampioenschap hardlopen, de 100 meter voor honderdjarigen. Als 119-jarige won ik met twee (middel-)vingers in mijn neus van die rollatormannetjes!
Robert is een tamelijk geniaal arts. Zodra er begin deze eeuw berichten in de wetenschappelijke pers verschenen over telomerase-behandelingen bij muizen, waardoor bij die diertjes de veroudering stopte, is hij hier in gedoken. Hij schuwde de risico’s niet en is op zichzelf gaan experimenteren. Omdat hij aan een laboratorium was verbonden kon hij de gevolgen van zijn experimenten goed monitoren. Hij is vrij geniaal volgens mij, maar zal ook wel wat geluk gehad hebben: binnen een paar jaar had hij een methode gevonden om de telomeren afbraak van het DNA in zijn cellen te stoppen, zonder ernstige bijwerkingen. Ik heb al snel gevraagd of ik mee mocht doen.
Het resultaat is dat hij nu 121 is (en dus de oudste mens ter wereld) en ik 119 (de nummer 2). Dus “wordt weer 100 jaar” is voor ons een prachtige verjonging!
Wij hebben het slim aangepakt. Het was nog ruim voor onze pensionering dat wij met onze behandelingen begonnen. Die laatste jaren hebben we alles op alles gezet om ons pensioen te verhogen en alle beschikbare geld liquide gemaakt om nog zoveel mogelijk lijfrentes te kopen. Zodat wij nu allebei van een levenslang riant pensioen kunnen genieten en de toch wel dure behandelingen kunnen betalen. En reken maar dat die levens lang worden! Alleen ongelukken of dodelijke ziekten kunnen ons nog vellen.
Natuurlijk hielden wij dit geheim tot nu toe. Wat denk je, als dit bekend wordt, breekt geheid de pleuris uit. Wij denken niet dat de rest van Nederland zin heeft om ons wie weet hoeveel jaren nog van dat riante pensioen te voorzien!
Maar de laatste tijd wordt de telomerase therapie steeds algemener bekend. En beginnen mensen ook te vermoeden hoe wij zo oud konden worden … Dus is het nu beter om opening van zaken te geven. En volgende maand brengen wij u (uit de goedheid van ons hart, dat begrijpt u wel …) de oplossing voor het gigantische probleem dat ons wacht als iedereen aan zo’n therapie gaat beginnen en 200 of 300 jaar oud gaat worden en ons de totale ineenstorting wacht van het pensioenstelsel!

De ondergang van de menselijkheid en de oorzaken daarvan.
Wij zijn de grote massa, de hele Nederlandse bevolking is de grote massa. Dat is altijd zo geweest en dat zal altijd zo blijven. Dat is ook absoluut geen probleem enkel voor degenen die anders zijn. En omdat dat minder mensen zijn dan de grote massa is het dus absoluut geen massaal probleem. Een zeer logisch feit mag ik aannemen.
Maar ook zijn wij allen individueel. We willen niet teveel afwijken van de massa maar we willen wel onszelf op onze manier ontwikkelen waarbij we de massa wel strak in de gaten houden. De verwarring is groot onder de mensheid. Het individualisme is een groot goed. Wij voeden bewust onze kinderen zo op zodat ze weten dat zij persoonlijk erg bijzonder zijn. We leren ze ook zo nu en dan voor zichzelf te kiezen. Dat is goed voor hun zelfvertrouwen. En dus erg belangrijk. Gelukkig doen heel veel mensen dat, een paar uurtjes speciale aandacht voor deze en dan weer voor gene. Ik ben er trots op dat wij in een land leven waar kinderen steeds minder ondergeschikt zijn aan volwassenen. Dat is ook het probleem niet.
Wij zijn ook vrije mensen. Wij mogen als Nederlanders onze mening uiten en daar zijn we trots op. Erg trots en dat zal men weten ook. Toch is het wel van belang dat je niet overdrijft vind ik persoonlijk maar men mag zijn mening uiten en haar mening ook. Al is het onder de grote massa toch verstandiger voor het sociale welwezen om je mening wat bescheiden te houden anders is men weldra van mening dat je teveel afwijkt en dan kom je er niet meer tussen. In principe is dat niet erg moeilijk dus zelfs dat is het probleem niet. Nog steeds zijn we gelukkig, individualistisch en vrij. Heel prettig is dat. Laten we dat ook vooral zo houden.
Wat is het probleem dan wel? Wel het zit zo. Ik kom regelmatig langs mensen die andere mensen lastig vallen. Het gekke is dat niemand er wat van zegt. Er worden kinderen in elkaar geslagen door ouders en buren merken er zogenaamd niks van. Hele familie drama’s en iedereen is overstuur en geschokt. Lieve Nederlanders zetten jullie even je oogkleppen af? De mening is prachtig maar durf eens wat tegen de buurman te zeggen? Kan je het niet met woorden af buurman? Oeps… dat is onacceptabele taal. Juist. Van dat correcte moeten we af. Dat moeten we toch niet willen. Wij zijn de helden van ooit. En over een poosje zijn we niks meer dan gedachteloze meningloze individuen die niks meer te melden hebben want we zijn te bang. Te schijterig.
Wij komen niet meer voor elkaar op. We maken criminaliteit mogelijk door het toe te staan. Als je wat ziet grijp dan in! Wapperen met de handjes! Maar nee men blijft met de handen in de zakken staan. Wij zijn allen slappelingen geworden. Hoe jammer, hoe jammer… en omdat we allemaal watjes zijn die niks durven en wegkijken blijft er straks niet één mens over.

Week 49, 7 december, woensdagavond, 11 minuten en 50 seconden over 10. Nog 3,5 week om uit te vinden, wat het probleem van Nederland vormt. Één zaak is zeker, het antwoord is niet alleen te vinden in Nederland. De oplossing ligt diep begraven ergens op de wereld. Dit zegt immers niks natuurlijk. De archeoloog die jarenlang diep groef, vond ook de versteende fossielen, die men niet voor mogelijk hield om te vinden. Op een wereld waarin een toilet al bijzonder was, ontdekte fysica een elementair deeltje. De resultaten kunnen ook gezien worden als een probleem, de overeenkomsten van de problemen liggen in het onderzoek. Kan een probleem alleen worden bevestigd, nadat men het zand van een versteend fossiel afstoft? Kan een raadsel alleen ontrafeld worden, door details opeen te stapelen? Ik kan u vertellen dat onze gedachtes nu overeenkomen. Ons instinct wat in de volksmond ook wel ‘’ons hart’’ wordt genoemd, verteld ons namelijk:’’Nee’’. Hebt u wel eens iets gedaan wat niet zo hoorde, maar toch goed voelde? Dit is een teken van je eigen instinct. Wanneer u het instinct negeert, zit u nog in de ontkenningsfase. Velen uitspraken die gedaan zijn over de wereld, worden steenhard genegeerd. Stelt u zich eens voor, dat u in een kleiner huis gaat wonen door de bezuinigingen? Stelt u zich eens voor dat er 300 euro minder is voor de boodschappen deze maand, omdat het gedoneerd wordt aan een goed doel. Heeft u wel eens gehoord dat als iedereen 30% procent van zijn bezittingen weggeeft, dat iedereen op de wereld even rijk zou zijn? Als wij er vanuit zouden gaan dat het waar zou zijn, zou u voor dit doeleinde de nieuwe auto uit gedachten zetten en zou u genoegen nemen met elke dag alleen te eten wat noodzakelijk is? In koor schreeuwen we allemaal: ‘’Ja, dat zou ik doen’’. De valse tonen ontmaskeren echter, dat het wat gecompliceerder ligt in de praktijk. Wat we namelijk op dat moment denken is:’’Help hoe kom ik hier weg en hoe zorg ik ervoor dat ik mijzelf niet verraad’’. We willen wel de wereld helpen maar niet onze bezittingen opgeven. Dat zou namelijk betekenen, dat we controle en macht verliezen. Sinds wanneer werd macht en rijkdom een levensstijl? Al jarenlang geleden handelde wij met potten en pannen. Hiervan had echter minder dan 20% procent van de bevolking, een inkomen waar normaal van geleefd kon worden. We leven in een maatschappij waarin de mens wordt meegesleurd, met de rest van de wereld. Het gevolg hiervan is dat wij al eeuwen lang op zoek naar de leidende. Zij die opstaan en anders durven te zijn dan de massa. De reden waarom we nog steeds op zoek zijn? Dat is een antwoord die al lange tijd is opgegraven samen met de stoffige fossielen. De leider moet niet alleen de gedachten uitspreken van de nieuwe wereld maar ook het hart hebben voor een nieuwe wereld.