Dit bericht is in overleg met Pieter Stuurman overgenomen en hier geplaats. Het origineel is op het blog van Pieter Stuurman te vinden: pieterstuurman.blogspot.nl
Al eerder heb ik een paar stukjes geschreven over waarheid. Dat leidde tot heftige discussies. Toch wil ik nog graag iets zeggen over het begrip waarheid. Het blijkt bij veel mensen voor verwarring te zorgen, en het is in mijn optiek essentieel om het helder te hebben:
Er is een (letterlijk) oneindig groot verschil tussen DE waarheid, en onze waarneming ervan. Het zijn twee verschillende dingen. Toch wordt dit vaak door elkaar gehaald.
DE waarheid is simpelweg een gegeven. Het is Dat-wat-is-zoals-het-is, door sommigen ook wel de Schepping genoemd. Het IS gewoon. Het verandert voortdurend van vorm, en onze aanwezigheid als mensen binnen die Schepping, binnen die waarheid, binnen het geheel van Wat-IS, draagt een klein beetje bij aan dat veranderingsproces. Omdat ook wij een klein deel uitmaken van dat geheel en er dus enige invloed op hebben. Net zoals alles dat deel uitmaakt van dat geheel, invloed heeft op het geheel. Het geheel bestaat immers nergens anders uit, dan uit alles wat er zich in bevindt. Dat-wat-is-zoals-het-is, bestaat uit Alles-dat-IS. Het is de totale verzameling van alles dat bestaat, en dat de eigenschappen heeft die het heeft. Het is het Grote Geheel, de totale kosmos met alles wat zich erin bevindt en dat IS zoals het IS: DE waarheid.
Wij mensen zijn gezegend met bewustzijn. Dat bewustzijn maakt het voor ons mogelijk om die Schepping, dat oneindige Grote Geheel, DE waarheid, waar te nemen, en er een beeld van te vormen. We observeren, en interpreteren. Op basis van een mix van observatie en interpretatie vormen we een persoonlijk beeld, en vanuit dat persoonlijke beeld (ons persoonlijk beeld van waarheid), handelen we. Daarbij is onze focus met name gericht op onze directe omgeving. Onze eigen planeet bijvoorbeeld. Maar hoe dichterbij iets is, hoe meer aandacht we ervoor hebben.
Ons beeld, en dus onze beleving van Wat-IS, van DE waarheid, is altijd onvolledig. Wat-IS is oneindig, en wij niet. We kunnen daarom onmogelijk ALLES observeren, en maken daarom persoonlijke keuzes. We kiezen aan welk deel, of aan welke delen van Wat-IS we aandacht besteden, en door het besteden van die aandacht, leren we dat deel kennen en gaan we het beleven.
Hierdoor is het onvermijdelijk dat er een verschil (een gat) ontstaat tussen DE waarheid zoals die IS, en ons beeld ervan. Dat verschil bestaat uit twee dingen:
1- Onvolledigheid. Dat is onvermijdelijk vanwege onze eindigheid en nietigheid ten opzichte van het oneindige geheel. We zijn hier te kort, en we zijn te klein om de gehele waarheid te kunnen observeren. Wij observeren vanuit ons persoonlijke perspectief en ieder ander perspectief geeft een ander beeld. Desalniettemin geeft ieder perspectief een beeld van een stukje van DE waarheid. Al jouw (of mijn) stukjes observatie bij elkaar, vormen jouw (of mijn) persoonlijke en beperkte beeldvan De waarheid; onze persoonlijke selectie van waarnemingen van De waarheid: jouw/mijn waarheid.
2- Misinterpretatie. Ons brein is niet alleen in staat om te observeren, maar ook om te interpreteren. En dat opent de mogelijkheid voor vergissingen. Voor misinterpretatie. Zo kunnen we bijvoorbeeld op het verkeerde been gezet worden door anderen. Anderen die ons bewust verkeerde informatie geven (liegen) waardoor onze interpretatie afwijkt van wat-werkelijk-IS. Maar we kunnen ook onszelf voor de gek houden. En dat doen we vaak omdat we graag de waarheid, Wat-werkelijk-IS, zouden willen ombuigen naar wat-we-willen-dat-zou-zijn, in een poging zelf waarheid te fabriceren. Het beeld dat hieruit voortvloeit, is dus niet in overeenstemming met de waarheid. Ik noem dat: jouw/mijn onwaarheid.
Het totaalbeeld is dus een mix van (selectief) waargenomen waarheid, en (al of niet door onszelf) gefabriceerde onwaarheid. Het totaalbeeld, dat voor iedereen dus anders is, bestaat uit zowel waarheid als onwaarheid en de verhouding daartussen ligt bij iedereen anders.
Het omvormen van het aandeel onwaarheid naar waarheid, is wat ik het bewustwordingsproces noem. Het bestaat uit het opruimen van vergissingen, van onwaarheid, door het leren kennen van waarheid. Wanneer je de waarheid over iets leert kennen, dan verdwijnt de voormalige onwaarheid vanzelf. Wanneer je bijvoorbeeld altijd gedacht hebt dat een slang een zoogdier was (vergissing), en je wordt je ervan bewust dat het een reptiel is, dan verdwijnt de voormalige vergissing direct op het moment dat je je bewust wordt van de waarheid over slangen. Je bent er dan achter gekomen dat je oude beeld van slangen tot jouw onwaarheid behoorde. Jouw correcte beeld van slangen behoort nu tot jouw waarheid. Je hebt je beeld over slangen overgeheveld vanuit jouw onwaarheid, naar jouw waarheid. Je bent hierover bewust geworden.
Ons beeld bestaat dus onvermijdelijk uit een mix van waarheid en onwaarheid en de verhouding daartussen verschilt van persoon tot persoon. Meestal wordt dat beeld samengevat met de term ‘mijn waarheid’. Ik zou dat liever vervangen door ‘mijn beeld’, omdat dit beeld zowel waarheid als onwaarheid bevat. De term ‘mijn waarheid’ wordt nu door veel mensen misbruikt in pogingen om ook het aandeel onwaarheid in dat beeld, tot waarheid te verheffen. Alsof waarheid een persoonlijk ding zou zijn dat je naar eigen believen kunt samenstellen, omvormen of zelfs fabriceren zodat het jou goed uitkomt. En dat zou ons van iedere verantwoordelijkheid ontslaan: als waarheid zelf te maken is, en als ieders ‘waarheid’ daarom dus WAAR zou zijn, dan zou onwaarheid per definitie niet kunnen bestaan. Dan kun je, als je gewezen wordt op een onwaarheid (vergissing of leugen), gewoon zeggen: ‘Ja maar, het is MIJN waarheid’. Dat zou wel erg gemakkelijk zijn. Maar zo IS het niet.
Wij MAKEN geen waarheid. Waarheid IS. Het enige dat wij in dit verband kunnen MAKEN (fabriceren), is onwaarheid. Waarheid IS gemaakt, die IS op ieder moment zoals die IS. Die maken wij niet, die kunnen we alleen WAARnemen. Ons beeldbestaat dus uit een selectie uit waarheid (die IS gemaakt) en onwaarheid (die wordt door onszelf gemaakt).
Waarheid aanvaarden, is daarmee niets meer dan onderkenning en aanvaarding van de Schepping (Wat-IS, het AL, DE waarheid, het Universum, God, etc.), en onwaarheid niets meer dan afwijzing (al of niet bewust) van die Schepping (Wat-IS, het AL, DE waarheid, het Universum, God, etc.) in de hoogmoedige veronderstelling die zelf te kunnen maken.
Het proces van bewustwording is dus niets meer dan het (stukje bij beetje) onderkennen en aanvaarden van wat-IS, van waarheid dus. En daardoor wordt onwaarheid vanzelf opgeruimd.
Wij mensen handelen op basis van het beeld dat we hebben, en ons handelen creëert onze realiteit (leugens beïnvloeden bijvoorbeeld ons beeld, en daarmee dus ons handelen, en daarmee dus de realiteit; dat is de functie en de bedoeling van leugens). Dus, hoe meer ons beeld uit waarheid bestaat, hoe meer we handelen in overeenstemming met die waarheid, met Wat-IS. En hoe meer onze daaruit voortvloeiende realiteit dus zal harmoniëren met Wat-IS, met het Universum, met DE waarheid, met het Al, met de Schepping, of (zoals sommigen zeggen) met God.
Dat is de enorme kracht van waarheid. Waarheid bevrijdt ons niet alleen van onwaarheid, maar het herstelt uiteindelijk onze beleving van de perfectie van het Al. Het brengt de perfectie van Wat-IS, van het AL, van de Schepping, terug in onze beleving, en daarmee in ons handelen, en daarmee in de inrichting van ons wereldje. Een wereldje dat nu gebukt gaat onder onze vergissing dat wijzelf waarheid zouden kunnen fabriceren, en daarmee op de stoel van de Schepper (wie of wat dat dan ook moge zijn) kunnen gaan zitten. En alle imperfectie en disharmonie die momenteel zo duidelijk waarneembaar is in onze wereld, is daar het logische gevolg van.
Onderkennen en omarmen van waarheid is daarmee niets meer of minder dan onderkennen en omarmen van de perfectie van de Schepping. Het onderkennen en omarmen daarvan laat het ons ook als zodanig beleven, en het beleven van de perfectie van de Schepping (en dus ook van ons leven; ook wij maken daar deel van uit) is de ultieme definitie van gelukkig zijn. En als we gelukkig zijn met ons leven, dan valt er niets te verlangen (er ontbreekt dan immers niets), niets te bevechten, niets te verdedigen, en daarom niets te vrezen. En dat is simpelweg waar.
Aanverwante artikelen en informatie:
-) Weblog Pieter Stuurman
-) Eerdere artikelen van Pieter Stuurman op visionair
-) Diversiteit, de bouwsteen van het leven
-) In het licht van voortbestaan
-) Het begin en einde van goed en kwaad
-) Eigen en sociale identiteit
-) Ego: het strategische zelf
-) Een revolutie in het eigen denken
-) Alan Watts over de aard van bewustzijn
-) De dood, een verkenning
-) Eindeloos Bewustzijn
-) DMT – The Spirit Molecule
-) Geloof is de oorzaak van zowel lijden als identiteit
-) Volg je hoogste passie, met integriteit en zonder verwachtingen
Mooi artikel, binnen een subjectieve werkelijkheid zijn er inderdaad verschilllende waarheden, misschien wel evenveel dan dat er mensen zijn, dat maakt mensen op zich uniek. Als we ‘waar’ definiëren als iets dat altijd hetzelfde is en nooit vergaat, dan is alles wat we zien per definitie ‘niet waar’. Om deze reden wordt vaak gesteld dat alles wat zich binnen tijd en ruimte manifesteert een illusie is, een creatie van onze geest en waaraan diezelfde geest geloof hecht. Onze ware essentie zou dan ‘geest’ zijn, door identificatie met de bedachte persona (jij, ik, wij allen) ontstaat het idee dat we verschillend zijn, hierdoor wordt het leven als een gigantisch wonderbaarlijke videogame waarin ‘geest’ alle rollen speelt. Het element van ‘utopische gespletenheid’ vloeit hieruit voort, net zoals de term ‘egotransverwarring’.
Zo lijkt het inderdaad te zijn Prosument. Letterlijk alles dat wij mensen mogelijkerwijze kunnen beleven, speelt zich af in onze beleving. Die beleving is daarmee een intern ding.
Â
Wel beleven we onszelf in relatie tot de externe wereld (waarheid), dus die wereld speelt een rol in onze beleving. Vandaar dat ik een verschil maak tussen (beleefde) realiteit, en waarheid. Maar uiteindelijk is waarheid ook uitsluitend te beleven in onze beleving. We zullen het ermee moeten doen. :-)
Ben ik het uiteraard mee eens, je bewust zijn dat je een acteur bent in een film betekent ook dat je in zekere zin weet waar alle andere acteurs mee bezig zijn. Hierdoor kom ik tot een tweeledige doelstelling binnen het leven, enerzijds de zoektocht naar waarheid of onze ware essentie, anderzijds het spel onderhouden waarbinnen het redelijke evenwicht centraal staat. Louter naar het spel kijkend is dat redelijke evenwicht ver uit balans geraakt. Althans, universeel is alles altijd in balans maar ten individueel – collectieve  (menselijke) titel zijn de kloven te groot om gezond te zijn. Het dichten van deze kloven is dan waar we ons bewust mee bezig kunnen houden, dit wordt bemoeilijkt door de veelheid aan acteurs die zich hier nog niet bewust van zijn. En dat is wat men in veel geschriften ‘dwalen’ noemt, het is dan een beetje ieder voor zich maar een gemeenschappelijke doelstelling wordt niet onderschreven, eenvoudig samenwerken wordt dan als een utopie gezien om vervolgens in strijd en tumult verder te leven. Neutraal bekeken een wonderbaarlijk proces dat een mens onmogelijk zelf kan bedacht hebben, er rest dan God als de creator van dit alles.     Â
Dus de wetenschappelijke methode en evolutie is ook kansloze onzin?
Zou ik zeker niet besluiten, wetenschap heeft voortreffelijk werk geleverd en die verschillende waarheden in kaart gebracht. Vooral de geesteswetenschap (psychologie) bericht hier veelvoudig over maar niet iedereen heeft hier aandacht voor. De maatschappelijke (h)erkenning van al deze werken zou dan ook wonderen kunnen doen vis à vis hedendaagse problemen. Op deze manier kom je vrij snel te weten wat er nu bedoeld wordt met de veelbesproken paradigmaverschuiving. Enkel verzet houdt ons tegen om een soort van ‘nieuwe wereld’ binnen te treden, ook dat kan gezien worden als een andere ‘waarheid’. Reeds velen weten wat dat betekent, jammer genoeg nog niet genoeg mensen om de omslag te maken.  Â
Misschien helpt het onderstaande hierbij …
Â
“Kuhn beschreef de ’structuur van de wetenschappelijke revoluties’ in een aantal termen die sindsdien wetenschapsfilosofische standaardtaal geworden zijn: In periodes van normale wetenschap lossen wetenschappers puzzels op. Dat doen ze binnen een paradigma. Maar na verloop van tijd komen ze anomalieën tegen, fenomenen die onverklaarbaar zijn. Als de stapel anomalieën te groot wordt, ontstaat een crisis. Die leidt tot een revolutie: een nieuw paradigma wordt de standaard. Je gaat dus door een paradigmaverschuiving waarbij tussen het oude en het nieuwe paradigma geen communicatie mogelijk is. Het is alsof twee verschillende werelden door een onoverbrugbare kloof gescheiden worden. Door deze onvergelijkbaarheid wordt het onmogelijk om op zuiver rationele gronden tussen de verschillende paradigma’s te kiezen. Kuhn benadrukte die paradigmabreuk om het idee van een cumulatieve wetenschapsgroei te ondermijnen.†(Thomas Kuhn)
Kan je daar een voorbeeld van geven? Ik kan me niet voorstellen dat de wetenschap zo dogmatisch is.
Of gaat het over theologie?
Een voorbeeld is makkelijk te geven en zeer toepasselijk op onze hedendaagse toestand. Je zal ook snel zien wat Kuhn bedoelt met de communicatie die vooral NIET mogelijk is, het is op zich een wonderbaarlijk fenomeen. Ik geef je twee boekhoudkundige journaalposten en alle schulden in de wereld zijn weg (letterlijk dus).
Â
(1) credit vordering @ debet bank
(2) debet schuld @ credit eigen vermogen
Â
Op basis hiervan zie je dus dat we ons als mensheid bezighouden met een probleem dat in werkelijkheid niet bestaat. Anders gezegd, vanuit ene denkkader of ‘waarheid’ bestaat het probleem wel, vanuit een ander denkkader kan je dat zonder probleem oplossen en bestaat het probleem dus niet echt. En zo zie je dat er verschillende ‘waarheden’ bestaan. De journaalpost is toepasbaar op alle schulden, zowel publiek als privaat. Een praktisch voorbeeld is altijd het beste om te zien wat hij bedoelde.
Â
Lees Kuhn’s boeken nog eens.. Kuhn vond het de grootste onzin om te spreken over een ‘onoverbrugbare’ kloof. Die is er namelijk helemaal niet: het kost wellicht tijd en moeite om een ander paradigma te begrijpen, maar het is ALTIJD mogelijk. Communicatie is ALTIJD mogelijk.
Sorry dat ik zo negatief reageer, maar ik ben het behoorlijk beu dat men steeds maar weer Kuhn uit z’n verband trekt en onzinbeweringen maakt. Zo moeilijk is zijn theorie niet, dus er is geen enkele reden om hem verkeerd te begrijpen.
Beste Lukas, ben het zeker niet oneens op voorwaarde dat er de bereidheid is tot communicatie en zelfreflectie. Uit ons onderzoek weten we dat dit beslist geen sinecure is waardoor de stelling van Kühn wel degelijk kan gepostuleerd worden. Je hoeft enkel maar nuchter naar de wereld te kijken, men houdt zich bezig met problemen waarvoor de oplossingen letterlijk op de tafel liggen. Om deze reden is onze penibele situatie bijna ongeloofwaardig maar toch gebeurt het. Ik vind je reactie helemaal niet negatief maar je kan gerust de test eens doen. Een zeer praktisch en toepasselijk voorbeeld tref je hierboven, alvast benieuwd. :)  Â
“waardoor de stelling van Kühn wel degelijk kan gepostuleerd worden.”
Maar het is helemaal niet de stelling van Kuhn!! Het is een stelling die JIJ verzint, maar onterecht toeschrijft aan Kuhn. Dat is hartstikke dom om te doen, want je zet jezelf alleen maar voor schut.
Daarnaast vind ik je bewijs totaal niet overtuigend. Je spreekt jezelf er namelijk mee tegen:
Je beweert dat communicatie tussen paradigma’s niet mogelijk is. Het is dus onmogelijk (of iig héél lastig) om een ander paradigma te begrijpen. Dit bewijs je door aan te geven dat economen de waarheid van jouw paradigma niet kunnen inzien.
Maar dit argument werkt natuurlijk ook de andere kant op: jij bent niet in staat om de huidige economische theorie te snappen. Hieruit kan ik de volgende conclusie trekken: je hebt geen enkel recht om te stellen dat de economische theorieën foutief zijn, want jij begrijpt ze niet.
Het leuke is nu: je moet nu kiezen:
A) Je paradigma-theorie is correct. Gevolg: jij hebt geen kennis van de economie, en mag er dus geen oordeel over vellen.
B) Je hebt wel kennis van de economie. Gevolg: het is blijkbaar mogelijk om andere paradigma’s te begrijpen. Dat betekent dat je paradigma-theorie onwaar is.
Je kan niet tegelijkertijd je paradigma-theorie verdedigen, én de huidige economische theorieën bekritiseren.
De huidige ‘economische’ theorie is eenvoudig te begrijpen, een regelrechte ramp is het. Het heeft dan ook niets meer met economie te maken. En wanneer het dan wel gaat over economie, moet je het heel moeilijk maken om iets eenvoudigs te zeggen. Heb je de praktische oefening gemaakt om eens te zien of het klopt? Anders blijven het maar wat woorden natuurlijk. :)Â Â Â
Beste Lukas, om te weten wat Kuhn bedoelde hebben we geen boekwerken nodig, reeds eerder hier verschenen.
Â
Â
economische statistieken zijn totaal foutief (A4)
neutraliserende attractor voor schuldencomplex
Â
Â
Er bestaan verschillende waarheden, zeer zeker. :)
Uiterst scherp Lukas!
Â
Ik kan me overigens wel vinden in de waarneming van Prosument dat het voor mensen lastig is zich in te leven in de realteit van een ander. Communicatie tussen paradigma’s blijkt dus lastig, maar dat wil niet perse zeggen dat het onmogelijk is. Wellicht heeft Prosument die vaardigheid wel, maar dat laat ik liever aan Prosument over :-)
Beste Pieter, de beste manier is om het in een praktische oefening te presenteren, dan wordt het onmiddellijk duidelijk. Het bijzondere is dat er verschillende reacties mogelijk zijn, op basis daarvan kan veel afgeleid worden. Het is een heel bijzonder fenomeen, sommigen komen er niet eens toe om de oefening te maken, de vluchtwegen zijn soms oneindig wat dat betreft. Nu, wachten beter Lukas z’n respons af op de praktische oefening om die verschillende waarheden (wel/niet) te zien. Â
“De huidige ‘economische’ theorie is eenvoudig te begrijpen, een regelrechte ramp is het”
Hoe kan jij dat weten, als jij de theorie niet kan begrijpen? Reguliere economen zouden hetzelfde zeggen van jouw theorie. Waarom hebben zij het dan wel verkeerd, en jij niet?
Je zei het zelf al: je moet bereid zijn tot ZELFKRITIEK.
“Beste Lukas, om te weten wat Kuhn bedoelde hebben we geen boekwerken nodig, reeds eerder hier verschenen.”
Uh wat? Hoe wil je weten wat Kuhn gezegd heeft, als je niet bereid bent om zijn boeken te lezen? Hoe weet je wat iemand zegt, zonder eerst te LUISTEREN?
Zal ik Kuhn anders eens aan het woord laten?
“Remember briefly where the term ‘incommensurability’ came from. The hypothenuse of an isosceles right angle is incommensurable with its side or the circumference of a circle with its radius in a sense that there is no unit of length contained without residue an integral number of times in each member of the pair. There is thus no common measure. But lack of a common measure does not make comparison impossible. On the contrary, incommensurable magnitudes can be compared to any required degree of approximation.[…]
Applied to the conceptual vocabulary deployed in and around a scientific theory, the term ‘incommensurability’ functions metaphorically. The phrase ‘no common measure’ becomes ‘no common language’. […] No more in its metaphorical than its literal form does incommensurability imply incomparability, and for much the same reason. Most of the terms common to the two theories function the same way in both; their meanings, whatever those may be, are preserved; their translation is simply homophonic. […] The claim that two theories are incommensurable is more modest than many of its critics have supposed.[…]
The terms that preserve their meanings across a theory change provide a sufficient basis for the discussion of differences and for comparisons relevant to theory choice. They even provide, as we shall see, a basis from which the meanings of incommensurable terms can be explored.”
(Kuhn, The Road Since Structure, 2000, p. 35-36)
Nogmaals: je hebt Kuhn niet begrepen, of misschien niet eens echt gelezen. Hou op met om de hete brij heen draaien, en geef gewoon toe dat je niets van die man af weet.
De manier waarop je de discussie aangaat vertoont overigens veel kenmerken van een pseudo-wetenschappelijke tactiek:
1) je gaat niet in op tegenargumenten die ik geef –> zie je terug bij creationisten, astrologen, homeopaten, etc.
2) je legt de bewijslast bij mij, door een proef te verzinnen die ik MOET halen. Als ik jouw proef niet doorsta, dan vind jij dat je de discussie gewonnen hebt. –> zie je bv. terug bij TimeCube, die een $10000 beloning geeft voor iedereen die kan bewijzen dat zijn theorie niet klopt. Dat heeft nog niemand kunnen doen, DUS moet zijn theorie wel kloppen (volgens hem).
3) je gebruikt een negatieve bewijsvoering: als IK (lukas) niet weet hoe de crisis verholpen moet worden, dan bewijst dat nog niet dat jouw oplossing wél klopt. –> zie je vooral bij homeopaten en creationisten: “evolutie kan de oogbal niet verklaren, DUS is creationisme waar” en “reguliere geneesmiddelen werken niet en hebben bijwerkingen, DUS homeopathie werkt wel”
3) je bent vaag en terughoudend, zodat het lastig is voor anderen om je te ontkrachten –> je spreekt over een ’toets’, maar vervolgens geef je niet helder aan wat die toets inhoudt of waarom ik die toets moet doen. –> typisch iets voor spirituelen, filosofen en ander gespuis: beweringen maken die zo vaag zijn dat ze betekenisloos zijn of het onmogelijk maakt om te begrijpen wat er gezegd wordt.
Kom JIJ eens met bewijs over wat Kuhn bedoelt met incommensurabiliteit. Totdat jij je stelling onderbouwt, ben JIJ degene die vluchtwegen zoekt.
Beste Lukas, dank. Vooraleer hierop verder te gaan zie ik graag je reactie op het onderstaande, er staat een korte introductie en de proef op de som. Heel eenvoudig.
Â
neutraliserende attractor voor schuldencomplex
Met dat moeilijke woord ‘incommensurabiliteit’ stelt hij dat er opties zijn, de ene optie is op zich niet beter dan de andere, het heeft enkel andere uitkomsten. Wat dan wel gezien kan worden dat binnen het ene denkkader iets als aburd kan gezien worden door het vanuit een ander denkkader te benaderen (cfr Einstein). De praktische oefening zoals hierboven geeft dit aan. Zo is er binnen het huidige denkkader bv angst voor een bankrun met bijhorende neveneffecten en maatschappelijke turbulentie, mits gebruik van het monetaire systeem kan je deze vrees totaal wegnemen maar toch is er wezenlijk niets verandert. Anders gezegd, mits toepassing van bv de omgekeerde logica kan je het geld dat er niet is gewoon materialiseren. Ergo, aan hedendaagse praktijken of onderlinge verhoudingen is dan werkelijk niets gewijzigd maar toch is het probleem (ic angst voor een bankrun) plots onbestaande. Probeer dat vervolgens aan een traditionele econoom uit te leggen en hij weet in de verste verte niet waar je het over hebt, op dat eigenste moment blijkt er dus een schijnbaar onoverbrugbare kloof in de communicatie te bestaan. Nu, die kloof wordt natuurlijk makkelijk gedicht door zelf ook vanuit het andere denkkader deze zaak bekijken, heel eenvoudig verhaal op zich maar voor sommigen blijkbaar gigantisch moeilijk om het ook te doen. Wat Kuhn daar stelt is dus heel eenvoudig, niet?    Â
In sommige gevallen bestaat er ook zoiets als een plotse zonder waarheid. :) Lukas?
“de ene optie is op zich niet beter dan de andere, het heeft enkel andere uitkomsten”
Dat is óók fout. Je houdt maar niet op hè?
“Later scientific theories are better than earlier ones for solving puzzles in the often quite different environments to which they are applied. That is not a relativist’s position, and it displays the sense in which I am a convinced believer in scientific progress.” (Kuhn, Structure of Scientific revolutions 3rd ed., post-script, p. 206)
“De praktische oefening zoals hierboven geeft dit aan.”
Nee, dat geeft de oefening helemaal niet aan. Het is net zo min bewijslast als de uitdagingen die creationisten stellen aan biologen (“als evolutietheorie waar is, kom dan eens met een verklaring voor [vul maar in]”).
Overigens ben ik wel benieuwd: kan je eens wat reacties tonen van serieuze economische academici? Ik wil wel zien hoe zij op je gereageerd hebben.
”
 Probeer dat vervolgens aan een traditionele econoom uit te leggen en hij weet in de verste verte niet waar je het over hebt, op dat eigenste moment blijkt er dus een schijnbaar onoverbrugbare kloof in de communicatie te bestaan.”
Je bent blind voor de veel waarschijnlijkere opties:
– je communicatie is te slecht waardoor men je niet begrijpt; je schrijfstijl is hartstikke warrig en chaotisch
– je theorie is totale onzin waardoor de economen je niet begrijpen, of je misschien zelfs niet serieus nemen
– de economen nemen je theorie niet serieus omdat je geen respectabele wetenschapper bent
De grap is dat de maker van http://www.timecube.com dezelfde argumenten gebruikt als jij: “wetenschappers begrijpen mijn theorie niet, DUS zij zijn kortzichtig en ik heb gelijk.” Je moet jezelf altijd blijven afvragen: ben ik de nieuwe Einstein, of de nieuwe TimeCube?
Eenvoudiger, de vrees voor een bankrun is totaal onterecht, je kan immers alle virtueel geld materialiseren zonder dat er iets aan het systeem verandert. Aangezien dit klopt, blijkt er iets zeer vreemd aan de hand met de theorie van diegenen die het altijd hebben over die vrees voor een bankrun. Is dit duidelijker? Lezen graag je reactie op dit stukje.
Â
ps : dat gedoe over creationisme en evolutionsime heeft echt wel z’n beste tijd gehad, het is inmiddels 2013 waarin wetenschap steeds meer leegte ontdekt dan volheid. Maar ook dat je makkelijk omdraaien natuurlijk, zal Kuhn ook wel weten. Het gaat immers over verschillende waarheden :)
 Â
Beste Lukas, je vroeg om een reactie van academici, zie onder aan de pagina.
Â
Reactie van Henk Folmer
Â
Â
Â
In welke zin gaat Folmer in op jouw theorie? Hij reageert enkel op de belabberde staat van de huidige economische voorspellingskracht. Ik zie hem nergens jouw theorie noemen of zelfs maar erkennen dat jouw theorie bestaat.
Heeft er ooit een ‘echte’ econoom gereageerd op jouw theorie?
Â
“ps : dat gedoe over creationisme en evolutionsime heeft echt wel z’n beste tijd gehad, het is inmiddels 2013 waarin wetenschap steeds meer leegte ontdekt dan volheid.”
Wat bedoel je hiermee? Dat evolutietheorie ook onzin is, net als de economie?
Kun je niet gewoon een antwoord geven op de vraag? Wat Folmer stelt is hetzelfde natuurlijk, zeg misschien zelf eens wat er niet klopt aan de theorie. Of durf je dat niet?
Enfin, volgens de chaostheorie kunnen kleine en schijnbaar nietsbetekenende fluctuaties een wereld van verschil maken, het moge u misschien verbazen dat een ‘voorwaardelijke lotto’ zo een ‘vreemde’ attractor betreft. Het minieme nuanceverschil vinden we in het eenvoudige feit dat er bij een neutrale kapitaalsinjectie geen schuldrelatie wordt gevormd, dit betekent letterlijk een wereld van verschil. Hiermee gaan we dan ook naar de bron van het probleem, het economische grondbeginsel dat geld neutraal is, komt nu meer dan ooit tot uiting. Het is bijna onwaarschijnlijk dat het zo eenvoudig kan zijn, het dogma ‘geld=schuld’ wordt hier doorbroken met in het verlengde ongekende mogelijkheden voor de totale mensheid.
Het gaat steeds beter met die economische waarheden :)
Â
Â
Joris Luyendijk voorspelt een nieuwe, nog veel ergere financiële crisis. Twee jaar werkt hij nu als antropologisch journalist voor The Guardian in The City, het financiële hart van Groot-Brittannië. “Ik word steeds pessimistischer en angstiger.†(artikel)
“zeg misschien zelf eens wat er niet klopt aan de theorie. Of durf je dat niet?”
Nee dat durf ik inderdaad niet. Hetzelfde geldt voor je opdracht, dat durf ik ook niet. Ik heb namelijk geen enkele expertise in economie, naast de standaard middelbareschoolkennis.
Waar ik wél expertise in heb is wetenschapsfilosofie. Vandaar ook dat ik je bekritiseer om een foutief begrip van Kuhn (wetenschapsfilosoof) en de fouten in je manier van bewijsvoering (wetenschapsfilosofie).
In tegenstelling tot jou ben ik niet bereid om te doen alsof ik een expert ben in iets waar ik geen begrip van heb.
En dáárom vraag ik je ook: laat eens zien wat echte economen te zeggen hebben op je theorie. Je beweert namelijk dat echte economen gereageerd hebben op je theorie, maar vervolgens blijk je niet in staat om die reacties te laten zien.
Â
Daarnaast zie ik je heel veel voorspellingen doen, en je beweert dat de huidige economische theorie heel slecht is in voorspellingen.
Maar tegelijkertijd geef je nergens feiten/data over hoe goed jouw voorspellingen zijn. Heb je bijvoorbeeld nog voorspellingen die je in 2005 gemaakt hebt? Hoe goed zijn deze voorspellingen geweest? Hoeveel beter waren ze dan voorspellingen uit de huidige economische theorie?
Dát is bewijs: je maakt een voorspelling en vervolgens kijk je of die voorspelling uitkomt. Tot nu toe zie ik je dat niet doen. Je bent alleen nog maar bezig met de tegenpartij zwart maken. En dat is exact de methodiek van pseudo-wetenschappers: veel geblaat maar weinig concreet bewijs.
Beste Lukas, misschien valt het je nu op dat nu net dit discours Kuhn bekrachtigt, je verwijst continu naar een vermeende wetenschapsfilosofie die voort zou moeten bouwen op wetenschappelijke voortgang. Kuhn stelt hierover dat dit niet altijd een goede keuze is omdat hierbinnen ook onwrikbare (cfr vast in de eigen logica) dogma’s kunnen ontstaan, net zoals logischerwijs ook verschillende waarheden ontstaan. Het praktische voorbeeld (dat je niet verder onderzoekt) geeft hiervan een getuigenis, er zijn vandaag nog steeds mensen die ‘heilig’ geloven dat we bv die mondiale schuldenberg moeten aflossen door de reële economie (ic mensen) te belasten, dit kan je ook gewoon op een technische manier oplossen. En hier schuilt dan het Lukas-angeltje, in je betoog ben je enkel bezig met de man te spelen, niet de bal. En erger, je zoekt naar feiten/data in het verleden maar die zijn (grotendeels) nu net een gevolg van een bepaalde theorie (annex maatschappelijke conditionering). Als Kuhn stelt dat er gewoon verschillende theorieën mogelijk zijn dan zegt hij ook dat het gaat om ‘het kiezen’ hieruit. Elke theorie (keuze) heeft waarde naargelang de doelstelling van wie ze maakt, als jouw doelstelling anders is dan de mijne dan zullen we wellicht in conflict leven met een ‘schijnbaar onoverbrugbare kloof’ in de communicatie. Het ‘bewijs’ geef ik middels de praktische oefening, deze niet bekijken om dan te zeggen dat ik geen ‘bewijs’ lever zal ons natuurlijk niet verder helpen. Een visionair kan duizenden voorspellingen doen, hij/zij geeft opties die naargelang keuze een andere uitkomst bieden. Als we kiezen voor WOIII dan zal het WOIII worden, als we kiezen voor bv een monetaire reset dan krijgen we een totaal ander verhaal, zo eenvoudig is dat uiteindelijk.
Je doet alsof het allemaal voortkomt uit Kuhns theorie, maar daarmee doe je onrecht aan wat Kuhn zelf zegt, en verdraai je het naar je eigen voordeel.
Â
Dit is waar je mee bezig bent: je gebruikt Kuhn e.a. om de bewijslast voor je theorie te ontduiken. In plaats van stevige voorspellingen te doen, en zo te laten ZIEN dat jij beter bent dan de huidige economie, roep jij enkel maar dat academici jou niet begrijpen en dat ze je negeren, etc.
Vervolgens kom je keer op keer met je praktische oefening, die jij gebruikt als bewijs voor je theorie. Maar zoals ik nu al duizend keer herhaald heb: het laten doen van sommetjes is geen wetenschappelijk bewijs.
De beste manier om je theorie kracht bij te zetten, is door falsifieerbare voorspellingen te maken. Ik heb je nu al een aantal keer gevraagd om aan te tonen dat jouw theorie betere voorspellingen maakt, maar je bent blijkbaar niet in staat om deze voorspellingen te tonen. Moet ik daaruit concluderen dat je theorie niet in staat is om voorspellingen te maken? Of komen je voorspellingen gewoon niet uit, en ben je daarom niet bereid om ze te laten zien?
Besef je eens hoe hypocriet je bezig bent: je bekritiseert de normale economische theorie omdat haar voorspellingen niet altijd correct zijn, maar vervolgens geef je geen enkel bewijs dat jouw theorie betere voorspellingen maakt.
Â
Kom nu gewoon eens met bewijs van je voorspellende kracht, en hou op je te verbergen achter pseudo-filosofische ideeën over de werking van wetenschap.
Â
@ Lukas,
Â
De wetenschappelijke methode is een manier om tot een gedachte of overtuiging te komen. Maar is dat de enige manier? Die methode is feitelijk ook niets meer dan een set regels. Zolang die regels niet gevolgd zijn, en er dus geen wetenschappelijk “bewijs” geleverd is, zou iets (vooralsnog) niet waar zijn. Het zou betekenen dat iedereen die niet-wetenschapper is, nooit iets van waarheid kan waarnemen, anders dan door wetenschappers aangereikt.
Â
Je hoeft niet perse econoom te zijn om in te zien dat sommige overtuigingen die binnen de economische wetenschap courant zijn, niet werken. Je kunt dat, ook als niet-econoom, gewoon waarnemen als je ernaar kijkt. Wanneer je manier van kijken geïnspireerd wordt door een ander (of dat nou iemand als Kuhn is, of wie dan ook), dan is het ook niet perse noodzakelijk dat je de complete gedachtegang of het complete werk van die persoon kent of begrijpt. Iemand heeft je gewoon iets laten zien dat je zelf nog niet gezien had, en dat is de definitie van inspireren. Dat kan zelfs op een heel andere manier dan de inspirator ooit bedoeld heeft.
Â
Daarnaast is “bewijs” niks meer dan de bevestiging van de validiteit van een gedachte. Maar die gedachte creëert een nieuwe realiteit, door het doodsimpele feit dat die gedachte (door de bevestiging ervan) een overtuiging wordt, en daar dus naar gehandeld zal worden. Die nieuwe gedachte verandert (via handelen) de realiteit waardoor die nieuwe overtuiging zichzelf bevestigt.
Â
Zo is bijvoorbeeld de huidige schuldencrisis het gevolg van de overtuiging dat de schuld “echt” is, en dat we ons er daarom aan moeten conformeren. Wanneer het onder veel niet-economen (de bevolking) de overtuiging wordt dat het niet om “echte schuld” gaat maar om fictieve schuld, dan zal er geen reden meer zijn om zich eraan te conformeren, en dan is er geen schuld meer. De nieuwe overtuiging bewijst zichzelf in de daaruit voortvloeiende nieuwe realiteit. Het maakt niet uit hoe die overtuiging tot stand komt, en of dat nou via de wetenschappelijke weg gebeurt of op een andere manier. Daarvoor is wetenschap niet nodig.
Â
“Bewijs” gaat er vanuit dat een gedachte getoetst wordt aan de bestaande realiteit en dat gedachten en overtuigingen dus het gevolg zijn van die realiteit. Het betekent dat die overtuigingen bij die bestaande realiteit moeten passen om valide te kunnen zijn.
Â
Maar daarbij wordt voorbij gegaan aan het creërende karakter van overtuigingen. Dat die realiteit juist het gevolg is van overtuigen (en het handelen daarnaar). Zolang alle overtuigingen bij de bestaande realiteit moeten passen, zullen die overtuigingen die realiteit in stand houden.
Â
Verandering kan dus alleen plaatsvinden door nieuwe gedachten die, op het moment van denken, niet passend zijn bij de bestaande realiteit en dus per definitie niet realistisch zijn. En dus niet bewijsbaar zijn. Â Â
Â
Beste Lukas, dat si een beetje de ‘grap’ van Kuhn, een mens kan zeggen wat hij wil en draaien en keren zoveel hij wil, net hierdoor ontstaan er die schijnbaar onvoverbrugbare kloven in de communicatie, begrijp je? Wat negeren betreft, heel veel mensen en wetenschappers worden genegeerd in onze maatschappij. Ter nuancering kunnen we wel het element van begrensde of beperkte rationailteit in rekening brengen, dit wil zeggen dat je pas een oordeel kan vellen wanneer je weet of de informatie wel gekend en/of begrepen wordt. Je lijkt hier nu een persoonlijk verhaal van te willen maken maar dan mag je ons ook uitleggen waarom mensen zonder probleem die schuldenberg (als praktische voorbeeld genomen) gewoon technisch kunnen oplossen en anderen daarvoor de bevolking de stuipen op het lijf moeten jagen. Waar zit dan het grote verschil? We kunnen ons zere goe dinleven in die besparingsmanie, andersom blijkt dat veel moeilijker te zijn en dat is gewoon nuchter waar te nemen, heb je geen raketwetenschap voor nodig. Ben je er zelf van op de hoogte dat dit louter technisch kan of weet je niet waar het nu over gaat? Â
Beste Pieter, volledig mee eens, wetenschap beperkt zichzelf vaak door regelgeving. Er bestaan dan ook veschillende versies van dat wat we ‘wetenschap’ noemen, het vorsen naar wetendheid is nog geen wetenschap, net zoals een wijsbegerige geen filosoof is. Het is werkelijk wonderbaarlijk om zien hoeveel verschillende waarheden er zijn, we kunnen alleen niet bewijzen dat diegenen die deze verschillen zien ook bestaan. Het is dan ook veel makkelijker om de economische crisis op te lossen dan onszelf te herontdekken. :)Â Â
@ Pieter: “Maar is dat de enige manier?”
Nee, natuurlijk niet. Maar ben je het met me eens dat er bepaalde manieren van bewijsvoering zijn die logischerwijs betrouwbaarder zijn dan andere manieren? D.w.z.: zeggen “ik heb ooit een eenhoorn gezien, DUS eenhoorns bestaan” is minder betrouwbaar dan een eenhoorn vangen en laten zien dat er écht een bestaat. Toch?
Op diezelfde manier is het betrouwbaarder om concrete voorspellingen te maken, want die voorspellingen zijn de ware proeve van je theorie. Als de voorspellingen van je theorie niet kloppen, dan is je theorie immers niet waar.
Nu maakt Prosument geen enkele voorspelling met zijn theorie, maar tegelijkertijd bekritiseert hij de huidige economische theorie op basis van foutieve voorspellingen. Hij concludeert daaruit dat de huidige economische theorie niet klopt, wat op zich een ware constatering is.
Maar tegelijkertijd maakt hij de stelling dat zijn eigen theorie wél klopt. Dát vind ik hypocriet, want zijn eigen theorie maakt geen enkele voorspelling. Als voorspellingen zo belangrijk zijn voor Prosument, dan zal hij toch zeker ook zijn eigen theorie moeten bewijzen door aan te tonen dat zijn voorspellingen wél uitkomen?
Tot zover heb ik nog geen vreemde dingen gezegd, toch? Als de huidige theorie niet klopt omdat de voorspellingen niet uitkomen, dan betekent dat dat de theorie van Prosument alleen kan kloppen als zijn voorspellingen wél uitkomen.
Â
Hiermee wil ik dus nogmaals aan Prosument vragen: laat die voorspellende waarde van je theorie toch eens zien! Als je theorie werkelijk zo fantastisch is als je zelf meent, dan moet het toch zeker geen enkel probleem zijn om een voorspelling te maken?
Totdat je aantoont dat jouw theorie betere voorspellende waarde heeft dan de huidige economische theorie, heb je geen enkele poot om op te staan.
Als je écht niet in staat blijkt voorspellingen te leveren, moet je jezelf toch eens afvragen of je niet last hebt hiervan: http://en.wikipedia.org/wiki/Dunning%E2%80%93Kruger_effect
Beste Lukas, eenvoudig gesteld, een theorie kan misschien wel kloppen maar we zullen telkens rekening moeten houden met het menselijke ontwikkelingspotentieel. Op deze manier kunnen we bv het kapitalisme koesteren maar ook afbreken, ook hier afhankelijk vauiit welk perceptieveld we dit benaderen. Andersom kan dus ook gesteld worden, als we in de eerste plaats de mens buitenspel zetten dan krijgen we allerhande scheeftrekkingen van een theorie die op zich zou kunnen kloppen maar gekaapt wordt door ego- en etnocentrisme. Dit egocentrisme leidt nu tot een maatschappij waarin we economische grondbeginselen uit de theorie halen om ons vervolgens af te vragen waarom we in deze crisis zitten. Steek deze grondbeginselen terug in het systeem en je krijgt een totaal ‘andere’ waarheid, in dit geval gaat het dus niet over een ‘nieuwe’ theorie as such dan wel de toepassing van de theorie die al lang bestaat. De tragische grap is dat wanneer je hiernaar verwijst dat de ‘economische’ poppetjes heel vreemd beginnen te dansen, misschien is de waarheid te kwetsend?
Kijk; je geeft alwéér geen gehoor aan mijn verzoek voor bewijs.
Â
Sterker nog, je blijft maar in cirkeltjes rennen; nu je geen bewijs kan geven voor de voorspellingskracht van je eigen theorie, ga je weer terug naar een andere bewering van je:
“De tragische grap is dat wanneer je hiernaar verwijst dat de ‘economische’ poppetjes heel vreemd beginnen te dansen, misschien is de waarheid te kwetsend?”
Die bewering heb je al eerder gemaakt, en ik heb je al eerder gevraagd voor bewijs hiervoor. Laat eens zien die reacties!! Verwijs eens naar een ‘economisch poppetje’ die gereageerd heeft op jouw theorie.
Â
Â
Je blijft maar een beetje slap lullen, maar steeds als ik om bewijs vraag begin je vreemd te dansen.
Beste Lukas, uit onderzoek is gebleken dat nogal veel ‘economen’ zich inlaten met een aatal platitudes, zeer stereotiep en ook bijzonder hardnekkig. Misschien kan je deze even lezen vooraleer te stellen dat we geen bewijzen leveren. Als de meerderheid op die manier denkt, zal je misschien denken dat de theorie niet klopt, binnen dat soort denken logisch natuurlijk maar dan moeten we ook niet schrikken van de gevolgen, ook dat is even logisch, ook zeer pijnlijk. Ik geef er een aantal …Â platitudes en denkkaders.Â
Beste Lukas, als het gaat om geld dan beginnen doorgaans nogal veel poppetjes te dansen, wij vooral omdat we in armoede leven. Uiteindelijk hebben we nog wat psychologische werken moeten lezen om te begrijpen waarom eenvoudige rekenkunde niet begrepen werd. Ik weet het, het lijkt misschien heel bizar en dat is het ook. Wij verzinnen dus geen theorieën maar maken gebruik van wat er is. Een voorbeeld …
Â
Het Dunning-Kruger-effect treedt op bij incompetente mensen die juist door hun incompetentie het metacognitieve vermogen missen om in te zien dat hun keuzes en conclusies soms verkeerd zijn. Met andere woorden: incompetente mensen overschatten nogal eens hun eigen kunnen, en daardoor wanen ze zich bovengemiddeld competent. Mensen die werkelijk bovengemiddeld competent zijn, hebben daarentegen de neiging hun eigen kunnen te onderschatten. Minder competente mensen slaan zodoende hun eigen capaciteiten hoger aan dan zij die veel competenter zijn. Dat kan een verklaring zijn voor het gebrek aan intellectueel zelfvertrouwen waar sommige competente mensen mee kampen: zij gaan ervan uit dat anderen net zo capabel zijn als zijzelf. Incompetente mensen vergissen zich dus doordat ze zichzelf verkeerd inschatten, terwijl competente mensen zich vergissen doordat ze anderen verkeerd inschatten. Het fenomeen is waargenomen door tal van filosofen, onder wie de Brit Bertrand Russell, die er het volgende over opmerkte: “In de wereld van vandaag lopen de domkoppen over van zelfverzekerdheid, terwijl de slimmeriken een en al twijfel zijnâ€. (bron)
Wat heb ik nu aan die reacties?
In je eerste reactie beantwoord je mijn kritiek niet, maar herformuleer je je bewering. Je kan het blijven herformuleren en herhalen tot je een ons weegt, maar totdat je met bewijs op de proppen komt komen we niet verder.
In je tweede reactie herhaal je wat ik al zei: incompetente mensen denken sneller dat ze competent zijn, terwijl ze geen enkel bewijs hebben die hun competentie ondersteunt. Totdat jij met bewijs aan komt zetten, kan ik niet anders dan concluderen dat jij óók een incompetente amateur-econoom bent die ernstig last heeft van het Dunning-kruger.
Een tip voor je volgende reactie: als je reactie geen bewijs levert voor tenminste één van je twee stellingen (1: economen reageren vreemd op mijn theorie, en 2: mijn theorie heeft meer voorspellende kracht dan de huidige theorie) bespaar jezelf dan de moeite. Zolang je de bewijslast blijft ontduiken, heeft het geen enkele waarde om deze discussie aan te houden.
Je hebt beweringen gemaakt, dus het is aan jou de taak om deze beweringen te kunnen onderbouwen. Lukt je dat niet? Dan zijn je beweringen geen ene iota waard.
Beste Lukas, je maakt van iets eenvoudigs iets bijzonder moeilijk, zo blijkt
Â
(1) zie platitudes in vorig bericht
(2) we kunnen schulden op een louter technische manier ‘oplossen’
Â
Als jouw waarheid is dat dit niet kan, dan vinden we dat zeer jammer. Als de maatschappij jouw waarheid verkiest boven een andere waarheid, dan zal dat de meerderheidswaarheid zijn met alle gevolgen die daarbij komen kijken. En als economen stellen dat onze economie moet blijven groeien tot in het oneindige, dan zullen we ook daar de gevolgen van zien, welke het ook zij. Het enige dat wij denken te zien is dat het niet veel meer met economie te maken heeft, we hebben dan blijkbaar een andere waarheid over wat economie betekent. Voorts is het wat roepen in de woestijn waar zandkorrels vechten om een stukje strand. Ieder zijn waarheid. :)Â Â Â
Â
Â
Beste Lukas, hier met een korte introductie boekhouden om het je duidelijk te maken, Internationale Amnestieregeling (geen ‘kwijtschelding’)Â . Een keuze zoals een ander, andere uitkomst.
Â
De werkelijkheid is zelf scheppend; door plaatselijke, elkaar beïnvloedende omstandigheden van deeltjes en materie (in de oneindige energie chaos)) en binnen de omgeving van een tijdelijk universum, (op zijn beurt weer opgesloten in het multiversum). Dit chaos proces kent geen enkele sturing of onstoffelijke bewustzijnsvormen, (Goden) die e.e.a. op gang hebben gebracht, slechts natuurkundige voorwaarden. Bewustzijn kan alleen dan ontstaan, (alle vorming van bewustwording) wanneer materie onder plaatselijke, gunstige omstandigheden ervoor, (stabiele planeet/zonnestelsel) daarvoor gunstige, materieel gebonden matrixen (waarnemers/breinen) ontwikkeld (evolutie). Dit geldt voor alle waarnemers in universa, binnen het vanzelfsprekend automatische interactieproces, in een multiversum. Binnen het waarnemings gebied van een beschaving, (waar dan ook) geldt dan de individuele waarheid, (kennis) die afhankelijk is van de interpretatie capaciteiten van de individuen binnen een soort. Uitsluitend logica (wiskunde/natuurkunde) brengt feitelijke waarheden gedeeltelijk aan het licht. De gezamelijke waarheid van individuen, (waarnemers) bestaat uit het gehalte logisch toegepaste gereedschappen, die een zich ontwikkelende soort hanteert. Hanteert een soort alleen psychologisch subjectieve gereedschappen, dan is de waarheid voor die soort, een voornamelijk relatieve interpretatie ervan (cultuurgebonden). Wij mensen hanteren over het algemeen een mix daarvan, op basis van onze natuurlijke, karakteristieke eigenschappen. Zolang dat zo is, is de relatief hoogst bereikbare werkelijkheid (oneindigheid maakt alles relatief) slechts toegankelijk voor hen die de wetenschappelijke gereedschappen objectief toepassen.  Â
Inderdaad Antares, de schepping schept. In die zin is er geen verschil tussen schepper en schepping. Omdat het resultaat ervan (waarheid) op ieder moment letterlijk voor onze voeten ligt, kunnen we zowel met die schepping als met die schepper kennis maken. Het enige dat ervoor nodig is, is er aandacht aan te geven.
:)
Zou je dan ook aandacht willen geven aan het feit, dat het woord schepping nogal suggestieve openingen biedt aan ALTERNATIEV, ONZINNIG, antroposofische stromingen. HET IS NAMELIJK GEEN SCHEPPING. ;)
Het artikel zet je wel weer even met beide benen op de grond.
Zeer duidelijk omschreven hoe we door onze eigen lichamelijke beperktheid we per definitie ook maar een heel klein stukje van de totale waarheid kunnen leren kennen en gezien ons eigen reflecitevermogen en interpretatie van dat beperkte stukje is de kans vrij groot dat we daarvan ook nog een grote hoeveelheid verkeerd of misinterpreteren.
Dat maakt je toch wel weer wat nederig en dat kan zo nu en dan heel gezond zijn. :-)Â
Â
Â
Mooi verwoord Douwe.
Â
Wel is nederigheid iets anders dan zelfonderschatting. Onze (beleefde) realiteit kan nooit DE waarheid omvatten, maar het waarheidsgehalte ervan is wel degelijk te bevorderen. De balans tussen het aandeel waarheid en onwaarheid in ons beeld (in onze beleefde realiteit) bepalen wij zelf, en daartoe zijn we dus zeker in staat. Behalve wanneer we denken daartoe niet in staat te zijn (zelfonderschatting), of wanneer we onze beleefde realiteit bij voorbaat voor waarheid aannemen (zelfoverschatting).Â
@Douwe
Â
Nee, dit artikel zet je nou juist niet met je beide benen op de grond!  Je MEENDE altijd met beide benen op de grond te staan.  Omdat je onwaarheid voor waarheid waarnam.  En de mens die de onwaarheid uit de waarheid haalt, houdt de Waarheid over….  Deze Waarheid was er al voordat jij en ik er waren.  Het is een universele Waarheid.  Deze Waarheid maakt je niet nederig, maar verheven.  Omdat het besef binnendringt dat jij Alles bent.
Ik moest hieraan denken:
Waarheid is een van de grootheden die onze geest gebruikt, net zoals ruimte, tijd en afstand om er maar een paar te noemen. Hun waarde is dan ook beperkt tot de beschrijving die ze geeft van onze gewaarwording. Door deze beschrijving gaat de geest naast de “waarheidâ€staan die hij probeert te beschrijven. Ze vormen geen geheel meer. Deze beschrijving is dan ook altijd onvolledig. Ik gebruik liever de term gewaarwording dan “waarheidâ€. Waarheid is beperkt tot de mens, vooral tot zijn denken. Gewaarwording is universeel, het heeft betrekking op alles, goden, mensen, dieren, planten, alles wat is, wat was en wat zal worden.