Waarom discriminatie op huidskleur veel erger is dan discriminatie op geloof
Het is in Nederland zo ingeburgerd om iedereen die een minderheidsgroep negatief bejegent, als ‘racist’ te betitelen. Een zeer gevaarlijke ontwikkeling, waardoor racisme tegenwoordig een geuzennaam is geworden en veelmensen zich met trots racist noemen.
Racisme
In de main stream media worden discriminatie en racisme op één hoop gegooid. Dat heeft te maken met de heersende postmoderne filosofie, die ras als een sociaal construct betitelt. Volgens deze filosofie is ras denkbeeldig en is het dus legitiem om over een moslimras te spreken.
Mensen met een andere huidskleur of uiterlijk weten wel beter. Ook al spreken ze vloeiend Nederlands, hun uiterlijk kunnen ze niet veranderen. Ze worden dus gemakkelijk op straat herkend als niet-Nederlands, ook al zijn ze cultureel volkomen Nederlands. Kortom: racisme is geen sociale constructie, maar bittere realiteit voor mensen met een afwijkend uiterlijk. Overigens niet alleen onder blonde, witte mensen. Vraag albino’s in Afrika maar.
Discriminatie, en waarom het soms goed is
Waarbij we op een volgend begrip komen: discriminatie. Discrimineren betekent letterlijk: onderscheid maken. We maken in het dagelijks leven voortdurend onderscheid tussen mensen op grond van bijvoorbeeld diploma’s, uiterlijk, leeftijd en geslacht. In feite wordt met ‘discrimineren’ doorgaans bedoeld: ongeoorloofd onderscheid maken op basis van niet ter zake doende kenmerken. Maar is alle onderscheid maken op bijvoorbeeld geloof, per definitie ongeoorloofd?
Case study: thuggee
Het antwoord is: nee. Er bestond in de negentiende eeuw een nogal bloeddorstige sekte in India, de thuggee. Zij sloten zich onder valse voorwendselen aan bij reizigers en wurgden ze in hun slaap. De Engelse koloniale autoriteiten slaagden er in, deze sekte in enkele tientallen jaren uit te roeien door de leden op te pakken en op te sluiten of ter dood te brengen. De laatste thuggees stierven op hoge leeftijd in gevangenschap. Je zou in het verminkte postmoderne taalgebruik, kunnen zeggen dat de Engelsen discrimineerden op het thuggee-ras. In dit geval was deze discriminatie vanzelfsprekend volkomen geoorloofd, omdat het ging om een criminele sekte die volgens sommige schattingen honderdduizenden onschuldigen van het leven beroofde.
Is het discrimineren van “moslims” fout?
Door islamieten word er een groot punt van gemaakt of iemand “moslim” is of niet. Gewoonlijk is dat het geval, als iemand publiekelijk te kennen geeft of die persoon zichzelf als “moslim” ziet. Vaak wordt dat geformaliseerd door in het bijzijn van andere “moslims” de geloofsbelijdenis “لا إله إلا الله Ù…Øمد رسول الله (Er is geen god dan Allah, en Mohammed is zijn profeet)” uit te spreken.
Dat heeft enkele gevolgen. Zo is de “moslim” vanaf dat moment gebonden aan de groep. Als hij zich als ex-“moslim” presenteert, betekent dat voor hem of haar uitstoting, in enkele gevallen zelfs de dood. Ook kan de “moslim” gedwongen worden zich aan religieuze regels, zoals kleding, bidden en dieet, te houden. Aan de andere kant kan de “moslim” een beperkt beroep doen op de solidariteit van andere “moslims”. Ook is het voor hem gemakkelijker om een relatie aan te knopen met een vrouwelijke “moslim”.
Kortom: “moslims” discrimineren behoorlijk tussen “moslims” en niet-“moslims”, en het onderscheid tussen “moslim” en niet-“moslim” is een relevant onderscheid. Of iemand “moslim” is of niet, is een kwestie van vrije keuze (al is zoals gezegd het jezelf ex-“moslim” noemen een gevaarlijke bezigheid).
Er is het geval denkbaar van een “moslim” die zichzelf wel “moslim” noemt, maar bijvoorbeeld wel niet-“moslim” vrienden heeft, er geen problemen mee heeft als zijn vrouwelijke familieleden een relatie met een fatsoenlijke niet-“moslim” man aan zouden gaan, vindt dat een goede niet-“moslim” beter is dan een slechte “moslim” en ook vindt, dat iemand de islam moet kunnen afzweren. Zo een iemand discrimineert uiteraard niet, en moet ook niet gediscrimineerd worden. Het probleem is alleen dat de soenna, en de koran wanneer op soennitische wijze geïnterpreteerd, aanzetten tot discriminatie op geslacht, seksuele geaardheid en geloofsovertuiging. ISIS, Al Qa’ida en regimes zoals in Mauretanië en Saoedi Arabië brengen dit letterlijk in praktijk. Er zal dus een duidelijke theologische onderbouwing moeten komen waarbij dit verworpen wordt. De meest voor de hand liggende methode is alle bronnen behalve de koran verwerpen en deze letterlijk vertalen, zie bijvoorbeeld hier.
Is het discrimineren op afkomst, huidskleur, of andere uiterlijke kenmerken, fout?
Aan afkomst of huidskleur kan iemand vrijwel niets doen, tenzij je gevaarlijke huidblekende middelen zoals hydroquinon gebruikt. Er is ook geen relatie tussen huidskleur en denken. Kortom: discrimineren op huidskleur is onzinnig en totaal in tegenspraak met alle humanitaire beginselen.
Om geaccepteerd te worden als lid van de groep weldenkende mensen in Nederland en België, wat van belang is om aan goedbetaalde baantjes en aanzien te komen, is het van belang om je aan de heersende mores te houden. De PVV in Nederland, en Vlaams Belang in België, zetten zich beide af tegen de gevestigde politieke orde. Dat maakt het oneens zijn met deze partijen een belangrijk onderscheidend kenmerk voor de elite.
De PVV en in mindere mate Vlaams Belang zijn in grote lijnen tegen discriminatie op huidskleur (al zijn er helaas geregeld uitglijders), maar vinden het geoorloofd om “moslims” te discrimineren. Dit maakt het voor de elite noodzakelijk om tegen “moslim”discriminatie te zijn. Er is geen motivatie om tegen rassendiscriminatie te zijn. Daarover zijn ze het in grote lijnen eens met deze partijen. Het gevolg is, dat het kwaad van de rassendiscriminatie ongehinderd door kan woekeren. Het probleem wordt genegeerd. Met als gevolg dat mensen die “racist” zijn genoemd omdat ze vrouwenonderdrukking en het vermoorden van ex-“moslims” maar niets vinden, het als geuzennaam gaan zien. Een uiterst gevaarlijke ontwikkeling.
