Tijd voor iets werkelijks nieuws

governmentNa de afgelopen twee artikelen met interessante discussies heeft Pieter Stuurman nog een nieuw stuk geschreven ter overdenking en input van wellicht een nieuwe boeiende discussie. Het origineel is wederom op zijn weblog te vinden.

Dat regeringen en bestuurders er een puinhoop van maken wordt voor iedereen steeds duidelijker. Welke “democratisch gekozen” politici het op ieder willekeurig moment ook voor het zeggen hebben, de ene domheid lijkt op de andere gestapeld te worden en de ene na de andere zo betrouwbaar lijkende bestuurder blijkt bij nader inzien een frauderende zakkenvuller, corrupter dan de gemiddelde politieagent in Baribaki.

Geen wonder dat steeds meer mensen gaan nadenken over de vraag: ‘Hoe dan wel?’ Hoe zorg je voor een betrouwbaar en rechtvaardig bestuur? In de loop der tijd is er een keur aan systemen en ideologieën uitgedacht en in veel gevallen ook toegepast. Het socialisme, het communisme, het kapitalisme (en nog een hoop ander -ismes) en zelfs de democratie, zijn allemaal modellen geweest die de bedoeling hadden een werkbare hiërarchische structuur over de samenleving te leggen. Allen hebben gefaald.
Het verwondert me dan ook dat de meest gangbare vraag nog steeds is: ‘Hoe moet de wereld bestuurd worden?’, in plaats van: ‘Moet de wereld wel bestuurd worden?’

Zou het niet eens tijd worden om in te zien dat ieder hiërarchisch model uiteindelijk verzandt in onderdrukking en leed onder de bevolking? We hebben er in ons deel van de wereld nu zo’n 20 eeuwen opzitten die gedomineerd waren door allerlei vormen van bestuur en dus van macht. Kijk de geschiedenisboeken er nog eens op na en zie dat die geschiedenis bepaald wordt door een aaneenschakeling van ellende als gevolg van macht en de strijd om macht.

Er was of oorlog, de strijd om macht die altijd ten koste gaat van de bevolking, of geen oorlog en dat betekende in de meeste gevallen dat de bevolking zwaar te lijden had onder het gezag van despoten en andere heersers.

Ook in deze tijd wordt het nieuws (de geschiedenis van morgen) bepaald door oorlog en machtsstrijd. Misschien wel meer dan ooit en misschien heeft de wereldbevolking ook wel meer dan ooit te lijden onder terreur van de technologische geweldsmachinerie waarover overheden en politiek het monopolie hebben. Kijk bijvoorbeeld even naar de honderden miljoenen doden door overheidsgeweld in de afgelopen honderd jaar.

Welbeschouwd zou het voor de hand liggen dat we daar nu toch onderhand meer dan genoeg van hebben. Dat na twintig eeuwen van chaos en ellende, oorlog en geweld, uitbuiting en armoede, vervolging en genocide, mensen toch een keer tot het inzicht zouden komen dat het geen goed idee is om macht te verlenen aan wie dan ook.

responsibility-wall-1920-1200

Daarom vind ik het verbazingwekkend dat de idiote overtuiging dat mensen “leiders” nodig hebben, nog steeds bestaat. Vrijwel iedereen meent te weten dat een hiërarchische inrichting van de samenleving “nou eenmaal bij mensen hoort”. Dat dit noodzakelijk is. Dat het zonder leiders of heersers één grote chaos zou worden. Dat we zonder overheidsdwang elkaar voortdurend de harses zouden inslaan, massaal bestelen of zouden laten verkommeren.

In mijn optiek is dat een van de allermafste overtuigen die er bestaan. Een overtuiging die niet zomaar bestaat, nee, die zo wijdverbreid en hardnekkig is dat bijna niemand eraan lijkt te twijfelen.

Die overtuiging is gebaseerd op de gedachte dat mensen vanuit zichzelf niet in staat zijn het juiste te doen. Dat mensen alleen dat juiste doen als ze daartoe gedwongen worden door andere mensen. Betere mensen. Mensen die wel weten wat het juiste is en dat aan ons opleggen en van ons afdwingen. Door “leiders”. Anders doen we het niet…

Maar, als onze overheid even niet toekijkt, gaan we elkaar dan werkelijk te lijf? De mensen hier in de straat in ieder geval niet, net zomin als de mensen in de volgende straat. Sterker nog: de mensen in deze straat gaan de mensen in de volgende straat niet eens te lijf. Zelfs niet als onze hoeders even de andere kant opkijken.

Laten we dat achterwege omdat we bang zijn voor de mogelijke straffen? Ik ken werkelijk niemand die zo denkt. Mensen doen dat niet omdat ze dat niet willen doen.

Nou weet ik best dat er ook mensen zijn die niet het beste voorhebben met anderen. Mensen die er geen bezwaar in zien om anderen te benadelen of te beschadigen ten bate van hun eigen belang. Maar hebben we werkelijk een dwingende overheid nodig om ons daartegen te beschermen?

De meeste mensen gaan uit van de gedachte: als het met de anderen goed gaat, gaat het ook goed met mij. Veruit de meeste mensen zijn er helemaal niet op uit om anderen te benadelen.

Maar naar schatting zo’n 3 tot 10% van de mensen is behept met een variërende mate van psychopathie, denkt alleen aan zijn eigen belang en probeert andere mensen te manipuleren, te bestelen of op andere wijze te benadelen ten bate van zichzelf. Dat zijn de superegoïsten die uitsluitend aan zichzelf denken en die het niets kan schelen of dat ten koste van een ander gaat.

ResponsibilityMaar rechtvaardigt dat een surveillancecultuur waarbinnen overheidsgezag ons daartegen zou moeten beschermen? Dat zou betekenen dat die overheid nooit meer de andere kant op kan kijken, iedereen onder controle moet houden, dus ook degenen die helemaal geen kwaad in de zin hebben. Een tendens overigens die momenteel sterk gaande is met alle cameratoezicht, elektronische controle en (binnenkort in dit theater) drones die ons begluren. Maar is dat een goed idee? Ik denk het niet.

Ten eerste omdat het nu toch onderhand duidelijk zou moeten zijn dat lieden met een psychopathische inslag juist onevenredig vaak naar boven drijven in bestuurlijke functies. De geschiedenis (evenals het heden) staat werkelijk bol van despoten, heersers, bestuurders en machthebbers die vooral gekenmerkt worden door niets ontziend egoïsme. Wiens gezag vooral aangewend wordt voor de eigen macht en rijkdom, zonder enig oog voor de ellende en armoede van de bevolking.

Het zijn juist diegenen die het handigst zijn in liegen, bedriegen en manipuleren en er ook geen enkel bezwaar tegen hebben als dat ten koste gaat van wie dan ook (behalve zijzelf), die voor zichzelf de beste en meest invloedrijke posities weten te bemachtigen. Logisch, oefening baart immers kunst.

Voorbeelden te over, en ook wetenschappelijke onderzoeken tonen aan dat er in de bestuurlijke toplagen veel meer superegoïsten en psychopaten te vinden zijn dan gemiddeld onder de bevolking.

Is het dan een goed idee om ons door rücksichtsloze egoïsten te laten beschermen tegen rücksichtsloze egoïsten? Dat lijkt me net zoiets als je huis laten bewaken door het inbrekersgilde of je kinderoppas te rekruteren bij de pedofielenvereniging. Niet slim dus.

Maar wat nog veel belangrijker is: wij kunnen misdadigers veel beter zelf aanspreken op hun ontoelaatbare gedrag. Wanneer er geen gezag zou zijn, dan hadden we geen andere keuze dan deze mensen zelf te corrigeren en dat is veel effectiever. Als er dan iemand in de buurt een ander zou beschadigen, dan zouden we er zelf op afstappen en duidelijk maken dat dit gedrag ontoelaatbaar is. In plaats van naar de politie gaan, zoals nu het gebruik is, en de verantwoordelijkheid over te laten aan anonieme vertegenwoordigers van het gezag, die er eigenlijk buiten staan.

Juist omdat de politie en het gezag er eigenlijk buiten staan is het momenteel nodig om iedereen als potentiële misdadiger te behandelen, zoals in steeds toenemende mate het geval is.

Wanneer er geen wetten en gezag zouden zijn dan zou er voor ons niets anders opzitten dan te doen wat we zelf het juiste vinden. De mensen in de straat zouden degenen die in hun directe omgeving over de schreef gaan, zelf moeten corrigeren, in plaats van naar de politie te stappen en het over te laten aan een anonieme vertegenwoordiger van het gezag.

Ja maar, hoor ik u zeggen, zonder wetten worden onze rechten niet beschermd. Welnu, wetten zijn er helemaal niet om uw rechten te beschermen. Wetten zijn er om privileges te beschermen en dat zijn meestal niet uw privileges. In feite hebben we geen enkel recht toegekend gekregen door wetgeving, al was het maar omdat u over de wetgeving niets te vertellen hebt.

Het is de politiek, die deel uitmaakt van het gezag, die de wetten bepaalt en naar eigen smaak kan aanpassen als ze dat zo uitkomt. Wetten beschermen daarom vooral de posities van de hiërarchisch hooggeplaatsten. De enige situatie waarin die wetten, theoretisch gezien, enige bescherming zouden opleveren, is wanneer politiek, overheid en gezag werkelijk het beste met u voor zouden hebben. Het moge onderhand duidelijk zijn dit in veruit de meeste gevallen niet zo is.

Gezag heeft alleen bestaansrecht als we in de overtuiging verblijven dat we tegen onszelf beschermd moeten worden. Als we ervan overtuigd blijven dat we er zonder gezag een moordende en stelende chaos van zouden maken omdat dit “nou eenmaal in de aard van mensen”  zou liggen. Maar dat spreekt faliekant tegen de gangbare gedachte dat democratie een goed en eerlijk systeem zou zijn en dat democratie zo ongeveer gelijk zou staan aan vrijheid.

Maar wanneer wij mensen, er werkelijk op uit zouden zijn elkaar te bestelen, de kop in te slaan of zwakkeren te laten verkommeren, waarom stemmen we dan niet massaal op partijen die deze dingen voorstaan? Dat doen we niet omdat we dat niet willen.

Democratie heeft werkelijk helemaal niets met vrijheid van doen. Als een slaaf mag kiezen wie zijn slavendrijver is, aan wie hij moet gehoorzamen, is hij dan vrij?

Democratie is een systeem dat de hiërarchie in stand houdt, met instemming van de bevolking. Handig, want dat scheelt een hoop gedoe met het in bedwang houden van die bevolking. Er wordt ons niet gevraagd of we ons zelfbeschikkingrecht willen weggegeven aan een ander (een ‘leider’ die voor ons mag beslissen) maar aan wie we het willen weggeven. En toch gaan we steeds maar weer vrijwillig naar de stembus om ons zelfbeschikkingrecht weg te geven in de veronderstelling dat we “nou eenmaal bestuur nodig hebben”. We gedragen ons als gehoorzame kinderen. Terwijl we toch helemaal geen kinderen zijn.

The-Moment-You-Take-Responsibility1-300x176

En het gezag gedraagt zich als een ouder die nog steeds zeggenschap wil behouden over zijn volwassen kinderen. Die deze volwassen kinderen nog steeds meent te moeten opleggen wat ze moeten doen of laten. Het gaat dan al lang niet meer om het nemen van verantwoordelijkheid (dat kunnen volwassenen prima zelf) , maar om het behoud van de (machts)positie. Het is dan aan die kinderen om zich daarvan los te maken door de bevelen simpelweg te negeren en zelf verantwoordelijkheid te nemen voor hun doen en laten.

Een hiërarchisch ingerichte wereld is al tientallen eeuwen onze realiteit. Maar die realiteit is het gevolg van de overtuigingdat dit een noodzakelijkheid is. Dat het onontkoombaar is. Maar dat die realiteit altijd zo geweest is, wil nog niet zeggen dat het altijd zo moet blijven.

Wat als die overtuigingen nou een vergissing is? Dat die vergissing al zoveel eeuwen bestaat, maakt die vergissing nog niet tot waarheid.

De chaos en het geweld in de wereld zijn juist het gevolg van bestuurlijk macht. Het zijn machthebbers en overheden die oorlogen, moord en doodslag, en systematische diefstal op hun geweten hebben. Allemaal zaken waartegen diezelfde overheden ons zouden beschermen, in onze overtuiging. Diezelfde overtuiging laat ons als gehoorzame soldaten, politieagenten, belastingambtenaren en andere volgzame handlangers, de gruwelijkheden uitvoeren.

Responsibility1Wat als we helemaal geen bestuur, leiding of gezag nodig hebben om het juiste te doen? Wat als we gewoon gingen doen wat we allemaal willen doen: voor onszelf en voor onze dierbaren zorgen? En die dierbaren weer voor hun dierbaren. Dan zorgt iedereen voor iedereen en dan hebben we helemaal niemand meer nodig die ons vertelt wat we moeten doen, met alle gruwelijke uitwassen van dien. Uitwassen die het, getuige de beschreven ellende, ons juist onmogelijk maken om ervoor te zorgen dat het goed gaat met ons en met degenen die ons aan het hart liggen.

Het zal natuurlijk even wennen zijn om zelf te beslissen wat het juiste is om te doen. We zijn zo lang gewend geweest dat anderen, bestuurders, politici en overheden ons dat vertellen. Maar na al die eeuwen ellende zou het nu toch onderhand duidelijk moeten zijn dat dit geen goed idee is. Er zit dan werkelijk niks anders op dan eraan te wennen om voortaan de verantwoordelijkheid voor onszelf te nemen.

Tijd voor iets werkelijk nieuws dus.Aanverwante informatie en artikelen:
-) Weblog Pieter Stuurman
-) Eerdere artikelen van Pieter Stuurman op visionair

85 gedachten over “Tijd voor iets werkelijks nieuws”

  1. Grappig genoeg hebben we tegenwoordig ook alleen maar leiders voor “alles”, terwijl we vroeger nog wel eens leiders hadden voor bepaalde situaties In http://www.gutenberg.org/ebooks/33111 bijvoorbeeld, is te lezen dat indianen en andere stammen vaak een “vredesleider” en een “oorlogsleider” hadden. Erg raar is dat natuurlijk niet. Als je je afvraagt of we wel een leider nodig hebben, kun je je ook afvragen of we wel voor alles waarvoor we een leider nodig hebben, ook dezelfde leider nodig hebben. In vredestijd is overleg bijvoorbeeld veel belangrijker, en in oorlogstijd is kordaat optreden belangrijker.
     
    Zelf vind ik leiderschap niet per se slecht, en vaak hangt het van de groep af. In een band bijvoorbeeld heeft meestal iedereen zijn eigen verantwoordelijkheden en genoeg vrijheid om die in te vullen zonder elkaar in de weg te zitten. In een compleet orkest is een leider al vanzelfsprekender.

    1. Natuurlijk is het handig als er iemand is die dingen kan coördineren als er sprake is van een samenwerkingsverband. Inderdaad bijvoorbeeld zo iemand als een dirigent. Maar dat hoeft niet persé te betekenen dat zo’n coördinator ook in hiërarchische zin een hogere positie zou moeten krijgen. De deelnemers aan het samenwerkingsverband zouden de aanwijzingen ook kunnen zien als een richtlijn (eventueel een waardevolle richtlijn) maar niet als bevel.
       
      In die zin is er eigenlijk maar één legitieme vorm van leiderschap en dat is inpirerend leiderschap. Waarbij ik met inspireren bedoel: mogelijkheden laten zien. Of mensen die mogelijkheid omarmen, is helemaal aan die mensen zelf. 

      1. Pieter, kun je inspirerend leiderschap vormgeven?
        Waarom ik dit vraag is dat ik mij bij deze vorm van samenleven een chaos voor mij zie door kortzichtigheid. Het continu laten zien van mogelijkheden waarin keuzes moeten worden gemaakt, waardoor de gevolgen op lang termijn over het hoofd worden gezien.
        Een leider houdt dit overzicht en kiest de oplossing waar het volk voor kiest. Maar.. helaas is het een gegeven dat de individu de oplossing kiest die het best past voor zijn situatie. Als je dit in het totaalbeeld zet kan dit leiden tot kortzichtigheid (handelen uit eigen belang), omdat het probleem voor de samenleving een hele andere oplossing nodig heeft (lange termijn/structureel). Soms kan de oplossing dus afwijken van de mogelijkheid die de meerderheid voordraagt/kiest, waardoor er ophef ontstaat. Begrijp je waar ik de crux zie zitten? Dan kun je nog zo inspirerend bezig zijn, maar er zal dan toch iemand moeten zijn die de knoop doorhakt..

        1. Kenjie,
           
          Ook nu wordt de wereld vormgegeven door individuen, net als altijd. Het zijn niet de leiders die de wereld vormgeven, het de bevolking (alle individuen bij elkaar) die dat doet. Al die individuen doen dat door de dingen te doen die ze doen.
           
          Waar het om gaat is: op basis van welke motieven doen de mensen de dingen die ze doen?
           
          In een hiërarchisch ingerichte maatschappij doen mensen de dingen die ze doen omdat ze denken gedwongen te worden ze te doen. Het motief is dan: ik moet het doen anders volgen er represailles.Dat is de definitie van dwang.
           
          Wanneer veel mensen de dingen doen op basis van dat motief (dwang), dan zal het resultaat dus zijn dat de wereld wordt ingericht naar de voorkeur van degene(n) die in de positie is (zijn) om deze dwang op te leggen. En dat is dan de definitie van macht.
           
          De vraag is dus: wat is een betere leidraad? Een wereld ingericht naar de voorkeur van één/enkele machthebber(s), of een inrichting die het resultaat is van alle voorkeuren van alle mensen bij elkaar opgeteld. In beide gevallen is die wereld het resultaat van hetgeen mensen doen. Alleen het motief is anders.
           
          De eerste manier (dwang) kennen we nu al tientallen eeuwen en we hebben dus ervaren wat voor wereld dat oplevert. Ik geloof niet dat je kunt zeggen dat deze manier geen chaos en ellende gebracht heeft. Kijk alleen eens naar de honderden miljoenen doden door oorlog en geweld in de afgelopen honderd jaar. Maar ieder ander deel van de geschiedenis illustreert het ook prima.
           
          Misschien eens tijd om iets anders te proberen?
           
           

        2.  
          Prachtig Douwe!
           
          Nog een aanvulling op mijn antwoord aan Kenjie:
           
          De inrichting van de wereld is het gevolg van wat mensen doen.
           
          Als mensen de dingen doen die ze doen op basis van dwang, dan zal die wereld eruit zien naar de voorkeur van degene die bij machte is te dwingen. Mensen worden dan gedwongen de dingen te doen die de machthebber OK vindt. De inrichting van de wereld zal dan de voorkeur van de machthebber(s) weerspiegelen.
           
          In een niet-hiërarchische wereld hebben mensen geen andere keuze dan de dingen te doen die ze zelf OK vinden. Noem het een “gedwongen vrijheid”. Logischerwijze zal dat resulteren in een wereld die is ingericht naar de gemiddelde voorkeuren van alle mensen bij elkaar. Als je dus wil weten hoe zo’n wereld eruit zal zien, hoef je alleen te kijken naar wat de meeste mensen OK vinden.
           
          De meeste mensen, zo’n 90 tot 97%, hebben het beste voor met anderen. Als de wereld dus wordt ingericht naar wat de meeste mensen OK vinden (elkaar steunen bijvoorbeeld), zal dat dus weerspiegeld worden in de inrichting van die wereld. Die wereld wordt immers ingericht door hetgeen al die mensen bij elkaar doen.
           
          Slechts 3 tot 10% van de mensen is behept met een mate van psychopathie. Een niet-hiërarchise wereld zal dat dan ook dat weerspiegelen. Die wereld zal dus overwegend niet-psychopathisch zijn, met hier en daar elementen van psychopathie.
           
          Maar juist uit die 3 tot 10% psychopaten komen de meeste machthebbers voort. Een hiërarchische wereld (waarin we ons laten dwingen de dingen te doen die de machthebber OK vindt) zal dus voornamelijk psychopathie weerspiegelen.
           
          Ik zou zeggen: kijk eens om je heen…
           

        3. Beste Pieter,
          Mensen zullen altijd uit ‘dwang’ handelen en daarom dus altijd tegenstrijdige motieven hebben.
          “De inrichting van de wereld is het gevolg van wat mensen doen uit natuurlijke dwang.”
          Deze natuurlijke dwang is onlosmakelijk in wat mensen doen. De ultieme macht die je niet omschrijft en ook niet verweven is in jou beredenering is de crux in het hele verhaal.

        4. Dat is eigenlijk precies wat ik wil zeggen, Kenjie. Zonder “onnatuurlijke” dwang zullen mensen zicht laten leiden door hetgeen ze van zichzelf vinden dat ze moeten doen. Je zou dat natuurlijke dwang kunnen noemen, maar ook gewoon “zijn wat je bent”. Wat onze natuur is, dus. Zonder hiërarchie is dat het enige dat er overblijft.

        5. Sorry Kenjie, ik vergeet nog in te gaan op je opmerking over tegenstrijdige motieven.
           
          Ik ben een groot voorstander van een veelkleurig palet aan motieven. Als was het maar omdat diversiteit inderdaad in onze natuur ligt. Vanuit al die verschillende motieven zullen mensen dus verschillende dingen doen, en dat levert dat een inrichting van de wereld op die dat zal weerspiegelen.
           
          In een hiërachrische wereld ontbreekt het juist aan veelkleurigheid omdat iedereen moet doen wat de machthebber afdwingt, en dan weerspiegelt de wereld alleen het motief van de machthebber.
           

        6. Hoi Pieter,
          Lastig om dit via het internet te doen. Deze gesprekken zijn interessanter in een echt gesprek, omdat ik bij elke stelling wel weer een wedervraag heb ;-) Maargoed let’s go:
          Wat betreft natuurlijke dwang was ik meer opzoek naar het een ander antwoord dan dat je aangeeft in je reactie. Van natuur uit hebben we ‘dwang’ om liefde te volgen. De machtsgreep die liefde over ons heeft kun je niet uit de weg beredeneren naar mijn idee.
          Ik vind jou beredenering erg interessant en ik begrijp dat de mogelijkheden tot de meest vredelievende oplossingen kunnen behoren, maar naar m.i. is dit een utopie zolang we liefde niet meenemen in onze beredenering. Ik was eigenlijk opzoek naar iemand die liefde als basis van ons gedrag zou aangeven. Ik miste deze invalshoek in elke reactie hier op visionair.nl wat betreft de laatste paar discussies.

          Als ik de geschiedenis erbij haal kom ik tot de conclusie dat elke stap genomen is uit liefde. Elke beslissing die je maakt is terug te beredeneren naar deze machtsgreep.
          Mijn conclusie is dat we gewoon met teveel mensen op deze aardbol leven. En dat het onmogelijk is om tot een vredelievend systeem te komen waarin iedereen in harmonie met elkaar leeft. De liefde laat mensen onmogelijke, maar ook onwerkelijke beslissingen maken. De liefde laat mensen doen wat ze doen.
          Iedereen handelt uit deze machtsgreep en omdat iedereen als basis een andere bron heeft waaruit deze machtsgreep jou laat ‘dwingen’ zal je goed en kwaad altijd onder ogen moeten zien.

        7. Daar kan ik me in vinden Kenjie. Liefde is inderdaad een altijdbestaand motief, zoniet het oermotief, de moeder aller motieven. Ik wilde daar niet vanuit mezelf op ingaan omdat ik vind dat het een goed idee zou zijn als iedereen voor zichzelf zijn motieven helder krijgt.
           
          Liefde is naar mijn visie dus een altijd bestaande kracht. Een kracht die weliswaar overschaduwd kan worden als de aandacht naar andere zaken getrokken wordt, of beter gezegd: als we de aandacht naar andere zaken (zoals angst) laten trekken, maar het is een altijd aanwezig drijfveer. Maar dat maakt het (kunnen) beleven van die drijfveer nog niet tot een utopie.
           
          Ik kan me zeker niet vinden in je conclusie dat er teveel mensen zijn om liefde te kunnen beleven, of om zelfs een leefbaar leven voor iedereen op deze planeet te kunnen hebben. Hoe zou je liefde kunnen inpassen in een “oplossing” hiervoor? Het enige dat je dan uit liefde voor de mensheid zou kunnen doen, is jezelf beschikbaar stellen als vrijwilliger om te verdwijnen (dood te gaan).
           
          De problemen zijn niet het gevolg van teveel mensen, maar van teveel armoede. En dat is weer het gevolg van teveel rijkdom (een kleine hoeveelheid mensen die een grote hoeveelheid waarde voor zichzelf gereserveerd heeft, waardoor er schaarste voor de rest ontstaat).  
           
           
           

        8. Pieter,
          Liefde is ook de beweegreden achter armoede en rijkdom.
          Je kunt niet armoede beredeneren als gevolg van rijkdom, omdat rijkdom er ook niet zou zijn zonder armoede. Het is er of het is er niet. Hetzelfde geldt voor goed en kwaad.
          Ik denk zelf dat de ontwikkelingen tussen geloof en wetenschap de scheiding heeft gemaakt tussen rijkdom en armoede zoals we die nu kennen. Wat is dan de link tussen liefde en deze ontwikkelingen? Ik denk dat het antwoord ligt in bron van liefde van de individu. Ik geloof dat Einstein een uitspraak heeft gedaan over het bestaan van 2 goden. De maker van alles: dit alles kan toch zijn ontstaan uit het niets?, en de persoonlijke god. Verleg deze 2 met wetenschap en geloof en bepaal vanuit daar waar de welvaart ligt zoals we die nu kennen. Dan kun je concluderen dan armoede hedendaags ontstaan is uit het negeren van wetenschap. Sommige landen zijn arm, omdat daar wetenschap ruim 1000 jaar op zijn gat heeft gelegen.
          Wil je het probleem werkelijk oplossen zal je een gezamenlijke bron van liefde moeten hebben..

  2. In de Zeitgeist beweging maken ze in hun films wel duidelijk dat technologie en wetenschap de wereld daadwerkelijk vooruit helpt en politiek eerder een remmende factor is voor de ontwikkeling van de mensheid dan iets anders. Of het zo zwart wit is weet ik niet maar ik merk wel dat als je jezelf als uitgangspunt ziet van verandering in de wereld inplaats van mensen ver weg waar je eigenlijk 0 controle over hebt dan wordt je leven een stuk handteerbaarder en praktischer. 

    Wat mij betreft zou Zelfdeterminisme ontwikkelpunt nummer 1 zijn van het volk. En dan zou het idd maar zo eens kunnen blijken dat we helemaal geen politiek nodig hebben of iig de systemen heel anders kunnen inrichten dan nu. Iets met internetdemocratie bijv.

    1. De Zeitgeist beweging heeft twee prima docu’s voortgebracht die getuigen van groot inzicht. De derde ducu echter (waarin oplossingen worden voorgesteld) bezorgde mij de koude rillingen. De daar gesuggereerde oplossingen gaan richting een bijna dictatoriale technocratie. Totale afhankelijkheid aan technologie (door wie geprogrammeerd en beheerd?) gegoten in de vorm van ‘oplossingen’. Niet mijn ding, zal ik maar zeggen.
       
      Dat neemt niet weg dat ik de eerste twee docu’s bijzonder inspirerend en verhelderend vond, toen ik ze indertijd bekeek. En nog steeds hebben ze aan waarheid niet ingeboet, naar mijn smaak.

  3. Ik herinner me het onderstaande nog, ik vrees eerlijk gezegd dat zoiets nooit zal lukken. We kunnen nog maar amper tot twee tellen, hoe moet het dan worden als het vijf wordt?
     
    Als we onze focus verleggen van de extensieve naar de intensieve vormen van groei, zal het cruciale omslagpunt niet tot ineenstorting leiden. Dan wordt de achterhaalde en steeds contraproductievere logos – de mechanistisch-manipulatieve logos van de geïndustrialiseerde beschaving – vervangen door de meer aangepaste geesteshouding van een nieuwe, nog ongeboren beschaving. In het ideale geval zal deze beschaving aanspraak maken mogen maken op de naam holos – een aan het Grieks ontleende term die ‘heelheid’ betekent. De holos-beschaving zal de hele aarde omvatten en worden gekenmerkt door het soort denken dat mensen in staat stelt niet alleen de bomen voor hen te zien, maar ook het mondiale bos dat nu hun habitat is. Hoe zou het zijn om in een holistische beschaving te leven ? We doen er verstandig aan ons daarvan een voorstelling te maken, want er zijn weinig of geen levensvatbare alternatieven voor het bewerkstelligen van een holistisch gestructureerde duurzame beschaving – niet alleen in de verre toekomst, maar al in de komende decennia. Wat nu volgt, zijn de fundamentele kenmerken van de holistische beschaving die we tegen 2025 op aarde kunnen hebben gecreëerd. (een beeld van een nieuwe beschaving)

  4. Zo, dit hele gebed eens rustig gelezen te hebben, is mijn eerste gedachte die bij me opkomt, dat we de hand in eigen boezem moeten steken. Het is mi eerst onze gemakzucht, dwz geen verantwoording willen nemen van het leven wat we leiden. Daarnaast wordt die gemakzucht nog eens extra vergroot door het onmachtsgevoel wat we hebben naar de leiders toe. Zo van, ze gaan toch hun eigen gang en staan dus niet ten dienste van ons. Of we ook daadwerkelijk zonder leiders kunnen is verhaal twee, daar heb ik zo mijn twijfels over, mede gezien de complexheid van deze en toekomende tijd. Als men zou spreken om het gehele bestuursorgaan wat deze leiders gebruiken op de schop zou moeten, zeg ik direct ja. Ook kan dat gegeven zeker voor 2/3 ingeslankt worden. Daarnaast zou je eigenlijk alle politieke partijen moeten verwijderen, daar er teveel belangen verstrengeling aanwezig is, wat dus niets meer met democratie te maken heeft. Maar voordat het eindelijk zover is, dat we dat hebben gecreeerd, zijn er nog bergen werk te verzetten voordat het zover is dat we zowel als een sociale eenheid en als individualist kunnen leven. In die zin dat we een ieder dan ook daadwerkelijk zullen respecteren zoals diegene is. Voorlopig eerst maar tot zover. maar niets is onmogelijk. Mvg Paul.
     

    1. Inderdaad Paul, niets is onmogelijk. Het bleek zelfs mogelijk dat we ons twintig eeuwen lang lieten leiden door psychopaten (althans, het meerendeel van die eeuwen).
       
      De complexheid van van deze tijd is eerder het gevolg van de hiërarchische structuren dan een rechtvaardiging ervoor.

      1. Hoe hoger het kaartenhuis, hoe groter het gevaar van de instorting wordt. Daar lijkt ons huidige hierarchische geldsysteem ook niet aan te kunnen ontkomen. :) 

        Spullendelen maar ook LETS systemen kennen eigenlijk helemaal geen verticale hierarchie, het zijn netwerken waarin iedereen een gelijkwaardige positie inneemt, mensen staan naast elkaar en het draait om toegang tot inplaats van bezit van.

        Je kunt zelf bijv. 3 spullen aanbieden tot uitleen via spullendelen en daarmee krijg je toegang tot de spullen die anderen allemaal al aanbieden, momenteel over de 5000 stuks. Geen slechte trade lijkt me.  

        Met LETS hetzelfde als je met uren werkt. Mensen kunnen zelf aangeven wat ze goed kunnen en/of leuk vinden om te doen en aangeven waar ze graag over zouden willen leren of welke kwaliteiten en talenten ze van anderen willen gebruiken en vervolgens kunnen mensen onderling uren scheppen en uitruilen naar behoefte, hoeft geen bank aan te pas te komen. En de beoordelingen van de gebruiker door de mensen waar hij of zij contact mee heeft bezorgd hem of haar een reputatie. Dus er zit ook nog eens een controle automatisch in het systeem ingebouwd.

        De oplossingen/aanvullingen/alternatieven op het huidige geldsysteem zijn dus idd vooral vele malen simpeler en vrijer toegankelijk dan het huidige gecentraliseerde en hierarchische geldsysteem. Het wordt er een stuk simpeler en wellicht ook leuker van. Vandaag zelf weer een lesje permacultuur gegeven via het LETS systeem hier in Noorwegen. 

        1. Leuk stuk wederom van je. En idd dat wereldbeeld wat je daar schets van competitie dat wordt er overal en al zo vroeg mogelijk ingeramd natuurlijk bij ons, kijk maar naar ons schoolsysteem. Je moet je vooral niet laten helpen door andere kinderen (afkijken) en je mag anderen ook niet helpen (laten afkijken) en iedereen wordt vanaf jaar 4 al met elkaarin de concurrentiestrijd getraind om rapportcijfertjes. Hoe pervers en ziek is dat eigenlijk dat je dat kinderen aandoet, maar goed als je ingaat op waar dit systeem vandaan komt en met welk doel het is opgesteld dan is het goed te begrijpen dat dit gebeurt. (prussian education system) 

          Ik moet zeggen dat ik na deze “lezeingserie” wat een 9.3 had op IMDB van John Tayler Gatto ik inmiddels het onderwijssysteem in Nederland zeer veracht maar het ook veel beter begrijp. Net als mainstream media dominantie is controle over het onderwijssysteem een van de hoofdtools van controle in een maatschappij. Een klassieker stukje social engineering dan ons huidige onderwijssysteem zal er moeilijk te vinden zijn iig.  https://www.visionair.nl/wetenschap/john-taylor-gatto-de-waarheid-over-ons-onderwijssysteem/  

          En je ziet ook dat met spullendelen of met LETS het juist helemaal niet maar om onderlinge samenwerking. Het gaat om delen en toegang hebben tot, inplaats van je bezit afschermen. En wat gebeurt er als mensen elkaar gaan vertrouwen en echt gaan samenwerken via dit soort uiterst losse verbanden. Het lijkt veel efficienter en plezieriger te zijn. Je deelt drie spullen en krijgt toegang tot 5000 spullen. 

          Maar dat idee dat mensen continue in competitie met elkaar moeten zijn en dus met een bepaalde angst voor elkaar leven is nodig voor de elite om de controle te houden. Verdeel en heers. Als de 90 tot 97% goede mensen die jij ook in je artikel omschrijft gewoon samenwerkt en vertrouwen heeft in elkaar dan kan die 3 tot 10% nooit enige voet aan de grond krijgen of houden. 

          Het samenwerken met elkaar inplaats van met elkaar in concurrentie gaan is volgens mij waar deze paradigma verandering over gaat. Ik vind deze quote van Bashar via Darryl Anka daarbij nogmaals dat nieuwe paradigma prima verwoorden:

          There is only the understanding of the thing that needs to be taught to every child on the planet, and that is the knowledge that every single individual on this planet is already powerful as he or she needs to be to create any reality desired, without having to hurt yourself, or anyone else, to get it. That’s how powerful you are.

          Dus wat minder leiders vertrouwen en wat meer elkaar en dan moet het iig in 90% van de gevallen goed gaan. Dat lijkt een aanzienlijk betere score dan dat we nu met onze huidige leiders hebben. 

  5. Even de weblog van Pieter bekeken. Grappig om te zien dat er momenteel een ‘explosie’ aan het schrijven van artikelen plaatsvindt. Blijkbaar was de inspiratie even een hele poos op en nu weer hervonden.

    1. Het was inderdaad even rustig op mijn blog Berny. De aandacht werd even getrokken door andere dingen.
       
      Ik merk nu dat ik met name geïnspirerrd word door alle mooie (en soms minder mooie) reacties van mensen hier op Visionair (en ook wel elders).
       
      Dank daarvoor dus :-)

  6. Keuzes bestaan, net zoals verschillende scenario’s als gevolg daarvan. Het is blijven slapen of wakker worden en destructie is veel makkelijker te realiseren.
     
     
    De internationale samenleving raakt steeds verder gepolariseerd terwijl de kloof tussen degenen die van de mondialisering van ’s werelds economische, financiële en informatiesystemen profiteren en degenen die erdoor op een zijspoor worden gezet, toeneemt. Gemarginaliseerde landen, etnische groepen en organisaties raken steeds meer gefrustreerd. Zij doen hun voordeel met de geavanceerde communicatiemogelijkheden door contact met elkaar te zoeken en te gaan samenwerken. Er ontstaan strategische allianties die gekant zijn tegen de mondialisering en de macht van grote mogendheden en multinationals.(negatieve scenario)
     
    Trends zijn niet meer door het lot gedetermineerd – ze zijn te veranderen. Een ineenstorting is voor ons slechts één van de mogelijke toekomsten. We zijn nog niet definitief de weg ernaartoe ingeslagen. Door te ontwaken voor de noodzaak om de gevaren die ons wachten aan te pakken en gemeenschappelijk besef te ontwikkelen voor de dwingende eis om verantwoord te leven en te handelen in toewijding aan elkaar en onze gezamenlijke toekomst, kunnen we het traject naar de doorbraak alsnog volgen.(positief scenario)

  7. Het probleem is en was altijd al geld, daar stamt corruptie en criminaliteit vanaf.
    Wij werken voor grote jongens die geld/macht maken door grondstoffen te winnen waarover ze zelf niets hoeven te betalen omdat de natuur het voor niets geeft. Die machines waarmee zij grondstoffen mee winnen hebben wij slaven gemaakt en worden bedient met als tegenprestatie monopoly geld (waardeloos stuk papier wat ze lenen bij de monopoly bank). Als wij zelf de grondstoffen zouden winnen dan hoef je daarna nog maar machines te bouwen die producten maken. Die producten kan je weer gratis weggeven. Men hoeft dus alleen machines te bouwen en te onderhouden. Werk wat niet machinaal kan zijn vrijwilligers nodig die er genoeg zijn als je toch alles (in beperkte maten) gratis kunt krijgen. Weg met het geld, zolang geld heerst blijf ik op me (niet luie) reet zitten!

  8. Sarah, 12 jaar, heeft angst
     
    Herinner onze vriend Schopenhauer ‘Geld is geluk in abstractie, vervolgens hechten en spiegelen we ons aan dit illusoire geluk’. Wat er staat is dat geld geen restrictie kan zijn, wil gewoon zeggen dat er economisch nooit een tekort kan zijn. In de reële economie kan je hierover nog wat gaan twisten, wat economisch werkelijk absurd is dat we nu vechten tegen schuldenbergen die op zich virtueel zijn, en dat is wel een psychische kwestie. Je kan die schulden immers gewoon technisch oplossen omwille van het economische grondbeginsel dat geld neutraal is. Weinig mensen weten dat en nog veel meer mensen nemen aan dat wat sommige economen zeggen ook waar is, het kent echter geen economische rechtsgeldigheid, ook niet voor het logische verstand. Het gevolg is dermate dramatisch voor mens en milieu dat je begint te denken dat dit alles een droom (ic nachtmerrie) moet zijn, soms omschreven als waanzin waar het daadwerkelijk een relatie mee vertoont. Als je de situatie vandaag aandachtig bekijkt en we (1) zouden al het fysieke geld verbranden en (2) alle rekeningen op nul zetten, dan zou niemand nog iets doen omdat er geen geld meer is. Derhalve, onze economie werd totaal verkracht door het geldsysteem, gewoon van plaats verwisseld, het is vandaag monopoly met als toevallig neveneffect goederen als middel om aan dat geld te komen. En erger, we vinden dit ondertussen zo normaal dat we ons zelfs geen vragen meer stellen, hierdoor lijkt economie meer op een illustere poging tot zelfkwelling dan dat het ons welzijn zou dienen. Dat we vervolgens in deze crisis zitten, dat kan m’n nichtje (Sarah, 12 jaar, het schatje) zonder probleem verklaren en zoals eerder gezegd leeft ze nu in grote angst, vooral van grote mensen heeft ze schrik. Ze wil ook niet meer naar school, ze denkt dat ze dan ook zo gaat denken, dat wil ze niet, ze wil normaal blijven

    1. En gelijk heeft ze, ze kan beter gewoon dingen gaan doen die ze interessant en leuk vind inplaats van door de hersenspoelmachine die wij onderwijs noemen gaan in Nederland. Overigens zijn mensen als Steven Keen in Engeland maar ook Willem Middelkoop het helemaal eens met het voorstel van de schuldenreset. Iets wat we idd morgen kunen uitvoeren als de wil er is. 

    2. Haha, dat is een helder beeld Prosument: goederen maken als middel om aan geld te komen, in plaats van geld gebruiken als middel om aan goederen te komen. Die hou ik erin! :-)
       
      Compacter kun je de absurditeit niet verwoorden.

      1. Ja Pieter, het systeem zit vol van die conflicten maar dat heeft een reden die ook logisch is, we vergeten eenvoudigweg de doelstelling evolutionair te veranderen. Heel eenvoudig voorbeeld.
         
        (1) een lening is de toekomst naar het heden halen
        (2) een lening laat toe om versneld welvaart op te bouwen
        (3) geen probleem met het resultaat, het neveneffect is een schuldenberg
        (4) deze moeten we nu aflossen met opnieuw productie van soortgelijke welvaart (doublure-conflict)
        (5) een monetaire reset (tabula rasa schulden) is dan de oplossing (zie bewijs op deze website)
         
         We vragen ons af waar iedereen in Godsnaam nog mee bezig is, het probleem is al lang niet meer of er oplossingen zijn, het probleem wordt stilaan welke optie het zal worden, er zijn er nogal wat. Bij een non lineaire reset (waar we hier over spreken) blijft de macht gewoon op z’n plaats zitten en is het zaak om intern te transformeren, en dat is heel wat anders dan de macht te bombarderen met zaken waarover men zelf niet eens heeft nagedacht. Uiteraard is dat begrijpelijk als spontane uiting van frustratie, het is nog een ander om vreedzame transformatieplannen aan te reiken die het conflict overstijgen en neutralisren. In theorie is het allemaal mogelijk maar weinig mensen hebben er daadwerkelijk aandacht voor. Aan getuigenissen geen gebrek. 
         
         

    3. @ Prosument,
       
      Werkelijke schaarste kan in principe nooit bestaan. Wel kan schaarste realiteit zijn, maar niet als gevolg van tekort aan waarde. Alleen als resultaat van een incorrect functionerend ruilssysteem dat het mogelijk maakt waarde te verkrijgen zonder daar waarde voor in de plaats te geven. Het resultaat is dus de ophoping van waarde bij de enkelen die dat voor elkaar krijgen, en dus schaarste voor velen.
       
      Een tijd geleden heb ik dit er eens over geschreven: http://pieterstuurman.blogspot.nl/2012/01/wat-is-geld.html

      1. Zeer zeker Pieter, aan economische misvattingen is er werkelijk geen schaarste, de uitkomst is een zogeheten economische crisis, heel logisch natuurlijk. Zowat alle economische fundamenten lappen we gewoon aan ons laars om vervolgens stampevoetend en schorremorrend ons beklag te doen via sociale media, uiteraard doe ik graag mee want het zijn onze kinderen die echt de dupe worden van het verhaal. Het is nu een zaak van erfenisrechten, aan wie willen we deze wereld nalaten, aan onze kinderen of aan de kakkerlakken die de mensheid zonder probleem zullen overleven? Is dit hard om het zo te stellen? Doe zelf de test en vraag een traditionele econoom wat ‘eigen vermogen’ wil zeggen, het is dan waarschijnlijker dat je je aansluit bij Al Qaida dan dat je nog enig vertrouwen zal hebben in wat ze je trachten wijs te maken. Het is totaal ontdaan van elk elementair economisch fatsoen, we zouden evengoed alle boeken over economie kunnen verbranden, terug naar de Middeleeuwen en nog veel verder dan dat. Maar ja, we hebben geleerd om beleefd te blijven, bij solidaire slavernij voelen we ons tenminste niet zo eenzaam, demcratisch zit het goed omdat de meerderheid – zij het misschien totaal onbewust hiervan – voor deze slavernij kiest. Mooi, leuk, een tragische grap, meer is het niet, wel een zeer pijnlijke voor al wie nog een beetje gezond verstand in het hoofd heeft. Zegge en schrijve, 29 augustus, 2013.  

  9. Hi Douwe, ik lees je artikelen altijd met veel plezier en ik heb nooit echt de behoefte gevoeld om mijn mening erover te geven, tot nu dan. Je voorstel voor deze nieuwe maatschappij is natuurlijk fantastisch, maar helaas ook fantastisch. Het grote probleem blijft natuurlijk die groep van zo’n 10% egoisten (een ietwat lage schatting). Zolang deze groep blijft bestaan maakt het eigenlijk niet uit welk systeem wordt gehanteerd, of het nou democratie, communisme, anarchie of iets heel nieuws zoals jij voorsteld. Deze mensen zullen altijd wel een pad vinden binnen het systeem om tot daden te komen die contraproductief werken en tegen het systeem zijn gericht. Ik denk dat je bij het bedenken van een nieuwe maatschappelijke indeling dan ook dit feit als uitgangspunt moet nemen. Tot nu toe is het zo dat bedrog, zelfverheerlijking, egoisme, misdadigheid en al die andere merkwaardige nare eigenschappen van de mens in het algemeen binnen een systeem bijna altijd leiden tot meer macht. Ook binnen jouw systeem zal dat niet anders zijn. Kijk zelf maar hoe dat vroeger ging op school: we waren allemaal gelijk, met allemaal dezelfde kansen en toch onstaan er groepjes, ruzie’s, gevechten, kattekwaad, éénlingen en leiders. Je voorstel om dan maar zelf op die egoisten af te stappen en zelf dus de verantwoordelijkheid te nemen is in beginsel best aardig, en kan ook best wel werken als het om kwajongensstreken of burenruzie’s gaat. Maar wat doe je als het allemaal wat heftiger wordt? Als er echt gevochten moet worden?
    Democratie is zo gek nog niet, zeker niet zolang er mensen zijn zoals jij die alle minpunten netjes kunnen benoemen :).

    1. Hallo Marcel, voor de duidelijkheid, dit is niet mijn artikel maar dat van Pieter Stuurman. 

      Overigens vraag ik mij af wat 3% tot 10% psychopaten binnen een systeem als spullendelen of LETS kunnen aanrichten. Als eerste zal 90% van de transacties gewoon plezierig zijn, dus dat is an sich al een succes volgens mij. Ten tweede zal een persoon die hierin anderen benadeeld negatieve feedback krijgen en zo vooral zichzelf of iig zijn of haar eigen reputatie gaan beschadigen. En tot slot, doordat je een gelijkwaardiger systeem hebt en er niets te klimmen is, er is geen hogere positie in het systeem die bemand kan worden door een pscychopaat, omdat je geen top down structuur heb je dus een automatische verzekering om dat soort zaken te voorkomen.

      In het huidige geldsysteem wat geld concentreert naar de top is er een beloning in het huidige spel aanwezig om rijk te worden en waarbij de psychopaat uithangen dus beloont wordt met meer geld en meer macht. Dit zijn totaal andere mechanismen en heeft hele andere regels dan bovengenoemde initiatieven waar de regels totaal verandert zijn en je dus niet kunt krijgen dat de 300 rijkste mensen meer bezitten dan de 3 miljard armsten zoals in ons huidige geldsysteem.

      Het punt wat Pieter volgens mij wil maken, maar hij kan wellicht beter persoonlijk ook even op je reactie ingaan, is dat wij als mensen op moeten houden met uberhaupt leiders aanwijzen. Op die manier voorkomen we automatisch dat we psychopaten aanwijzen als machthebbers. Maar goed ik snap best dat dat een vrij radicaal beeld is voor een boel mensen. Maar aan dat soort beelden geef ik hier graag ook wat ruimte want soms kan het je flink wakkerschudden en je moet iig eens even goed over de huidige bestaande zaken nadenken en daarop gaan reflecteren. :-)

  10. @ Marcel
     
    Bedankt voor je reactie.
     
    Voor veel mensen is het inderdaad moeilijk voor te stellen dat er een wereld zonder gezag en bestuur mogelijk zou zijn. Toch weten de meeste mensen wel dat politici en bestuurders liegen, loze beloften doen en vooral uit zijn op verbetering van hun eigen positie. De enige reden waarom men zich nog conformeert aan dat gezag is omdat mensen denken dat dit ‘nou eenmaal onvermijdelijk is’. Ik probeer te laten zien dat dit niet persé zo hoeft te zijn.
     
    “Bedrog, zelfverheerlijking, egoïsme, misdadigheid en al die andere merkwaardige nare eigenschappen” (ik citeer je maar even), zijn helemaal geen eigenschappen van mensen. Het zijn eigenschappen van sommige mensen. Verreweg de meest mensen hebben het beste voor met anderen.
     
    Het zijn juist de mensen die deze eigenschappen wel hebben die gedijen in een hiërarchisch ingerichte samenleving en komen bovendrijven in bestuurlijke functies. Ik denk zelfs dat het hebben van deze eigenschappen een voorwaarde is om de topposities te kunnen bemachtigen.
     
    Dat betekent dat we geregeerd worden door mensen die een andere mentaliteit hebben dan de meeste mensen over wie ze regeren. Ze richten de wereld in naar hun mentaliteit, en die mentaliteit is niet de onze.
     
    Het is dan, in mijn optiek, volkomen legitiem om ons af te vragen of we dat wel willen. Of het wel een goed idee is om de richtlijnen van deze mensen te blijven volgen. Want door dat volgen krijgen we logischerwijze inderdaad een inrichting van de wereld die gekenmerkt wordt door bedrog, zelfverheerlijking, egoïsme, misdadigheid en al die andere merkwaardige nare eigenschappen. Verreweg de meeste mensen willen dat niet. En als we dat niet willen, waarom zouden we het dan nog langer blijven doen?

    1. Pieter, ik ben nog nooit iemand tegengekomen die zonder ego was.  Zelf heb ik ook een ego (en ben dus egoistisch)  Volgens mij is egoisme een eigenschap van ieder mens.  Zelfverheerlijking ben ik ook redelijk bedreven in.  (Vrijwel niemand heeft dezelfde geniale inzichten als ik en als ik toch zo iemand tegenkom dan blijken onze ideeen overeen te komen.  Het kan niet anders dan dat ik geniaal ben)  Bedriegen kan ik ook, soms neem ik zelfs mijzelf in de maling.
       
      Misdadig ben ik dan weer niet.
       
      Maar de stelling dat bedrog, egoisme en zelfverheerlijking eigenschappen zijn van sommige mensen waag ik te betwijfelen.  Vrijwel iedereen is er mee behept, misschien een enkele Mandela uitgezonderd.

        1. Ik kom niemand tegen behalve mijzelf dan.
          In feite is er niemand of iets anders dan ik….
           
           
          Maar ja, de illusie van het ego is sterk .

        2. En als je niemand tegen komt buiten jezelf dan ben je dus zowel Gandhi als Hitler. En ben je dan dus verantwoordelijk voor elke “misdaad” en elke helpende hand die er ooit uitgestoken is.

          Een inzicht wat ik kreeg tijdens The Work was dat alles en iedereen altijd zijn of haar uiterste best doet en dat het wat de persoon gelooft is wat voor acties daaruit voortkomen. De psychopaat probeert dus ook zo goed mogelijk voort te bestaan alleen vanuit een ander geloof en dus krijg je totaal andere handelingen. Ook werd duidelijk voor mij persoonlijk dat niets hoger of lager is in de creatie omdat het allemaal hetzelfde is. In die zin ben je dus niet hoger dan een mier en niet lager als de schepper zelf. :) 

          Maar jah het probleem hiervan is dat je dan de duale wereld op een bepaald niveau verliest. 
          -) Het begin en einde van goed en kwaad

        3. Inderdaad Douwe, niemand doet ooit iets slechts of kwaadaardigs, gegeven zijn wereldbeeld. Ook de Hitlers van deze wereld niet. Wat wel veelvuldig voorkomt is dat mensen (onbewust) dingen doen die contraproductief zijn in relatie tot de dingen die ze zelf zeggen te willen. Dat is niet slecht, maar onhandig.
           
          Zo zal de psychopaat het beste met zichzelf voorhebben in zijn gevecht om zijn eigen bestaansrecht. Maar dat gevecht betekent wel dat er zal worden teruggevochten en dat bedreigt juist zijn bestaan. Onbewust is zijn gedrag contraproductief in relatie tot zijn eigen wens: bestaan. Onhandig dus.

      1. @ Ikzelf,
         
        Zeker we hebben het allemaal een ego. Maar we laten ons er niet allemaal door leiden. Het bepaalt niet bij iedereen zijn of haar beslissingen.

        De wereld wordt ingericht naar wat we (beslissen te) doen, en voor dat doen hebben we altijd een motief. Zoals Prosument hieronder ook aangeeft, zijn bewustzijn en ego elkaars tegengestelden. Een motief komt dus vanuit het ego of vanuit het bewustzijn. Nooit uit allebei tegelijk, want die twee dingen zijn onverenigbaar. Wel kan bij sommige mensen de ene keer het ego domineren en de andere keer het bewustzijn.

        Naarmate het bewustwordingsproces vordert, zullen ego-motieven dus steeds minder voorkomen.
         
        Het is trouwens wel een opvallende eigenschap van het ego, dat het ervan uitgaat dat iedereen altijd geleid wordt door zijn ego. Dat is (gelukkig) zeker niet het geval.

        1. Pieter, hoe zeker ben je van de onverenigbaarheid? Is dit - diepgaander beschouwd – niet in contradictie met het bewustwordingsproces zelf? Wie wordt er dan bewust van wat? 

        2. Het ego zou men disciplinair nederig moeten willen houden om vanuit medemenselijke liefde empathie en mededogen zichzelf te kunnen manifesteren.Waarbij men anderen en zichzelf zou moeten of kunnen zien als deel uitmakend van het grote geheel waarbij men de verschillende wijsheden komende uit de verschillende culturen wereldwijd als rijkdom zou moeten omarmen.
          Wijsheid en intelligentie kent op zichzelf geen grenzen en is daaraan niet gebonden en zal richting ware evolutie de mensheid dienen als een filter voor het doel dat de uitkomst zal dragen.
          Onze verschillen zouden we niet vanuit een competatief oogpunt moeten beschouwen maar
          meer langs een meetlat moet leggen van wat hierin dienstbaar of dienend zal zijn richting ware evolutie wat uiteindelijk zal leiden richting het floreren van de mensheid en dat globaal gezien.

        3.  
          Prosument,
           
          Ego en bewustzijn zijn wel verenigbaar want ze zijn samen aanwezig in één mens.
           
          Maar binnen die context zijn ego en bewustzijn elkaars tegengestelden. Er zijn dus drie factoren: mens, ego en bewustzijn.
           
          Die mens beleeft. Mensen beleven hun leven nou eenmaal uitsluitend in hun beleving. En omdat mensen hun leven zijn (wat ben je anders dan je leven?), zijn ze dus hun beleving. De mens IS beleving.
           
          En hij beleeft datgene waaraan hij aandacht geeft. Hoe hij hetgeen beleeft dat hij beleeft, wordt bepaald door hoe hij erover denkt. En hoe hij erover denkt wordt bepaald door zijn ego of zijn bewustzijn. Op ieder moment (ieder NU). Per moment kan het dus verschillen.
           
          Ego bestaat uitsluitend uit onwaarheid. Dat komt omdat ego uitsluitend strategisch “denkt”. Strategisch denken kan alleen maar op basis van afwijzen van Wat-IS (waarheid dus). Zonder Wat-IS (waarheid) af te wijzen, is er geen motief voor strategisch denken. Ego kan alleen bestaan op basis van wat NIET-Is, maar wat het zou willen dat zou zijn. Anders is strategie overbodig.
           
          De doelstelling van ego is het strategisch bevechten van bestaansrecht. Voor het voortbestaan van het ego is het noodzakelijk dat de doelstelling nooit gehaald wordt (kan ook niet gehaald worden want bestaansrecht heb je simpelweg door te bestaan), anders zou het ego overbodig worden en dus verdwijnen. En dat wil het niet. Ego-gedreven mensen hechten waarde aan hun strategieën, hoe contraproductief ze ook zijn.
           
          Zelfs al worden bepaalde strategische doelstellingen gehaald, dan nog zal de mens (de gastheer van het ego) daarvan niet kunnen genieten omdat het ego alle aandacht dan alweer gericht heeft op de volgende doelstelling. En omdat dingen alleen beleefd kunnen worden door er aandacht aan te geven, zullen de ‘overwinningen’ van het ego dus nooit beleefd kunnen worden. Het ego en zijn strategische aard kunnen Wat-Is (waarheid) simpelweg niet beleven. Het speelt geen enkele rol binnen het ego.
           
          (Merk trouwens op dat er ook een collectief ego bestaat dat precies hetzelfde werkt: regeringen en bestuur. Daar bij heet de strategie “beleid”, maar dat is hetzelfde.)
           
          Bewustzijn bestaat uitsluitend uit waarheid. Uit bewustzijn van Wat-IS (waarheid). Vergissingen zijn immers geen bewustzijn maar vergissingen. Je kunt je alleen bewust worden van Wat-IS door het bestaan ervan te aanvaarden. Als je Wat-IS ontkent of buiten de deur wil houden, dan gaat het geen deel uitmaken van het bewustzijn.
           
          Dat is dus precies tegengesteld aan het ego.
           

        4. Interessante uitleg en hoe kunnen mensen in jouw opinie zo goed mogelijk van wat is genieten dus vanuit bewustzijn leven inplaats van ego? Heb je daar wellicht tips voor? Naast het alien perspectief wellicht.

        5. Pieter, wederom een heldere en duidelijke uitleg. Het is toch een kunst om alles in een duidelijke kontekst te zetten. Vaak zit het wel in het koppie, maar dan komt de verwoording op schrift en dat is niet altijd even makkelijk.
          Douwe, mi heb je eigenlijk door het ervaren van het bewustzijn al de rijkdom van het leven te pakken. Ego telt dan al niet meer mee. Mvg Paul.

        6. Douwe,
           
          Het gemene van ego is dat de strategische gedachte altijd zelfbevestigend is. Ik heb dat al toegelicht in mijn reactie over psychopathie (wat niks meer is dan extreme ego-dominantie).
           
          De enige mogelijkheid is het ombuigen van de aandacht voor wat-ik-zou-willen-dat-zou-zijn, naar wat-is (waarheid). Dat is voor ego-gedomineerde mensen moeilijk omdat het ego daarmee zijn dominante positie verliest. Ego zal er daarom altijd alles aan doen om waarheid buiten de deur te houden (net als bij het collectieve ego: regeringen en bestuur). Daarom worden ego-gedreven mensen boos of gaan een gevecht aan als je ze iets van waarheid laat zien (net als bij het collectieve ego, zie bijv. Snowden). En zo houden ze zichzelf gevangen.
           
          Het “aliën perspectief” werkt prima, alleen zullen ego-gedomineerde mensen dat perspectief niet willen gebruiken. Voor mensen die minder gedomineerd worden door hun ego, is het een prima manier om het bewustwordingsproces te stimuleren. Ego verdwijnt dan vanzelf meer naar de achtergrond en wordt daarmee vanzelf minder dominant.

        7. Zou je dan kunnen stellen dat het ego ontstaat vanuit het brein wat bij de mens het overblijfsel is van het reptielen deel ?Dus het ego puur instinctief ontstaat?Mvg.Jasper.

        8.  
          @ Jasper,
           
          Nee, dat denk ik niet. Ego is een overblijfsel uit onze kindertijd. Ego heeft alleen een zinvolle functie bij kinderen. Ego gaat ervan uit dat de buitenwereld op strategische wijze beïnvloed moet worden om te krijgen wat je nodig hebt. Ego is strategisch.
           
          Er is maar één periode in een mensenleven waarin het niet mogelijk is om (volledige) verantwoordelijkheid voor onszelf te nemen, en dat is wanneer we kind zijn. Naarmate het kind opgroeit kan het geleidelijk steeds meer eigen verantwoordelijkheid aan. Voor het andere deel zijn de ouders verantwoordelijk. Dus als een kind net geboren is, zijn de ouders volledig verantwoordelijk en naarmate het kind ouder wordt, steeds minder.
           
          Wanneer een kind niet krijgt wat het nodig heeft (ouders die voldoende verantwoordelijkheid nemen voor het kind) dan heeft het geen ander middel ter beschikking dan het op strategische wijze proberen de ouders zodanig te manipuleren dat ze alsnog het juiste doen. Kinderen kunnen daarom hele slimme strategieën bedenken en dat al op zeer jonge leeftijd. Baby’s kunnen bijvoorbeeld hun huil-dwangmiddel al heel geraffineerd inzetten.
           
          In ieder geval kiest het kind altijd voor zijn sterkste kant, want het gaat om zijn bestaansrecht. Als je zelf kinderen hebt (of als je ze in je omgeving meemaakt) dan kun je zien dat kinderen vaak bijzonder egoïstisch kunnen zijn.
           
          Strategieën stammen daarom altijd uit de kindertijd. De meest hardnekkige strategieën ontstaan meestal rond het 4e levensjaar. Hoe beter de strategieën werken, hoe meer waarde het kind eraan zal hechten. Vaak zoveel dat die strategieën, ook als ze volwassen zijn (en dus overbodig), toch niet afgelegd worden.
           
          In dat geval blijft het ego dus de leidraad en dominant. Bij die mensen blijft de overtuiging bestaan dat bestaansrecht alleen gegarandeerd wordt als de buitenwereld ze dat bestaansrecht verleent, en daarvoor moet die buitenwereld gemanipuleerd worden zodat ze dat doet.  Ego-dominantie is dus een vorm van onvolwassenheid.
           

        9. Dank je Pieter voor dat inzicht daarin te brengen, zeer leerzaam helder en duidelijk verwoord.Ik herken het in kinderen (familie en zo).De ego-dominantie lijkt me dan de extreme vorm te zijn betreffende onvolwassenheid , maar daarnaast in mildere vorm toch ook wel een onderdeel richting menselijke motivatie tijdens de volwassenheid.Maar het kent zoals je zegt die fundamentele basis ontwikkeld in de kinderjaren.Mvg.Jasper.

        10. Klopt Jasper. Ego-dominantie is in meerdere opzichten een blijk van onvolwassenheid, maar voornamelijk omdat ego ervan uitgaat dat de buitenwereld verantwoordelijk is voor het bestaan. En dat die buitenwereld dus moet worden gemanupuleerd om een leefbaar bestaan af te dwingen.
           
          Die buitenwereld is dus verantwoordelijk, niet de persoon zelf. En het niet (kunnen) nemen van eigen verantwoordelijkheid, is het belangrijkste kenmerk van onvolwassenheid.
           
          Merk daarbij op dat het collectieve ego (regering en bestuur) precies diezelfde onvolwassenheid aan de dag legt. Ook dat ego is ervan overtuigd dat haar bestaansrecht alleen zeker te stellen is door de wereld te manipuleren, en neemt ook nooit verantwoordelijkheid voor haar daden.

        11. Er bestaat werkelijk een proces van verwijdering van de Godheid, van de Geest, van de Oergrond, en dat is de waarheid die de romantici proberen te doorgronden, alvorens in hun pre/trans-verwarringen te vervallen. Deze verwijdering wordt involutie genoemd, de beweging waarin alle dingen verwijderd raken van bewustzijn van hun eenheid met het Goddelijke, en zich dan ook beschouwen als afzonderlijke en geïsoleerde monaden, vervreemd en vervreemdend. En wanneer involutie eenmaal heeft plaatsgevonden – en de Geest onbewust betrokken raakt bij de lagere en laagste vormen van zijn manifestatie – dan kan evolutie optreden. De Geest ontplooit zich … van oerknal tot stof tot gevoel tot waarneming tot impuls tot beeld tot symbool tot concept tot rede tot het psychische tot het subtiele tot het causale, op weg naar zijn schokkende zelfherkenning, de verwerkelijking en herleving van de Geest zelf – wordt evolutie steeds bewuster, steeds meer gewaar, steeds meer verwerkelijkt, steeds wakkerder – met alle vreugde en alle angsten die onafscheidelijk bij die dialectiek van ontwaken horen. In elk stadium van dit proces waarin de Geest naar zichzelf terugkeert herinneren wij – jij en ik – ons niettemin, misschien vaag, misschien scherp, dat we ooit bewust één waren met het Goddelijke zelf. Hij is er, die vage herinnering, ergens diep in ons bewustzijn, aan ons trekkend en ons aanporrend om te beseffen, ons bewust te worden, ons te herinneren wie en wat we altijd al zijn (Ken Wilber)

  11. Voor de liefhebbers ik vond zelf dit stukje kennis om de motivatie van psychopaten/anti sociale personen beter te begrijpen zeer leerzaam. Het is gebaseerd op een foutief / niet onderzocht geloof over zijn of haar medemensen. 

    The Basic Reason

    The basic reason the antisocial personality behaves as he or she does lies in a hidden terror of others.

    To such a person every other being is an enemy, an enemy to be covertly or overtly destroyed.

    The fixation is that survival itself depends on “keeping others down” or “keeping people ignorant.”

    If anyone were to promise to make others stronger or brighter, the antisocial personality suffers the utmost agony of personal danger.

    They reason that if they are in this much trouble with people around them weak or stupid, they would perish should anyone become strong or bright.

    Such a person has no trust to a point of terror. This is usually masked and unrevealed.

    Dit in tegenstelling tot sociale personen die de grote meerderheid vormen en iets heel anders geloven over hun medemens:

    The Basic Motivation

    The social personality naturally operates on the basis of the greatest good.

    He is not haunted by imagined enemies but he does recognize real enemies when they exist.

    The social personality wants to survive and wants others to survive, whereas the antisocial personality really and covertly wants others to succumb.

    Basically, the social personality wants others to be happy and do well, whereas the antisocial personality is very clever in making others do very badly indeed.

    A basic clue to the social personality is not really his successes but his motivations. The social personality when successful is often a target for the antisocial and by this reason he may fail. But his intentions included others in his success, whereas the antisocial only appreciate the doom of others.

    Unless we can detect the social personality and hold him safe from undue restraint and detect also the antisocial and restrain him, our society will go on suffering from insanity, criminality and war, and man and civilization will not endure.

    Do not smash the social personality-and do not fail to render powerless the antisocial in their efforts to harm the rest of us.

    Just because a man rises above his fellows or takes an important part does not make him an antisocial personality. Just because a man can control or dominate others does not make him an antisocial personality.

    It is his motives in doing so and the consequences of his acts which distinguish the antisocial from the social.

    Unless we realize and apply the true characteristics of the two types of personality, we will continue to live in a quandary of who our enemies are and, in doing so, victimize our friends.

    All men have committed acts of violence or omission for which they could be censured. In all mankind there is not one single perfect human being.

    But there are those who try to do right and those who specialize in wrong and upon these facts and characteristics you can know them.

    Social personalities are motivated by the desire to help others and do the greatest good for the greatest number. The bulk of humanity is composed of social personalities.

    Daarnaast komt ook in de Liberty Academy een heel stuk naar voren over hoe je psychopaten kunt herkennen.
    -) The Liberty Academy

    Specifiek deze filmpjes gaan hierop in:
    1.5 Toxic Thoughts
    1.6 The Mask Of Sanity
    1.7 The Awakening

    1.  
      Mooi Douwe.
       
      Het sluit aan bij mijn visie over psychopathie (maar ook mildere vormen van ego-dominantie); het is niets meer dan een vergissing. De vergissing dat bestaansrecht (strategisch) bevochten dient te worden, ten koste van anderen.
       
      Het is overigens wel een besmettelijke vergissing want degenen die door deze psychopaten bevochten worden, voelen zich vaak gedwongen om terug te vechten (bestaansrecht strategisch te verdedigen). En dat terugvechten is voor de psychopaat dan weer een bevestiging van zijn gelijk.
       
      Psychopathie berust dus op een gedachte/overtuiging (in dit geval een vergissing). En net als iedere gedachte/overtuiging die lang genoeg stand houdt, bevestigt deze zichzelf ook. Dit mechanisme maakt geen onderscheid tussen waarheid en onwaarheid, tussen een valide gedachte en een vergissing. Beide zijn zelfbevestigend.
       
      Dat is de werkelijke reden waarom psychopathie “niet te genezen” is: de psychopaat is ervan overtuigd dat hij gelijk heeft. Dat bestaansrecht alleen te bevechten is. Want hij ervaart dat iedereen zich gedraagt als tegenstander. Hij ziet alleen niet dat hij die tegenstand zelf creëert door voortdurend anderen aan te vallen, vanuit zijn overtuiging dat dit noodzakelijk is.
       
      De bovenste mindset (die van de psychopaat) sluit naadloos aan bij de denkwijze van machthebbers/machtzoekers. “Keeping others down, keeping people ignorant” is noodzakelijk voor het behoud van hun positie. Zonder die mindset word/blijf je simpelweg geen machthebber. Het motief ontbreekt dan.
       
      Rest alleen de vraag: willen we ons door deze mindset laten leiden?
       

      1. Het is ergens een compliment aan de gehele mensheid dat er slechts een heel kleine groep is die daadwerkelijk psychopatisch zijn en dat zelfs zij niet slecht zijn maar het allemaal gebaseerd is op een misverstand in hun eigen geloof. Een geloof wat trouwens volgens mij ook een vrij naar leven oplevert maar dat terzijde.

        En ik denk dat het inderdaad onverstandig is om ons door die mindset te laten lijden. :)

        Voor mij is het heel belangrijk als eerste om in staat te zijn deze mensen te herkennen. Dit kan onder meer via de links in het vorige stukje erover. Je komt gewoon zo nu en dan dit soort mensen tegen, en weten hoe ze te herkennen is dan van levensbelang. Op dat moment kun je ze namelijk veel beter aanpakken en ook hun omgeving bewust maken van hun praktijken zodat die ook niet onder de subtiele invloed vallen van dit soort vaak zeer listige mensen. Wat ook logisch is want hun hele leven hebben ze al dit spel gespeeld vanuit de kern van hun voortbestaan. Het zijn dus zeer goed getrainde mastermanipulators, zeker als ze een goed stukje IQ hebben.

        Na die eerste stap om ze te kunnen herkennen is het in mijn ervaring buitengewoon nuttig om je eigen stressvolle geloven aan een goed onderzoek te kunnen onderwerpen om te kijken wat er van over blijft. We zijn in onze maatschappij zo gehersenspoeld via de media, ons onderwijssysteem etc dat het praktisch is al de geloven die je stress opleveren te kunnen onderzoeken om te kijken wat er wel en niet van waar is op basis van je eigen persoonlijke integriteit. Hiervoor is Byron Katie met The Work voor mij verreweg de beste tool die ik tot nu toe ben tegengekomen. Daarnaast maakt haar methode je ook duidelijk dat mensen ongeacht wat ze doen altijd hun best doen en het stelt je veel opener voor de wereld en laat je zien dat waarheden naast elkaar kunnen bestaan en niet met elkaar in gevecht hoeven te gaan. http://www.thework.com/index.php

        En als je die twee stappen kunt dan komt de derde stap namelijk je eigen realiteit creeeren. Daarbij vind ik momenteel Bashar via Darryl Anka zeer nuttig van je passie volgen, follow your highest excitement en weet dat om je eigen realiteit te creeeren het niet nodig is jezelf of anderen pijn te doen. Sterker nog 90% van de mensen zullen je willen helpen als je doelen goed zijn voor het voortbestaan.

        Persoonlijk heb ik mijn toekomstvisie weergegeven in dit artikel op visionair:
        -) In het licht van voortbestaan
        Maar het leuke is dat ieder individu voor zichzelf haar eigen unieke op maat gemaakte realitiet kan scheppen. Een oneindige diversiteit dus.

        1. Douwe,
           
          Mij helpt wat ik noem het “aliën perspectief”. Als ik iets wil waarnemen probeer ik me voor te stellen dat ik een bezoeker ben op deze planeet. En dat ik dus nog geen enkele gedachte of overtuiging heb aangaande deze wereld. Ik kijk alleen maar.
           
          Het helpt mij om me los te maken van hinderende overtuigingen en geloofssystemen. 

      2. Pieter, na je reactie op Douwe gelezen te hebben, rijst bij mij de vraag, hebben we dat eigenlijk niet allemaal in ons zitten? Naar gelang de verscheidenheid van de ervaring(en), zal het bij de een extremer zijn als bij de ander, maar ja ik ben me bewust van het gegeven dat dit een discussie op zichzelf is. Zo eigenlijk ook met de laatste regel van je antwoord, ik denk dat het een keuze is, zowel bewust als onbewust, door de verscheidenheid van het individualisme en de daar aan gerelateerde ervaringen, zal mi altijd een bepalende factor zijn. Prachtig hoe de mensheid in elkaar steekt, was het maar wat eenvoudiger, maar niets is minder waar. Mvg Paul.

        1. Zeker Paul, we hebben het allemaal in ons zitten. Maar we laten ons er niet allemaal door leiden. Het bepaalt niet bij iedereen zijn of haar beslissingen.
           
          De wereld wordt ingericht naar wat we (beslissen te) doen, en voor dat doen hebben we altijd een motief. Zoals Prosument hieronder al aangeeft, zijn bewustzijn en ego elkaars tegengestelden. Een motief komt dus vanuit het ego of vanuit het bewustzijn. Nooit uit allebei tegelijk, want die twee dingen zijn onverenigbaar. Wel kan bij sommige mensen de ene keer het ego domineren en de andere keer het bewustzijn.
           
          Naarmate het bewustwordingsproces vordert, zullen ego-motieven dus steeds minder voorkomen.

  12. Naarmate het bewustwordingsproces zich voltrekt wordt er niet langer geclaimed door het ego dat dit proces doormaakt, hierdoor is niets meer van zichzelf maar van ons allen. Net hierdoor worden innovatieve ideeën en het egocentrisch claimen daarvan als ‘fraude’ gezien met in het verlengde een altruïstische houding waarbij het ego ahw geofferd wordt. In een sterk egocentrische maatschappij wordt zoiets ‘logischerwijs’ gezien als een afwijking, dit zegt meer over de oppervlakkigheid van de analyse dan dat het diepgang en kennis laat vermoeden.

  13. Pieter en Werner, jullie hebben beiden gelijk, het is idd het ene enof het andere. Ik had het anders moeten verwoorden nl: de wording ontstaat op het juiste subtiele moment en de juiste exacte omstandigheden, die hiervoor nodig zijn, zowel bewust enof onbewust. Doorgaans kan het al een lange tijd sluimeren en is/kan het mede de reflectie zijn die de basis hierin legt. Zonder enige vorm van bewustwording. Wat later dan weer door een enof meerdere ervaring(en) tot bewustwording komt. Mvg Paul.

    1. Ik kom tot hetzelfde inzicht Prosument. Het zijn maar zeer weinig economen die er iets van snappen, De opleiding voor econoom zou je dan ook een “hinderende voorsprong” kunnen noemen. Des te meer waardering heb ik overigens voor economen die zich van die hinderende voorsprong losgemaakt hebben en wel tot inzicht komen.
       
      Voor de duidelijkheid: ik ben geen econoom :-)

      1. Een econoom is in de eerste plaats een ontwikkelingspsycholoog, het vroegtijdig afbreken van de studie leidt tot de neveneffecten zoals we ze nu zien. Men zou die cursus beter in een andere volgorde geven en regelmatig de basis herhalen  om niet steeds in dezelfde valkuilen te trappen. Economie is veel eenvoudiger dan wat sommigen laten vermoeden, dat is slechts een getuigenis dat ze er niets van begrepen hebben.

        1. Klopt Prosument. Complicatie (de illusie van complexiteit) duidt altijd op vergissing (onbegrip). Niet alleen als het gaat over economie.

        2. Ben ik het uiteraard mee eens, oplossingen worden zelfs halsstarrig uit de aandacht gehouden en dat zelfs zonder enig besef dat het om een oplossing gaat. Het is een beetje als schoenen en veters, alles is er maar men weet niet hoe de combinatie te maken. Gevolg is dat men steeds in dezelfde valkuil trapt, met letterlijk miljoenen zijn we hier nu het slachtoffer van. 

        3. Zo is het Prusument.
           
          Daarnaast is het voorspiegelen van een complexe wereld een uiterst handig middel om macht te vergaren. Wanneer je mensen kunt laten geloven dat de wereld een uiterst complexe omgeving is, dan genereer je de overtuiging van incompetentie, en daarmee een motief om “het aan de experts over te laten”.
           
          Vandaar de onbegrijpelijke taal van al die “deskundologen” op de televisie. Deskundologen die overigens dezelfde vergissing zijn toegedaan: de wereld is complex. En dat komt goed uit, want door het over te laten aan mensen die zich vergissen, wordt die wereld (de beleefde realiteit) werkelijk complex. Of anders gezegd: een zootje.
           
          Weer een mooi voorbeeld van een zelfbevestigende gedachte; een mechanisme dat geen onderscheid maakt tussen vergissingen en valide gedachten.

        4. Zo is dat Pieter, vroeger heb ik veel in financiële posities gezeten, uiteindelijk kon ik het echt niet meer aanzien en begon m’n geweten serieus te knagen. Chaos is de beste manier om fraude te plegen en dat weten sommigen verdomd goed. Elke poging om transparantie te bekomen wordt dan ook vakkundig de nek omgewrongen ten koste van miljoenen (en meer) mensen. De doelbewustheid hiervan is slechts een getuigenis van de onbewustheid van de betrokkenen die vervolgens alle machtsmiddelen inzetten zonder enig besef van waar ze nu mee bezig zijn. Men weet zelfs niet dat men er zelf ook bij gebaat zou zijn om het anders te doen, om deze reden kunnen we spreken van een wereldwijde auto immuun ziekte. De mensheid lijkt hierdoor dommer dan ooit tevoren maar we prijzen onszelf zeer knap en intelligent. Het enige dat je niet mag doen is hier in het openbaar iets over zeggen, gelukkig kunnen we het schrijven. Maar wat baat kaars en bril … je weet wel.  

        5. Klopt Prosument. Wanneer de overtuiging regeert dat dingen niet tebegrijpen zijn, rest niets anders dan geloven. En geloof (ieder geloof) kan alleen bestaan in onwetendheid. En mensen hebben nou eenmaal de neiging zich te hechten aan hun geloof. De cirkel is weer een rond… 
           
          Het werkt steeds hetzelfde:
           
          Gedachte: de wereld is te gecompliceerd om te begrijpen
          Emotie: gevoel van incompetentie
          Handelen: geloven
          Realiteit: onwetendheid
          Bevestiging: Zie je wel! De wereld is niet te begrijpen.
           
          En zo gaat het met letterlijk iedere gedachte. Het maakt werkelijk niet uit of het een valide gedachte is of een vergissing.

        6. Bedankt trouwens voor de bijzonder inspirerende gedachtewisseling, Prosument!
          (Dat is geen poging om het af te sluiten hoor, maar ik wilde het gewoon even gezegd hebben :-))

  14. Beste Kenjie, je conversatie met Pieter gevolgd te hebben, zou ik bij deze toch wel op het eea van je beredeneringen willen reageren. Volgens mij gebruik je het dualisme in de verkeerde kontekst, Emotie is een al omvattend begrip, die de gevoelens van de mens omschrijft, gezien van uit het dualisme. Armoede en rijkdom zou je moeten zien als een afspiegeling, dus een rationeel gegeven, het is de mens zelf die deze 2 begrippen verbind aan gevoelens, gezien in al zijn diversiteit, waardoor beide woorden een grote dosis van beladenheid krijgen. Maw, iemand in de armoede kan wel een grotere dosis aan rijkdom bezitten dan die in rijkdom en omgekeerd. Als je op TV een kind met betraande ogen en de vliegen op de kopje ziet zitten met een honger oedeem, springen de tranen in je ogen, dat is emotie ten voeten uit. Zie je nu op die zelfde TV beelden van een miljardair, die op een bed ligt, volledig uitgemergeld door kanker, springen dan ook de tranen in je ogen? Doorgaans misschien een heel kort moment, maar dan ga je verder met je dagelijkse dingen, met nog in het netvlies het kindje in de sahel. Zo zijn er vele voorbeelden aan te dragen. De mens maakt hierin dus een bewuste keuze, waar blijft dan de naaste liefde? Dan de vraag, wat is nu daadwerkelijke liefde? Dit gegeven is ook zo divers en zeer moeilijk te beantwoorden, daar het altijd persoonsgebonden is. En eigenlijk zijn weerga niet kent, en die zeer nauw verbonden is met haat. Liefde is een begrip, die we mee hebben gekregen van uit de oude doctrine van de religie. Maar in de religie is het altijd tegen je gebruikt, omdat men op je gevoel wilt inspelen uit eigen belang. In de natuur is wat de mens liefde noemt, maar een zeer kortstondig moment. De overlevingsdrang is beduidend groter dan liefde en mi bij de mens idem dito. Probeer eens afstand te nemen van datgene waarmee je groot gebracht bent, dan ga je emotie ook vanuit een heel ander perspectief zien. Tot slot, in de wetenschap zijn meer gelovige mensen, dan die daar buiten. Mvg Paul.
     

  15. Econoom is een knelpuntberoep maar dat heeft te maken met de verschillende modules, de meesten stoppen na de eerste module.
     
    (1) hoe versneld welvaart opbouwen?
    (2) neveneffecten, valkuilen en herstelprogramma’s?
     
    Eén van de neveneffecten is dat je in module (1) kan vastroesten met psychische blindheid tot gevolg, men denkt dan verkeerdelijk dat het over economie gaat. In module (2) wordt dit alles verklaard en opgelost.

  16.  
    Precies Paul, de beleving van armoede en rijkdom en ook liefde , is persoonlijk en dus subjectief. Het zijn dus op zichzelf geen absolute waarden. Het worden pas tastbare waarden in relatie tot iets.
     
    Armoede bijvoorbeeld is (zoals je treffend aangeeft met je voorbeelden) in allerlei zaken uit te drukken. Maar in relatie tot de gedachte dat er “teveel mensen zijn om te kunnen voeden”, wordt armoede wel een tastbaar begrip. Wanneer we vaststellen dat veel mensen te weinig eten hebben, dan kunnen daar twee oorzaken aan ten grondslag liggen:
     
    1- Er is te weinig eten voor alle mensen: er moet meer eten beschikbaar komen
     
    2- Er zijn teveel mensen voor het beschikbare eten: er moeten mensen verdwijnen
     
    Er is in onze wereld meer dan genoeg eten voor iedereen (uit financiële belangen worden er jaarlijks enorme hoeveelheden voedsel vernietigd bijvoorbeeld), maar niet iedereen heeft geld om dat eten te kopen. Het feit dat mensen honger lijden is daarmee het gevolg van (financiële) armoede. En dat is weer het gevolg van het feit dat 90% van de (financiële) rijkdom gereserveerd is door 1% van de wereldbevolking. Logischerwijze blijft er dus maar 10% over voor de de rest (99%) van de wereldbevolking. In relatie tot het voedselprobleem, wordt armoede nu wel een absoluut begrip.
     
    In relatie tot bijvoorbeeld “geluk”, worden de begrippen armoede en rijkdom ineens iet totaal anders.
     
    Ook de begrippen “goed” en “slecht” zijn daarmee geen absolute waarden, maar ze worden dat wel in relatie tot iets. Als het bijvoorbeeld de oprechte en primaire wens is dat de honger de wereld uit moet, dan is het vernietigen van eten “slecht” is relatie tot die wens.
     
    Ook liefde wordt door iedereen anders beleefd. Maar als je liefde omschrijft als: De aantrekkingskracht die mensen met elkaar verbindt, dan is dat de kracht achter iedere relatie, gezin, groep, land en tenslotte de gehele mensheid. Dat is gewoon een bestaande kracht. En die kracht wordt door iedereen anders beleefd. Iedereen creëert er dus zijn eigen (beleefde) realiteit over.
     
    Het is een mooie illustratie van het verschil tussen  waarheid en realiteit.
     

    1. Imitatie kan leiden tot verzadiging en verval, nieuwe maatschappelijke doelstellingen zijn dan aan de orde. In slechts 4 pagina’s toegelicht.
       
      Vooruitblik
       
      Het algemene karakter van het nk-model maakt het mogelijk een groot aantal heuristieken te simuleren in een zelfde model. Zo heeft Rivkin onlangs de mogelijkheid gesimuleerd dat agenten succesvolle concurrenten kunnen imiteren (een voorbeeld van het gebruik van sociale informatie) 7. In dat geval blijkt dat een kopieerfout in één enkele dimensie desastreuze gevolgen kan hebben voor de waarde van fitness W vanwege de onderlinge afhankelijkheid van dimensies. Hieruit kan worden afgeleid dat imitatie minder succesvol zal zijn naarmate de complexiteit van het geïmiteerde toeneemt. (begrensde rationaliteit RUG)
       

    2. Pieter, volledig met je eens. De kunst om iemand op iets te wijzen, zonder dat er een vraag ligt, is niet altijd eenvoudig en zeker niet om belerend over te willen komen. Maar ja, niet geschoten is altijd mis, ik hoop dat Kenjie dat wil begrijpen. Mvg Paul.

Laat een reactie achter