Zoekresultaten voor: pieter stuurman

Waarheid vs. mijn waarheid

Dit bericht is in overleg met Pieter Stuurman overgenomen en hier geplaats. Het origineel is op het blog van Pieter Stuurman te vinden: pieterstuurman.blogspot.nl

Al eerder heb ik een paar stukjes geschreven over waarheid. Dat leidde tot heftige discussies. Toch wil ik nog graag iets zeggen over het begrip waarheid. Het blijkt bij veel mensen voor verwarring te zorgen, en het is in mijn optiek essentieel om het helder te hebben:

Er is een (letterlijk) oneindig groot verschil tussen DE waarheid, en onze waarneming ervan. Het zijn twee verschillende dingen. Toch wordt dit vaak door elkaar gehaald.

Your-truth-and-my-truthDE waarheid is simpelweg een gegeven. Het is Dat-wat-is-zoals-het-is, door sommigen ook wel de Schepping genoemd. Het IS gewoon. Het verandert voortdurend van vorm, en onze aanwezigheid als mensen binnen die Schepping, binnen die waarheid, binnen het geheel van Wat-IS, draagt een klein beetje bij aan dat veranderingsproces. Omdat ook wij een klein deel uitmaken van dat geheel en er dus enige invloed op hebben. Net zoals alles dat deel uitmaakt van dat geheel, invloed heeft op het geheel. Het geheel bestaat immers nergens anders uit, dan uit alles wat er zich in bevindt. Dat-wat-is-zoals-het-is, bestaat uit Alles-dat-IS. Het is de totale verzameling van alles dat bestaat, en dat de eigenschappen heeft die het heeft. Het is het Grote Geheel, de totale kosmos met alles wat zich erin bevindt en dat IS zoals het IS: DE waarheid.

Wij mensen zijn gezegend met bewustzijn. Dat bewustzijn maakt het voor ons mogelijk om die Schepping, dat oneindige Grote Geheel, DE waarheid, waar te nemen, en er een beeld van te vormen. We observeren, en interpreteren. Op basis van een mix van observatie en interpretatie vormen we een persoonlijk beeld, en vanuit dat persoonlijke beeld (ons persoonlijk beeld van waarheid), handelen we. Daarbij is onze focus met name gericht op onze directe omgeving. Onze eigen planeet bijvoorbeeld. Maar hoe dichterbij iets is, hoe meer aandacht we ervoor hebben.

Ons beeld, en dus onze beleving van Wat-IS, van DE waarheid, is altijd onvolledig. Wat-IS is oneindig, en wij niet. We kunnen daarom onmogelijk ALLES observeren, en maken daarom persoonlijke keuzes. We kiezen aan welk deel, of aan welke delen van Wat-IS we aandacht besteden, en door het besteden van die aandacht, leren we dat deel kennen en gaan we het beleven.

Hierdoor is het onvermijdelijk dat er een verschil (een gat) ontstaat tussen DE waarheid zoals die IS, en ons beeld ervan. Dat verschil bestaat uit twee dingen:

Afhankelijk van je eigen standpunt kan "de waarheid" er zeer verschillend uitzien en nog steeds slechts een niet complete interpretatie zijn.
Afhankelijk van je eigen standpunt kan “de waarheid” er zeer verschillend uitzien en nog steeds slechts een niet complete interpretatie zijn.

1- Onvolledigheid. Dat is onvermijdelijk vanwege onze eindigheid en nietigheid ten opzichte van het oneindige geheel. We zijn hier te kort, en we zijn te klein om de gehele waarheid te kunnen observeren. Wij observeren vanuit ons persoonlijke perspectief en ieder ander perspectief geeft een ander beeld. Desalniettemin geeft ieder perspectief een beeld van een stukje van DE waarheid. Al jouw (of mijn) stukjes observatie bij elkaar, vormen jouw (of mijn) persoonlijke en beperkte beeldvan De waarheid; onze persoonlijke selectie van waarnemingen van De waarheid: jouw/mijn waarheid.

2- Misinterpretatie. Ons brein is niet alleen in staat om te observeren, maar ook om te interpreteren. En dat opent de mogelijkheid voor vergissingen. Voor misinterpretatie. Zo kunnen we bijvoorbeeld op het verkeerde been gezet worden door anderen. Anderen die ons bewust verkeerde informatie geven (liegen) waardoor onze interpretatie afwijkt van wat-werkelijk-IS. Maar we kunnen ook onszelf voor de gek houden. En dat doen we vaak omdat we graag de waarheid, Wat-werkelijk-IS, zouden willen ombuigen naar wat-we-willen-dat-zou-zijn, in een poging zelf waarheid te fabriceren. Het beeld dat hieruit voortvloeit, is dus niet in overeenstemming met de waarheid. Ik noem dat: jouw/mijn onwaarheid.

Het totaalbeeld is dus een mix van (selectief) waargenomen waarheid, en (al of niet door onszelf) gefabriceerde onwaarheid. Het totaalbeeld, dat voor iedereen dus anders is, bestaat uit zowel waarheid als onwaarheid en de verhouding daartussen ligt bij iedereen anders.

truthHet omvormen van het aandeel onwaarheid naar waarheid, is wat ik het bewustwordingsproces noem. Het bestaat uit het opruimen van vergissingen, van onwaarheid, door het leren kennen van waarheid. Wanneer je de waarheid over iets leert kennen, dan verdwijnt de voormalige onwaarheid vanzelf. Wanneer je bijvoorbeeld altijd gedacht hebt dat een slang een zoogdier was (vergissing), en je wordt je ervan bewust dat het een reptiel is, dan verdwijnt de voormalige vergissing direct op het moment dat je je bewust wordt van de waarheid over slangen. Je bent er dan achter gekomen dat je oude beeld van slangen tot jouw onwaarheid behoorde. Jouw correcte beeld van slangen behoort nu tot jouw waarheid. Je hebt je beeld over slangen overgeheveld vanuit jouw onwaarheid, naar jouw waarheid. Je bent hierover bewust geworden.

Ons beeld bestaat dus onvermijdelijk uit een mix van waarheid en onwaarheid en de verhouding daartussen verschilt van persoon tot persoon. Meestal wordt dat beeld samengevat met de term ‘mijn waarheid’. Ik zou dat liever vervangen door ‘mijn beeld’, omdat dit beeld zowel waarheid als onwaarheid bevat. De term ‘mijn waarheid’ wordt nu door veel mensen misbruikt in pogingen om ook het aandeel onwaarheid in dat beeld, tot waarheid te verheffen. Alsof waarheid een persoonlijk ding zou zijn dat je naar eigen believen kunt samenstellen, omvormen of zelfs fabriceren zodat het jou goed uitkomt. En dat zou ons van iedere verantwoordelijkheid ontslaan: als waarheid zelf te maken is, en als ieders ‘waarheid’ daarom dus WAAR zou zijn, dan zou onwaarheid per definitie niet kunnen bestaan. Dan kun je, als je gewezen wordt op een onwaarheid (vergissing of leugen), gewoon zeggen: ‘Ja maar, het is MIJN waarheid’. Dat zou wel erg gemakkelijk zijn. Maar zo IS het niet.

Wij MAKEN geen waarheid. Waarheid IS. Het enige dat wij in dit verband kunnen MAKEN (fabriceren), is onwaarheid. Waarheid IS gemaakt, die IS op ieder moment zoals die IS. Die maken wij niet, die kunnen we alleen WAARnemen. Ons beeldbestaat dus uit een selectie uit waarheid (die IS gemaakt) en onwaarheid (die wordt door onszelf gemaakt).

Waarheid aanvaarden, is daarmee niets meer dan onderkenning en aanvaarding van de Schepping (Wat-IS, het AL, DE waarheid, het Universum, God, etc.), en onwaarheid niets meer dan afwijzing (al of niet bewust) van die Schepping (Wat-IS, het AL, DE waarheid, het Universum, God, etc.) in de hoogmoedige veronderstelling die zelf te kunnen maken.

Het proces van bewustwording is dus niets meer dan het (stukje bij beetje) onderkennen en aanvaarden van wat-IS, van waarheid dus. En daardoor wordt onwaarheid vanzelf opgeruimd.

Wij mensen handelen op basis van het beeld dat we hebben, en ons handelen creëert onze realiteit (leugens beïnvloeden bijvoorbeeld ons beeld, en daarmee dus ons handelen, en daarmee dus de realiteit; dat is de functie en de bedoeling van leugens). Dus, hoe meer ons beeld uit waarheid bestaat, hoe meer we handelen in overeenstemming met die waarheid, met Wat-IS. En hoe meer onze daaruit voortvloeiende realiteit dus zal harmoniëren met Wat-IS, met het Universum, met DE waarheid, met het Al, met de Schepping, of (zoals sommigen zeggen) met God.

2012-06-29 02.21.09Dat is de enorme kracht van waarheid. Waarheid bevrijdt ons niet alleen van onwaarheid, maar het herstelt uiteindelijk onze beleving van de perfectie van het Al. Het brengt de perfectie van Wat-IS, van het AL, van de Schepping, terug in onze beleving, en daarmee in ons handelen, en daarmee in de inrichting van ons wereldje. Een wereldje dat nu gebukt gaat onder onze vergissing dat wijzelf waarheid zouden kunnen fabriceren, en daarmee op de stoel van de Schepper (wie of wat dat dan ook moge zijn) kunnen gaan zitten. En alle imperfectie en disharmonie die momenteel zo duidelijk waarneembaar is in onze wereld, is daar het logische gevolg van.

Onderkennen en omarmen van waarheid is daarmee niets meer of minder dan onderkennen en omarmen van de perfectie van de Schepping. Het onderkennen en omarmen daarvan laat het ons ook als zodanig beleven, en het beleven van de perfectie van de Schepping (en dus ook van ons leven; ook wij maken daar deel van uit) is de ultieme definitie van gelukkig zijn. En als we gelukkig zijn met ons leven, dan valt er niets te verlangen (er ontbreekt dan immers niets), niets te bevechten, niets te verdedigen, en daarom niets te vrezen. En dat is simpelweg waar.

Aanverwante artikelen en informatie:
-) Weblog Pieter Stuurman
-) Eerdere artikelen van Pieter Stuurman op visionair

-) Diversiteit, de bouwsteen van het leven
-) In het licht van voortbestaan
-) Het begin en einde van goed en kwaad
-) Eigen en sociale identiteit
-) Ego: het strategische zelf
-) Een revolutie in het eigen denken
-) Alan Watts over de aard van bewustzijn
-) De dood, een verkenning
-) Eindeloos Bewustzijn
-) DMT – The Spirit Molecule
-) Geloof is de oorzaak van zowel lijden als identiteit
-) Volg je hoogste passie, met integriteit en zonder verwachtingen

Waarheid vs. mijn waarheid Meer lezen »

Management strategiën van de elite over het volk

Dit bericht is in overleg met Pieter Stuurman overgenomen en hier geplaats. Het origineel is op het blog van Pieter Stuurman te vinden: pieterstuurman.blogspot.nl

Technologie

Beestachtig rijkJe kunt allerlei verdelingen maken binnen de mensheid. De meeste zijn onzinnig en zijn gebaseerd op illusies. Maar de enige werkelijke verdeling is waarschijnlijk die tussen de elite en rest van de mensheid. Vele eeuwen geleden heeft deze elite zich afgesplitst van de rest van de mensheid en vormt sindsdien (in toenemende mate) een subcultuur, of liever een supracultuur met een geheel eigen denkwijze en geheel eigen overtuigingen die van generatie op generatie doorgegeven worden. Een supracultuur waarbinnen men uitsluitend onderling verkeert en die gebaseerd is op de overtuiging van superioriteit ten opzichte van de rest van de mensheid. De mensheid die als hun bezit beschouwd wordt.
Een verdeling dus die al sinds mensenheugenis bestaat, en die, zoals het er nu uitziet, voorlopig niet zal ophouden te bestaan. Het is waarschijnlijk de enige verdeling die niet gebaseerd is op illusie, maar die in alle tijden, op alle plaatsen en door alle onderdrukten aan den lijve ondervonden werd en wordt.Het is een verdeling die gebaseerd is op een elementair verschil in belang. Twee verschillende belangen die haaks op elkaar staan en onverenigbaar zijn.Het belang van de mensheid is niets anders dan te kunnen leven, en te voorzien in haar behoeften. En het belang van de elite is niets anders dan de rest van de mensheid zoveel mogelijk te exploiteren. Voor haar eigen belang en rijkdom. Om de mensheid zo volledig mogelijk uit te zuigen, zonder ook maar enig mededogen voor die mensheid. Of het nou leidt tot verschrikkingen als oorlog, armoede, verhongering en andere vormen van ellende, of tot massale sterfte: de geschiedenis leert dat het de elite letterlijk niets uitmaakt.Het gaat maar om één ding: opbrengst.In alle tijden heeft de elite altijd een maximalisatie van die opbrengst nagestreefd en in de loop der eeuwen is men daar steeds beter in geworden. Voortschrijdend inzicht, overgedragen van vader op zoon, kun je het noemen. Omdat het maximeren van de opbrengst haaks staat op het belang van de bevolking, heeft men altijd systemen nodig gehad om die bevolking te managen. Uit zichzelf zal de bevolking namelijk de vruchten van haar arbeid niet komen aanbieden aan de minieme minderheid waaruit die elite bestaat.

In de loop der tijd heeft men een groot aantal managementtechnieken uitgeprobeerd. Allemaal hadden ze hetzelfde doel:hoe kunnen we zo efficiënt mogelijk gebruik maken van de arbeid van de bevolking, en hoe kunnen we ervoor zorgen dat die arbeid ten goede komt aan ons, in plaats van aan de bevolking zelf? En, niet te vergeten: hoe voorkomen we dat de bevolking, die in aantallen veel groter en dus sterker is dan wij, in opstand komt?

slaveryDie elite heeft verschillende managementtechnieken uitgeprobeerd. Proefjes gedaan, zeg maar. Vergelijk het met de vroegere melkboer die een trekhond had om zijn melkkar voort te trekken. Die melkboer werd geconfronteerd met de vraag: hoe kan ik die hond zo efficiënt mogelijk laten lopen, zonder dat hij mij bijt? Hij kon er de zweep overheen halen, maar dat kostte hemzelf energie, en bovendien werd de hond vals, of op een moment zodanig murw geslagen dat hij niet meer liep. Vervolgens kwam de melkboer op het idee om de hond een worst voor te houden. Aan een hengel vanaf de kar. En hup, de hond ging lopen. Maar na een tijdje kreeg het beest in de gaten dat hij nooit bij de worst zou komen, en stopte met lopen. Pas toen de melkboer de hond af en toe een stukje worst gaf, bleef de hond lopen. De melkboer moest nu de meest efficiënte verhouding zien te vinden tussen beloning en prestatie. Hoe vaker hij een stukje worst gaf, hoe gemotiveerder de hond, hoe harder hij liep. Maar teveel worst verzadigde de hond, en dan hield hij op met lopen totdat hij weer trek kreeg. Weinig worst was natuurlijk voordeliger, maar hield ook in dat het uitgemergelde beest minder hard liep. En het uitproberen van verschillenden managementtechnieken leidde tot voortschrijdend inzicht, en dat inzicht leidde tot een optimale balans tussen de investering in worst, en de opbrengst van de hond. In alle gevallen echter, bleef de hond de slaaf van de melkboer.

Precies op deze manier heeft de elite steeds verfijndere managementtechnieken op de bevolking losgelaten. En dit alles met hetzelfde doel: een optimale opbrengst, en het beheersbaar houden van onvrede onder de bevolking. Oftewel: rijkdom en macht (controle). Eerst in de vorm van ouderwetse slavernij. De zweep dus. Deze techniek is een langdurig succesnummer gebleken, totdat het voortschrijdend inzicht leidde tot een meer efficiënte techniek.Zoals aan ieder managementsysteem, kleefde er aan ouderwetse slavernij een nadeel: de slaven waren eigendom, moesten dus gekocht worden, en daarom ook onderhouden worden. Anders gingen ze dood en verloor de slavenbezitter zijn investering. Bovendien werkten slaven niet erg efficiënt. Ze werden uitsluitend gedreven door de angst voor de zweep. Toen men dit nadeel begon in te zien, kwam men tot een meer efficiënt systeem: laat de slaven ‘vrij’ en laat ze voor zichzelf zorgen.Om in hun levensonderhoud te voorzien waren de voormalige slaven verplicht om te gaan werken voor hun vroegere slavendrijvers. Elders was geen werk en viel er dus niks te verdienen. En van het geld dat ze verdienden, moesten ze nu hun eigen huisjes bouwen en hun eigen voedsel kopen. De voormalige slavendrijver merkte dat de voormalige slaven nu vanzelf harder gingen werken als hij ze minder betaalde. Ze moesten wel. En de oude slavendrijver was nu minder geld kwijt aan loon, dan hij vroeger kwijt was aan voedsel en onderdak voor zijn slaven. Bovendien was de opbrengst per slaaf nu veel groter dan voorheen, omdat de werknemers nu net zo hard werkten als nodig was om in hun eigen levensonderhoud te kunnen voorzien. Hoe minder hij ze betaalde, hoe harder ze moesten werken. Voortschrijdend inzicht. Managementtechniek.1357954717_corporate wage slaveDeze managementtechniek leidde tot de machtsverhouding werkgever/werknemer en dat resulteerde in de industriële revolutie. Die industriële revolutie leidde tot enorme armoede, honger en andere misstanden onder de bevolking. En tot gigantische rijkdom van de elite. Maar omdat de voormalige slaven iets meer vrijheid hadden dan ze hadden toen ze nog letterlijk slaaf waren, leidde dit tot opstanden en stakingen. Ze hadden dan weliswaar iets meer bewegingsvrijheid dan vroeger, maar ze wisten zelf verdomd goed dat ze niet vrij waren. Ze waren voor hun bestaan volledig overgeleverd aan de elite. Deze onvrede leidde tot risico’s en bovendien kostte het de elite veel energie en investeringen om het volk in bedwang te houden.Dus probeerde men iets nieuws. Net zoals de melkboer met zijn hond, kwam de elite tot een inzicht: als we gewenst gedrag belonen met een groter deel van de worst, dan zal het volk zich zo gedragen als wij willen. En als we het volk laten geloven dat ze de vrijheid hebben om zichzelf te kunnen opwerken, en als we daarvoor extra beloning in het vooruitzicht stellen, dan gaat dat volk vanzelf harder werken. En hoewel het een investering vraagt, zal het uiteindelijk leiden tot een grotere opbrengst. Bovendien kunnen we het verkopen als een humanitaire omwenteling, en daarmee ons imago (want dat was nogal negatief) oppoetsen, en dat leidt weer tot minder problemen. Maar deze nieuwe managementtechniek was wel relatief duur. Om het volk rustig en gemotiveerd te houden, moest een relatief groot gedeelte van de winst geïnvesteerd worden in de bevolking. In de vorm van beloning.

Maar het enige criterium was en bleef het optimaliseren van de opbrengst van de arbeid van het volk. Opbrengst die uiteindelijk ten goede moest komen aan de elite. Net als bij een boer die merkt dat zijn vee meer opbrengt als hij het meer ruimte laat. En dat hij een hogere prijs krijgt voor sociaal acceptabel vlees. Maar het gaat uiteindelijk om de opbrengst. In honderd jaar tijd waren de geketende slaven van weleer, geworden tot ‘scharrelslaven’. Er was een balans gevonden tussen investering en opbrengst.

Maar de elite zou de elite niet zijn als ze hiermee genoegen nam. Ook nu was er sprake van voortschrijdend inzicht. Men kwam tot het inzicht dat mensen altijd zullen streven naar het voldoen aan hun behoeften. Daar is niets aan te doen. Die behoeften zijn niet weg te nemen of te beheersen. Dat inzicht leidde tot een nieuwe managementtechniek. En deze keer was de managementtechniek gebaseerd op technologie.

debtSlavery2Men had al geleerd dat de behoeften van mensen weliswaar niet te veranderen zijn, maar dat het plaatsen van een managementtechniek tussen de mensen en hun behoeften zeer efficiënt werkte. Men had dat geleerd door ervaring met de meest efficiënte managementtechniek aller tijden: geld.Voorheen waren kleine gemeenschappen volledig zelfvoorzienend. Binnen de gemeenschap werd alles geproduceerd dat nodig was. Via ruilen kon vrijwel iedereen aan zijn behoeften voldoen. Door het plaatsen van de technologie geld tussen de mensen en hun behoeften, kreeg de elite veel meer controle over het volk. De behoeften waren weliswaar niet te beheersen, maar de tussenstap geld was wel beheersbaar. En daarmee was het volk prima te sturen.Daarnaast werd binnen de traditionele gemeenschap ook voorzien in niet-materiële behoeften. De behoefte aan menselijk contact en communicatie bijvoorbeeld. Aan familiebanden en banden met vrienden. En door dat directe menselijk contact werd ook voorzien in de behoefte aan informatie en kennis.Gesterkt door haar ervaring met het managementgereedschap geld, besloot de elite dat het zinvol was om op zoveel mogelijk gebieden een technologische tussenstap te plaatsen tussen de mensen en hun behoeften. Een technologische tussenstap die door de elite beheerst zou worden en daarmee een gereedschap zou vormen om de bevolking te sturen, zonder al die dure investeringen in beloning en (relatieve) vrijheid voor het volk. Volk dat als eigendom van de elite beschouwd werd en wordt.Het ontwikkelen van deze technologieën zou men overlaten aan het bedrijfsleven. En daarvoor was kapitaal nodig. Het kwam daarom goed uit dat de elite de volledige beheersing had over de kapitaalmarkt. Zo kon men beslissen over welke nieuwe technologie gefinancierd zou worden en welke niet, en daarmee over welke technologie ontwikkeld zou worden en welke niet. En uiteraard werden uitsluitend die technologieën gefinancierd die zouden leiden tot meer controle over de bevolking.Natuurlijk zouden die nieuwe technologieën omarmd (en betaald) moeten worden door de bevolking. Het volk zou van elke nieuwe technologie het ‘voordeel’ moeten ervaren. En dat was niet moeilijk omdat het steeds ging om technologie die het voldoen aan menselijke behoeften gemakkelijker toegankelijk maakte. Maar het volk had niet in de gaten dat diezelfde technologieën beheerst werden door de elite en dat het volk daarmee de toegang tot het voldoen aan hun behoeften uit handen gaf aan die elite. En dat dit de werkelijke reden was van het beschikbaar komen van die technologieën.

Eén van die technologieën waarin geïnvesteerd werd was de telefoon. Toen de radio, de bioscoop, de televisie, de auto, voedseldistributie via gemotoriseerd verkeer, het internet etc.

debt-slaveryHet was voor mensen niet langer noodzakelijk om in gemeenschappen bij elkaar te wonen om aan hun behoefte aan voedsel, contact en communicatie te voldoen. Of om zelfvoorzienend te zijn. En de maatschappij werd daarnaar ingericht. Wonen en werken werden uit elkaar gehaald: de technologie auto werd er tussen geplaatst.  Sociale contacten en informatievoorziening verliepen steeds meer op afstand: de technologie elektronische communicatie werd ertussen geplaatst. Gebieden en landen werden economische monoculturen: de technologie distributie werd er tussen geplaatst. Enzovoort.

En om in de dagelijkse behoeften te voorzien werd het volk afhankelijk van die technologieën. Distributie en vervoer, televisie, telefoon en internet werden noodzakelijk. Tussen de mensen en vrijwel iedere menselijke behoefte was nu een door de elite beheerste technologie geplaatst.

En nu het plan klaar is, en de hele maatschappij ernaar ingericht is, kan men via de gecontroleerde technologieën de menselijke behoeften gaan rantsoeneren en daarmee gedrag afdwingen. En op die manier kan men de bevolking volledig op afstand besturen.

Door het beheersen van de verkeersstromen kan men vervoer rantsoeneren. Door het beheersen van distributie kan men voedselvoorziening rantsoeneren. Door het beheersen van de mediakanalen kan men informatie rantsoeneren. Door het beheersen van telecommunicatie kan men onderling contact rantsoeneren, of, als dat uitkomt, onmogelijk maken. Door het beheersen van de internetinfrastructuur kan men kennis censureren. Zodra het de elite uitkomt. Zodra de tijd rijp is.

De hele samenleving is gebaseerd op elektronische communicatie en andere technologie. En omdat het volk daarvan afhankelijk geworden is en in fysieke verdeeldheid leeft, kan met één druk op de knop het risico op verbondenheid en opstanden geminimaliseerd worden, en kan met één druk op de knop de toegang tot de basisbehoeften (individueel of collectief) gedirigeerd, geminimaliseerd of uitgesloten worden.

Maar daartoe zal pas besloten worden als het technologisch managementsysteem compleet is. En daaraan wordt gewerkt. Pas wanneer de elektronische dictatuur volledig waterdicht is, kan de knop om. Als iedere slaaf voortdurend en volledig geautomatiseerd kan worden gevolgd, en als ieders gedrag volledig in kaart gebracht is, als de technologische gevangenis geheel voltooid is, kan al die technologie, die door het volk in de loop der tijd omarmd is en waar het niet meer zonder kan, gebruikt worden waarvoor het is bedoeld: totale, risicoloze controle. En pas dan zullen de investeringen worden terugverdiend.

Want dan is er geen enkele noodzaak meer om het volk te laten meedelen in de worst en komt alles ten goede aan de elite. Precies zoals altijd de bedoeling was.

Management strategiën van de elite over het volk Meer lezen »

De dictatuur van het geld

Een nieuw artikel van de hand van Pieter Stuurman.

—–

european_central_bankOnder invloed van de crisis wordt momenteel het onmogelijke mogelijk. Wanneer ons tien jaar geleden gedicteerd zou zijn: lever je sociale zekerheid in, lever je pensioen in, sta een steeds groter deel van je inkomen af, ga langer werken en krijg daarvoor steeds minder in ruil,dan zouden we collectief NEE geroepen hebben.

Maar nu accepteren we het dat mensen massaal hun werk en dus hun inkomstenbron verliezen, dat hele gezinnen op straat komen, dat ouderen aan hun lot overgelaten worden, en nog veel meer. Omdat geld het enige overgebleven criterium lijkt. Omdat alles daaraan ondergeschikt lijkt, zelfs al hechtten we vroeger grote waarde aan de zorg voor elkaar, aan onbetwiste sociale en maatschappelijke waarden; die waarden verdwijnen als sneeuw voor de zon onder de dictatuur van het geld. En zoals iedereen weet: dictatuur is macht.

Het is de crisis die ons dit allemaal laat accepteren. Die crisis bestaat uit geldgebrek. Geldgebrek laat ons dus zaken accepteren die voorheen onacceptabel waren. En dat is precies de bedoeling van die crisis. De crisis schept het vermogen om mensen dingen te laten doen die ze vanuit zichzelf, zonder crisis, niet zouden willen doen. De crisis is een machtsmiddel. De crisis is daarmee geen crisis maar een machtsgreep.the_puppet_master_by_mini_zilla-d325mdn Macht is het vermogen anderen te laten doen wat jij (de machthebber) wil dat ze doen. En dus ook anderen te laten accepteren wat jij wil dat ze accepteren. Financiële crisis is daarvoor een uiterst effectief instrument. En je kunt dat instrument alleen gebruiken als je de controle hebt over het geld.

Het is de machtselite die deze controle heeft. Daarom is die machtselite de machtselite. De machtselite wordt immers – op ieder moment – gevormd door de groep mensen die de controle over de machtsmiddelen heeft. Degenen die dat niet hebben, vallen simpelweg buiten de machtselite.

De controle over het geld geeft de machtselite een belangrijk (het belangrijkste) deel van haar macht. Geld is daarom een machtsmiddel. Mensen doen niet zomaar wat een machthebber wil, die machthebber moet dat afdwingen. En omdat er maar een paar machthebbers zijn (tegenover miljarden niet-machthebbers) hebben ze daar systemen voor nodig: managementtools. Geld als machtsmiddel is de meest succesvolle managementtechniek ooit.

Maar dat systeem, die techniek, die managementtool, werkt alleen als wij geloven dat we hun geld nodig hebben. Als wij geloven dat we ervan afhankelijk zijn. Alleen dan werkt het middel geld als machtsmiddel.

Maar we hebben geen geld nodig. We hebben dingen nodig: onderdak, voedsel, energie, kleding. Dat is wat we nodig hebben. En al die ding maken wij (de niet-machtselite) zelf. Geen enkel lid van de machtselite heeft zelf ooit iets zinvols geproduceerd. Het enige product van de machtselite is onze afhankelijkheid. Het is hun beroep om ons afhankelijk van ze te maken, want anders hebben ze geen macht, en als ze geen macht hebben zijn ze dus geen machtselite meer. Ons afhankelijk maken is het enige dat ze doen. Het is de enige “bijdrage” die ze aan de wereld leveren.

En onze afhankelijkheid bestaat uit niets meer dan ons geloof dat we alleen beschikking kunnen krijgen over de dingen die we nodig hebben, via het door hen aangeboden en gecontroleerde middel: geld. Ons geloof daarin, ons geloof dat dit de enige manier is om toegang te krijgen tot de dingen die wij (de niet-machtselite) zelf maken, geeft ons de overtuiging afhankelijk te zijn van het door hen aangeboden middel. En dat geeft de elite dus haar macht.

Maar wij hebben de machtselite niet nodig, zij hebben ons nodig. Zij kunnen alleen zijn wat ze willen zijn (machtig) door middel van onze medewerking. En daarom is het voor die machtselite noodzakelijk dat wij blijven geloven dat we geld nodig hebben. Alleen dat geloof maakt geld tot het machtsmiddel dat het is.

Om die reden is het voor de machtselite noodzakelijk om dat geloof te beïnvloeden, of liever nog, te bepalen. Dat hebben ze lang geleden beseft en daarom hebben ze de media opgekocht en onder controle gekregen. Via die media kan men ons dingen laten geloven. Dat is de hele functie van die media.

Een van de belangrijkste dingen die de elite (de werkelijke gebruikers van het middel geld; alleen zij hebben er uiteindelijk baat bij) ons wil laten geloven, is dat leven en samenleven allemaal ongelofelijk ingewikkeld is. Dat is niet zo. Het is alleen het door hen aangeboden systeem dat bewust ingewikkeld gemaakt is.

Leven en samenleven is eenvoudig. Maar het is van doorslaggevend belang voor de elite dat wij dat niet inzien. Ze spiegelen ons via de media voor dat het allemaal heel gecompliceerd is en dat zelfs de “experts” het niet begrijpen, elkaar tegenspreken, zodat wij er niet eens aan beginnen om ernaar te kijken.

En dat betekent dat we het maar al te graag overlaten aan de wijze mannen. De wijze mannen en vrouwen die wij “de regering” noemen. Maar regeringen lossen het niet op. Dat maken we (en met ons alle andere burgers van alle andere landen in Europa en elders) momenteel iedere dag mee. Regeringen lossen het niet op – niet hier en niet in andere landen, niet deze regering en niet de volgende.

En dat is volkomen logisch: die regeringen staan in het krijt bij de geldverschaffers. Alle landen hebben schuld aan de geldleveranciers. En wanneer je rood staat bij de bank, al is het maar een beetje, kun je alleen maar een brood kopen bij de gratie en met de medewerking van die bank. Zegt de bank NEE, dan geen brood.

Omdat overheden altijd rood staan (staatsschuld) en omdat die roodstand altijd groeit (begrotingstekort – al zou het maar 3% zijn) kan geen enkele overheid ook maar een enkele euro uitgeven zonder deze eerst te lenen, en daarvoor heeft die overheid de medewerking en de welwillendheid van die financier nodig.

Overheden en regeringen kunnen zich daarom alleen maar handhaven door naar de pijpen van de geldverschaffers tedansen. Want schuld = afhankelijkheid. Daarom is het onmogelijk dat overheden of regeringen de problemen oplossen. Ze kunnen zich immers alleen bewegen binnen de kaders die gesteld zijn door degenen die de problemen bewust veroorzaken.

Zoals de kaarten nu liggen, hebben de geldverschaffers de wereld in hun zak. Tenminste, zolang wij blijven geloven dat we ze, met hun geldsysteem, nodig hebben.

Maar wij maken de dingen die we nodig hebben niet met geld, maar met uren van ons leven. Met arbeid. Het enige dat we willen, is toegang tot de dingen die we maken (producten, diensten). Daarvoor hebben we een ruilsysteem nodig. Het liefst een eerlijk systeem dat gebaseerd is op rechtvaardige afspraken.

In een eerlijk systeem kan er nooit een fundamenteel tekort aan ruilmiddel zijn. Wel op individueel niveau (als je meer verbruikt dan je bijdraagt) maar collectief gezien niet. Het ruilmiddel gaat over van de ene naar de andere hand, maar collectief gezien is het een gesloten systeem. Er kan (in een eerlijk systeem) er alleen een tekort aan ruilmiddel ontstaan, als dat ruilmiddel niet wordt omgezet in diensten of producten. Wanneer het ruilmiddel uit de roulatie gaat omdat het wordt gereserveerd. Gespaard dus. Als het op de bank blijft staan.

Maar dat is momenteel niet het geval: banken zijn juist “ondergekapitaliseerd” en daarom moeten wij ze “redden” door ze ons geld te geven, zegt men. Teveel op banken vastgezet spaargeld is dus niet de reden van het huidige gebrek aan ruilmiddel.

bankersEr moet dus een andere reden voor het tekort zijn. En die reden is, en kan alleen zijn: omdat de geldverstrekkers, degenen die controle hebben over hoeveelheid geld die ter beschikking staat, dat zo willen.

En ze willen dat omdat ze daarmee onze afhankelijkheid, en daarmee hun macht, vergroten. En meer macht is het logische doel van ieder machtsmiddel, dus ook van het machtsmiddel geld. Maar dat lukt ze alleen als wij daarin meegaan. En wij gaan daarin alleen mee als we denken dat we geen keuze hebben.

Jarenlang hebben ze ons de “voordelen” van het door hun beschikbaar gestelde middel laten ervaren. Natuurlijk, ze konden zoveel geld maken als ze wilden en ons zoveel voordelen gunnen als het ze uitkwam. En de steeds groeiende welvaart heeft ons het aangeboden systeem doen omarmen en dat was precies de bedoeling. Net zolang tot we niet meer anders konden. Tot we afhankelijk waren van het door hun aangeboden systeem, de door hun aangeboden technologie geld. En nu ze de voordelen wegnemen, blijft alleen de afhankelijkheid over. De dictatuur van het geld is wat er overblijft.

Vaak wordt mij gevraagd: ‘Maar hoe dan? Wat moeten we anders doen? Wat is de oplossing?’

Maar die vraag is prematuur. Ondanks alle leuke initiatieven (LETS, alternatief geld etc.) zal er geen verandering plaatsvinden als er niet voldaan is aan de voorwaarden die voor iedere verandering gelden.

Om tot verandering te komen zijn er altijd 3 stappen nodig:

1- Besef van de bestaande situatie. Om tot verandering te komen is het noodzakelijk dat we inzien dat de huidige situatie niet in orde is, en waarom niet. Dat we inzien hoe de situatie waarlijk is en dat die situatie waarlijk niet in orde is.

2- Daaruit ontstaat de wil om de situatie te veranderen. Als aan stap 1 voldaan is, is het onmogelijk om niet iets anders te willen.

3- Dat geeft een onstuitbaar motief om iets te gaan doen om die situatie te verbeteren of aan de bestaande situatie een einde te maken.

Zolang de meeste mensen de werkelijke aard van de huidige situatie nog niet zien, zal er nooit voldoende draagkracht zijn voor verandering. Dan blijven we steken bij stap 1.

3t84vaZolang mensen zich nog niet afvragen: ‘Is het wel een goed idee om ons volledig afhankelijk te laten zijn van een middel dat in handen is van een paar mensen? Is het wel nodig dat we naar de pijpen dansen van de verstrekkers van dat middel? Waarom hebben wij dat middel nodig om toegang te krijgen tot alle dingen die we nodig hebben en die we zelf maken?’ Is de aard van het middel (wat het werkelijk IS) wel rechtvaardig?’, zolang mensen zich dat niet afvragen, zal er niets veranderen en dan blijft het onmogelijk om ons te onttrekken aan de dictatuur van het geld en dus aan de totale horigheid aan de verstrekkers ervan.

Wij hebben hun geldsysteem niet nodig om te kunnen doen wat we willen: het ruilbaar maken van onze arbeid en elkaar zo het leven mogelijk maken. Wij zijn best in staat om daar onderling eerlijke en rechtvaardige afspraken over te maken, hoe die er dan ook precies mogen uitzien.

WIJ hebben hun geldsysteem niet nodig om te doen wat WIJ willen: samen leven. ZIJ hebben het geldsysteem nodig om te kunnen doen wat ZIJ willen: machthebber zijn.

Wijzelf zijn de enigen die ons aan deze onderwerping kunnen onttrekken want wij zijn de enigen die deze dictatuur in stand houden. Het is uitsluitend onze onwetendheid en ons geloof (geloof, waar dan ook in, kan alleen bestaan in onwetendheid) die deze dictatuur in staat stelt een dictatuur te zijn. De dictators zullen uit zichzelf hun positie niet opgeven. Wijzelf hebben de zeggenschap over onszelf, weggegeven aan de dictators. Wijzelf zijn dan ook de enigen die het kunnen terugnemen. Op ieder moment.

Zodra we inzien dat we gefopt zijn, dat het om een wisseltruc ging, dat we hebben zitten slapen toen de dictators er met onze arbeid, onze sociale en maatschappelijke waarden en ons welzijn vandoor gingen door ons een lokaas voor te houden; zodra we inzien dat we zo dom geweest zijn om erin te bijten; zodra we dat inzien, dan begrijpen we dat de schulden waarop die afhankelijkheid gebaseerd is, uit nepschulden bestaan, uit systematische oplichting; zodra we dat begrijpen, dan is er geen andere mogelijkheid meer dan te besluiten dat we die schuld (en daarmee de afhankelijkheid) niet meer erkennen. En dan is het afgelopen met de dictatuur.

Aanverwante artikelen en informatie:
-) Weblog Pieter Stuurman
-) Eerdere artikelen van Pieter Stuurman op visionair
-) Ons Geld Beweging – voor de hervorming van ons economische systeem
-) Hoe eerlijk is ons huidige economische systeem?
-) Bewustzijn over het bankensysteem groeit wereldwijd
-) Hoe 147 bedrijven 40% van de wereldwijde rijkdom onder controle hebben
-) De 300 rijkste mensen bezitten meer dan de 3 miljard armste mensen
-) Wie vormen het private internationale bankenkartel

De dictatuur van het geld Meer lezen »

Macht en Vrijheid

Een nieuw interessant artikel van Pieter Stuurman over Macht en Vrijheid.

De verschrikkingen van macht

macht2Momenteel groeit er bij veel mensen een sterk besef dat we ‘misschien toch niet zo vrij zijn als we dachten’. De laatste jaren is het aantal alternatieve media op internet sterk gegroeid. En bij bijna allemaal staat het begrip vrijheid hoog in het vaandel.

Vrijwel overal wordt gezocht naar ‘schuldigen’. Naar duistere, occulte machthebbers die achter de schermen de wereld naar hun hand zetten, en het doel hebben de rest van de mensheid te reduceren tot een onderklasse van hen dienende slaven.

Met beschuldigende vingers wordt gewezen naar politici, bankiers en topmensen uit de corporate wereld. Samenvattend aangeduid als machtselite. De misdadige uitwassen van deze elite komen uitgebreid onder de aandacht. En terecht.

Lees de Kroniek van de Mensheid er maar eens op na, en je kunt haast niet anders dan inzien dat macht al sinds mensenheugenis een eindeloze stroom van ellende heeft uitgestort over die mensheid. Oorlogen, genociden, vervolging, honger, armoede, het zijn allemaal symptomen van macht en de honger naar macht.

Omdat het overduidelijk is dat al die verschrikkingen het gevolg zijn van macht, ligt het voor de hand om de machtselite hiervan de schuld te geven. En dat gebeurt dan ook op grote schaal.

Wat doen machthebbers?

PuppetMasterWat is het dat machthebbers doen, en dat ze hun macht geeft? Wat doen ze om ons te dwingen de dingen te doen die zij willen dat we doen? En waardoor we dus niet meer kunnen doen wat we zelf willen doen?

Gaan ze met een pistool langs alle deuren in het land om onder doodsbedreigingen iedereen te dwingen te doen wat zij willen? Schieten ze mensen neer die ongehoorzaam zijn? Halen ze ongehoorzame mensen uit hun huizen en sluiten ze die vervolgens op? Komen ze bij jou en mij aan de deur om onze bezittingen te roven?

Nee. Ze komen niet eens van hun plek. Ze blijven gewoon in hun paleis, villa of regeringsgebouw zitten.

Toch zijn stelen, doden en andere vormen van vrijheidsberoving, onlosmakelijk verbonden met macht. De hele menselijke geschiedenis staat er bol van. Alleen, machthebbers doen dat niet zelf, maar laten het anderen doen.

Ze blijven zelf lekker zitten waar ze zitten en laten het vuile werk over aan hun gehoorzame belastingambtenaren, politieagenten, en soldaten. Belastingambtenaren, politieagenten en soldaten die de gangbare norm onder de bevolking weerspiegelen. Gehoorzame individuen die deel uitmaken van hetzelfde volk dat zich door de machthebber laat onderdrukken en beroven.

Zelf raken machthebbers nooit een wapen aan, en slaan nooit iemand persoonlijk in de boeien.

Geloven

Zijn wij zelf het probleem en niet de elite?
Zijn wij zelf het probleem en niet de elite?

Machthebbers beperken zich tot dingen zeggen. En machthebbers hebben daarom pas macht als de dingen die ze zeggen, geloofd worden. Pas als die dingen geloofd worden, zullen mensen bereid zijn de orders op te volgen.

Een machthebber heeft macht omdat hij het vermogen heeft anderen de door hem gewenste dingen te laten doen. Zelf doet hij niets. Tenminste, niets anders dan dingen zeggen.

In die zin was bijvoorbeeld Hitler geen misdadiger. Hij heeft zelf nooit iemand doodgeschoten, of gevangen gezet. Het waren degenen die hem geloofden en daarom zijn bevelen opvolgden die dat deden. Het waren degenen die bereid waren de misdaden werkelijk uit te voeren, die Hitler macht gaven. Uitsluitend door hem te geloven en daarom zijn orders op te volgen.

Bankiers hebben uitsluitend macht omdat wij geloven dat het door hen ter beschikking gestelde geld waarde heeft. Ze doen niets anders dan zeggen dat geld waarde heeft, en omdat wij dat geloven, willen we dat geld hebben en daarom heeft het waarde. En omdat zij de controle hebben over geld, hebben ze daarmee de controle (en dus macht) over ons. Niet om wat zij zeggen, maar om wat wij geloven.

Politici hebben alleen macht omdat wij geloven wat ze zeggen. Omdat wij geloven dat ze ons vertegenwoordigen en dat ze verantwoordelijkheid voor ons nemen. Daarom blijven wij aan ze gehoorzamen en alleen daarom hebben ze daadwerkelijk macht over ons. Niet om wat zij zeggen, maar om wat wij geloven.
Heb jij ideeën of hebben ideeën jou?
Heb jij ideeën of hebben ideeën jou?

Strikt genomen doen machthebbers dus niets misdadigs. Ze zeggen alleen dingen. Dingen die wij geloven. Als wij ze niet zouden geloven, dan zouden ze geen enkele macht hebben en zouden ze dus geen machthebber zijn.

Uiteindelijk leidt ons geloven van de leugens en onwaarheden die de machthebber vertelt, tot onze onvrijheid. Een leugen heeft immers uitsluitend effect als die leugen geloofd wordt.

Vrijheid

freedom1In vrijheid willen we kunnen zeggen en doen wat we willen, zolang we anderen niet bestelen of doden (of op andere wijze beschadigen).

En dat is precies wat machthebbers doen. Ze zeggen dingen. En met wat ze doen, doden of beschadigen ze zelf niemand. Dat doen anderen.

De enige rechtvaardiging om machthebbers gevangen te zetten of te doden, zou dus zijn om hetgeen ze zeggen.  Dat we zouden vinden dat ze het verkeerde zeggen en dat we vinden dat dit niet mag.

Maar dat zou dan inhouden dat we vinden dat we zelf wel vrij moeten zijn om te mogen zeggen wat we willen, maar machthebbers niet.

Als we vinden dat machthebbers aansprakelijk gehouden moeten worden voor hetgeen ze zeggen, dan zou dat dus voor ons ook moeten gelden. Dan zou er iemand moeten zijn die de uitspraken van alle mensen (dus inclusief die van jou en mij en machthebbers) controleert.

En dat zou die iemand weer tot de machtigste mens ter wereld maken. De bestaande machthebbers zouden al hun macht verliezen. Ze zouden die macht volledig overdragen aan de controleur want die bepaalt dan immers wat ze wel of niet mogen zeggen.

Anders gezegd: als we vinden dat vrijheid een groot goed is, dan moet dat voor iedereen gelden. Iedereen moet dan kunnen zeggen wat hij wil. Anders zou er iemand moeten zijn die bepaalt wie mag zeggen wat hij wil, en wie niet. Dat zou betekenen dat iedereen van diegene afhankelijk is. En dat iedereen dan onvrij zou zijn.

Als we vrijheid willen, dan moet iedereen dus kunnen zeggen wat hij wil. En of hetgeen gezegd wordt, geloofd word of niet, is helemaal aan degenen die het al of niet geloven.

Machthebber moeten dus, net als wij, de vrijheid hebben om te zeggen wat ze willen. Hun macht bestaat niet uit hetgeen ze zeggen, maar uit ons geloven van hetgeen ze zeggen. Wij (de gelovende niet-machthebbers) zijn vervolgens degenen die hun wensen daadwerkelijk ten uitvoer brengen.

Verantwoordelijkheid 

obedienceEn daarmee zijn wij (de niet-machthebbers) verantwoordelijk en aansprakelijk voor zowel de misdaden (wij voeren ze immers uit), als de macht van de machthebber, als onze eigen onvrijheid.

Het zijn dus niet de orders die tot de misdaden en onvrijheden leiden, maar het is het gehoorzamen aan die orders dat daartoe leidt.

De enige manier om eindelijk de verschrikkelijke gevolgen van macht, die de mensheid al zo lang teisteren, te stoppen, is op te houden die macht te voeden en in stand te houden, en dat kan alleen door te stoppen met geloven en gehoorzamen.

Iedereen is verantwoordelijk voor hetgeen hij zelf doet. Omdat wij (de niet-machthebbers) degenen zijn die uitvoeren wat de machthebber zegt (aan hem gehoorzamen), zijn wij verantwoordelijk voor de resultaten daarvan. Niet de machthebber. Die zegt alleen wat. En daarin is hij (net als jij en ik) vrij.

Voor vrijheid is het nemen van eigen verantwoordelijkheid dus absoluut noodzakelijk. Zolang we blijven geloven dat machthebbers daarvoor verantwoordelijk zijn, en de beschuldigende vinger naar hen wijzen in plaats van naar onszelf, hebben ze macht. We bevestigen daarmee dat we vinden dat wij afhankelijk van ze zijn. En daarmee creëren we dus onze eigen onvrijheid.

RESPONSIBILITY-wall-1920-1200

En of we iets al of niet geloven, daarin zijn we volkomen vrij. Pas als we geloven dat we onvrij zijn (als we geloven dat we moeten doen wat de machthebber wil) zijn we werkelijk onvrij. Dat is simpelweg het gevolg van ons eigen geloven en daarvoor zijn we dus zelf verantwoordelijk. Niet de machthebber.

Daarom kun je zeggen:

Onvrijheid is niets meer dan onvoldoende besef van vrijheid

Aanverwante artikelen en informatie:
-) pieterstuurman.blogspot.nl

Macht en Vrijheid Meer lezen »

Ego: het strategische zelf

Dit artikel is geschreven door Pieter Stuurman en overgenomen van zijn blog: pieterstuurman.blogspot.nl

Ego: het strategische zelf
Je hebt mensen die, ondanks hun successen of tegenslagen, altijd zichzelf blijven. Je hebt ook mensen die zichzelf niet zijn. Je hebt mensen die zichzelf voor de gek houden. Je hebt mensen die zichzelf kwijtgeraakt zijn, en mensen die zichzelf gevonden hebben. Of hervonden hebben. Maar wie vindt dan wat?

Als je jezelf niet bent, wat ben je dan? Als je zelf de keuze maakt om anders te zijn dan je bent, dan maak je toch zelf die keuze. Dan is de manier waarop je jezelf presenteert toch een gevolg van de keuze die je zelf maakt, en dus ben je dan toch weer jezelf. Of niet?

Toch hebben mensen een feilloos gevoel voor authenticiteit als het gaat om het zelf. Vooral bij anderen. Dat impliceert dat er een zelf bestaat dat authentiek is, en waarvan naar keuze kan worden afgeweken, maar dat zo’n keuze een minder authentiek zelf oplevert. Ook al is die keuze zelf gemaakt. Het gaat ervan uit dat er in de kern van iedereen een onveranderbare essentie ligt. Een zelf zoals het is, en blijft. Ook al kies je uit vrije wil voor iets anders.

Als het essentiële zelf onveranderbaar is, dan kan de vrije wil er ook geen invloed op hebben. Dan moet die vrije wil dus invloed hebben op iets anders dan het essentiële zelf. Dan moet er dus ook een veranderbaar, of programmeerbaar deel van het zelf bestaan. Een deel dat keuzes kan maken, dat strategieën kan ontwikkelen en volgen. Het programmeerbare zelf.

Als het essentiële zelf onveranderbaar is, dan kan het zich niet aanpassen. Het is dan immers zoals het is. En zonder aanpassingsvermogen wordt het leven onhanteerbaar. Situaties doen zich in alle mogelijke vormen voor, kunnen bedreigend zijn, en moeten worden gehanteerd. Daarom is het noodzakelijk dat we ons kunnen beschermen tegen alle dingen die we meemaken en op ons afkomen. En dat wapenen doen we door strategieën te ontwikkelen. Iedereen doet dat op zijn manier; de manier die het beste bij hem of haar lijkt te passen. Het wapenen gebeurt uit noodzaak, het bepalen van de strategische richting uit vrije wil.

Die vrije wil heeft daarmee alleen invloed op het programmeerbare zelf. Strategieën worden gevormd door een combinatie van vrije wil en omstandigheden. De omstandigheden geven aan voor welke gevaren het zelf beschermd moet worden en op basis daarvan wordt een zo goed mogelijk passende strategie ontwikkeld. Het is daarvoor dus noodzakelijk dat we ons van de gevaren bewust zijn. Het bewust zijn van gevaren noemen we angst.

Hoe goed ken jij je essentiële onveranderlijke zelf en je veranderlijke strategische zelf?

Strategieën worden dus gevormd op basis van angst, in combinatie met een mix van vrije wil en van talenten (je kiest voor je sterkste kanten als je jezelf wil wapenen tegen gevaren).

Het programmeerbare, strategische zelf is een noodzakelijk hulpmiddel om te overleven in een materiële wereld. Het essentiële zelf is immers onveranderbaar, en kan dus ook geen keuzes maken om zich te verdedigen.

Strategieën werken alleen als je jezelf eraan houdt. Werkende strategieën die hun nut bewezen lijken te hebben, zijn daarom zeer hardnekkig. Ze vormen een beveiligingsschild rondom het zelf en beschermen dat zelf tegen alles waarvoor het bang is. Het loslaten van zo’n schild zal dus direct meer angst opleveren en zal daarom vermeden worden.

Dat geeft het strategische zelf (ook wel ego genoemd) macht over het essentiële zelf. Hoe succesvoller de gekozen strategieën lijken te zijn, hoe meer ruimte het strategische zelf krijgt om nieuwe strategieën te ontwikkelen of bestaande strategieën te versterken. En die strategieën leveren controle op. Het geeft een persoon controle over zijn leven. En daarmee over zijn essentiële zelf.

Maar omdat het essentiële zelf onveranderbaar is, kan het ego dat essentiële zelf alleen controleren door het te onderdrukken of te verduisteren.

Mensen die zichzelf niet zijn, doen dat vanuit angst. Wat we dan te zien krijgen is het strategische zelf, in plaats van het essentiële zelf. Andere mensen voelen dat vaak goed aan, en zeggen: hij is zichzelf niet. Voor de persoon in kwestie is het meestal niet zo duidelijk. Hoe succesvoller een strategie lijkt te zijn, hoe sterker mensen zich ermee gaan vereenzelvigen. En dan kan het gebeuren dat die mensen gaan denken dat ze hun strategische zelf (hun ego) zijn.

In dat geval is het essentiële zelf volledig verduisterd, en heeft het strategische zelf de macht volledig overgenomen.

Angst is een ideaal middel om andere mensen individueel en/of met hele kudde`s tegelijk te manipuleren.

Omdat het programeerbare, strategische zelf niet alleen uit vrije autonome keuzes bestaat, maar ook gevoed wordt door (angst voor) omstandigheden, is het ook van buitenaf programmeerbaar. Als een ander het voor elkaar krijgt om angst te genereren, dan zal het strategische zelf daarop reageren. Het is om die reden dat angst voortdurend gebruikt wordt om anderen te beïnvloeden. Het is de enige manier om anderen te programmeren.

Alle pogingen om anderen te programmeren zijn gericht op het strategische zelf, en bestaan uit het enige voedsel voor dat ego: angst. Zonder angst is er geen enkele aanleiding voor het vormen of aanpassen van strategieën. Mensen die anderen proberen te beïnvloeden, doen dat altijd door die anderen te voeden met angst. Er is simpelweg geen andere manier.

Opvoeden is een vorm van programmeren. Vandaar dat opvoeden hoofdzakelijk bestaat uit het gecontroleerd voeden van angst. Het is gebaseerd op de gedachte: input is output. Stop je de juiste angsten in een kind, dan kun je een bepaalde reactie verwachten. Alle boodschappen zijn gericht op het strategische zelf: je moet goede cijfers halen want anders krijg je geen diploma, je moet een diploma halen want anders kun je niet studeren, je moet studeren want anders krijg je geen goede baan, je moet en goede baan hebben want anders krijg je maar weinig geld of aanzien etc.

Ook alle reclame- en propagandaboodschappen waarmee we voortdurend geconfronteerd worden, zijn gericht op het ego. Het programmeerbare, strategische zelf/ego wordt vanaf onze eerste dag gevoed, en zelfs vetgemest. En hoe vetter dat strategische zelf wordt, hoe meer het essentiële zelf weggedrukt of verduisterd wordt (en hoe gemakkelijker een persoon programmeerbaar wordt). Het strategische zelf, dat in eerste instantie bedoeld was ter bescherming van het essentiële zelf, heeft dat essentiële zelf buitenspel gezet. Het is van een handig hulpmiddel, een dienaar, verworden tot een dictator. Maar het essentiële zelf is er nog wel. Het is onveranderbaar en dus ook onuitwisbaar.

Een strategie van je veranderlijke zelf oftewel je ego, wat botst of in strijd is met je essentiële onveranderlijke zelf vormt de basis van psychische problemen. Wees dus altijd zo eerlijk mogelijk naar jezelf toe over wat je essentiële zelf is. :-)

En bij veel mensen komt er dan ook een moment waarop er een conflict ontstaat tussen die twee ‘zelven’. En zo’n conflict noemen we een psychisch probleem. Het is het probleem dat zich voordoet bij degene wiens strategie het is om altijd grappig en vrolijk te zijn maar zich steeds depressiever voelt, het is het probleem van degene die zich altijd sterk en stoer voordoet maar steeds onzekerder wordt, het is het probleem van degene die zich altijd begripvol en verzorgend opstelt maar steeds meer last krijgt van sadistische of gewelddadige gedachten. Enzovoort. Ieder psychisch probleem is het gevolg van een conflict tussen het strategische zelf en het essentiële zelf. En de oorzaak ligt altijd in het strategische zelf dat een richting gekozen heeft die onverenigbaar is met het essentiële zelf. Het essentiële zelf is immers onveranderbaar en dus kan het ook niet goed of slecht zijn. Het is zoals het is.

Omdat het essentiële zelf geen strategieën kent, wordt het oplossen van problemen altijd overgelaten aan het strategische zelf. Maar het strategische zelf is nou juist de veroorzaker van het probleem. Daarom kunnen mensen soms te maken krijgen met zeer hardnekkige psychische problemen. Je kunt het oplossen van een probleem niet overlaten aan de veroorzaker ervan. En verder heb je geen middelen om het aan te pakken.

Dan heb je dus een ander nodig. Een therapeut of zo, of een goede vriend om met te praten. Maar ook therapeuten en goede vrienden zijn gewend om problemen aan te pakken door er controle over te krijgen. Terwijl een overmaat aan controle nou juist de veroorzaker was van het probleem: overmatige controle van het strategische zelf/ego over het essentiële zelf, waardoor het essentiële zelf geen adem meer krijgt.

Lao Tzu begreep het al. Je moet je strategische zelf / je ego loslaten om zo weer dichter bij je essentiële onveranderlijke zelf te kunnen komen.

De enige echte oplossing is dan: het verminderen van de macht van het strategische zelf/ego, waardoor het essentiële zelf weer ruimte krijgt. Maar dat is eng. En het ego zal dus onmiddellijk proberen in te grijpen. De enige echte oplossing is dan het ego minder macht te geven door het los(ser) te laten.

In onze cultuur en in deze tijd heeft het strategische zelf/ego een buitenproportioneel grote rol toebedeeld gekregen. En omdat het ego van buitenaf beïnvloedbaar/programmeerbaar is, worden we voortdurend bestookt met allerlei angsten die tot doel hebben ons een bepaalde richting in te sturen.

Daarmee speelt het ego niet alleen een buitenproportioneel grote rol op individueel niveau, maar ook op collectief niveau. Het collectief (de mensheid) is niets meer dan een verzameling individuen, en is daarmee een afspiegeling van die individuen. Je ziet dan ook dat de samenleving op een vergelijkbare manier ingericht is en bestuurd wordt als het gemiddelde individu.

Ook collectieve angsten worden gepareerd met strategieën. Strategieën die controle moeten opleveren over alle bedreigingen. En je ziet dan ook dat er een collectief ego bestaat dat op vergelijkbare wijze als bij het individuele ego, steeds meer macht naar zich toetrekt. Dat collectieve ego kennen we als regeringen en bestuur.

Vul zelf nog maar wat angsten aan die je via de media, de politiek en reclame naar je hoofd geslingerd krijgt op een gemiddelde dag. Angst om niet mooi genoeg te zijn, niet genoeg spullen te hebben, niet genoeg vrienden te hebben… etc. etc. Angst als sturingsmechanisme wordt volop gebruikt.

Net als het individuele ego, is het collectieve ego (bestuur, regering) aangesteld om ons te beschermen tegen bedreigingen. Als een dienaar om ons te verdedigen. Maar net zoals bij het individuele ego, heeft het collectieve ego zich omgevormd van dienaar tot dictator. En ook hier ontstaat een probleem. Door de toenemende macht van dat collectieve ego, kunnen we steeds minder zijn wat we in essentie zijn. We worden voortdurend tot van alles gedwongen, of verhinderd om onszelf te zijn. We zijn onvrij.

En net zoals bij individueel ego, is het enige wapen waarover het collectieve ego beschikt ter bestrijding van een probleem: meer controle. En zo wordt het probleem van onvrijheid, dat veroorzaakt is door het collectieve ego (regering) door datzelfde ego alleen maar versterkt in plaats van opgelost: we worden steeds meer onvrij.

En daarmee hebben we niet meer de vrijheid om te zijn wat we in essentie zijn. En die essentie is onveranderbaar, dus daarin hebben we geen keuze. En daarmee is vrijheid dus iets dat pas bestaat als je niet gedwongen wordt om te kiezen.

Had Plato hier een goed punt? Of zijn wetten en angst juist onontbeerlijk om een maatschappij te vormen?

De enige mogelijkheid om het essentiële zelf weer de ruimte te geven, is het loslaten van het ego, zowel op individueel als op collectief niveau. We hoeven het ego (zowel het individuele als het collectieve) niet weg te gooien of buitenspel te zetten, sterker nog: we hebben het nodig om te overleven. We kunnen het ook niet bestrijden; het ego is immers een meester in strategie en daarvan verliezen we het altijd. We kunnen het alleen minder serieus nemen. Er minder waarde aan hechten. Losser laten. Het weer de rol geven van dienaar, in plaats van dictator.

Keuzes komen voort uit strategieën, en de vrije wil bepaalt welke strategische keuzes er gemaakt worden. Ook op collectief niveau werkt het zo: (vrije) verkiezingen bepalen welke strategieën collectief gevolgd worden. Maar door te kiezen (voor welke strategie dan ook) geven we macht aan het collectieve ego (regering). De vrije wil is daarmee een gereedschap van het ego, en het ego beperkt de vrijheid om ons essentiële zelf te zijn.

Echte vrijheid staat daarmee haaks op vrije wil. Echte vrijheid laat ons zijn wat we zijn, en daarover hebben we niks te kiezen. Dat zijn we gewoon.

Aanverwante informatie en artikelen:
-) pieterstuurman.blogspot.nl
-) Ego vs. Zelf
-) Eigen en sociale identiteit
-) In het licht van voortbestaan
-) Diversiteit, de bouwsteen van het leven
-) Het begin en einde van goed en kwaad
-) De dood, een verkenning
-) Eindeloos Bewustzijn

Ego: het strategische zelf Meer lezen »

Filosoferen met buitenaardsen

grey-aliens-1Na verschillende honderden uren Bashar op lezing te hebben beluisterd en beide boeken grondig te hebben doorgenomen kom ik persoonlijk tot de conclusie dat ik nog nooit zo een positieve, integratieve en constructieve filosofie ben tegengekomen dan wat Bashar en Darryl Anka samen tot nu toe hebben gedeeld.

In het boek: Quest for Truth – 100 insights that could change your world (PDF) komen een boel onderwerpen aan bod die de meeeste mensen in het leven bezig houden. Een korte index van onderwerpen die in dit boek de revu passeren.

1 The hardest question of all
2 Abundance
3 Vision and creativity
4 Death, dying and religion
5 Health and healing
6 Creative relationships

En voorin het boek op de eerste pagina deze disclaimer:

Allow us to begin with a suggestion, if you wish, a favor… alright? The favor I will ask and what can be considered as a model of any interaction we have with you will be to please—please—do not believe anything I say just because I said it. Understand?

This is all about self-empowerment; it’s all about your recognition of your ability to create the lives you wish to create. We are more than willing to share with you, to interact with you and to play with you. But remember that you, us, all beings are teachers and learners; equals in that way. We have our own perspectives and we simply function as mirrors to reflect to you the things you already know within you. To show you, to allow you to be aware of certain ideas, perspectives and methodologies—which you can then decide if they represent what you prefer. Or you can decide if you do not prefer them; it is up to you. You decide if these ideas are useful in helping create the reality you prefer. These ideas and explorations are not “the final word” on anything, nor do they claim to be. We are only sharing our perspectives, our perceptions.

In het boek komen verschillende ideeen aan bod. De kern van de algehele filosofie heb ik eerder al eens proberen te omschrijven in het artikel: Volg je hoogste passie, met integriteit en zonder verwachtingen. Maar daarnaast zijn er ook zeker nog een boel andere concepten die erg interessant zijn. De filosofie van Bashar probeert mensen duidelijk te maken dat ieder individu, alles wat bestaat waarde heeft.

The fact that you exist is a sign that you deserve to exist. Creation has not created any superfluous things. Everything that exists belongs and deserves to know that it deserves to belong. You are no exception. You deserve everything that you can imagine and desire. You must, however, be in touch with the belief systems that you have because you are the creator of your experential reality, both in physical terms and even on some levels of what you would term non- physical.

1959776_10152226274876768_391765469_n (1)

Ons bewustzijn is volgens Bashar veel belangrijker bij het scheppen van onze realiteit dan de gemiddelde mens momenteel denkt. En juist via het volgen van je passie kun je je bewustzijn zo effectief mogelijk laten expanderen via de natuurlijke sierlijkheid van hoe ons universum werkt.

For create your reality you do, each and every one of you. Even your own physicists are now beginning to understand that physical reality does not really exist apart from the definitions you create it to be. Zie ook dit filmpje – The Structure of Belief.

Allow us to remind you that the entire purpose for sharing these perspectives and points of view with each and every one in your civilization is to remind you that you have the ability to do in life what excites you the most…you have the ability to live your passion and to live your dreams.

When you choose to know this and when you choose to do this that’s when you can see the kinds of changes upon your planet which you thought would not be possible to occur in such a short period of time—transforming your planet as if overnight, historically speaking—and allowing many different kinds of magical, miraculous occurrences to take place. When you choose to know this you can transform and change the things in your lives you don’t prefer to the things in your lives that are reflective of who you now know yourselves to be, individually and collectively.
There are no obstacles, no impediments, no barriers that stand in your way— except perhaps some of your assumptions or beliefs or what you have been taught to “buy-into” in your life; perhaps something you fear to face about yourselves. But all you can ever discover is only another aspect of the Self you already are. And since it is only yourself, there is no reason to fear, no matter how unexpected, no matter how surprising your discovery may be, it is only another aspect of you. So do not fear; you are only meeting yourself.61574_10152169799044706_625802120_n-1

Tot zover eerst wat ideeen die allemaal in veel bredere context aan bod komen in het online boek:
Quest for Truth Bashar – 100 insights that could change your world (PDF)

Ik ben benieuwd of er meer mensen zijn hier die Bashar interessant vinden en wat zij tot nu toe uit deze praktische filosofie hebben gehaald.

Aanverwante artikelen en informatie:
-) Volg je hoogste passie, met integriteit en zonder verwachtingen
-) Bashar – Transformation Matters
-) Boek I – Bashar – Quest for Truth
-) Boek II – Bashar – Blueprint for Change
-) Veel lezingen van Bashar en Darryl Anka zijn te downloaden via torrents
-) En ook op youtube is een boel informatie te vinden
-) Op facebook is er ook een groep over Bashar met meer dan 6000 leden

Aanverwante filosofische artikelen:
-) In het licht van voortbestaan
-) Diversiteit, de bouwsteen van het leven
-) Het begin en einde van goed en kwaad
-) Eigen en sociale identiteit
-) Ego: het strategische zelf
-) Een revolutie in het eigen denken
-) Alan Watts over de aard van bewustzijn
-) De dood, een verkenning
-) Eindeloos Bewustzijn
-) DMT – The Spirit Molecule
-) Geloof is de oorzaak van zowel identiteit als lijden
-) Volg je hoogste passie, met integriteit en zonder verwachtingen

earth-sunrise-on-horizon

Filosoferen met buitenaardsen Meer lezen »

Video – Know Thyself

Een interessante video die werd gedeeld op de facebookgroep van visionair. Het gaat over zelfkennis, illusies, waarheid, en hard werken. Een bijzondere en interessante compilatie van ideeën, beelden en leerzame quotes.

This video explores the essentials of self-knowledge as a fundamental means to establish true and lasting change in the world, as well as providing insights into the traps towards awakening.
http://veilofreality.com/
Written, narrated and audio editing by Bernhard Guenther
Visuals and video editing by Humberto Braga

Based on:
– Know Thyself
http://veilofreality.wordpress.com/20…

Aanverwante informatie en artikelen:
-) In het licht van voortbestaan
-) Diversiteit, de bouwsteen van het leven
-) Het begin en einde van goed en kwaad
-) Eigen en sociale identiteit
-) Ego: het strategische zelf
-) Een revolutie in het eigen denken
-) Alan Watts over de aard van bewustzijn
-) De dood, een verkenning
-) Eindeloos Bewustzijn
-) DMT – The Spirit Molecule
-) Geloof is de oorzaak van zowel identiteit als lijden
-) Volg je hoogste passie, met integriteit en zonder verwachtingen

Video – Know Thyself Meer lezen »

Geld als dictatoriaal instrument

Dit artikel is in overleg met Pieter Stuurman overgenomen op visionair. Het origineel is te vinden op:
http://pieterstuurman.blogspot.nl/2009/09/geld-als-dictatoriaal-instrument.html

geldvalHet uitkleden van de AOW, de WW, het verhogen van de ziektekostenpremie, de verkeersboetes, de energiebelasting enzovoort: het stuit op veel onbegrip. De meeste mensen gooien het op een niet te stuiten geldhonger van de overheid. Men heeft het over “roofridders” of “graaiers”. Het lijkt ook allemaal onbegrijpelijk, totdat je beseft wat het doel ervan is.

Het doel is:

Geld te kunnen gebruiken als instrument om een zo groot mogelijke groep dwingend aan te sturen en daarmee het gedrag van de bevolking te dicteren. Bijvoorbeeld iedereen harder en langer laten werken.

Als je dat eenmaal door hebt, zie je ook dat het een lange-termijn plan is. Een traject dat al jaren geleden is ingezet. Om het doel te bereiken moet je een aantal stappen doorlopen:

1- Nivelleren.

Zolang er een groot verschil is in besteedbaar inkomen, zullen financiële maatregelen altijd maar een klein deel van de bevolking treffen. Dat is niet efficiënt. Wanneer je in dat geval de middenklasse dwingend wil aansturen d.m.v. financiële maatregelen, zal de onderklasse niet overleven.

In de jaren 80 en 90 heeft er een verschuiving plaatsgevonden van de onderklasse naar de middenklasse. Bestond er voor die tijd een groot inkomensverschil tussen bijvoorbeeld een metselaar en een universitair geschoolde werknemer, nu is dat verschil veel kleiner. De onderklasse is als het ware opgetild naar de middenklasse. Het gevolg is, dat de hele bevolking (op een kleine elite na) nu beschouwd kan worden als middenklasse. Als dat eenmaal bereikt is en je nu de duimschroeven aandraait, heeft daar vrijwel de hele bevolking last van, zonder dat er een grote groep aan onderdoor gaat (die dan weer moet worden ondersteund en op wie de maatregel dan geen effect heeft). Dit degradeert de gehele voormalige middenklasse tot een onderklasse zonder financiële vrijheid. En dat maakt dus vrijwel de gehele bevolking bestuurbaar d.m.v het instrument geld. En dat is de bedoeling.

2- Verschuiven van variabele kosten naar vaste kosten.

Variabele kosten zijn variabel. Dat wil zeggen dat mensen hierin keuze hebben. En keuze is vrijheid, en dat wil je niet. Wil je mensen d.m.v. geld in een bepaalde richting dwingen, dan moet je die keuze beperken of liever nog, helemaal wegnemen. Vandaar dat het aandeel van ons besteedbaar inkomen dat opgaat aan vaste kosten enorm gestegen is. Hogere belastingen, kunstmatig verhogen van woonlasten, energie, ziektekostenverzekering etc. Om dit mogelijk te maken bij een gegeven inkomensniveau, moeten de variabele kosten eerst dalen. Het aandeel van ons inkomen bijvoorbeeld dat we uitgeven aan voedsel is steeds verder gedaald. Hierdoor werd een stijging van de vaste lasten mogelijk gemaakt. En vaste lasten zijn vaste lasten omdat er niet of nauwelijks op bezuinigd kan worden. En dat is natuurlijk de bedoeling als je mensen wil dwingen.

3- Maak van variabele kosten vaste kosten.

Een paar voorbeelden:

Voedsel.
geldval2Voor voedsel geldt dat de uitgaven hieraan gedeeltelijk bestaan uit vaste, en gedeeltelijk uit variabele kosten. Iedereen moet eten. Maar je zou duur eten kunnen kopen, of goedkoop. Wanneer daarin in de praktijk een grote spreiding bestaat, en je wil mensen bijvoorbeeld harder en langer laten werken d.m.v. een financiële maatregel (bijv. verhogen van de energiebelasting) , dan tref je alleen die mensen die al goedkoop voedsel kopen. De rest gaat simpelweg bezuinigen op voedsel voordat ze zich laten dwingen tot harder en langer werken. Dat is dus niet efficiënt. Dat is de werkelijke reden achter de “prijzenoorlog” in de supermarkten, die tot gevolg heeft gehad dat de variëteit en de kwaliteit van het aangeboden voedsel sterk vermagerd is. Als er simpelweg alleen nog maar goedkoop voedsel in supermarkten (speciaalzaken verdwijnen) verkrijgbaar is, hebben mensen geen keuze. In eerste instantie lijkt dat gunstig voor de consument, totdat je beseft dat de vrijgekomen bestedingsruimte direct wordt ingepalmd door het verhogen van de vaste kosten.

Auto.
In de jaren 60 was autorijden pure luxe. De auto werd gebruikt voor recreatie of familiebezoek. Nu is dat heel anders. Eerst werd de maatschappij rondom de auto ingericht. Het werd in verhouding tot het inkomen steeds goedkoper, en dus voor steeds meer mensen bereikbaar. Wonen en werken werden uit elkaar gehaald. Forenzenwijken en industrieterreinen bijvoorbeeld. Vervolgens werd autorijden zo vervelend mogelijk gemaakt. Een oerwoud aan slecht afgestelde stoplichten, een enorme hoeveelheid verkeersdrempels, onzinnige 30km zones, miljoenen boetes en het sociaal verdacht maken van de “vervuilende automobilist”, zorgen ervoor dat niemand meer autorijdt die het niet echt moet. Zo heb je van een variabele post een vaste kostenpost gemaakt. Door die vaste kosten nu verder op te schroeven, beperk je de bestedingsruimte en krijg je meer dwingende macht over de bevolking met het instrument geld.

Energie.
Het opschroeven van energieprijzen heeft weinig zin als mensen op het verbruik kunnen bezuinigen. Een verhoging van de prijzen zal dan leiden tot een lager verbruik, in plaats van harder en langer werken, wat het eigenlijke doel is. Promoot daarom zoveel mogelijk energiebesparing. Maak “verspilling” asociaal. Als iedereen een Hr-ketel heeft, en dubbel glas, maak dan spaarlampen verplicht, zodat iedereen niet meer dan het absolute minimum aan energie verbruikt. Pas als er niet meer bezuinigd kan worden, heeft het opvoeren van de energiekosten het beoogde effect.

Money Trap_43Het zijn maar een paar voorbeelden, en er zijn er vast nog meer te vinden, maar al deze maatregelen bij elkaar hebben tot gevolg dat het overgrote deel van de bevolking een steeds kleinere keuze heeft in de manier waarop het inkomen besteed wordt. Vrijwel het gehele inkomen gaat op aan vaste kosten. Als dat eenmaal bereikt is (en zover is het bijna), dan kunnen die vaste kosten verder worden opgeschroefd en ontstaat een direct verband tussen een financiële maatregel en het effect daarvan op het gedrag van de bevolking. Mensen hebben immers geen keuze meer en geld is nu een dictatoriaal instrument geworden.

Merk ook op dat deze trend al decennia vrijwel lineair is dus onafhankelijk van het op dat moment “gekozen” kabinet. Het laat nogmaals zien (voor wie het nog niet wist) dat de “democratie” een wassen neus is, en dat onze “volksvertegenwoordigers” van alles vertegenwoordigen, maar zeker niet het volk.

Aanverwante artikelen en informatie:
-) Weblog Pieter Stuurman

Geld als dictatoriaal instrument Meer lezen »

Voor mensen met een bijstandsuitkering is het moeilijk rondkomen, omdat ze niet samen mogen wonen of bijverdienen. Bron: Rijksoverheid

Hoe kan het basisinkomen bekostigd worden?

Veel mensen, waaronder schrijver dezes, dromen ervan: een basisinkomen, een uitkering voor alle Nederlanders op grond van hun status als mens. Het meest gehoorde argument tegen het basisinkomen is dat de kosten ervan te hoog uit zouden vallen. Klopt dit? We rekenen het na. De conclusies zijn opmerkelijk te noemen…

Wat is een fatsoenlijk basisinkomen?
Een basisinkomen moet voldoende hoog zijn om de ontvanger ervan te voorzien van voedsel, kleding, onderdak, verwarming en gezondheidszorg. Ook moet er beperkte ruimte zijn voor vermaak. De Nederlandse politiek heeft na jarenlang gebakkelei een zogenoemde bijstandsnorm opgesteld. Dit is een bedrag, dat voldoende hoog is om in deze elementaire behoeften te voorzien. We hoeven dus niet het wiel opnieuw uit te vinden. Vooral in grote steden is dit bedrag niet voldoende, de reden waarom vaak aanvullende regelingen worden bedacht.
De bijstandsnorm is wél voldoende, als meerdere ontvangers van een bijstandsuitkering in één huis wonen. Omdat samenwonen niet meer af wordt gestraft bij het basisinkomen, gaan we ervan uit dat vrienden en stelletjes massaal in één huis zullen gaan wonen. Het lijkt dus redelijk, om het basisinkomen gelijk te stellen aan de bijstandsnorm. Dit is in 2013: â‚¬ 661,77 per maand, inclusief vakantiegeld[1]. Verder rekenen we per kind onder de 18 een toeslag van â‚¬ 251,47, met een maximum van twee kinderen. Een gezin met twee kinderen zou dus rond de 1850 euro per maand ontvangen.

Voor mensen met een bijstandsuitkering is het moeilijk rondkomen, omdat ze niet samen mogen wonen of bijverdienen. Bron: Rijksoverheid
Voor mensen met een bijstandsuitkering is het moeilijk rondkomen, omdat ze niet samen mogen wonen of bijverdienen. Bron: Rijksoverheid

Hoeveel zou het uitbetalen van het basisinkomen kosten?
Nederland telt op het moment van het schrijven van dit artikel (oktober 2013)  rond de 16,8 miljoen inwoners[2]. Hiervan zijn er plm 3,5 miljoen jonger dan 18[2], wat 13,3 miljoen volwassenen oplevert. Dit levert de volgende jaarlijkse bedragen op:
Betalingen aan volwassen Nederlanders: 13,3 miljoen x € 661,77 x 12:  â‚¬105,6 miljard
Betalingen aan kinderen: 3,5 x € 251,47  x 12: € 10,6 miljard
Samen: € 116,2 miljard

Dit zou de totale sociale zekerheid in Nederland vervangen. Op dit moment geven we hieraan rond de 73,4 miljard euro per jaar uit. Op het eerste gezicht lijkt er een gat van rond de 43 miljard euro te zitten.

Het gat dat niet bestaat
Dit is schijn. Het basisinkomen vervangt namelijk ook aftrekposten en de lagere eerste en tweede schijven. De verbeterde berekening, met dank aan Pieter Stuurman, luidt als volgt.

Dit gat verdwijnt, als een flat tax van 48% wordt ingevoerd over zowel de eerste, tweede als derde schijf van de inkomstenbelasting en aftrekposten zoals de hypotheekaftrek komen te vervallen, met andere woorden over het bruto inkomen van Nederland.
De rekensom wordt dan als volgt:
Bruto inkomen in Nederland: â‚¬ 34.600 x 7,785 miljoen werkende Nederlanders: € 269,3 miljard
Pensioenuitkeringen exclusief AOW: plm. € 30 miljard

Hiervan 48%: € 144 miljard
Op dit moment wordt via directe belastingen (excl. € 12 miljard vennootschapsbelasting) binnengehaald: € 49,9 miljard [3]
In Nederland zijn er ook verplichte zogenoemde volksverzekeringen (€ 44,7 mld[3]) en werknemersverzekeringen(€ 55,6 mld[3]). In feite zijn dit ook verkapte inkomstenbelastingen. In totaal ligt dit rond de € 100,3 miljard euro.
Directe belastingen excl. vennootschapsbelasting samen leveren de overheid dus nu rond de 150 miljard euro op, rond de 6 miljard euro meer dan via een vast tarief van 42% over alles wat je verdient.

Conclusie
Een basisinkomen is heel goed financieel kloppend te krijgen, zolang  het basisbedrag maar rond het bijstandsniveau ligt en alle aftrekposten voor de inkomstenbelasting af worden geschaft.
Het batig saldo kan worden gebruikt om de staatsschuld flink af te lossen, de basisuitkering iets te verhogen of een iets lagere inkomstenbelasting. Deze berekening is voor Nederland gemaakt, omdat schrijver dezes de Nederlandse situatie goed kent. Voor België is een vergelijkbare berekening te maken, rekening houdend met de eigenaardigheden van het Belgische sociale en fiscale stelsel.

Bronnen
1. Hoogte bijstandsuitkering vanaf 1 juli 2013 – Rijksoverheid (2013)
2. Bevolkingspiramide Nederland: CBS (2013)
3. Huishoudboekje van Nederland/Miljoenennota en rijksbegroting|Rijksoverheid (2013)

Hoe kan het basisinkomen bekostigd worden? Meer lezen »

Geloof is de oorzaak van zowel identiteit als lijden

In recente discussies kwam het al een paar keer voorbij, daarom nu eens een uitgebreid artikel over Byron Katie met haar methode van de Work. Volgens Byron Katie wordt al het lijden dat mensen in de wereld ervaren, veroorzaakt omdat ze hun eigen niet onderzochte gedachten geloven en ze zich daarmee “misidentificeren”, ze denken dat ze zijn wat ze geloven. Mensen zijn door die foutieve identificatie met hun geloof dus zelf volledig verantwoordelijk voor alle stress en lijden wat ze ervaren omdat ze hun eigen gedachten geloven zonder ze goed te hebben onderzocht. De oplossing is gelukkig simpel. Los de misidentificatie op en het lijden houdt op. Hieronder de officiele introductie tot haar werk van: thework.com/nederlands

Dont-believe-everything-you-thinkINTRODUCTIE

The Work van Byron Katie is een manier om de gedachten die lijden veroorzaken op te sporen en te onderzoeken. Het is een manier om vrede in jezelf en met de wereld te vinden. Iedereen met een open geest kan The Work doen.

Byron Kathleen Reid werd ernstig depressief toen zij in de dertig was. Gedurende een periode van tien jaar nam haar depressie alsmaar toe en Katie (zoals zij genoemd wordt) was zelden in staat haar slaapkamer te verlaten. Toen, op een morgen ervaarde ze vanuit de diepste wanhoop een levensveranderend inzicht.

Katie zag dat ze leed wanneer ze haar gedachten geloofde, en niet leed wanneer ze haar gedachten niet geloofde. Wat de oorzaak was van haar depressie, lag niet in de wereld om haar heen, maar in wat zij geloofde over de wereld om haar heen. In een flits van inzicht zag ze dat onze poging om geluk te vinden omgekeerd werkte—in plaats van hopeloos te proberen de wereld aan te passen aan onze gedachten over hoe het ‘zou moeten’ zijn, kunnen we deze gedachten onderzoeken. En door de realiteit te aanvaarden zoals deze is kunnen we een onvoorstelbare vrijheid en vreugde ervaren. Het gevolg was dat een bedlegerige, suïcidale vrouw vervuld werd van liefde voor alles wat het leven brengt.

Meer >>
Het Kleine Boekje, dat enkele passages bevat uit:
Vier vragen die je leven veranderen

thework.com
byronkatie.com

 

Daarbij heeft ze een heel simpele methode ontwikkeld zodat mensen hun stressvolle gedachten kunnen onderzoeken voordat ze deze gaan geloven. Haar werk is dus niet zo zeer een theoretische filosfie alswel een praktische methode om je stressvolle gedachtes te onderzoeken en te kijken of het voor je werkt of niet. Kortom lekker praktisch. Hier die methode om stressvolle gedachten te onderzoeken.

Vind een gedachte die je stress oplevert en onderzoek die gedachte voordat je die gaat geloven. Dat kan op de volgende manier. Stel jezelf de onderstaande vier vragen, doe de omkeringen en kijk dan of je de stressvolle gedachte wilt geloven of niet.

Onderzoek: de vier vragen en omkering

1. Is het waar? (Ja of nee. Bij nee ga naar vraag 3)
2. Kun je absoluut weten dat het waar is? (Ja of nee)
3. Hoe reageer je, wat gebeurt er, wanneer je die gedachte gelooft?
4. Wie zou je zijn zonder de gedachte?

Keer de gedachte om. Zoek dan drie specifieke, echte voorbeelden hoe elke
omkering waar is voor jou in deze situatie.

 

En om het in de praktijk aan het werk te zien hierbij twee voorbeelden van haar werk. Een eerste over een heel algemeen onderwerp wat in het algemeen nog wel eens voor wat stress wil zorgen: geld.

 

En dan een zeer aangrijpend voorbeeld om te laten zien dat ze het meent, Byron Katie doet The Work met een moeder die haar dochter heeft verloren in een auto ongeluk.

http://youtu.be/xS76V7GhfAc

 

Ik heb me de afgelopen paar jaren zelf vrij veel bezig gehouden met The Work en heb het als uitermate bevrijdend ervaren, maar goed dat is slechts mijn persoonlijke ervaring. Ik ben benieuwd wat andere mensen hun ervaringen zijn en wat hun gedachten zijn over deze methode van Byron Katie. Is het echt zo gemakkelijk om je lijden uit je leven te bannen door al je stressvolle gedachten aan een gedegen onderzoek te onderwerpen?

Aanverwante informatie en artikelen:
-) thework.com
-) byronkatie.com
-) Diversiteit, de bouwsteen van het leven
-) In het licht van voortbestaan
-) Het begin en einde van goed en kwaad
-) Eigen en sociale identiteit
-) Ego: het strategische zelf
-) Een revolutie in het eigen denken
-) Alan Watts over de aard van bewustzijn
-) De dood, een verkenning
-) Eindeloos Bewustzijn
-) DMT – The Spirit Molecule
-) Volg je hoogste passie, met integriteit en zonder verwachtingen

Living in the moment

Geloof is de oorzaak van zowel identiteit als lijden Meer lezen »