“islamitische staat”

Lijfstraffen zoals zweepslagen, in de Lage Landen al meer dan een eeuw geleden afgeschaft, komen weer terug als islamisten hun zin krijgen. Bron: L'Exécution de la Punition de Fouet door Jean-Baptiste Débret (1829)

Is islamisme legitiem, en iets anders dan jihadisme?

Laat een reactie achter / Analyses, Europa, Filosofie, Geopolitiek, Ideeën, Maatschappij, Nederland, Social Engineering / Door / 23 november 2020

Waar landen als Soedan en de Verenigde Arabische Emiraten afstappen van de meest controversiële aspecten van het islamitische wettenstelsel sharia, rukt het islamisme op in Nederland en België. Volgens een groep overwegend “progressieve” opiniemakers moeten we onderscheid maken tussen islamisme en jihadisme. Waar jihadisme wordt gezien als crimineel, want: oproepend tot geweld, ziet deze groep islamisme als een legitieme politieke stroming. Hebben zij gelijk? Wat is jihadisme en wat is islamisme?

Wat is het verschil tussen islam en islamisme?
Islamisme is een neologisme wat in feite neerkomt op “politieke islam”. Van oudsher was er alleen de islam, die zowel persoonlijke als politieke elementen bevatte. In de sharia is er geen onderscheid tussen het persoonlijke en privédomein. De hadith (overleveringen) met een politiek karakter, zoals de voorgeschreven straffen en huwelijkswetten staan in hetzelfde boek als de hadith met een persoonlijk karakter, zoals de voorgeschreven manier om te bidden of de rituele wassing uit te voeren. Dit volgt het systeem van het belangrijkste islamitische heilige geschrift, de koran. Ook ziet de islamitische staat streng toe op het geloofsleven van de individu. Zo was het gezamelijk bidden voor moslims geregeld een wettelijke plicht in een sharia-staat, zoals in de streng-islamitische staat van de Almohaden[1].
Samengevat: in de traditionele islam is er geen duidelijk onderscheid tussen de politieke en de religieuze dimensie. Deze vloeien naadloos in elkaar over. De explicitering van het islamisme is van vrij recente datum, met denkers als de door Nasser terechtgestelde Egyptische islamist Sayyid Qutb. Voor die tijd, en ook voor een belangrijk deel na die tijd, was er geen onderscheid tussen het privédomein en het publieke domein qua islamitische wet. De strenge afscheiding van het privédomein heeft uitsluitend betrekking op het voorkomen van “onwettige” seks tussen niet-getrouwde personen van het andere geslacht. De harem is afgeleid van het Arabische ‘haram’: verboden of heilig.

Lijfstraffen zoals zweepslagen, in de Lage Landen al meer dan een eeuw geleden afgeschaft, komen weer terug als islamisten hun zin krijgen. Bron: L'Exécution de la Punition de Fouet door Jean-Baptiste Débret (1829)
Lijfstraffen zoals zweepslagen, in de Lage Landen al meer dan een eeuw geleden afgeschaft, komen weer terug als islamisten hun zin krijgen.
Bron: L’Exécution de la Punition de Fouet door Jean-Baptiste Débret (1829)

Wat is het verschil tussen “jihadisme” en “islamisme”?
Wie de qua leesbaarheid vrij taaie tijdschriften die terreurgroepen als Al Qa’eda en Islamitische Staat doorleest, zoals Inspire (Al Qa’ida) en Dabiq (IS) valt op dat de bronnen die zij aanhalen dezelfde zijn als de bronnen die islamisten aanhalen. Namelijk de koran en (vooral) de hadith. Een als ‘niet-terroristisch’ bekend staande groep als Hizb-ut-Tahrir keurt aanslagen op bijvoorbeeld Israëli’s en andere ; vijanden van de islam’ op theologische gronden goed. [2] Dit geldt in sterke mate ook voor de ideologisch meer flexibele Moslimbroederschap, die voor het doel: het verenigen van alle islamieten onder één soennitisch  kalifaat en het onderwerpen van de niet-moslims, de onderlinge verschillen tussen islamieten als secundair ziet [3]. Er zijn landen, waar deze groep zich vreedzaam manifesteert, zoals Turkije en veel westerse landen, en er zijn andere landen, waar deze groep terreuraanslagen pleegt (Gazastrook, Syrië).

Ideologisch gezien is er geen verschil tussen een “vreedzame” islamist en een “jihadist”, behalve een meningsverschil over de te volgen strategie. De ideologie van jihadisten IS islamisme. “Jihadisme” (nauwkeuriger: jihad al-qital, gewapende strijd) is slechts een strijdmethode van het islamisme, het is geen losstaande ideologie.

Wat als jihadisten of islamisten het voor het zeggen krijgen?
De gevolgen zijn in beide gevallen hetzelfde en uitermate voorspelbaar: invoering van de sharia, i.e. inperking van de rechten voor vrouwen en niet-islamitische groepen, invoering van de jizya (een hoofdelijke belasting toegepast op niet-moslims), invoering van polygynie, afschaffen van de mensenrechten van homoseksuelen, de doodstraf op het verlaten van de islam voor ex-moslim mannen / levenslange opsluiting voor ex-moslim vrouwen tot ze van mening veranderen, ar-rajam (steniging) voor getrouwde islamieten die seks hebben met een ander dan de eigen echtgenoot of een ma malakat amaynukum (‘wat de rechterhand toebehoort’, i.e. krijgsgevangen genomen slavin). En, natuurlijk, het ongeldig verklaren van het huwelijk van een ex-moslim met zijn vrouw, in landen zoals Egypte waar een sharia-light heerst. Pas in 2020 werd er in Egypte openlijk gediscussieerd over het afschaffen van deze wet [4]. Had deze ex-moslim in bijvoorbeeld Mauretanië geleefd, waar de volledige sharia geldt, dan was hij geëxecuteerd.

Zoals u al begrepen hebt, waarde lezer, wordt ook de slavernij weer ingevoerd. Immers, abolitionisme is bida (innovatie) van de kuffaar (ongelovigen). En, natuurlijk, de ongeldigheid van de getuigenis van een niet-moslim tegen die van een moslim. In bijvoorbeeld Pakistan en Noord-Nigeria zie je islamisme in de praktijk. In alle landen waar het islamisme oprukt, worden vrouwenrechten en de rechten van niet-islamitische en seksuele minderheden (waaronder de minderheid die seks heeft zonder huwelijk) ingeperkt of afgeschaft.

Positieve kanten vergeleken met de op dit moment heersende politieke ideologieën in het westen heeft het islamisme niet.

Kortom: niet echt idealen die worden geassocieerd met progressief, laat staan visionair denken.

Is islamisme legitiem?
Of islamisme “legitiem” is, is de vraag. De CP’86 is wegens racisme verboden door de rechter. De apartheidsidealen van het islamisme zitten eveneens over de rand wat volgens het huidige Nederlands strafrecht toegestaan is. Wij zijn daarom geneigd deze vraag stellig ontkennend te beantwoorden.

Bronnen
1. D. Serrano, Judicial pluralism under the “Berber empires” (last quarter of the 11th century C.E. – first half of the 13th century C.E.), Bulletin d’Études Orientales, https://doi.org/10.4000/beo.3229, 2015
2. Hizb ut-Tahrir: ideology and strategy, Henry Jackson society, 2013
3. A. Ayyash, Strong Organization, Weak Ideology: Muslim Brotherhood Trajectories in Egyptian Prisons Since 2013, Arab Reform Initiative, 2019
4. Amna Naseer: Controversy in Egypt after a statement regarding the legality… [of a marriage between a Muslim woman and a non-Muslim man], 2020

 

Iraanse herdenkingsprent, waarbij de martelaar Soleimani wordt opgehaald door de islamitische doodsengel Israfil. In werkelijkheid was de man verre van een heilige en verantwoordelijk voor de dood van duizenden mensen. Bron: Islamitische Republiek Iran

De nalatenschap van islamitische staat

5 reacties / Geopolitiek, Ideeën, Maatschappij / Door / 13 februari 2021

Nu de laatste resten van islamitische staat zijn opgeruimd,kunnen we de balans opmaken. Wat zijn de gevolgen geweest van Islamitische Staat?

Het kalifaat
De bloeddorstige beweging Islamitische Staat had als doel, om een kalifaat te vestigen en alle moslims onder zijn banier te verenigen. Hierbij hebben ze hun uiterste best gedaan om het kalifaat op zo legitiem mogelijke wijze uit te kunnen roepen. ze voldeden aan alle voorwaarden. Zo was Abu Bakr al-Baghdadi een afstammeling van de uitvinder van de islam, Mohammed. Het banier van IS staat nauwkeurig omschreven in de soennitische hadith.  Een kalifaat is een islamitische staat, die dient als het nationaal tehuis voor de Ummah (alle moslims, in de praktijk: soennieten). In feite is een kalifaat dus de soennitische versie van de staat Israël. Hiermee houden de overeenkomsten op. Anders dan de staat Israël, die uitgesproken seculier is, is een islamitische staat gegrondvest op religieuze basis.

Iraanse herdenkingsprent, waarbij de martelaar Soleimani wordt opgehaald door de islamitische doodsengel Israfil. In werkelijkheid was de man verre van een heilige en verantwoordelijk voor de dood van duizenden mensen. Bron: Islamitische Republiek Iran
Iraanse herdenkingsprent, waarbij de “martelaar” Soleimani wordt opgehaald door de islamitische doodsengel Israfil. Iran is een van de winnaars van de ondergang van Islamitische Staat. Bron: Islamitische Republiek Iran

Voor Israël is het niet verplicht om oorlog te voeren. Integendeel zelfs. Volgens de soennitische islam daarentegen, is oorlog voeren tegen ongelovigen voor het kalifaat verplicht. Als er geen kalifaat bestaat, hoeven moslims alleen andere moslims militair bij te staan als deze aangevallen worden. Dit verklaart tussen haakjes ook waarom islamitische terreurorganisaties steeds een beroep doen op het vermeende onrecht dat moslims wordt aangedaan, om hun terreur te rechtvaardigen. Er zijn veel organisaties binnen de islamitische wereld die een vergelijkbaar doel hebben als Islamitische staat. De bekendste zijn de Moslimbroederschap, Hizb ut-Tahrir en Al Qa’ida. Het verschil tussen IS en deze organisaties is de gevolgde tactiek. Al Qa’ida heeft als doel om eerst de Verenigde Staten te vernietigen, waarmee de invloed van de Verenigde Staten op het Midden-Oosten zal worden beëindigd en de weg vrij is is om een islamitische staat te vestigen.. De Moslimbroederschap en Hizb ut-Tahrir hebben een meer subversieve strategie. Het doel van deze groepen is om een sterke islamitische beweging op te richten, die de moslimgemeenschap moet overhalen om massaal het kalifaat te gaan omarmen. Kortom het doel van Islamitische Staat is gelijk aan het doel van deze andere groepen. De enige verschillen zitten in de strategie die deze groepen volgen.

Hoe islamitische staat de utopische droom van het kalifaat ontmaskerde
Voor wie zich werkelijk verdiept in de islamitische heilige geschriften, is het duidelijk dat een islamitisch kalifaat in grote lijnen eruit zal zien als het kalifaat dat door IS is uitgeroepen. Met andere woorden: een roofstaat die voortdurend in oorlog is met de buurlanden. Binnen deze staat worden niet-moslims behandeld als tweederangsburgers en is slavernij heel normaal. In al haar bruutheid en schaamteloosheid heeft Islamitische Staat in de praktijk laten zien hoe een kalifaat er uitziet. Het is niet mogelijk voor andere extremisten om deze legitimiteit op islamitische gronden in twijfel te trekken. Daarom zijn de moslimbroederschap, Hizb ut-Tahrir en Al Qa’ida ook razend op IS. Het kalifaat is in al haar lelijkheid getoond en hun utopische droom is effectief ontmaskerd. De techniek van de Moslimbroederschap om het kalifaat sluipenderwijs in te voeren, werkt niet meer, omdat iedereen in de praktijk heeft kunnen zien wat het kalifaat in haar pracht werkelijk inhoudt. En, nog erger, dat zelfs toen het kalifaat precies volgens het boekje werd uitgeroepen, wat volgens islamitische extremisten zou garanderen dat de islamitische “almachtige” oppergod Allah het project zou steunen, het faliekant mislukte.

Atheïsme steeds populairder
Steeds meer moslims worden nu de ogen geopend. Islamitische radicalen hebben 40 jaar lang het Midden-Oosten totaal verziekt. Overal buiten het Midden-Oosten is de levensstandaard enorm gestegen en geniet de bevolking van meer vrijheid en meer welvaart. De islamitische wereld is de boot met de rest van de wereld steeds meer aan het missen. Het geduld van de gemiddelde moslim met moslimradicalen is behoorlijk aan het opraken. Het gevolg: moslimradicalisme wordt steeds minder populair. De glanzende droom van de islamitische radicalen is totaal in duigen gevallen met de val van het gruwelijke kalifaat van IS. Steeds meer moslims bekeren zich in het geheim tot christen, of worden atheïst. Islamitische regimes zoals van Saoedi-Arabië of dat van Iran kunnen binnenlandse onvrede niet meer bezweren met een beroep op de islam. Helaas zijn er in Europa en Amerika nog steeds zogeheten progressieven, die het nodig vinden om dit systeem te vergoelijken. Ze werken het zuiveringsproces tegen, dat de wereld kan verlossen van dit soort kwaadaardige achterlijkheid.

Een zeldzaam gezicht: een hoofddoek dragende islamitische vrouw die een ongelovige man omhelst. Pas als dit soort beelden alledaags worden, kunnen we religieus-etnische conflicten stoppen.

Crowd security: het antwoord op terrorisme?

19 reacties / Analyses, Ideeën, Ideeën en techniek, Psychologie, Wetenschap / Door / 22 maart 2016

Istanboel. Parijs. Beiroet, Qamishli en nu Brussel. Islamitische Staat voert de terreurcampagne steeds verder op. Kunnen we met out-of-the box oplossingen het terrorisme een halt toeroepen?

Het strategische doel van IS
Islamitische Staat is het beste te karakteriseren als een apocalyptische doomsday groep met politieke doelen. Hierbij baseert IS zich op de koran en vooral de hadith(overleveringen) en salafistische theologie (die hierop gebaseerd is). In de hadith worden enkele voorspellingen gedaan over het Einde der Tijden. Deze worden door IS uitermate serieus genomen. IS wil bereiken dat er een wereldoorlog uitbreekt tussen de moslims en de niet-moslims. De geschiktste strategie hiervoor is IS-operatives aanslagen te laten plegen in niet-moslimlanden met een grote populatie moslims. Hierdoor zal er veel vijandigheid ontstaan tussen de 25 miljoen moslims in West-Europa en niet-moslims, aldus de IS-strategie. IS wil deze landen ontwrichten, zoals eerder met Syrië en Libië gebeurd is, en de moslims een aanval uit laten voeren op Rome. Dit moet de apocalyptische visie van IS in gang zetten.

Het doel van terrorisme: het destabiliseren van West-Europa
Op dit moment staat de Europese bevolking vrij machteloos tegenover het terrorisme. Onze politieke leiders zitten nog in de ontkenningsfase, geloven in de leugens waarmee ze de bevolking rustig proberen te houden en hebben geen benul van wat hun tegenstander drijft. Bij elke aanslag worden de landen waar de aanslagen worden gepleegd, verder ontwricht. De regering verliest haar gezag steeds verder – het beschermen van de eigen bevolking is een kerntaak van elke overheid – en de haatgevoelens over een weer worden steeds sterker, waardoor een burgeroorlog dreigt. Gezien de grote hoeveelheid wapens die in getto’s als Molenbeek en de banlieues rond Parijs in omloop is, zal deze bloedig zijn.Kortom: het droomscenario van IS wordt steeds meer werkelijkheid.

Een zeldzaam gezicht: een hoofddoek dragende islamitische vrouw die een ongelovige man omhelst. Pas als dit soort beelden alledaags worden, kunnen we religieus-etnische conflicten stoppen.
Een zeldzaam gezicht: een hoofddoek dragende islamitische vrouw die een ongelovige man omhelst, op een Trump-rally. Pas als dit soort beelden alledaags worden, kunnen we religieus-etnische conflicten stoppen.

Hoe kunnen we dit proces stoppen?
Het is niet mogelijk om elk publiek gebouw of supermarkt te beveiligen. De politie heeft daar domweg niet voldoende capaciteit voor. Echter, er is een groep, die gemakkelijk in staat is alle publieke gebouwen te beveiligen. Dat zijn wij, de bevolking. Wij zijn zo groot in aantal, dat wij elk doel in de gaten kunnen houden en beschermen. In Israël bestaat dit systeem de facto al. Een aanzienlijk deel van de Israëlische bevolking is dienstplichtig of reservist. Als een Palestijnse Arabier zich geroepen voelt om joden te vermoorden, duurt het ongeveer een minuut voordat hij of zij uitgeschakeld is.

Er moet dus een organisatie komen van lichtbewapende vrijwilligers, die de hele dag door wapens – denk aan tasers en desnoods lichte vuurwapens- bij zich draagt. Dit moet ongeveer vijf tot tien procent van de gehele bevolking zijn. Op die manier is er altijd een meerderheid van burgerwachten als terroristen op een plaats toe willen slaan. Deze vrijwilligers moeten geregeld schiettraining en EHBO-cursussen volgen. Elke vrijwilliger kan door middel van een app of SMS worden gewaarschuwd, en de autoriteiten waarschuwen. Als het Internet of Things steeds meer realiteit wordt, kan je

Verhoudingen tussen moslims en niet-moslims
Er is geen biologisch verschil tussen moslim en niet-moslims. Het zijn beide mensen. Wel is er het nodige verschil in religieuze en culturele bagage. Hun geloof/politieke ideologie leert orthodoxe moslims, meer dan de helft van alle moslims, zich als gescheiden groep te zien, de zogeheten ummah, oftewel het moslimvolk. Solidariteit aan de ummah gaat boven welke solidariteit met buren, landgenoten e.d. ook. Ook als deze “broeder” gifgas gebruikt of terroristische aanslagen pleegt, waarmee ook veel moslims doorgaans moeite hebben. Opmerkelijk genoeg letten moslims hierbij niet op iemands morele gedrag, maar puur op het moslim-zijn of oppervlakkige tekens, zoals de ramadan houden en het dragen van een hoofddoek. Dit is een ernstig probleem. Het zijn alleen  de moslims zelf die dit kunnen veranderen. De niet-moslims kunnen een handje helpen, door bijvoorbeeld moslimradicalen met harde hand te vervolgen en als het even kan op te sluiten of te deporteren. Zo kan de greep van angst en terreur gebroken worden en kunnen de meer gematigde moslims de ruimte krijgen een meer mensvriendelijke vorm van islam te ontwikkelen.

De mythische uitvinder van de islam, rijdend op zijn vliegende paard Boerak.

Waarom het gevaarlijk is de islamitische wortels van IS te ontkennen

26 reacties / Filosofie, Geopolitiek, Ideeën, Misvattingen / Door / 28 november 2015

Al sinds 11 september 2001 worden we tot vervelens toe gebombardeerd met verzekeringen van zelfverklaarde islamdeskundigen dat islam vrede is, en Al Qaida en offshoot IS niet-islamitisch. Maar klopt dat wel?

Wat is de ware islam?
Een dooddoener die vaak wordt geuit is dat er zoveel verschillende vormen van islam zijn, als er islamieten zijn. Zoals gebruikelijk met dooddoeners, is hier weinig tegen in te brengen. Toch zijn islamieten het massaal eens over enkele belangrijke dingen. Dat is ten eerste, dat het centrale religieuze boek van de islam, de zogeheten qur’an (Ar. “oplezing”, in het Nederlands gebruikelijk weergegeven als ‘koran’) absoluut waar en onfeilbaar is. Ten tweede geloven alle islamieten dat de mythische uitvinder van de islam, de Arabier Mohammed ibn Abd Allah (570-632), de beste mens is die ooit geleefd heeft. Dat laatste maakt niet alleen de qur’an, maar ook de legenden die door islamieten over ibn Abdullah en zijn leefwijze geconstrueerd zijn, erg belangrijk zijn om de invloed van de islam op islamieten te begrijpen. Er zijn talloze vertelsels (‘hadith‘) over ibn Abd Allah en zijn al even mythische strijdmakkers in omloop. Deze zijn gerangschikt in enkele grote verzamelingen, waarvan door de soennitische sekteleden die van de Perzen Muhammad al-Bukhari en Muslim ibn al-Hajjaj als meest gezaghebbend worden beschouwd.
De sji’itische sekte accepteert geen hadith die afkomstig heten te zijn van vijanden van de mythische schoonzoon van ibn Abdullah, Ali en ziet de nakomelingen van ibn Abdullah (imam) als even onfeilbaar als ibn Abdullah zelf. Deze reeks imams stopte (voor de Twaalver sji’ieten) met de zogeheten Twaalfde Imam die zich verborgen heette te hebben. De rol van de imams werd overgenomen door de ayatollah (’teken van Allah’), die eveneens onfeilbaar heette te zijn. Het bekendste voorbeeld van een ayatollah is Khomeini.
Verder zijn er nog enkele kleine sektes, waarvan de interessantste de snel groeiende groep van de koranische moslims is. Zij accepteren alleen de qur’an, niet de hadith. Dit voorkomt veel problemen en is naar mijn mening logisch ook consistenter.

De mythische uitvinder van de islam, rijdend op zijn vliegende paard Boerak.
De mythische uitvinder van de islam, rijdend op zijn vliegende paard Boerak.

Is wat IS doet in strijd met deze bronnen van de islam?
Nee. Islamitische Staat kenmerkt zich door een zelfs voor jihadisten ongekende wreedheid. Toch zijn praktijken als seksslavernij, het onthoofden of zelfs verbranden van ‘vijanden van de islam’ eerder regel dan uitzondering in de hadith van Bukhari en Muslim (om maar te zwijgen over die van Tabari en Abu Dawud). Uit taalkundige analyse van de koran en vooral hadith blijkt dat de islam van alle tien grote groepen het meest negatief staat tegenover ongelovigen. Het is daarom voor islamitische tegenstanders van IS erg moeilijk om de groep op theologische gronden tot niet-moslims te verklaren. De voornaamste kritiek van soennitische islamieten op IS is dat de groep barbaars is, tegenwoordig is dit wrede geweld ook onder islamieten doorgaans not done, en aan takfir doet: groepen moslims tot niet-moslim verklaren. Verder is een belangrijk verwijt van soennieten tegen IS dat de agressie zich voornamelijk richt tegen andere moslims en niet tegen ongelovigen, zoals de door islamieten alom gehate joden van Israël. Dit maakt ze echter nog niet tot niet-moslims. Om als ketter veroordeeld te worden, moet iemand bijvoorbeeld geloven dat ibn Abdullah niet de laatste profeet was (zoals de sekte der Ahmadiyya’s doet) of dat de koran niet onfeilbaar is.

Moeten we de oorlog verklaren aan de islam, zoals eerder tegen het nazisme?
De islamitische bronnen bevatten enkele goede gedachten, naast de nodige uiterst verwerpelijke. Kritiek op de islam leveren van buitenaf heeft enige zin, maar niet erg veel. Moslims beschouwen niet-moslims als vervloekt door Allah (Qur’an 2:7), een soort geestelijk gehandicapten dus, waardoor zij de superieure wijsheid van de islam niet inzien. Die neem je uiteraard niet serieus. En als jij als islamiet twijfelt, is dat een teken dat je in de gevarenzone zit: Allah haalt zijn zegening van je weg, waardoor jij je geloof verliest. Het enige wat er dan opzit is veel te gaan bidden of heilige teksten lezen, om deze kwade inblazingen van de duivel af te weren. Ook hebben moslims de neiging om een front te vormen tegen de ongelovigen, als zij zich bedreigd voelen. Veel islamieten leven in The Matrix van hun geloof, een intellectueel bijna onneembare vesting. En zelfs als een islamiet zich uit deze geestelijke gevangenis kan bevrijden, dan wacht haar of hem een sociaal isolement of de dood. Vraag ex-moslims als Salman Rushdie of Ayaan Hirsi Ali maar.

We moeten ons in ieder geval zeker niet af laten schepen met kalmerende dooddoeners. De vele gewelddadige teksten in de hadith en tot op zekere hoogte in de koran maken iedere praktiserende islamiet tot een potentiële tijdbom. Een jihad-recruteur kan deze gebruiken om een vreedzame islamiet om te turnen in een gewelddadige strijder. De oorlog verklaren aan het salafisme en verwante stromingen zoals het deobandisme (Taliban), is niet anders dan een kwestie van zelfbehoud.

De beste strategie is denk ik, er op te wijzen dat IS gebruik maakt van voor soennieten valide theologische bronnen om hun bewind van dood en verderf te rechtvaardigen. Verder door een beroep op hun menselijkheid te doen, en de hadith belachelijk te maken.

Er is voor islamieten een goede oplossing om een einde te maken aan de theologische bronnen die dood en verderf veroorzaken. De hadith afschaffen en terugkeren naar de qur’an alleen, zo zuiver mogelijk vertaald vanuit het pre-islamitische Arabisch. Mooi bijeffect: dan is het meteen afgelopen met de eindeloze oorlogen tussen soennieten en sji’ieten. Meerdere keren staat er in de qur’an dat deze helder en duidelijk is en dat gelovigen alleen in eerdere Boeken (d.w.z. delen van de bijbel) en de qur’an zelf mogen geloven, en dat ibn Abdullah er alleen was om deze qur’an te brengen. Ook staat er in de qur’an dat de moslims door middel van goede daden moeten wedijveren met anderen. Daar kan moeilijk iemand bezwaar tegen hebben.

IS executeert anti-IS activisten. Bron: Youtube still

Hoe kunnen we Islamitische Staat het beste van de aardbodem wegvagen?

15 reacties / Analyses, Geopolitiek, Ideeën, Maatschappij, Social Engineering, Wereld / Door / 15 november 2015

De terreurbeweging Islamitische Staat richt bloedbad na bloedbad aan, zowel in gebieden waar het ‘wilayat’ (meervoud van Ar. wilaya, provincie) heeft uitgeroepen als daarbuiten. Hoe vernietigen we deze beweging zo effectief mogelijk?

Waarom is Islamitische Staat zo succesvol?
Twee factoren verklaren waarom Islamitische Staat er in slaagt zoveel successen te boeken. Ten eerste is dat de chaos in het kerngebied waarin de groep opereert, Syrië en Irak. Een substantieel deel van de bevolking in Irak en de meerderheid in Syrië is soenniet. Soennieten staan vijandig tegenover de Iraakse federale regering en de door alawieten beheerste Syrische Ba’ath regering. Ook ontvangt IS grootschalige steun van het regime-Erdogan in Turkije en individuen, waarschijnlijk ook regeringen uit salafistische Golfstaten. IS is de krachtigste soennitische fractie en daarmee het aantrekkelijkst om te steunen voor salafistische soennieten. Ook eindigt een groot deel van de wapens en goederen die aan de zogeheten gematigde rebellen wordt geleverd in handen van IS. Er doen op conspiracy websites en pro-Iraanse sites hardnekkige geruchten de ronde dat de regering van de Verenigde Staten zélf IS steunt. Hier zijn, in tegenstelling tot de steun door Turkije, tot nu toe geen harde bewijzen van opgedoken, al zijn er wel malversaties. De grootste inkomstenbronnen voor IS zijn belastingen, berovingen, van amfetaminepillen en bovenal: de salarissen afromen van Syrische en Iraakse ambtenaren en werknemers in IS-gebied, die nog steeds doorbetaald worden.

IS steeds meer in de problemen
Dit reflecteert de strategie van de vroege moslimstaat. Deze kon alleen overleven door steeds nieuwe rijke gebieden te veroveren en leeg te plunderen. IS heeft alleen een probleem. Met die veroveringen wil het de laatste tijd niet erg opschieten. Middelbaar- en hooggeschoolden vrezen -terecht- ontvoering of afpersing en ontvluchten het IS-gebied massaal. Zelfs draconische straffen, IS-stijl, houden dat niet meer tegen. De IS-aanhangers hebben veel verstand van creatief moorden en de islam, maar weinig van techniek, gezondheidszorg of administratie. De aanslag in Parijs van 13 november 2015, naar ik vermoed in samenwerking met Erdogan, vond plaats om twee redenen. Ten eerste: om de Europese grenzen dicht te laten gaan voor Syrische vluchtelingen. Een wanhoopsoffensief dus. Hiermee hoopt IS de brain drain te stoppen. Deze strategie lijkt te werken. Ten tweede, vermoed ik, om de Fransen, die verklaard tegenstander zijn van Turkse toetreding tot de EU en de Armeense genocide erkennen, te vernederen en een lesje te leren.

IS executeert anti-IS activisten. Bron: Youtube still
IS executeert anti-IS activisten. Bron: Youtube still

Hoe brengen we IS de genadeslag toe?
Om verdere mensenrechtenschendingen te stoppen, moet de stagnatie van IS een totale instorting worden. Om te beginnen moet er een overeenkomst worden gesloten tussen de EU, VS, Rusland, Syrië, Irak, Jordanië en Koerdistan, het liefst onder VN-vlag. Vervolgens moeten er tentenkampen voor miljoenen vluchtelingen in worden gericht in Koerdistan, Jordanië en de delen van Syrie en Irak die in handen zijn van regeringstroepen. Minimaal 150.000 grondtroepen van de deelnemende landen moeten in worden gevlogen. Vervolgens moeten via pamfletten de inwoners van IS-gebied op de hoogte worden gebracht dat iedereen die na 72 uur nog blijft, als collaborateur zal worden behandeld en dat met massale bombardementen alle verzet zal worden gebroken. Uiteraard zullen IS-strijders proberen te ontsnappen, dus de vluchtelingenkampen moeten met behulp van IS-slachtoffers IS-aanhangers ontmaskeren.

Massale vluchtelingenstromen zullen de ‘civil society’ in IS-gebied laten instorten. Commando’s maken gebruik van de verwarring om grote steden als Mosoel in te stromen. Nog voor de 72 uur om zijn, wordt de aanval vanuit alle kanten tegelijk ingezet, inclusief luchtsteun. Commandotroepen vallen IS-verdedigers in de rug aan en gaan op jacht naar de leiders. Een dicht drone-netwerk zorgt voor betrouwbare intel, waardoor de inval een slachtpartij onder IS-terroristen zal worden.

Afwikkeling
De IS-aanhang moet in permanente strafkampen worden opgesloten in afwachting van berechting door een VN-tribunaal. Gecontroleerde vluchtelingen kunnen in kleine groepen tegelijk terugkeren. In de voormalige IS-gebieden moet een VN-vredesmacht de orde bewaken, waarna er een beperkte vorm van zelfbestuur wordt ingesteld. Hopelijk hebben de vele jaren van bloedige oorlog de lust in agressie en bloedvergieten dan laten bekoelen.

Levend verbranden van een krijgsgevangen piloot is onderdel van een welbewuste IS-strategie. Bron: IS video still.

De Mein Kampf en ideologie van Islamitische Staat

15 reacties / Ideeën / Door / 24 februari 2015

Ideologische dictaturen hebben een boek dat ze inspireert. Bij de nazi’s was dat bijvoorbeeld het door Adolf Hitler geschreven Mein Kampf, in China was dat Mao’s Rode Boekje. Ook de terreurbeweging Islamitische Staat beschikt over een dergelijk boek, dat alleen het kader te lezen krijgt. Nu is er een Engelstalige vertaling, die boekdelen spreekt over het hoe en waarom van IS.

Waarom is IS zo barbaars?
Waarnemers in de main stream media verbaast het, waarom Islamitische Staat zo graag teruggrijpt op excessief geweld. Bij elk nieuw IS-filmpje wordt er een nieuwe overtreffende trap geïntroduceerd wat betreft wreedheid en schokeffect. In het geval van de levende verbranding van de Jordaanse piloot Moaz al-Kasasbeh pakte dit strategisch op het eerste gezicht averechts uit. Volgens mainstream soennieten is het levend verbranden een straf die alleen Allah mag uitdelen, wat IS op een uitzonderlijk agressieve fatwa van het ‘soennitische Vaticaan’ Al Azhar en vernietigende wraakbombardementen van Jordanië kwam te staan. IS haalde februari 2015 weer de krantenkoppen met de onthoofding van 21 christelijke Egyptenaren in de Libische kuststad Sirte, met het dreigement dat de groep naar Rome wil oprukken en met een massale afslachting van gevangen genomen Koerdische vrijheidsstrijders. Naar blijkt uit het IS-document dat we hieronder zullen bespreken, zit er een weloverwogen visie achter al deze wreedheid en barbarij.

Levend verbranden van een krijgsgevangen piloot is onderdel van een welbewuste IS-strategie. Bron: IS video still.
Levend verbranden van een krijgsgevangen piloot is onderdeel van een welbewuste IS-strategie. Bron: IS video still.

Beheren van barbaarsheid
Het boek ‘Idārat at-Tawahhush:Akhtar marhalah satamourrou biha l ummah‘ (Het Beheren van Barbaarsheid:de meest kritieke fase waardoor de Ummah zal gaan)[1], is in 2004 geschreven door  Abu Bakr Naji, een pseudoniem van de in 2006 naar verluidt gedode Al Qaeda , strateeg Mohammad Hasan Khalil al-Hakim. Dit boek maakt onderdeel uit van de standaard opleiding van het Islamitische Staat-kader, mensen dus, waarvan de bedoeling is dat ze wat langer meegaan. IS strijders, die massaal aan het front worden afgeslacht, krijgen een opleiding die, naast gevechtstraining, de nadruk legt op agressieve koranteksten en oorlogszuchtige hadith- en tafsierepisodes om de jihad-moordzucht maximaal op te zwepen.

Uitputtingsstrategie
In dit boek straat de strategie van de groep binnen Al Qaeda die later IS is gaan vormen. Hierbij grijpt al-Hakim terug op de vroegste geschiedenis van de islam, waarbij Mohammed en de eerste kalief Abu Bakr gebruik konden maken van de toenmalige anarchie op het Arabische schiereiland en het Midden Oosten, en de geschiedenis van de kruistochten. In de late middeleeuwen bestonden er gedurende iets meer dan een eeuw verschillende kruisvaarderskoninkrijkjes in het huidige Palestina. Deze werden voortdurend geteisterd door guerilla-aanvallen van groepjes islamitische strijders, die de koninkrijkjes afmatten en uiteindelijk rijp maakten voor de slacht door Saladin. Al-Hakim denkt dat deze uitputtingsstrategie ook zeer geschikt is om af te rekenen met de ‘moderne kruisvaarders’, zoals de Amerikanen en Europeanen, en hun bondgenoten in het Midden Oosten, die door jihadisten worden gezien als ongelovige verraders van de ware islam.

Machtige vijanden verhogen status
Hoe meer machtige staten zich tot vijand verklaren, hoe groter de standing van IS wordt. Op dit moment is de groep in oorlog met de Verenigde Staten, een groep Europese landen en een groep Arabische landen. Geen enkele staat, afgezien vanzelfsprekend van de belegerde regeringen van Syrië en Irak,  waagt grondtroepen aan IS. Daarom blijft IS in 2015 al meer dan een jaar overeind en heeft hiermee, in de ogen van veel Arabieren, meer voor elkaar gekregen dan Al Qaeda en Saddam Hussein. Het gevolg: steeds meer rekruten stromen naar IS. Dat deze vervolgens als vogels af worden geschoten door de Koerden en sji’ietische milities, is van minder belang. Dit zijn immers martelaars voor de islam.

Wreedheid als middel om vijanden te kweken
“Vijanden van de islam” op brute en wrede wijze afslachten heeft enkele grote voordelen voor IS. Ten eerste levert het veel publiciteit op. Ten tweede jaagt het de vijanden van IS angst aan. Ten derde worden de staten, waar de slachtoffers onderdaan van zijn, vernederd. De belangrijkste taak van een overheid is veiligheid te bieden. Kan een overheid haar eigen burgers niet beschermen, dan verliest deze haar legitimiteit. Ten vierde, het belangrijkste, moeten deze staten met bruut geweld terugslaan om hun woedende bevolking te sussen. IS staat daarmee op gelijke hoogte als supermachten als de VS en Rusland. Iets waar de gemiddelde Arabier, die zich diep vernederd voelt door het Westen en de rest van de wereld, van droomt.

Bronnen
1. Idārat at-Tawahhush:Akhtar marhalah satamourrou biha l ummah, Engelse vertaling, 2004

De uitbreiding van het oosten van de NAVO is in de ogen van de Russen een grote geopolitieke catastrofe.

Europa geen militaire partij meer voor Rusland en Turkije

56 reacties / Analyses, Europa, Geopolitiek, Ideeën, Maatschappij, Mensheid / Door / 20 februari 2015

Het Europese Schiereiland wordt bewoond door schapen, die omringd worden door wolven. Na de vijf eeuwen waarin Europeanen dood en verderf zaaiden op hun eigen continentje en de rest van de wereld, veranderde de blik van de Europeanen op zichzelf fundamenteel. Europa werd deze keer de voorhoede van het pacifisme. Na de val van het IJzeren Gordijn raapten de Europeanen een aanzienlijk vredesdividend. Deze gunstige tijden zijn voorbij. De wolven loeren weer richting het Europese Schiereiland, en deze keer zijn  ze sterker dan in vele eeuwen.

Een Russische tank in Oekraïne. Rusland heeft meer tanks dan welk ander land ter wereld ook.
Een Russische tank in Oekraïne. Rusland heeft meer tanks dan welk ander land ter wereld ook.

Russische leger sterkste op Europese continent
Waar Europese staten de laatste dertig jaar fors hebben bezuinigd op defensie, rekenend op de Amerikaanse paraplu, zijn in Rusland de uitgaven aan defensie fors opgevoerd, tot 70 miljard dollar per jaar of 4,2% van het BNP. Ter vergelijking: in West-Europa ligt dit rond de 1,5%.  Op dit moment beschikt Rusland over rond de 845.000 man, 22.550 tanks en 1.399 militaire vliegtuigen. Ter vergelijking: het Europese Schiereiland beschikt weliswaar over meer manschappen, 1,55 miljoen, maar veel minder tanks en vliegtuigen. Vooral de oostelijke flank van de NAVO stelt weinig voor. De Duitse luchtmacht kampt met gebreken (waar de Polen zich behoorlijk zorgen om maken), met de Bundeswehr is het niet veel beter gesteld en zowel Duitsland als Polen beschikken over veel minder tanks, 600 resp. 1000 (die in het geval van Polen erg verouderd zijn, net als die van Oekraïne). Vermoedelijk zou het Russische leger daarom weinig moeite hebben het Poolse leger te kraken, en mogelijk zelfs kunnen doorstoten in Duitsland. De Baltische staten beschikken in totaal over 3 tanks, wat overigens nog drie meer is dan het Nederlandse leger. In principe kan Rusland deze staten snel, in een dag, onder de voet lopen. De zwakte van de Europese luchtmacht bleek ook in Libië. In feite leveren zelfs bij “Europese” luchtoperaties de Amerikanen de meerderheid van de luchtmacht.  Alleen de Amerikaanse luchtmacht, met in 2015 3857 gevechtsvliegtuigen, is ruimschoots opgewassen tegen de Russen.

Kortom: alleen als de Amerikanen voor zware luchtsteun zorgen zou deze ongelijke krachtsverhouding verbeteren. Helaas voor de Europeanen beschikken de Russen over een exclave, die tussen Polen en Litouwen in ligt: Kaliningrad. Hier kan Rusland de zeer effectieve en nauwkeurige Iskander ballistische raket en de S-400 luchtafweerraketten met een bereik van 400 km installeren, wat zou betekenen dat Rusland de superieure Amerikaanse luchtmacht enkele dagen op afstand kan houden in Polen en het Balticum. Dit is genoeg om het Balticum en een groot deel van Polen onder de voet te lopen en de Amerikanen voor voldongen feite te stellen. Ik denk niet dat de Amerikanen een verwoestend duel met het geduchte kernwapenarsenaal van Rusland zullen willen riskeren om perifeer terrein terug te winnen.

De uitbreiding van het oosten van de NAVO is in de ogen van de Russen een grote geopolitieke catastrofe.
De uitbreiding van het oosten van de NAVO is in de ogen van de Russen een grote geopolitieke catastrofe.

De motieven voor Poetin om in de eerste maanden van 2015 toe te slaan
Hoewel het Russische leger sterk is, staat Rusland strategisch gezien erg zwak. Poetin veranderde Rusland in een oliesjeikdom dat een groot deel van zelfs eerste levensbehoeften importeert. De communistische dictatuur kweekte weinig vrienden onder de Oost-Europeanen en de inwoners van voormalige Sovjetrepublieken.
Poetin heeft slechts één sterk wapen: Russische aardolie en aardgas, dat in een groot deel van de Europese energiebehoefte voorziet. Dit is echter een tweesnijdend zwaard: Europa is de enige afnemer die Rusland een hoge prijs voor het gas betaalt. Europa afknijpen zou één keer flink pijn doen op het Schiereiland, maar daarmee Ruslands voornaamste en lucratiefste afzetmarkt verwoesten. Rusland zat zelfs met de hoge olieprijzen van 2014 al in zwaar economisch weer. Begin 2015, met de gehalveerde olieprijs, is de situatie ronduit catastrofaal. Ondertussen ziet het er voor Poetin somber uit. De Oekraïners kunnen ondertussen zijn bloed wel drinken, op het Schiereiland wordt hij steeds impopulairder, de binnenlandse kritiek zwelt aan en zelfs zijn trouwe bondgenoten Loekasjenko van Wit-Rusland en Armenië beginnen twijfels te krijgen. Kortom: Rusland staat op het punt van omvallen.
De combinatie van de Europese militaire zwakte en verdeeldheid, een incompetente Amerikaanse president en zijn voortdurend verslechterende strategische positie, maakt dit een uitgelezen kans voor Poetin om met één harde tactische klap de rollen om te draaien. Een vlucht naar voren dus. Dit is namelijk de laatste gelegenheid om de ineenstorting van zijn regime af te wenden. Als hij de Baltische Staten en Oekraïne in handen krijgt, zou hem dit in de ogen van de bevolking een grote held maken. Ook zou de NAVO zwaar vernederd worden en zouden vijandige dan buurstaten als Polen en Roemenië eieren voor hun geld moeten kiezen.

De rol van Turkije
Hierbij zal hij het op een akkoordje moeten gooien met Turkije.  Voor NAVO-lid Turkije is de zuidelijke Balkan, voornamelijk Bulgarije, erg aantrekkelijk. Als het Europese Schiereiland zou verzwakken, neemt de Turkse invloed sterk toe. Vermoedelijk zal Turkije zich daarom zoveel mogelijk afzijdig houden. Het zou een meesterslag zijn, als Poetin er in zou slagen om de Turken tot bondgenoot om te turnen. Het Turkse leger is sterk, volgens sommige schattingen het tiende sterkste leger ter wereld met 1000 vliegtuigen, 3000 tanks en 410.000 manschappen. Turkije zou zonder veel problemen de zwakke landen Cyprus, Griekenland en Bulgarije onder de voet kunnen lopen, waarmee de strategische positie van de NAVO hopeloos zou zijn in het Middellandse Zee-bekken. Van de Turkse president Erdogan, een islamitische extremist die net als Poetin niet bepaald gezegend is met veel scrupules, is de grote droom het Ottomaanse Rijk opnieuw te vestigen. Beheersing van de zuidelijke Balkan is hiervoor essentieel. Het oprollen van de zuidelijke flank van de NAVO en het veroveren van de Balkan  zou deze droom realiteit maken.

Islamitische Staat
IS-strijders infiltreren nu Turkije, lijken een sterk bruggenhoofd in Libië te hebben gevestigd en hebben aangekondigd om vanuit Libië een aanval te doen op  het Italiaanse schiereiland. Op dit moment, begin 2015, lijkt dit lachwekkende bravoure. IS krijgt een ongenadig pak slaag van de Amerikaanse luchtmacht, Koerdische strijders en sji’ietische milities, maar wat hier van belang is, is de narratief. Vrijwel elke islamiet voelt zich vernederd vanwege de overheersende rol die niet-islamieten, zoals de Amerikanen en Europeanen, spelen in de wereld en droomt van herstel van het islamitische wereldrijk, het kalifaat. Een confrontatie zoeken met het Amerikaanse leger is vanzelfsprekend zelfmoord, zoals dictator Saddam heeft ondervonden. Europa is echter een ander verhaal.  Het zal de leiding van IS niet ontgaan zijn dat de Europese legers maar net opgewassen zijn tegen niet-westerse tegenstanders en dat ze vooral een harde dobber hebben om af te rekenen met fanatieke guerillastrijders zoals de taliban of IS. Europa telt ongeveer twintig miljoen immigranten van islamitische afkomst, die voor een aanzienlijk deel de koran (en, mogen we aannemen, de soenna)  boven westerse normen en waarden stellen. Ook apocalyptische visioenen van een wereldoorlog tussen de islamieten en de ongelovigen zijn onder de islamieten wijdverbreid. IS stelt militair nu niet veel voor, maar de zaak verandert als het IS-narratief massaal wordt overgenomen in de islamitische wereld en straks miljoenen gewapende islamieten de IS-dreigementen waar gaan maken. Ervaringen van Koerdische vrijheidsstrijders, taaie en moedige mensen die de dood niet vrezen, met IS scheppen geen opwekkend beeld. Een vergelijkbare situatie deed zich voor in Sudan, waar toen de Mahdistische beweging dood en verderf zaaide. Stel je voor, lawines van slechtbewapende fanatiekelingen die massaal aanvallen gaan uitvoeren op niet-moslims of ‘afvalligen’, hierbij de dood niet vrezend. Hoewel er een zee ligt tussen de gebieden met een moslimmeerderheid en Europa, en de Europese vloot en luchtmacht een invasie met gemak kan afslaan, vormen de steeds meer bewapende islamitische minderheden in bijvoorbeeld de Parijse voorsteden een gevaar. De Europeanen moeten dan een oorlog op twee fronten voeren. Alle ingrediënten voor een “perfect storm” lijken aanwezig.

Wat kunnen we hieraan doen?
Om het leger te versterken is het nu rijkelijk laat. Toch zijn er enkele mogelijkheden. Poetin ziet de NAVO als zwak en verdeeld. Hier moet verandering in komen. Om te beginnen zal het Russische offensief in Oekraïne koste wat kost gestopt moeten worden. Te denken valt dan bijvoorbeeld aan een vredesmacht en het massaal aanvoeren van oorlogsmaterieel naar Oekraïne en de Baltische staten. Elke Russische provocatie op NAVO-grondgebied zal moeten worden beantwoord met scherp, maar wel proportioneel. Het Oekraïense leger moet worden voorzien van zware wapens, waaronder geavanceerde Javelin- of Spike anti-tank raketten om af te rekenen met Russische pantservoertuigen en tanks.  Rusland kan verder worden gedestabiliseerd door Russische olie- en gasimport te vervangen door bijvoorbeeld uit het Midden Oosten. Ook zal China zwaar onder druk moeten worden gezet om Rusland te laten vallen. Oekraïne toelaten als NAVO-lid zou de Russen doen inzien dat de confrontatiekoers met het westen gedoemd is te mislukken. Na een paar jaar economische misère zal dan een meer democratisch bewind aan de macht komen, met de siloviki aan het hoofd.

Een islam die is gebaseerd op de koran alleen is het beste wapen tegen zowel achterlijkheid, als IS.
Een islam die is gebaseerd op de koran alleen is het beste wapen tegen zowel achterlijkheid, als IS.

De IS-dreiging is lastiger aan te pakken. Het is vrijwel onmogelijk om de diepe haat- en wrokgevoelens die velen onder de meer dan een miljard moslims jegens ongelovigen koesteren, weg te nemen. Om te beginnen moet het Westen duidelijk partij kiezen voor de seculiere staten Syrië, Marokko en Egypte. Elke staat die pro-kalifaat bewegingen steunt, zoals de Golfstaatjes en Saoedi Arabië, moet gezien worden als onderdeel van het vijandige blok. Het wapenbezit en de bendecultuur onder de islamitische minderheid in West Europa zal doortastend moeten worden aangepakt. Dit geldt ook voor de drijvende kracht achter IS en jihadisme: het islamitische fundamentalisme. Ter inspiratie kunnen de Europeanen kijken naar de visionaire stichter van het moderne Turkije, Kemal Atatürk. Het Westen moet deze progressieve landen volop steunen met technologie om de woestijnen tot bloei te brengen en goede onderwijs en gezondheidszorg te ontwikkelen, zodat het welvarende landen met een gelukkige bevolking worden.

Ook van belang is dat het fundamentalisme in Turkije de nek wordt omgedraaid. De militaire agressie op Cyprus en de onderdrukking van persvrijheid zijn elk voldoende redenen om het regime-Erdogan de toegang tot de Europese markt en EU-geld te ontzeggen, wat een harde klap voor het regime zou betekenen. Vooral de kliek rond Erdogan moet hard worden aangepakt, en de seculieren moeten van harte worden gesteund. De beste oplossing is uiteraard een theologische hervorming van de islam, waarbij “jihad” wordt gezien als heilige inspanning om ziekten en armoede uit te roeien, en moslims zich identificeren met goedwillende mensen in het algemeen, in plaats van alleen met andere moslims, hoe schurkachtig deze ook zijn. Dit vereist echter het afschaffen van de hadith en soenna, en terugkeren naar de oorspronkelijke brontekst van de koran. Dit zou de islam een kracht ten goede maken, in plaats van, zoals nu, een kracht van de dood en het verderf.